Simeticon Clinres Farmacija

Simeticon Clinres Farmacija to lek stosowany w leczeniu dolegliwości żołądkowo-jelitowych, takich jak wzdęcia i uczucie pełności, poprzez rozbijanie pęcherzyków gazu w przewodzie pokarmowym. Symetykon, substancja czynna leku, działa fizycznie i nie jest wchłaniany przez organizm. Simeticon Clinres Farmacija jest dostępny bez recepty.

Simetikon-Hasco

Simetikon-Hasco to lek w postaci kapsułek elastycznych, zawierający substancję czynną symetykon. Symetykon zmniejsza powierzchnie pęcherzyków gazu w żołądku i jelitach, co ułatwia ich sprawne przemieszczanie oraz usuwanie gazu z przewodu pokarmowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadmiernego gromadzenia się gazów w przewodzie pokarmowym oraz pomocniczo przed badaniami diagnostycznymi: ultrasonografią, radiografią i endoskopią jamy brzusznej, w celu usunięcia nadmiaru gazów przed badaniami. Simetikon-Hasco jest dostępny bez recepty.

Smecta

Smecta to lek dostępny bez recepty, którego substancją czynną jest diosmektyt, naturalna glinka. Lek ten ma silne właściwości powlekające błonę śluzową przewodu pokarmowego, co wzmacnia barierę ochronną przed patogenami i czynnikami drażniącymi. Stosowany jest w leczeniu ostrej biegunki u dzieci powyżej 2. roku życia oraz u dorosłych, a także w leczeniu objawowym przewlekłej biegunki czynnościowej u dorosłych.

Solu-Medrol

Solu-Medrol to silny lek o działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym oraz minimalnym działaniu mineralokortykoidowym. Stosowany jest w przypadkach, które mogą zagrażać życiu, jak wstrząs anafilaktyczny, a także w neurologii, okulistyce bądź hormonoterapii. Lek jest dostępny na receptę i zawiera metyloprednizolon, należący do grupy glikokortykosteroidów. Głównymi wskazaniami do stosowania są stany zagrażające życiu, jak: wstrząs anafilaktyczny, stan astmatyczny, obrzęk mózgu, śpiączka hipoglikemiczna, a także zachłystowe zapalenie płuc.

Solvertyl

Solvertyl to lek, którego substancją czynną jest ranitydyna. Działa ona poprzez blokowanie receptorów H2 w przewodzie pokarmowym, co skutkuje zmniejszeniem wydzielania kwasu solnego i pepsyny – enzymu trawiącego białka. W ten sposób Solvertyl zmniejsza kwaśność soku żołądkowego zarówno po posiłkach, jak i na czczo. Stosowany jest w leczeniu chorób wrzodowych żołądka i dwunastnicy, refluksowego zapalenia przełyku oraz zespołu Zollingera-Ellisona. Jest dostępny na receptę.

Somac Control

Somac Control to lek stosowany w krótkotrwałym leczeniu objawów choroby refluksowej przełyku, takich jak zgaga i kwaśne odbijanie, u dorosłych. Zawiera substancję czynną pantoprazol, która blokuje enzym wytwarzający kwas żołądkowy, zmniejszając ilość kwasu w żołądku. Lek jest dostępny bez recepty.

Somatostatin-Eumedica

Somatostatin-Eumedica to lek w formie proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, zawierający somatostatynę. Jest stosowany w leczeniu krwotoków z przewodu pokarmowego występujących w przebiegu nadżerek, owrzodzeń i krwotocznego zapalenia błony śluzowej żołądka oraz żylaków przełyku. Lek jest dostępny na receptę i jest przeznaczony do stosowania wyłącznie w lecznictwie zamkniętym.

Spasmalgon

Spasmalgon to lek o złożonym działaniu, który skutecznie łagodzi ból i rozkurcza mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych oraz dróg rodnych. Posiada silne działanie przeciwbólowe. Jest wskazany podczas silnych kurczy żołądka, kolki jelitowej, nerkowej i żółciowej oraz w czasie bolesnych miesiączek. Lek jest dostępny na receptę.

Spasmolina

Spasmolina to lek o działaniu przeciwskurczowym, który oddziałuje bezpośrednio na mięśnie gładkie. Jego substancją czynną jest alweryna (cytrynian alweryny). Stosowany jest w objawowym leczeniu stanów skurczowych mięśni gładkich przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, moczowych i macicy. Jest wydawany na receptę.

Spasticol

Spasticol to lek złożony o działaniu rozkurczowym. Stosuje się go w stanach skurczowych w obrębie jamy brzusznej, w kolce nerkowej i żółciowej. Jest dostępny na receptę. Składnikami czynnymi czopków Spasticol są wyciąg z liścia pokrzyku oraz chlorowodorek papaweryny.

Spastyna

Spastyna to lek o działaniu rozkurczowym na mięśnie gładkie. Jest stosowany w leczeniu stanów skurczowych mięśni gładkich związanych z chorobami dróg żółciowych i moczowych, a także wspomagająco w stanach skurczowych mięśni gładkich przewodu pokarmowego i w bolesnym miesiączkowaniu. Lek jest dostępny bez recepty.

Spastyna Max

Spastyna Max to lek dostępny bez recepty, który ma działanie rozkurczające na mięśnie gładkie. Substancją czynną leku jest chlorowodorek drotaweryny. Lek stosowany jest w celu łagodzenia bólu menstruacyjnego, bólów skurczowych jamy brzusznej i dróg moczowych. Jest również wskazany w stanach skurczowych mięśni gładkich związanych z chorobami dróg żółciowych oraz dróg moczowych.

Steqeyma

Steqeyma zawiera ustekinumab, przeciwciało monoklonalne, które osłabia część układu odpornościowego. Stosowany jest w leczeniu chorób zapalnych, takich jak łuszczyca plackowata (u dorosłych oraz dzieci od 6 lat), łuszczycowe zapalenie stawów i umiarkowana do ciężkiej choroba Crohna. Pomaga zmniejszyć stan zapalny i inne objawy chorób skóry, stawów oraz jelit.

