Cavinton to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną winpocetynę. Jest stosowany w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, w tym stanów po udarze niedokrwiennym i otępienia naczyniopochodnego. Lek ten jest również stosowany do łagodzenia psychicznych i neurologicznych objawów niewydolności krążenia mózgowego. Cavinton jest dostępny w formie tabletek oraz roztworu do wstrzykiwań.
Cavinton Forte to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną winpocetynę. Jest stosowany w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, w tym stanów po udarze niedokrwiennym i otępienia naczyniopochodnego. Lek ten jest również używany do łagodzenia psychicznych i neurologicznych objawów niewydolności krążenia mózgowego. Cavinton Forte jest dostępny na receptę.
Vicebrol to lek zawierający substancję czynną winpocetynę. Jest stosowany w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu, takich jak przewlekła niewydolność krążenia mózgowego i otępienie naczyniopochodne, w tym stany po udarze niedokrwiennym. Lek jest dostępny na receptę.
Vicebrol BIO to lek w postaci tabletek, zawierający substancję czynną winpocetynę. Jest stosowany w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu, takich jak przewlekła niewydolność krążenia mózgowego i otępienie naczyniopochodne, w tym stany po udarze niedokrwiennym. Lek jest dostępny na receptę.
Vicebrol Forte to lek zawierający winpocetynę, który jest stosowany w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu. Jest szczególnie skuteczny w przypadkach przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, stanów po udarze niedokrwiennym i otępienia naczyniopochodnego. Lek jest dostępny na receptę.
Vincetan to lek zawierający winpocetynę, pochodną eburnameniny, alkaloidu izolowanego z Barwinka mniejszego Vinca minor. Lek ten rozszerza naczynia krwionośne, zwiększa przepływ krwi przez naczynia mózgowe, naczynia siatkówki oraz w uchu wewnętrznym. Działa łagodząco na objawy neurologiczne spowodowane niedostatecznym ukrwieniem ośrodkowego układu nerwowego. Wskazania do stosowania Vincetan obejmują leczenie przewlekłych zaburzeń krążenia mózgowego, w tym stany po udarze niedokrwiennym i otępienia naczyniopochodnego. Vincetan jest lekiem na receptę.
Vincetan Forte to lek w postaci tabletek, zawierający substancję czynną winpocetynę. Jest stosowany w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu. Wskazania do stosowania leku Vincetan Forte obejmują leczenie przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, łagodzenie psychicznych i neurologicznych objawów niewydolności krążenia mózgowego, leczenie przewlekłych zaburzeń krążenia w naczyniówce i siatkówce oka oraz zaburzeń słuchu o podłożu naczyniowym. Lek jest dostępny na receptę.
Vinpocetine Espefa to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną winpocetynę. Winpocetyna jest związkiem stosowanym w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu. Lek jest stosowany jako środek pomocniczy w przypadku zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowego, które mają związek z długotrwałymi zaburzeniami krążenia mózgowego u osób w wieku zaawansowanym, a także przy zaburzeniach wzroku, słuchu i zawrotach głowy o podłożu naczyniowym. Vinpocetine Espefa jest dostępny na receptę.
Vinpocetine Espefa Forte to lek zawierający substancję czynną winpocetynę. Jest stosowany w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu. Lek jest szczególnie polecany dla pacjentów w podeszłym wieku do zwalczania zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowego. Ponadto, lek działa leczniczo na wzrok i słuch oraz zapobiega zawrotom głowy o podłożu naczyniowym. Lek jest dostępny na receptę.
Vinpohasco to lek, który działa na ośrodkowy układ nerwowy, poprawiając ukrwienie mózgu. Jest stosowany w leczeniu objawów spowodowanych niewydolnością krążenia mózgowego. Lek jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania to przewlekła niewydolność krążenia mózgowego, stany po udarze niedokrwiennym i otępienie naczyniopochodne, a także przewlekłe zaburzenia krążenia w naczyniówce i siatkówce oka oraz zaburzenia słuchu o podłożu naczyniowym.
Vinpoton to lek na receptę, którego substancją czynną jest winpocetyna. Jest stosowany w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, w tym stanów po udarze niedokrwiennym i otępienia naczyniopochodnego. Lek ten jest również wskazany do łagodzenia psychicznych i neurologicznych objawów związanych z niewydolnością krążenia mózgowego oraz do leczenia przewlekłych zaburzeń krążenia w naczyniówce i siatkówce oka oraz zaburzeń słuchu o podłożu naczyniowym.
