Waborbaktam to wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, niebetalaktamowy inhibitor β-laktamaz oparty na cyklicznym kwasie borowym jako farmakoforze. Jest podawany razem z meropenemem, celem jego ochrony przed zniszczeniem przez bakteryjne β-laktamazy. Waborbaktam tworzy z cząsteczką β-laktamazy stabilny oraz oporny na hydrolizę kompleks, powodując inhibicję karbapenemaz klasy A oraz β-laktamaz klas B oraz C, w tym β-laktamaz o skrajnie rozszerzonym spektrum aktywności (KPC), a także chromosomalnej cefalosporynazy AmpC.
Waborbaktam jest stosowany wyłącznie w połączeniu z meropenemem w następujących wskazaniach: powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne; powikłane zakażenie dolnych dróg moczowych oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek; szpitalne zapalenie płuc oraz respiratorowe zapalenie płuc. Waborbaktam znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines).
Nie są znane działania uboczne waborbaktamu w monoterapii, natomiast jego działaniami ubocznymi w terapii skojarzonej z meropenemem u więcej niż 10% pacjentów są: biegunka, ból głowy, gorączka, hipokaliemia, hipoglikemia, nadpłytkowość, niedociśnienie, nudności, wymioty, zapalenie żył w miejscu wlewu dożylnego oraz zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, dehydrogenazy mleczanowej i fosfatazy alkalicznej w osoczu.
Vaborem to antybiotyk zawierający meropenem i waborbaktam. Meropenem, jako karbapen, zabija wiele rodzajów bakterii, uniemożliwiając im budowanie ochronnej warstwy. Waborbaktam blokuje enzymy umożliwiające bakteriom wytwarzanie oporności na meropenem, co pozwala skuteczniej zwalczać infekcje. Vaborem stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych układu moczowego, jamy brzusznej, płuc oraz zakażeń krwi.