Stomezul

Stomezul to lek zawierający substancję czynną o nazwie ezomeprazol, która należy do grupy inhibitorów pompy protonowej. Działanie tego leku polega na zmniejszeniu wydzielania kwasu solnego w żołądku. Stosowany jest w leczeniu choroby refluksowej przełyku, wrzodów żołądka związanych z przyjmowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), a także w zapobieganiu nawrotom krwawienia z owrzodzeń trawiennych. Lek jest dostępny na receptę.

Stoperan

Stoperan to produkt leczniczy o działaniu przeciwbiegunkowym. Stosuje się go w biegunkach, które nie są wywołane zakażeniem bakteryjnym. Stoperan jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki. Działanie. hamuje nasilone ruchy jelit; zwiększa wchłanianie wody; spowalnia perystaltykę jelit.

Stoperan FAST

Stoperan Fast to lek przeciwbiegunkowy zawierający chlorowodorek loperamidu, przeznaczony do objawowego leczenia ostrej i przewlekłej biegunki u dorosłych i dzieci powyżej 6 roku życia. Działa poprzez zmniejszenie perystaltyki jelit, co wydłuża czas przechodzenia treści pokarmowej przez jelita. Tabletki z liofilizatem doustnym rozpuszczają się na języku w kilka sekund, co zapewnia szybkie i wygodne stosowanie.

Stoperan Junior

Stoperan Junior to przeciwbiegunkowy lek zawierający chlorowodorek loperamidu, który łagodzi wzmożoną perystaltykę jelit, przeciwdziałając biegunkom. Stosowany u dorosłych oraz dzieci od 6 roku życia, przynosi ulgę w przypadkach ostrych i przewlekłych biegunek, działając objawowo bez leczenia przyczyny. W większości przypadków, biegunka ustępuje w ciągu kilku godzin po przyjęciu leku.

Stoperan S

Stoperan S to lek przeciwbiegunkowy dostępny bez recepty. Zawiera substancję czynną – loperamid, który hamuje nasilone ruchy jelit, zwiększa wchłanianie wody i spowalnia przechodzenie treści pokarmowej przez jelita. Jest zalecany w leczeniu objawów biegunek: ostrej oraz przewlekłej oraz biegunek przewlekłych w trakcie zapalenia jelit czy zespołu jelita drażliwego. Może być stosowany u osób dorosłych oraz dzieci już od 6 lat.

Succus Hyperici Phytopharm

Succus Hyperici Phytopharm to lek zawierający sok ze świeżego ziela dziurawca jako substancję czynną. Jest to preparat pochodzenia naturalnego, który wspomaga wydzielanie soków trawiennych oraz żółci. Głównym zastosowaniem dziurawca jest wspomaganie leczenia schorzeń układu pokarmowego, takich jak: zaburzenia trawienia, nieżyt żołądka i jelit. Lek jest dostępny bez recepty.

Succus Taraxaci Phytopharm

Succus Taraxaci Phytopharm to lek w postaci płynu doustnego, który zawiera sok ze świeżego korzenia mniszka lekarskiego. Jest stosowany w przypadku niestrawności i braku apetytu. Może być również używany jako środek pomocniczy o łagodnym działaniu moczopędnym. Lek jest dostępny bez recepty.

Sulfasalazin EN Krka

Sulfasalazin EN Krka to lek o działaniu przeciwzapalnym i immunosupresyjnym, który jest dostępny na receptę. Jest to połączenie kwasu 5-aminosalicylowego z sulfapirydyną. Lek jest stosowany w leczeniu ostrych ataków i zaostrzeń choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i odbytnicy. Jest również wskazany w czasie leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, jeżeli niesteroidowe leki przeciwzapalne nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.

Sylicynar

Sylicynar to lek pochodzenia roślinnego, który zawiera w swoim składzie wyciąg z ziela karczocha oraz suchy wyciąg z łuski ostropestu plamistego. Jest stosowany tradycyjnie w stanach po toksyczno-metabolicznych uszkodzeniach wątroby spowodowanych m.in. czynnikami toksycznymi (np. alkohol, środki ochrony roślin). Wspomaga również w zaburzeniach czynności wątroby oraz przy podwyższonym stężeniu cholesterolu i trójglicerydów w surowicy krwi, przy zachowaniu diety niskotłuszczowej. Lek jest dostępny bez recepty.

Sylimarol

Sylimarol to lek roślinny, który jest tradycyjnie stosowany jako środek wspomagający w stanach rekonwalescencji po toksyczno-metabolicznych uszkodzeniach wątroby spowodowanych m.in. czynnikami toksycznymi (np. alkohol, środki ochrony roślin) oraz w niestrawności (wzdęcia, odbijania) po spożyciu ciężkostrawnych pokarmów. Lek jest dostępny bez recepty i wymaga systematycznego stosowania przez około 2-4 tygodnie. Jeśli dolegliwości nasilą się lub nie ustąpią, należy skontaktować się z lekarzem, który może przedłużyć leczenie do np. 6 miesięcy.

Sylimarol Plus

Sylimarol Plus to lek zawierający kompleks sylimarynowo-fosfolipidowy o zawartości 30% flawonolignanów w przeliczeniu na sylibinę. Preparat stosuje się wspomagająco w zaburzeniach czynności wątroby. Jego skuteczność opiera się na długim okresie stosowania i tradycyjnym doświadczeniu.