Vinpoven Forte to lek zawierający winpocetynę, który jest stosowany w leczeniu chorób lub łagodzeniu objawów związanych z zaburzeniami krążenia krwi w mózgu. Lek jest wskazany do stosowania w celu złagodzenia objawów towarzyszących chorobie, między innymi po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu. Vinpoven Forte jest dostępny na receptę.
Winpocetyna – lek wpływający na krążenie mózgowe. Mechanizm działania winpocetyny jest złożony i wiąże się z rozszerzaniem naczyń krwionośnych i poprawie przepływu krwi. Lek poprawia ukrwienie i metabolizm oraz zwiększa elastyczność krwinek czerwonych co pozytywnie oddziałuje na mikrokrążenie. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego oraz otępienia naczyniopochodnego, wspomagające leczenie zaburzeń krążenia w naczyniówce i siatkówce oka, zaburzenia słuchu o podłożu naczyniowym oraz łagodzenie objawów psychicznych i neurologicznych niewydolności krążenia mózgowego.
Winpocetyna dostępna jest w postaci tabletek oraz roztworu do wstrzykiwań. Maksymalne działanie lecznicze następuje po okołu 2-3 miesiącach systematycznego przyjmowania leku. Poprawa stanu pacjenta jest zauważalna po 6-12 miesiącach terapii.
Możliwe działania niepożądane: nudności, zgaga, suchość w jamie ustnej, zaburzenia snu, ból i zawroty głowy, osłabienie, wzmożone pocenie się, zmiany ciśnienia krwi, zaczerwienienie skóry twarzy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, alergiczne odczyny skórne.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Winpocetyna to jedna z najważniejszych substancji czynnych stosowanych w neurologii i geriatrii, która od dziesiątków lat pomaga pacjentom w walce z zaburzeniami krążenia mózgowego i problemami poznawczymi. Ta syntetyczna pochodna alkaloidu roślinnego z barwinka pospolitego (Vinca minor) została po raz pierwszy zsyntetyzowana na Węgrzech w 1975 roku przez profesora Csaba Szántay na Wydziale Chemii Organicznej Politechniki w Budapeszcie. Już w 1978 roku, pod nazwą handlową Cavinton, trafiła na rynek dzięki węgierskiemu koncernowi farmaceutycznemu Gedeon Richter. Od tego czasu stała się jednym z najpowszechniej stosowanych leków w Europie Wschodniej oraz Azji, szczególnie ceniona za swoje właściwości nootropowe i neuroprotekcyjne. W Polsce winpocetyna jest klasyfikowana jako lek przepisywany wyłącznie na receptę, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych traktowana jest jako suplement diety, co świadczy o szerokim spektrum jej zastosowań medycznych i różnicach w podejściu regulacyjnym na całym świecie.
Winpocetyna charakteryzuje się złożonym, wieloczynnikowym mechanizmem działania, który wpływa na różne aspekty funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Jej działanie koncentruje się przede wszystkim na poprawie krążenia mózgowego, ale obejmuje również znacznie szersze spektrum efektów farmakologicznych.
Podstawowym mechanizmem działania winpocetyny jest wybiórcze hamowanie izoenzymu fosfodiesterazy typu I (PDE-I), szczególnie fosfodiesterazy cGMP-PDE zależnej od kompleksu Ca²⁺-kalmodulina. To hamowanie prowadzi do zwiększenia stężenia cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP) i cyklicznego guanozynomonofosforanu (cGMP) w mózgu, co z kolei powoduje zwiotczenie mięśni gładkich naczyń krwionośnych i poprawę przepływu krwi.
Winpocetyna selektywnie zwiększa przepływ krwi przez naczynia mózgowe, zwiększając frakcję mózgową pojemności minutowej serca i zmniejszając opór naczyń mózgowych, przy czym nie wpływa na parametry krążenia układowego takie jak ciśnienie krwi, pojemność minutowa serca czy całkowity opór obwodowy. Co szczególnie ważne, substancja ta nie wywołuje tak zwanego „efektu podkradania”, a wręcz przeciwnie – zwiększa perfuzję obszarów o zaburzonym ukrwieniu, nie powodując jednocześnie zmian w miejscach o prawidłowym przepływie krwi.
