Lek BRUKINSA, zawierający zanubrutynib, jest inhibitorem kinazy białkowej stosowanym w leczeniu nowotworów, takich jak makroglobulinemia Waldenströma, chłoniak strefy brzeżnej, przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) oraz chłoniak grudkowy (FL). Działa poprzez blokowanie kinazy tyrozynowej Brutona, co zmniejsza liczbę komórek nowotworowych i spowalnia postęp choroby. Jest stosowany w przypadkach nawrotu choroby lub nieskuteczności wcześniejszego leczenia.
Zanubrutynib jest inhibitorem kinazy tyrozynowej Brutona (BTK). Substancja ta tworzy wiązanie kowalencyjne z resztą cysteinową w miejscach aktywności BTK, co prowadzi do zahamowania jej aktywności. BTK jest kluczową cząsteczką sygnałową receptora antygenowego limfocytów B oraz szlaków receptora cytokinowego. W limfocytach B sygnał BTK aktywuje szlaki niezbędne do proliferacji, migracji, chemotaksji i adhezji tych komórek.
Zanubrutynib należy do grupy leków przeciwnowotworowych, które selektywnie blokują szlaki przekazywania sygnałów w komórkach nowotworowych, hamując ich namnażanie się i przeżycie.
Zanubrutynib jest stosowany w leczeniu następujących nowotworów złośliwych:
Zalecana całkowita dawka dobowa zanubrutynibu wynosi 320 mg. Może być podawana na dwa sposoby:
Leczenie należy kontynuować do momentu progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych działań niepożądanych.
W przypadku stosowania zanubrutynibu z obinutuzumabem (w leczeniu chłoniaka grudkowego), zanubrutynib podaje się doustnie przed wlewem obinutuzumabu. Schemat podawania obinutuzumabu to 1000 mg dożylnie w 1., 8. i 15. dniu pierwszego cyklu oraz w 1. dniu każdego kolejnego 28-dniowego cyklu, do cyklu 6.
Zanubrutynib przyjmuje się doustnie. Kapsułki można przyjmować niezależnie od posiłków. Należy je połykać w całości, popijając wodą, bez otwierania, przełamywania czy rozgryzania.
Przy wystąpieniu działań niepożądanych stopnia ≥3, możliwe jest dostosowanie dawki:
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat).
Najczęstsze działania niepożądane (występujące u ≥20% pacjentów) podczas stosowania zanubrutynibu w monoterapii to:
Najczęstsze poważne działania niepożądane (stopnia 3 lub wyższego) to:
Podczas stosowania zanubrutynibu w skojarzeniu z obinutuzumabem najczęstsze działania niepożądane to:
U pacjentów stosujących zanubrutynib mogą wystąpić ciężkie, a nawet prowadzące do zgonu zdarzenia krwotoczne. Ryzyko to zwiększa się u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki przeciwpłytkowe lub przeciwzakrzepowe. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów krwawienia.
Podczas leczenia zanubrutynibem raportowano ciężkie zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze, w tym zakażenia oportunistyczne. Przed rozpoczęciem leczenia należy sprawdzić status zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) i w razie potrzeby zastosować odpowiednie leczenie.
U pacjentów stosujących zanubrutynib obserwowano neutropenię, trombocytopenię i niedokrwistość. Zaleca się regularne monitorowanie morfologii krwi.
U pacjentów leczonych zanubrutynibem raportowano występowanie drugich pierwotnych nowotworów złośliwych, w tym nowotworów skóry. Zaleca się stosowanie środków ochrony przeciwsłonecznej.
Obserwowano przypadki migotania i trzepotania przedsionków, szczególnie u pacjentów z kardiologicznymi czynnikami ryzyka, nadciśnieniem tętniczym, ostrymi zakażeniami lub u osób w podeszłym wieku.
Rzadko zgłaszano zespół rozpadu guza nowotworowego podczas leczenia zanubrutynibem, szczególnie u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową (CLL).
Zanubrutynib nie powinien być stosowany w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozwój płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez miesiąc po jego zakończeniu.
Nie wiadomo, czy zanubrutynib przenika do mleka ludzkiego. Podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.
Zanubrutynib jest nowoczesnym lekiem przeciwnowotworowym, który selektywnie hamuje kinazę tyrozynową Brutona (BTK), kluczowy enzym w szlaku przekazywania sygnałów receptora limfocytów B. Jest stosowany w leczeniu różnych nowotworów układu chłonnego, w tym makroglobulinemii Waldenströma, chłoniaka strefy brzeżnej, przewlekłej białaczki limfocytowej oraz chłoniaka grudkowego.
Lek wykazuje skuteczność w badaniach klinicznych, oferując korzystny profil bezpieczeństwa, choć wymaga monitorowania pod kątem potencjalnych działań niepożądanych, takich jak krwawienia, zakażenia i cytopenie. Jego dawkowanie jest elastyczne (raz lub dwa razy dziennie), a w określonych sytuacjach klinicznych może wymagać dostosowania.
Zanubrutynib stanowi ważną opcję terapeutyczną dla pacjentów z nowotworami złośliwymi układu chłonnego, szczególnie w przypadkach nawrotu choroby lub oporności na wcześniejsze leczenie.