Sylimarol Vita

Sylimarol Vita to lek zawierający wyciąg suchy z łuski ostropestu plamistego oraz witaminy z grupy B. Wyciąg z owoców ostropestu plamistego zawiera pochodne flawonowe o właściwościach przeciwutleniających, określane wspólną nazwą sylimaryna. Sylimaryna stabilizuje lipidy błon komórkowych komórek wątrobowych wykazując działanie ochronne wobec miąższu wątroby. Działa osłonowo i chroni przed wnikaniem substancji toksycznych do komórek wątroby. Normalizuje czynność i wspiera regenerację uszkodzonych komórek wątroby. Działa przeciwzapalnie i silnie odtruwająco. Ponadto, preparat zawiera witaminy: chlorowodorek tiaminy (witamina B1), ryboflawinę (witamina B2), chlorowodorek pirydoksyny (witamina B6), nikotynamid (witamina PP) oraz pantotenian wapnia. Preparat stosowany jest tradycyjnie: wspomagająco w rekonwalescencji po toksyczno-metabolicznych uszkodzeniach wątroby spowodowanych m.in. czynnikami toksycznymi (np. alkohol, środki ochrony roślin) oraz w niestrawności (wzdęcia, odbijania) po spożyciu ciężkostrawnych pokarmów. Wspomagająco w dolegliwościach występujących po przebyciu ostrych i przewlekłych chorób wątroby. Lek jest dostępny bez recepty.

Szałwia fix

Szałwia fix to produkt leczniczy roślinny dostępny bez recepty, który zawiera wysuszony liść szałwii. Jest stosowany miejscowo do łagodzenia stanów zapalnych skóry, jamy ustnej i gardła oraz doustnie w leczeniu zaburzeń trawiennych. Polecany jest również przy nadmiernej potliwości. Produkt przeznaczony jest dla dorosłych.

Tabletki przeciw niestrawności Labofarm

Tabletki przeciw niestrawności Labofarm to lek ziołowy stosowany w dolegliwościach związanych z zaburzeniami procesu trawienia, takimi jak uczucie pełności w żołądku, wzdęcia, czy zbyt małe wydzielanie żółci i soku żołądkowego. Składają się z pięciu składników: korzenia mniszka, owocu kminku, liścia mięty pieprzowej, kory kruszyny oraz wyciągu suchego z ostropestu. Te składniki pobudzają wydzielanie soków trawiennych i żółci, a także działają łagodnie rozkurczowo i wiatropędnie. Lek jest przeznaczony dla dorosłych oraz dzieci powyżej 12 roku życia.

Taninal

Taninal to preparat w postaci tabletek o działaniu przeciwbiegunkowym, dostępny bez recepty. Zawiera połączenie garbników – kwasu taninowego (taniny) z białkiem – albuminą. Dzięki takiemu połączeniu lek nie wywiera silnego działania drażniącego na błonę śluzową żołądka. Stosowany jest tradycyjnie w leczeniu biegunki oraz w przypadku zatruć pokarmowych.

Targin

Targin to lek przeciwbólowy, który zawiera dwie substancje czynne: oksykodon i nalokson. Lek stosuje się w leczeniu umiarkowanego do ciężkiego bólu przewlekłego u dorosłych pacjentów, którzy wymagają ciągłej farmakologicznej terapii przeciwbólowej przez dłuższy czas. Targin jest dostępny na receptę.

Terlipressin SUN

Lek Terlipressin SUN to syntetyczny hormon przysadki mózgowej. Jest stosowany w leczeniu krwawienia z poszerzonych żył w części przewodu pokarmowego prowadzącej do żołądka, czyli krwawienia z żylaków przełyku. Dzięki swoim właściwościom, skutecznie zmniejsza ciśnienie w żyłach i zapobiega dalszemu rozwojowi krwawienia. Jest dostępny na receptę.

Texibax

Texibax to lek stosowany w leczeniu choroby wrzodowej spowodowanej zakażeniem Helicobacter pylori i zapobieganiu nawrotom choroby. Zazwyczaj stosowana dawka to jedna tabletka 40 mg leku Texibax raz na dobę przez 4 tygodnie. Maksymalna dawka to 80 mg dwa razy na dobę. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, nie należy ich żuć ani kruszyć. W przypadku przyjęcia większej niż zalecana przez lekarza dawki leku Texibax, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek jest dostępny na receptę.

Timohep

Timohep to lek wspierający funkcje wątroby dzięki zawartości kwasu tiazolidynokarboksylowego. Pomaga w rozkładzie toksyn, chroniąc miąższ wątroby przed uszkodzeniami spowodowanymi przez toksyny bakteryjne, wirusowe, chemiczne, alkohol i leki. Dodatkowo pobudza wydzielanie żółci, co wspomaga jej regenerację. Stosowany w ostrych i przewlekłych schorzeniach wątroby oraz toksycznych uszkodzeniach wątroby różnego pochodzenia.

Timohep forte

Timohep forte to lek zawierający kwas tiazolidynokarboksylowy, który wspomaga rozkład toksycznych związków i chroni wątrobę przed uszkodzeniem. Stosowany jako pomocniczy lek w leczeniu ostrych i przewlekłych schorzeń wątroby, spowodowanych m.in.alkoholem, lekami czy substancjami chemicznymi. Pobudza wydzielanie żółci, wspierając zdrowie wątroby.

Tinidazolum Polpharma

Tinidazolum Polpharma to lek o właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwpierwotniakowych. Jest stosowany w leczeniu wielu rodzajów zakażeń, w tym zakażeń bakteriami beztlenowymi, zapalenia pochwy, wrzodziejącego zapalenia dziąseł i innych. Lek jest dostępny na receptę.

Tiorfan

Tiorfan to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną o nazwie racekadotryl. Jest to inhibitor enkefalinazy jelitowej, enzymu uczestniczącego w procesie trawienia białek. Lek jest stosowany w leczeniu objawów ostrej biegunki u dorosłych, jeśli nie jest możliwe leczenie przyczynowe. Może być również stosowany jako leczenie wspomagające, gdy możliwe jest stosowanie leczenia przyczynowe.

Tobramycin B. Braun

Tobramycin B. Braun to antybiotyk aminoglikozydowy, który jest dostępny na receptę. Lek zawiera substancję czynną – tobramycynę. Jest stosowany do leczenia ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na tobramycynę, takie jak szpitalne zakażenia dolnych dróg oddechowych, skomplikowane i nawracające zakażenia dróg moczowych, zakażenia wewnątrz jamy brzusznej, zakażenia skóry i tkanek miękkich. Lek jest podawany w postaci roztworu do infuzji.