Winpocetyna wywiera znaczący wpływ na metabolizm tkanki mózgowej poprzez kilka kluczowych mechanizmów:
Winpocetyna wykazuje działanie neuroprotekcyjne poprzez blokowanie kanałów sodowych (Na⁺) i wapniowych (Ca²⁺) oraz receptorów NMDA i AMPA. Ten mechanizm ma szczególne znaczenie w ochronie neuronów przed uszkodzeniem w wyniku niedotlenienia lub innych czynników szkodliwych.
Substancja ta wpływa również na neuroprzekaźniki, zwiększając metabolizm noradrenaliny i serotoniny w mózgu oraz pobudzając układ noradrenergiczny. Badania wykazują, że winpocetyna może zwiększać produkcję kluczowych neuroprzekaźników, w tym acetylocholiny, serotoniny, dopaminy i noradrenaliny, co przekłada się na poprawę funkcji poznawczych i stabilizację nastroju.
Winpocetyna znajduje zastosowanie w szerokim spektrum schorzeń neurologicznych i naczyniowych, szczególnie tych związanych z zaburzeniami krążenia mózgowego.
Głównym wskazaniem do stosowania winpocetyny jest leczenie zaburzeń krążenia mózgowego. W postaci dożylnej stosuje się ją w leczeniu ostrych stanów niedokrwienia mózgu, w tym:
W postaci doustnej winpocetyna jest wskazana w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, obejmując stany po udarze niedokrwiennym oraz otępienie naczyniopochodne. Lek skutecznie łagodzi psychiczne i neurologiczne objawy niewydolności krążenia mózgowego, poprawiając jakość życia pacjentów.
Winpocetyna wykazuje udokumentowaną skuteczność w poprawie funkcji poznawczych, szczególnie u osób starszych. Badania kliniczne potwierdzają jej pozytywny wpływ na:
Winpocetyna znajduje również zastosowanie w leczeniu:
Winpocetyna jest dostępna w dwóch postaciach farmaceutycznych: tabletek do podawania doustnego oraz roztworu do wstrzykiwań dożylnych.
Standardowe dawkowanie winpocetyny w postaci tabletek wynosi:
Dawkowanie może być dostosowywane indywidualnie w zależności od nasilenia objawów, wieku pacjenta i odpowiedzi na leczenie. Ważne jest przestrzeganie regularnych godzin przyjmowania leku ze względu na stosunkowo krótki okres półtrwania wynoszący około 5 godzin.
W przypadku leczenia dożylnego winpocetyna podawana jest w powolnym wlewie z szybkością nieprzekraczającą 80 kropli na minutę:
U osób w podeszłym wieku właściwości farmakokinetyczne nie różnią się istotnie od młodszych pacjentów, nie dochodzi również do kumulacji leku w organizmie. Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania w przypadku zaburzeń czynności wątroby i nerek, ponieważ winpocetyna nie kumuluje się nawet podczas długotrwałego stosowania.
Winpocetyna charakteryzuje się specyficznym profilem farmakokinetycznym, który wpływa na jej skuteczność kliniczną.
Po podaniu doustnym winpocetyna szybko wchłania się w górnym odcinku przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 60-90 minut. Całkowita biodostępność po podaniu doustnym wynosi jedynie około 7%, jednak przyjmowanie leku wraz z posiłkiem może zwiększyć tę wartość nawet do 60-100%.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że największe stężenie winpocetyny występuje w wątrobie i przewodzie pokarmowym, podczas gdy stężenie w mózgu jest porównywalne do stężenia we krwi. Z białkami osocza winpocetyna wiąże się w 66%.
Winpocetyna ulega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie, gdzie jest metabolizowana do głównego metabolitu – kwasu apowinkaminowego (AVA), który stanowi około 30% wszystkich metabolitów. Pozostałe metabolity to hydroksywinpocetyna, hydroksy-AVA, dihydroksy-AVA-glicynian oraz ich połączenia z glukuronianami i siarczanami.
Okres półtrwania winpocetyny wynosi około 4,83 ± 1,29 godziny i może się różnić w zależności od dawki i drogi podania. Substancja jest wydalana głównie z moczem (60%) oraz z kałem (40%). Ważne jest to, że winpocetyna nie kumuluje się w tkankach i ma korzystny profil eliminacji także u osób starszych.
Winpocetyna jest ogólnie dobrze tolerowana przez pacjentów, a działania niepożądane występują niezbyt często i są zwykle łagodne.
