Debretin to lek, który zawiera substancję czynną trimebutynę. Jest stosowany w leczeniu zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego, takich jak zespół jelita drażliwego, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki czy zaparcia. Lek jest dostępny na receptę.
Debretin Forte zawiera trimebutyny maleinian, który działa bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując jego pracę. Stosowany u dorosłych w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki, takich jak zespół jelita drażliwego oraz bólu związanego z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego i dróg żółciowych. Skutecznie łagodzi dolegliwości jelitowe, poprawiając komfort życia pacjentów.
Debretin Neo zawiera trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego bez wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Stosowany u dorosłych w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki, takich jak zespół jelita drażliwego oraz bólu związanego z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego i dróg żółciowych. Skutecznie łagodzi dolegliwości, poprawiając komfort życia pacjentów.
Debridat to lek, którego głównym zadaniem jest regulacja pracy jelit. Działa na skurcze mięśniowe jelit i koryguje zaburzenia pasażu jelitowego. Jest stosowany w leczeniu symptomatycznym zaburzeń motoryki i dolegliwości jelitowych mających związek z funkcjonalnymi zaburzeniami przewodu pokarmowego oraz bólu, który jest związany z zaburzeniami czynnościowymi przewodu pokarmowego i dróg żółciowych. Lek dostępny jest na receptę.
Ircolon to lek w formie tabletek, który zawiera substancję czynną – trimebutynę. Jest to agonista receptorów enkefalinowych w ścianie jelit. Lek jest stosowany w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki i dolegliwości jelitowych związanych z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego. Ircolon jest dostępny na receptę.
Ircolon Forte to lek w formie tabletek, który jest dostępny na receptę. Zawiera substancję czynną – trimebutynę, będącą agonistą receptorów enkefalinowych w ścianie jelit. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki i dolegliwości jelitowych związanych z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego. Lek działa bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując ich pracę, a jednocześnie nie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy.
Tribux to lek w postaci tabletek, który zawiera trimebutynę. Jest stosowany do regulacji pracy przewodu pokarmowego i jego motoryki. Lek jest zwykle stosowany w leczeniu objawowym zespołu jelita drażliwego oraz zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, takich jak biegunki czy zaparcia. Tribux jest dostępny na receptę.
Tribux Bio to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną trimebutynę. Działa on bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując ich pracę. Jest wskazany do stosowania w leczeniu zaburzeń trawienia, które objawiają się wzdęciami, uczuciem pełności, bólami brzucha lub nudnościami oraz w leczeniu zaburzeń czynności układu pokarmowego będących objawami stresu: bóle brzucha, biegunka, zaparcia. Produkt leczniczy do krótkotrwałego leczenia.
Tribux Forte to lek na receptę, który reguluje motorykę przewodu pokarmowego. Jest stosowany w przypadku wystąpienia objawów takich jak zaburzenie motoryki przewodu pokarmowego, określane w medycynie jako zespół jelita drażliwego. Ponadto, Tribux Forte jest wskazany do stosowania w zaburzeniach czynnościowych dróg żółciowych i przewodu pokarmowego.
Trikolon to lek zawierający trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz dolegliwości jelitowych związanych z zespołem jelita drażliwego. Pomaga także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak niestrawność, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki i zaparcia.
Trikolon Forte to lek zawierający trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz dolegliwości jelitowych związanych z zespołem jelita drażliwego. Pomaga także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak niestrawność, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki i zaparcia.
Trimebutyna – lek stosowany w zaburzeniach czynnościowych jelit. Mechanizm działania trimebutyny polega na bezpośrednim oddziaływaniu leku na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz na regulacji zaburzeń czynnościowych motoryki jelit. Lek zarówno pobudza jak i hamuje perystaltykę przewodu pokarmowego przywracając prawidłowe funkcjonowanie jelit. Wskazaniem do stosowania trimebutyny są zaburzenia przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, takie jak: biegunka, zaparcia, bóle brzucha, stany skurczowe jelit, zaburzenia trawienia (uczucie pełności, wzdęcia) oraz zaburzenia nazywane zespołem jelita drażliwego.