Tribux

Tribux to lek w postaci tabletek, który zawiera trimebutynę. Jest stosowany do regulacji pracy przewodu pokarmowego i jego motoryki. Lek jest zwykle stosowany w leczeniu objawowym zespołu jelita drażliwego oraz zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, takich jak biegunki czy zaparcia. Tribux jest dostępny na receptę.

Tribux Bio

Tribux Bio to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną trimebutynę. Działa on bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując ich pracę. Jest wskazany do stosowania w leczeniu zaburzeń trawienia, które objawiają się wzdęciami, uczuciem pełności, bólami brzucha lub nudnościami oraz w leczeniu zaburzeń czynności układu pokarmowego będących objawami stresu: bóle brzucha, biegunka, zaparcia. Produkt leczniczy do krótkotrwałego leczenia.

Tribux forte

Tribux Forte to lek na receptę, który reguluje motorykę przewodu pokarmowego. Jest stosowany w przypadku wystąpienia objawów takich jak zaburzenie motoryki przewodu pokarmowego, określane w medycynie jako zespół jelita drażliwego. Ponadto, Tribux Forte jest wskazany do stosowania w zaburzeniach czynnościowych dróg żółciowych i przewodu pokarmowego.

Trikolon

Trikolon to lek zawierający trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz dolegliwości jelitowych związanych z zespołem jelita drażliwego. Pomaga także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak niestrawność, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki i zaparcia.

Trikolon Forte

Trikolon Forte to lek zawierający trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz dolegliwości jelitowych związanych z zespołem jelita drażliwego. Pomaga także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak niestrawność, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki i zaparcia.

Trilac

Trilac to dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego, który zawiera probiotyczne bakterie. Jest dostępny bez recepty. Wskazaniami do stosowania preparatu Trilac są: zaburzenia jelitowe wywołane antybiotykoterapią, zaburzenia czynnościowe jelit spowodowane brakiem prawidłowej flory bakteryjnej oraz ostre i przewlekłe zapalenie jelit. Preparat wspomaga przywracanie prawidłowego składu flory jelitowej.

Trimesan

Trimesan to lek przeciwbakteryjny do stosowania wewnętrznego. Substancją czynną leku jest trimetoprim, który hamuje reduktazę kwasu dihydrofoliowego, enzym biorący udział w przemianie kwasu dihydrofoliowego w kwas tetrahydrofoliowy. Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń dróg moczowych, zakażeń przewodu pokarmowego (m.in. biegunka, dur brzuszny), oraz zapalenia płuc. Trimesan jest dostępny na receptę.

Ubretid

Ubretid to lek moczopędny, który zawiera substancję czynną o nazwie bromek butylskopolaminy. Lek stosuje się w leczeniu zaburzeń czynności pęcherza moczowego u dorosłych pacjentów, takich jak nietrzymanie moczu lub częstomocz. Ubretid jest dostępny na receptę.

Ulcamed

Ulcamed to lek, który działa ochronnie na błonę śluzową żołądka. Posiada również właściwości przeciwbakteryjne wobec Helicobacter pylori. Jest zalecany przede wszystkim w czasie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Lek jest wskazany u osób dorosłych w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, pomocniczo w eradykacji Helicobacter pylori w skojarzeniu z innymi lekami oraz zapaleniu błony śluzowej żołądka związanym z zaburzeniami dyspeptycznymi, gdy pożądana jest eradykacja Helicobacter pylori. Ulcamed jest dostępny na receptę.

Ulgastran

Ulgastran to lek przeciwpadaczkowy, który zawiera substancję czynną o nazwie sukralfat. Lek stosuje się w leczeniu chorób żołądka i dwunastnicy, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy oraz refluks żołądkowo-przełykowy. Ulgastran jest dostępny na receptę.

Ulgix Laxi

Ulgix Laxi to lek, który ułatwia wypróżnianie i nie pobudza perystaltyki jelit. Substancją czynną leku jest sodu dokuzynian. Lek stosuje się w zapobieganiu zaparciom i leczeniu przewlekłych zaparć, wspomagająco u pacjentów z guzkami krwawniczymi i (lub) szczelinami odbytu, jak również u pacjentów, u których ze względu na stan zdrowia niewskazany jest wysiłek przy oddawaniu stolca oraz w przygotowaniu do zabiegów diagnostycznych i operacyjnych. Ulgix Laxi jest dostępny bez recepty.

Ultop

Ultop to lek hamujący wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym, zawierający inhibitor pompy protonowej. Preparat zawiera substancję omeprazol. Lek jest dostępny na receptę. Ultop stosuje się w leczeniu chorób związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego.

Uman Big

Uman Big to preparat immunoglobulinowy, który zawiera przeciwciała przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu B (ludzka). Lek stosuje się w celu zapobiegania nawrotom WZW B po przeszczepieniu wątroby spowodowanym uszkodzeniem wywołanym przez HBV oraz w immunoprofilaktyce WZW B u osób nieuodpornionych lub niewyszczepionych. Uman Big jest dostępny na receptę.

Urosal

Urosal działa przeciwbakteryjnie w jelitach, drogach żółciowych i moczowych dzięki skojarzonej aktywności metenaminy i salicylanu fenylu. Działa odkażająco, przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Lek stosuje się w zapaleniu pęcherza moczowego, odmiedniczkowym zapaleniu nerek, zapaleniu miedniczek nerkowych, stanach zapalnych pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, w biegunce i nieżycie jelit.