Do niezbyt często występujących działań niepożądanych należą:
| Układ/narząd | Działania niepożądane |
|---|---|
| Układ nerwowy | Zaburzenia snu (bezsenność, senność), zawroty i bóle głowy, osłabienie |
| Układ krążenia | Zmiany ciśnienia tętniczego (głównie obniżenie), uderzenia krwi do głowy, częstoskurcz, dodatkowy skurcz serca |
| Układ pokarmowy | Nudności, zgaga, suchość w jamie ustnej, bóle brzucha |
| Układ EKG | Obniżenie odcinka ST, wydłużenie odstępu QT |
| Inne | Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, alergiczne odczyny skórne, leukopenia |
Po podaniu dożylnym mogą dodatkowo występować:
Długotrwałe podawanie winpocetyny w dawce 60 mg dziennie doustnie lub 1 mg/kg masy ciała dożylnie jest bezpieczne. Jednorazowe przyjęcie dawki 360 mg winpocetyny nie spowodowało wystąpienia istotnych działań niepożądanych, co świadczy o szerokim oknie bezpieczeństwa terapeutycznego.
Istnieją określone sytuacje, w których stosowanie winpocetyny jest przeciwwskazane:
Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z:
Winpocetyna może wchodzić w interakcje z różnymi lekami, co wymaga odpowiedniego monitorowania terapii.
W badaniach klinicznych nie obserwowano interakcji z:
W Polsce winpocetyna jest dostępna pod różnymi nazwami handlowymi, wszystkie jako leki przepisywane na receptę:
Wszystkie preparaty zawierają tę samą substancję czynną – winpocetynę, różnią się jedynie dawką, liczbą tabletek w opakowaniu oraz producentem.
Winpocetyna odgrywa ważną rolę w farmakoterapii różnych schorzeń neurologicznych, szczególnie tych związanych z zaburzeniami krążenia mózgowego.
W ostrej fazie udaru niedokrwiennego winpocetyna może być stosowana dożylnie jako część kompleksowej terapii mającej na celu:
W fazie przewlekłej, po przebytym udarze, winpocetyna w postaci doustnej pomaga w:
W leczeniu otępienia naczyniopochodnego winpocetyna stanowi ważny element farmakoterapii, często stosowany w skojarzeniu z innymi substancjami czynnymi takimi jak:
W przypadku encefalopatii nadciśnieniowej winpocetyna może być stosowana jako terapia wspomagająca wraz z podstawowymi lekami hipotensyjnymi takimi jak:
Winpocetyna nie powoduje uzależnienia fizycznego ani psychicznego. Jest to lek o profilu bezpieczeństwa pozwalającym na długotrwałe stosowanie pod kontrolą lekarza. Nie występują objawy odstawienia po zaprzestaniu terapii.
Czas trwania terapii winpocetyny zależy od wskazania i odpowiedzi pacjenta na leczenie. W przypadku przewlekłych zaburzeń krążenia mózgowego lek może być stosowany przez miesiące lub lata pod regularną kontrolą lekarską. Badania potwierdzają bezpieczeństwo długotrwałego stosowania.
Tak, winpocetyna jest szczególnie często stosowana u pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ to właśnie w tej grupie najczęściej występują zaburzenia krążenia mózgowego. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób starszych, a lek nie kumuluje się w organizmie.
Nie przeprowadzono badań wpływu winpocetyny na zdolność prowadzenia pojazdów. Jednak ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy, osłabienia lub zmian ciśnienia tętniczego, zaleca się ostrożność, szczególnie na początku terapii.
Winpocetyna może powodować niezbyt często zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. W rzadkich przypadkach może wystąpić leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek). Zaleca się okresowe kontrolne badania laboratoryjne podczas długotrwałej terapii.
Wszystkie dostępne w Polsce preparaty zawierają tę samą substancję czynną – winpocetynę. Różnice dotyczą jedynie dawki (5 mg lub 10 mg), liczby tabletek w opakowaniu, substancji pomocniczych oraz producenta. Skuteczność kliniczna wszystkich preparatów jest porównywalna.
Winpocetyna nie jest zalecana do stosowania profilaktycznego u osób zdrowych. Lek powinien być przepisywany jedynie w przypadku stwierdzonych zaburzeń krążenia mózgowego lub innych wskazań medycznych. Decyzję o rozpoczęciu terapii powinien zawsze podjąć lekarz.
Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę winpocetyny, powinien zrobić to tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jest już blisko czasu na kolejną dawkę, należy pominąć zapomnianą dawkę i wrócić do regularnego schematu dawkowania. Nie należy przyjmować podwójnej dawki, aby nadrobić pominiętą.
