Verquvo

Verquvo zawiera werycyguat, lek stosowany w chorobach serca jako stymulator rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej. Jest przeznaczony dla dorosłych z utrzymującą się niewydolnością serca, u których nasiliły się objawy, co mogło wymagać hospitalizacji lub podania leków moczopędnych. Niewydolność serca to stan, w którym serce nie może pompować wystarczającej ilości krwi, powodując duszność, zmęczenie i obrzęki.

Werycyguat to nowoczesna substancja czynna stosowana w leczeniu niewydolności serca. Jest przedstawicielem grupy stymulatorów rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (sGC). To innowacyjny lek, który pomaga pacjentom z objawową, przewlekłą niewydolnością serca, gdy ich stan został ustabilizowany po niedawnym zaostrzeniu choroby wymagającym leczenia dożylnego.

Mechanizm działania

Niewydolność serca wiąże się z zaburzeniami syntezy tlenku azotu (NO) i zmniejszoną aktywnością jego receptora, jakim jest rozpuszczalna cyklaza guanylanowa (sGC). Ten niedobór cyklicznego guanozyno-monofosforanu (cGMP) prowadzi do zaburzeń pracy serca i naczyń krwionośnych.

Werycyguat działa poprzez:

  • Bezpośrednią stymulację sGC, niezależnie i synergistycznie z tlenkiem azotu
  • Zwiększenie stężenia wewnątrzkomórkowego cGMP
  • Poprawę czynności serca i naczyń krwionośnych
  • Rozluźnienie mięśni gładkich i rozszerzenie naczyń krwionośnych

Działanie werycyguatu prowadzi do zmniejszenia stężenia NT-proBNP, który jest biomarkerem niewydolności serca.

Wskazania do stosowania

Werycyguat jest wskazany do stosowania w leczeniu:

  • Objawowej, przewlekłej niewydolności serca u dorosłych
  • U pacjentów z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory
  • Po niedawnym incydencie dekompensacji (zaostrzenia) wymagającym leczenia dożylnego

Dawkowanie

Werycyguat stosuje się razem z innymi lekami na niewydolność serca. Schemat dawkowania:

  • Dawka początkowa: 2,5 mg raz na dobę
  • Dawkę należy podwajać co około 2 tygodnie
  • Docelowa dawka podtrzymująca: 10 mg raz na dobę
  • Lek należy przyjmować z posiłkiem

Przed rozpoczęciem leczenia werycyguatem należy zadbać o stabilizację stanu pacjenta oraz optymalizację wypełnienia łożyska naczyniowego i leczenia moczopędnego.

Dostosowanie dawkowania w szczególnych przypadkach

Zaburzenia czynności nerek

  • Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów z eGFR ≥ 15 ml/min/1,73 m²
  • Nie zaleca się stosowania u pacjentów z eGFR < 15 ml/min/1,73 m² lub dializowanych

Zaburzenia czynności wątroby

  • Nie ma potrzeby dostosowywania dawki w łagodnych do umiarkowanych zaburzeniach czynności wątroby
  • Nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby

Pacjenci w podeszłym wieku

  • Nie ma konieczności dostosowywania dawki

Dzieci i młodzież

  • Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały określone u osób poniżej 18 lat

Przeciwwskazania

Werycyguat jest przeciwwskazany w przypadku:

  • Nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
  • Jednoczesnego stosowania innych stymulatorów rozpuszczalnej cyklazy guanylanowej (sGC), takich jak riocyguat

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane obejmują:

  • Niedociśnienie tętnicze (16,4% pacjentów)
  • Niedokrwistość
  • Zawroty głowy
  • Ból głowy
  • Nudności
  • Niestrawność
  • Wymioty
  • Choroba refluksowa przełyku

Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, zwłaszcza u pacjentów z hipowolemią, ciężkim zwężeniem drogi odpływu lewej komory, niedociśnieniem w spoczynku, dysfunkcją autonomiczną, niedociśnieniem w wywiadzie lub jednocześnie leczonych lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Interakcje z innymi lekami

Znaczące interakcje

  • Inne stymulatory sGC (np. riocyguat) – jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane
  • Inhibitory PDE5 (np. syldenafil) – jednoczesne stosowanie nie jest zalecane ze względu na ryzyko niedociśnienia
  • Azotany organiczne – ograniczone doświadczenie przy jednoczesnym stosowaniu długo działających azotanów u pacjentów z niewydolnością serca

Inne interakcje

  • Substancje aktywne hemodynamicznie mogą prowadzić do działania addytywnego
  • Inhibitory UGT1A9 i UGT1A1 mogą zwiększać ekspozycję na werycyguat
  • Leki zwiększające pH w żołądku nie wpływają na ekspozycję na werycyguat przy przyjmowaniu leku z posiłkiem

Szczególne ostrzeżenia i środki ostrożności

  • Objawowe niedociśnienie tętnicze – należy monitorować ciśnienie, zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka
  • Nie należy rozpoczynać leczenia u pacjentów ze skurczowym ciśnieniem krwi < 100 mmHg
  • W przypadku problemów z tolerancją (objawowe niedociśnienie lub skurczowe ciśnienie < 90 mmHg) zaleca się tymczasowe zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania leku
  • Zawiera laktozę – pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku

Stosowanie w okresie ciąży i karmienia piersią

  • Brak danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży
  • Jako środek ostrożności nie należy stosować w okresie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej antykoncepcji
  • Werycyguat przenika do mleka u zwierząt – należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub o przerwaniu podawania leku

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

Werycyguat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy pamiętać, że sporadycznie mogą wystąpić zawroty głowy.

Skuteczność kliniczna

Skuteczność werycyguatu została potwierdzona w badaniu klinicznym VICTORIA z udziałem ponad 5 000 pacjentów z niewydolnością serca. Wykazano, że werycyguat:

  • Zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych
  • Zmniejsza ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca
  • Zmniejsza ryzyko zgonu z dowolnej przyczyny

Werycyguat szczególnie pomaga pacjentom po niedawnym zaostrzeniu niewydolności serca, przyczyniając się do zmniejszenia ryzyka ponownego pogorszenia stanu i hospitalizacji.

Podsumowanie

Werycyguat stanowi istotną opcję terapeutyczną dla pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i obniżoną frakcją wyrzutową, szczególnie po zaostrzeniu choroby. Jego unikatowy mechanizm działania uzupełnia dostępne opcje leczenia niewydolności serca. Lek powinien być stosowany pod ścisłym nadzorem lekarza, który dostosuje dawkę do indywidualnych potrzeb pacjenta i będzie monitorował potencjalne działania niepożądane, szczególnie w zakresie ciśnienia tętniczego.