Choroby układu pokarmowego – objawy i sposoby leczenia

Układ pokarmowy to niezwykle złożony system organów odgrywający kluczową rolę w funkcjonowaniu całego organizmu. Odpowiada nie tylko za trawienie pokarmów i przyswajanie składników odżywczych, ale także za wydalanie niestrawionych resztek oraz produkcję wielu ważnych substancji regulacyjnych wpływających na pracę innych narządów. Ze względu na swoją złożoność i rozbudowaną strukturę – obejmującą jamę ustną, przełyk, żołądek, jelita, a także narządy pomocnicze jak wątroba, trzustka i ślinianki – układ pokarmowy narażony jest na wiele różnych schorzeń. Choroby układu pokarmowego mogą znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie, obniżając jakość życia oraz prowadząc do poważnych powikłań, jeśli nie zostaną odpowiednio zdiagnozowane i leczone. Wczesne rozpoznanie objawów i właściwa diagnostyka są kluczowe dla skutecznej terapii i zapobiegania rozwojowi poważniejszych stanów chorobowych.

choroby układu pokarmowego, leki

Najczęstsze choroby układu pokarmowego

Układ pokarmowy to system rozpoczynający się w jamie ustnej i biegnący przez gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie oraz grube, kończący się na odbycie. W jego skład wchodzą również narządy pomocnicze, takie jak ślinianki, wątroba i trzustka. Ze względu na swą złożoność, schorzenia układu pokarmowego mogą mieć bardzo zróżnicowany obraz kliniczny.

Do najczęściej występujących chorób układu pokarmowego należą:

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

Jest to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego, występująca nawet u 30% populacji krajów rozwiniętych. Choroba refluksowa powstaje wskutek osłabienia dolnego zwieracza przełyku, co prowadzi do cofania się treści żołądkowej do przełyku. Głównym objawem jest zgaga – uczucie pieczenia za mostkiem, które może promieniować aż do gardła. Pacjenci często zgłaszają również kaszel, nadmierną produkcję śliny, nieświeży oddech czy uczucie „guli” w gardle.

Leczenie refluksu opiera się na modyfikacji stylu życia (unikanie obfitych posiłków przed snem, redukcja masy ciała) oraz farmakoterapii. Stosuje się przede wszystkim leki hamujące wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej takie jak omeprazol, pantoprazol, esomeprazol), a także środki zobojętniające kwas solny (związki magnezu i glinu) oraz leki osłaniające śluzówkę (sukralfat, kwas alginowy).

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa powstaje, gdy równowaga między czynnikami drażniącymi błonę śluzową a mechanizmami ochronnymi zostaje zaburzona. Najczęstszą przyczyną wrzodów jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori (odpowiedzialną za 70-90% przypadków) oraz stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wrzody dwunastnicy występują około trzy razy częściej niż wrzody żołądka.

Główne objawy to ból w nadbrzuszu o charakterze pieczenia, występujący najczęściej na czczo, w nocy lub rano. Charakterystyczne jest ustępowanie bólu po posiłku (w przypadku wrzodów dwunastnicy) lub nasilanie się po jedzeniu (wrzody żołądka). Pacjenci skarżą się także na odbijanie, niesmak w ustach i brak apetytu.

Leczenie obejmuje eradykację Helicobacter pylori (terapia antybiotykowa), stosowanie leków hamujących wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej, H2-blokery) oraz modyfikację stylu życia (rezygnacja z palenia tytoniu, unikanie NLPZ).

Zespół jelita drażliwego (IBS)

Jest to przewlekłe zaburzenie funkcji jelit, dotykające około 11,3% społeczeństwa, niemal dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. Powstaje w wyniku zakłóceń interakcji między mózgiem a jelitami, a u 70-90% pacjentów z IBS współistnieją problemy psychiczne.

Główne objawy to nawracający ból brzucha, wzdęcia oraz zaburzenia rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemienne występowanie obu). Pacjenci zgłaszają również obecność śluzu w kale, nudności i zgagę.

Leczenie IBS koncentruje się na łagodzeniu objawów poprzez modyfikację diety (zwiększenie ilości błonnika), stosowanie leków rozkurczowych (trimebutyna, mebeweryna), przeciwbiegunkowych, osmotycznych (przy zaparciach) oraz probiotyków. W niektórych przypadkach korzystne efekty przynosi terapia przeciwdepresyjna.

Nieswoiste choroby zapalne jelit

Do tej grupy zalicza się przede wszystkim chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Są to przewlekłe stany zapalne, w których układ immunologiczny jest nadmiernie aktywowany, a jego komórki naciekają ściany przewodu pokarmowego.

W chorobie Leśniowskiego-Crohna stan zapalny może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego od jamy ustnej po odbyt, najczęściej jednak zajmuje końcowy odcinek jelita krętego. Zmiany zapalne obejmują wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego. Objawy to przede wszystkim bóle brzucha, uporczywe biegunki, gorączka, utrata masy ciała oraz pozajelitowe manifestacje (zapalenie stawów, zmiany skórne).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego charakteryzuje się ciągłymi zmianami zapalnymi ograniczonymi tylko do błony śluzowej jelita grubego. Główne objawy to biegunka z domieszką krwi (nawet do 20 wypróżnień dziennie), bolesne parcie na stolec, osłabienie i utrata masy ciała.

Leczenie nieswoistych chorób zapalnych jelit opiera się na stosowaniu leków przeciwzapalnych (preparaty kwasu 5-aminosalicylowego), immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, azatiopryna, metotreksat) oraz leków biologicznych. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, a nawet interwencja chirurgiczna.

Kamica żółciowa

Jest jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego. W Polsce na kamicę pęcherzyka żółciowego cierpi co piąta osoba. Najczęściej występuje u kobiet powyżej 40. roku życia. Do czynników ryzyka należą również ciąża, otyłość, cukrzyca i hipertriglicerydemia.

Kamica powstaje, gdy cholesterol wytrąca się w postaci kryształów z powodu niedoboru kwasów żółciowych i fosfolipidów. Około 80% pacjentów nie ma objawów. U pozostałych kamienie powodują nawracającą kolkę żółciową – ostry ból w prawym podżebrzu lub środkowej części nadbrzusza, często promieniujący do prawego barku. Pojawiają się również wzdęcia, nudności, wymioty i zgaga.

Leczenie kamicy może być zachowawcze lub chirurgiczne (cholecystektomia – usunięcie pęcherzyka żółciowego), zależnie od nasilenia objawów i powikłań.

Ostre zapalenie trzustki (OZT)

To stan zapalny spowodowany niekontrolowaną aktywacją enzymów trzustkowych, prowadzący do uszkodzenia trzustki i okolicznych tkanek. Najczęstszymi przyczynami (odpowiadającymi za 80% przypadków) są kamica żółciowa i nadużywanie alkoholu.

OZT objawia się nagłym, bardzo silnym bólem w lewym górnym kwadrancie brzucha, promieniującym do kręgosłupa, któremu towarzyszą nudności, wymioty, tachykardia i gorączka.

Leczenie wymaga hospitalizacji i obejmuje odpowiednie nawodnienie, leczenie przeciwbólowe oraz korektę zaburzeń elektrolitowych. W przypadku OZT spowodowanego kamicą żółciową może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Jakie są objawy chorób układu pokarmowego?

Dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą przyjmować różnorodne formy. Do najczęstszych objawów należą:

Ból brzucha

Jest to jeden z najczęstszych objawów chorób układu pokarmowego. Ból może mieć charakter ostry (wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej) lub przewlekły, stały lub nawracający. Lokalizacja bólu często wskazuje na źródło problemu – ból w prawym górnym kwadrancie może sugerować choroby wątroby lub pęcherzyka żółciowego, w lewym górnym – trzustki lub żołądka, a w dolnej części brzucha – jelita grubego.

Zaburzenia rytmu wypróżnień

Biegunka, czyli zwiększona częstotliwość wypróżnień (ponad 3 razy na dobę) ze zmianą konsystencji stolca na półpłynną lub płynną, może być objawem infekcji, nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego czy chorób zapalnych jelit.

Zaparcia, czyli utrudnione oddawanie twardego stolca, mogą wynikać z nieprawidłowej diety (ubogiej w błonnik), zbyt małej ilości płynów, braku aktywności fizycznej, a także poważniejszych schorzeń jak niedrożność jelit czy nowotwory.

Nudności i wymioty

Te objawy mogą towarzyszyć wielu chorobom układu pokarmowego, od niestrawności, przez infekcje, po ostre zapalenie trzustki czy niedrożność jelit. Szczególnie niepokojące są wymioty z domieszką krwi (tzw. fusowate wymioty), które mogą świadczyć o krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Wzdęcia i uczucie pełności

Nagromadzenie gazów w jelitach powodujące uczucie ciężkości i zwiększenie obwodu brzucha jest częstym objawem nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego, a także dysbiozy jelitowej.

Zgaga

Uczucie pieczenia za mostkiem, szczególnie po obfitych posiłkach lub w pozycji leżącej, jest typowym objawem choroby refluksowej przełyku.

Utrudnione połykanie (dysfagia)

Problemy z przechodzeniem pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka mogą wskazywać na schorzenia przełyku, w tym nowotwory.

Krwawienie z przewodu pokarmowego

Może objawiać się krwistymi wymiotami, czarnym stolcem (smolistym) lub świeżą krwią w stolcu. Jest to zawsze niepokojący objaw wymagający pilnej konsultacji lekarskiej.

Żółtaczka

Zażółcenie skóry i białkówek oczu, będące wynikiem zaburzeń w odpływie żółci, może wskazywać na choroby wątroby, dróg żółciowych lub trzustki.

Powiększenie wątroby (hepatomegalia)

Wyczuwalne lub widoczne powiększenie wątroby może być związane z wieloma schorzeniami, w tym zapaleniem wątroby, zastojem krwi lub nowotworami.

Wodobrzusze

Nadmierne gromadzenie płynu w jamie brzusznej jest najczęściej objawem marskości wątroby lub nowotworów.

Diagnostyka chorób układu pokarmowego

Rozpoznanie chorób układu pokarmowego wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego:

Wywiad lekarski i badanie fizykalne

Lekarz zbiera szczegółowe informacje dotyczące charakteru objawów, czasu ich występowania, ewentualnego związku z pokarmami czy historii chorób rodzinnych. Następnie przeprowadza dokładne badanie fizykalne, ze szczególnym uwzględnieniem oceny jamy brzusznej, w tym osłuchiwania, opukiwania i badania palpacyjnego.

Badania laboratoryjne

W diagnostyce chorób układu pokarmowego istotne są:

  • Morfologia krwi – może wskazywać na infekcje, stany zapalne czy krwawienia
  • Parametry stanu zapalnego (CRP, OB) – podwyższone w chorobach zapalnych
  • Próby wątrobowe (AlAT, AspAT, GGTP, fosfataza alkaliczna) – odzwierciedlają stan wątroby
  • Badania określające funkcje trzustki (amylaza, lipaza) – podwyższone w zapaleniu trzustki
  • Badania stolca – na krew utajoną, pasożyty, mikrobiom jelitowy
  • Testy oddechowe – np. w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori czy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO)

Badania obrazowe

  • USG jamy brzusznej – nieinwazyjna metoda pozwalająca na ocenę wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego i dużych naczyń. Przewód pokarmowy jest w tej metodzie słabo widoczny.
  • Tomografia komputerowa (CT) – bardziej szczegółowa metoda obrazowania, przydatna w diagnostyce nowotworów i ocenie zaawansowania zmian zapalnych.
  • Rezonans magnetyczny (MRI) – szczególnie wartościowy w ocenie dróg żółciowych i trzustki.
  • RTG jamy brzusznej – stosowane głównie w nagłych przypadkach, jak podejrzenie niedrożności czy perforacji przewodu pokarmowego.

Badania endoskopowe

  • Gastroskopia – wprowadzenie giętkiego endoskopu przez jamę ustną do przełyku, żołądka i dwunastnicy w celu oceny błony śluzowej i pobrania wycinków do badania histopatologicznego.
  • Kolonoskopia – badanie jelita grubego za pomocą giętkiego endoskopu wprowadzonego przez odbyt, umożliwiające ocenę błony śluzowej, pobranie wycinków i usunięcie polipów.
  • ECPW (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna) – badanie pozwalające na ocenę dróg żółciowych i trzustkowych, połączone z możliwością interwencji terapeutycznej (np. usunięcia kamieni).

Diagnostyka molekularna i testy nadwrażliwości

  • Badania mikrobioty jelitowej – ocena składu flory bakteryjnej jelit
  • Testy na nietolerancje pokarmowe – identyfikacja pokarmów wywołujących reakcje organizmu
  • Testy genetyczne – pomocne w diagnostyce chorób o podłożu genetycznym

Leczenie chorób układu pokarmowego

Metody leczenia chorób układu pokarmowego zależą od rozpoznania i przyczyny dolegliwości. W większości przypadków możliwe jest leczenie zachowawcze:

Farmakoterapia

Dobór leków zależy od rodzaju schorzenia:

  • W chorobie refluksowej i wrzodowej stosuje się inhibitory pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol), H2-blokery (ranitydyna), leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową.
  • W zakażeniu Helicobacter pylori konieczna jest eradykacja za pomocą antybiotyków (klarytromycyna, amoksycylina) w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej.
  • W zespole jelita drażliwego stosuje się leki rozkurczowe (drotaweryna, mebeweryna), probiotyki, leki przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów).
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit wykorzystuje się preparaty kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna, sulfasalazyna), glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne (azatiopryna, metotreksat) oraz terapię biologiczną (infliksymab, adalimumab).
  • W chorobach wątroby stosuje się leczenie przyczynowe oraz hepatoprotekcyjne (sylimaryna, kwas ursodeoksycholowy).

Leczenie dietetyczne

Odpowiednia dieta jest kluczowym elementem terapii większości chorób układu pokarmowego:

  • W chorobie refluksowej zaleca się unikanie obfitych posiłków, szczególnie późnym wieczorem, ograniczenie kawy, alkoholu, potraw tłustych i ostrych.
  • W zespole jelita drażliwego pomocna może być dieta z ograniczeniem FODMAP (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli).
  • W celiakii konieczne jest ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit dieta powinna być indywidualnie dostosowana do tolerancji pacjenta, często z ograniczeniem błonnika w okresie zaostrzeń.
  • W chorobach wątroby istotne jest ograniczenie tłuszczów, szczególnie zwierzęcych, oraz alkoholu.

Probiotykoterapia

Stosowanie odpowiednio dobranych probiotyków może przynieść korzyści w wielu schorzeniach układu pokarmowego, szczególnie w zespole jelita drażliwego, nieswoistych chorobach zapalnych jelit czy po antybiotykoterapii. Probiotyki pomagają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej, wzmacniają barierę jelitową i modulują odpowiedź immunologiczną.

Leczenie chirurgiczne

W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne:

  • W chorobie wrzodowej – przy perforacji wrzodu, krwawieniu niemożliwym do opanowania metodami endoskopowymi czy zwężeniu odźwiernika.
  • W kamicy żółciowej – cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego), najczęściej metodą laparoskopową.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – przy ciężkich powikłaniach, jak perforacja, masywne krwawienie czy zwężenie jelita.
  • W nowotworach przewodu pokarmowego – resekcja zmiany z marginesem zdrowych tkanek.
  • W zapaleniu wyrostka robaczkowego – appendektomia.
  • W niedrożności jelit – uwolnienie przeszkody, często z resekcją odcinka jelita.

Leczenie endoskopowe

Coraz więcej procedur terapeutycznych można przeprowadzić metodami endoskopowymi, bez konieczności operacji:

  • Endoskopowe tamowanie krwawień z przewodu pokarmowego.
  • Usuwanie polipów podczas kolonoskopii.
  • Poszerzanie zwężeń przełyku czy innych odcinków przewodu pokarmowego.
  • ECPW z nacięciem zwieracza Oddiego i usunięciem kamieni z dróg żółciowych.
  • Zakładanie stentów do dróg żółciowych czy przełyku w przypadku zwężeń nowotworowych.

Profilaktyka chorób układu pokarmowego

Wiele chorób układu pokarmowego można zapobiec lub opóźnić ich rozwój poprzez odpowiednią profilaktykę:

Zdrowa i zbilansowana dieta

  • Regularne spożywanie posiłków w spokojnej atmosferze.
  • Dieta bogata w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste, dostarczające odpowiedniej ilości błonnika.
  • Ograniczenie tłuszczów nasyconych, cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej.
  • Odpowiednie nawodnienie organizmu – picie co najmniej 1,5-2 litrów wody dziennie.

Aktywność fizyczna

Regularna aktywność fizyczna wspomaga perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, co zmniejsza ryzyko wielu chorób układu pokarmowego.

Unikanie używek

Ograniczenie lub rezygnacja z palenia tytoniu i spożywania alkoholu znacząco zmniejsza ryzyko chorób przewodu pokarmowego, w tym nowotworów i marskości wątroby.

Kontrola stresu

Przewlekły stres może nasilać objawy wielu chorób układu pokarmowego, szczególnie zespołu jelita drażliwego i choroby refluksowej. Techniki relaksacyjne, medytacja czy joga mogą pomóc w jego redukcji.

Regularne badania profilaktyczne

  • Kolonoskopia co 10 lat u osób po 50. roku życia lub wcześniej w przypadku obciążeń rodzinnych.
  • Regularne badania laboratoryjne, w tym próby wątrobowe.
  • Badania przesiewowe w kierunku zakażenia Helicobacter pylori u osób z grupy ryzyka.
  • Badania mikrobioty jelitowej przy nawracających dolegliwościach ze strony układu pokarmowego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Kiedy ból brzucha powinien skłonić nas do wizyty u lekarza?

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdy ból brzucha:

  • Jest bardzo silny i ostry
  • Utrzymuje się ponad 24 godziny
  • Towarzyszy mu gorączka, wymioty lub biegunka
  • Występują objawy odwodnienia
  • W stolcu lub wymiocinach pojawia się krew
  • Ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie

Jak odróżnić niestrawność od poważniejszego schorzenia?

Niestrawność (dyspepsja) to uczucie dyskomfortu w górnej części brzucha, często po posiłkach, które zwykle ustępuje samoistnie lub po zastosowaniu leków dostępnych bez recepty. Jednak gdy dolegliwości są uporczywe, nasilają się, towarzyszą im niepokojące objawy jak utrata masy ciała, trudności w połykaniu, wymioty czy krew w stolcu, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą one wskazywać na poważniejsze schorzenia.

Jak prawidłowo przygotować się do kolonoskopii?

Przygotowanie do kolonoskopii obejmuje:

  • Stosowanie diety lekkostrawnej 2-3 dni przed badaniem
  • Dzień przed badaniem spożywanie tylko płynów
  • Wypicie odpowiedniego środka przeczyszczającego według zaleceń lekarza
  • Powstrzymanie się od jedzenia na 6-8 godzin przed badaniem
  • Przyjęcie wszystkich leków przepisanych przez lekarza

Dokładne oczyszczenie jelita jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia badania.

Czy stres może powodować problemy żołądkowe?

Tak, stres może bezpośrednio wpływać na układ pokarmowy poprzez oś mózgowo-jelitową. Może nasilać objawy chorób przewodu pokarmowego, takich jak zespół jelita drażliwego, choroba refluksowa czy choroba wrzodowa. Przewlekły stres wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego w jelitach, zaburza perystaltykę i może zmieniać skład mikroflory jelitowej.

Jak dieta wpływa na mikrobiom jelitowy?

Dieta ma kluczowy wpływ na mikrobiom jelitowy. Produkty bogate w błonnik (warzywa, owoce, pełne ziarna) sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii jelitowych. Z kolei dieta wysokotłuszczowa, uboga w błonnik, a bogata w cukry proste i żywność wysoko przetworzoną, sprzyja rozwojowi bakterii potencjalnie patogennych, prowadząc do dysbiozy jelitowej. Dysbioza jest związana z wieloma chorobami, zarówno układu pokarmowego, jak i innymi, w tym otyłością, cukrzycą czy chorobami autoimmunologicznymi.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie zespołu jelita drażliwego?

Diagnostyka zespołu jelita drażliwego opiera się na kryteriach rzymskich IV, które obejmują nawracający ból brzucha związany z defekacją lub zmianą rytmu wypróżnień, występujący przez co najmniej 3 dni w miesiącu w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Istotne jest wykluczenie innych chorób organicznych poprzez badania laboratoryjne, endoskopowe i obrazowe.

Leczenie jest wielokierunkowe i obejmuje:

  • Modyfikację diety (często dieta z ograniczeniem FODMAP)
  • Suplementację probiotyków
  • Leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów)
  • Psychoterapię, szczególnie poznawczo-behawioralną
  • Techniki relaksacyjne i redukcję stresu
  • W wybranych przypadkach – leki przeciwdepresyjne

Co to jest dysbioza jelitowa i jak ją leczyć?

Dysbioza jelitowa to zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej, charakteryzujące się zmniejszeniem różnorodności bakterii, nadmiernym rozwojem potencjalnie patogennych drobnoustrojów i niedoborem bakterii korzystnych. Dysbioza może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń trawienia, zespołu jelita drażliwego czy chorób autoimmunologicznych.

Leczenie dysbiozy obejmuje:

  • Modyfikację diety – zwiększenie spożycia prebiotyków (błonnik, inulina) i fermentowanych produktów
  • Suplementację probiotyków – odpowiednio dobranych szczepów bakterii
  • Ograniczenie czynników zaburzających mikroflorę (antybiotyki, używki, stres)
  • W niektórych przypadkach – terapię przeciwgrzybiczą lub przeciwbakteryjną

Jakie są objawy nietolerancji pokarmowych i jak je diagnozować?

Nietolerancje pokarmowe mogą objawiać się:

  • Bólami brzucha, wzdęciami, gazami
  • Biegunką lub zaparciami
  • Nudnościami, odbijaniem
  • Zmęczeniem, bólami głowy
  • Zmianami skórnymi

Diagnoza opiera się na:

  • Szczegółowym wywiadzie
  • Diecie eliminacyjnej z następczą próbą prowokacyjną
  • Testach oddechowych (np. test wodorowy w nietolerancji laktozy)
  • Badaniach laboratoryjnych (np. przeciwciała w celiakii)
  • Testach na nadwrażliwości pokarmowe IgG-zależne

Jak prawidłowo dbać o mikroflorę jelitową?

Prawidłowa mikroflora jelitowa jest kluczowa dla zdrowia całego organizmu. Aby o nią dbać, należy:

  • Spożywać produkty bogate w błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny
  • Włączyć do diety produkty fermentowane (jogurt naturalny, kefir, kiszonki)
  • Ograniczyć spożycie cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej
  • Unikać niepotrzebnej antybiotykoterapii
  • Regularnie się ruszać
  • Redukować stres
  • W razie potrzeby suplementować probiotyki, szczególnie po antybiotykoterapii

Kiedy kolonoskopia jest wskazana i jak często należy ją wykonywać?

Kolonoskopia jest wskazana:

  • W ramach badań przesiewowych raka jelita grubego u osób powyżej 50. roku życia (lub wcześniej przy obciążeniach rodzinnych)
  • Przy objawach alarmowych, takich jak krwawienie z odbytu, zmiana rytmu wypróżnień, anemia z niedoboru żelaza
  • W diagnostyce i monitorowaniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
  • Po usunięciu polipów jelita grubego
  • U osób z zespołem Lyncha i rodzinną polipowatością gruczolakowatą

Częstotliwość badań zależy od indywidualnego ryzyka i wyników poprzednich badań:

  • U osób bez czynników ryzyka – co 10 lat po 50. roku życia
  • Po usunięciu polipów – zależnie od ich liczby, wielkości i budowy histologicznej (zwykle co 3-5 lat)
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – zgodnie z zaleceniami gastroenterologa (często co 1-2 lata)