Trimebutyna dostępna jest w postaci tabletek oraz granulatu do sporządzenia zawiesiny doustnej. Działanie leku rozpoczyna się po około 30 minutach od podania.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): suchość w jamie ustnej, drętwienie ust, bóle nadbrzusza, zaburzenia smaku, biegunka, nudności, wymioty, uczucie pragnienia, senność, ospałość, zmęczenie, zawroty głowy, bóle głowy, apatia, uczucie ciepła i zimna.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Trimebutyna (trimebutine maleate) to nowoczesny lek spasmolityczny o wielokierunkowym działaniu, który stanowi przełom w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. Jest to substancja czynna należąca do grupy leków przeciwskurczowych o właściwościach prokinetycznych, która wyróżnia się unikalnym mechanizmem działania polegającym na modulowaniu motoryki jelitowej w zależności od potrzeb organizmu. Dzięki zdolności zarówno do hamowania, jak i stymulowania skurczów mięśni gładkich jelit, trimebutyna stała się lekiem pierwszego wyboru w terapii zespołu jelita drażliwego (IBS), dyspepsji czynnościowej oraz innych funkcjonalnych zaburzeń gastroenterologicznych. Jej wieloczynnikowy mechanizm działania obejmuje wpływ na receptory opioidowe, kanały wapniowe i potasowe, a także układ nerwowy przewodu pokarmowego, co czyni ją niezwykle skuteczną w normalizowaniu perystaltyki i łagodzeniu objawów bólowych jamy brzusznej.
Trimebutyna wykazuje unikalny mechanizm działania, który odróżnia ją od tradycyjnych leków przeciwskurczowych. Jej działanie terapeutyczne opiera się na kilku równoczesnych mechanizmach molekularnych.
Substancja ta działa jako agonista obwodowych receptorów opioidowych typu μ (mu), κ (kappa) i δ (delta), które znajdują się w całym przewodzie pokarmowym. Poprzez aktywację tych receptorów, trimebutyna moduluje przekaźnictwo nerwowe w jelitach, wpływając na motorykę i wrażliwość trzewną. Co więcej, lek ten stymuluje uwalnianie motyliny oraz moduluje wydzielanie innych peptydów jelitowych, takich jak wazoaktywny peptyd jelitowy (VIP), gastryna i glukagon.
Działanie na kanały jonowe stanowi kolejny istotny mechanizm. Trimebutyna hamuje kanały wapniowe typu L oraz kanały potasowe zależne od wapnia, co prowadzi do regulacji napływu jonów wapnia do komórek mięśni gładkich jelit. W niższych stężeniach (1-10 μM) lek depolaryzuje błonę spoczynkową poprzez hamowanie prądów potasowych, podczas gdy w wyższych stężeniach (100-300 μM) redukuje amplitudę spontanicznych skurczów przez blokowanie kanałów wapniowych typu L.
Po podaniu doustnym trimebutyna jest szybko i niemal całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Biodostępność doustna soli maleinianowej wynosi prawie 100%, a maksymalne stężenie w surowicy osiągane jest po 30 minutach dla dawki 100 mg i po około 0,88 godziny dla dawki 200 mg.
Lek podlega intensywnemu metabolizmowi wątrobowemu pierwszego przejścia, w wyniku którego powstaje aktywny metabolit N-dezmetylotrimebutyna (nortrimebutyna), który zachowuje właściwości farmakologiczne wobec jelita grubego. Dalszy metabolizm może prowadzić do powstania N-didezmetylotrimebutyny. Wiązanie z białkami surowicy jest minimalne – wynosi około 5%.
Eliminacja odbywa się głównie przez nerki, gdzie około 94% dawki doustnej jest wydalane w postaci różnych metabolitów. Mniej niż 2,4% niezmienionej substancji czynnej odzyskiwane jest w moczu. Okres półtrwania eliminacji wynosi około 1 godziny po jednorazowej dawce 2 mg/kg i 2,77 godziny po dawce 200 mg.
Trimebutyna wykazuje udokumentowaną skuteczność w leczeniu zespołu jelita drażliwego, jednego z najczęstszych zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. Badania kliniczne wykazały, że lek skutecznie łagodzi główne objawy IBS, w tym:
W kontrolowanych badaniach klinicznych wykazano, że trimebutyna w dawce 200 mg trzykrotnie dziennie przez 3 dni przynosiła szybką ulgę objawów i była znacząco skuteczniejsza od placebo (p<0,001). Równie dobry efekt terapeutyczny uzyskiwano przy stosowaniu przez 2 tygodnie, porównywalny z mebeweryna w dawce 100 mg czterokrotnie dziennie.
W leczeniu dyspepsji czynnościowej trimebutyna wykazuje szczególną skuteczność w normalizowaniu opróżniania żołądka i łagodzeniu objawów dyspeptycznych. Badanie wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo wykazało, że trimebutyna w dawce 300 mg dwa razy dziennie przez 4 tygodnie znacząco poprawiała wyniki w skali Glasgow Dyspepsia Severity Score (GDSS).
U pacjentów z przedłużonym opróżnianiem żołądka leczenie trimetabutyną skutkowało skróceniem okresu lag oraz mniejszą retencją pokarmów. Szczególnie korzystne efekty obserwowano w przypadku:
Trimebutyna wykazuje szczególną skuteczność w leczeniu zespołów nakładających się, takich jak jednoczesne występowanie dyspepsji czynnościowej i zespołu jelita drażliwego. W badaniach wykazano wysoką skuteczność, niski koszt i małe prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych w tej grupie pacjentów.
W Polsce w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego stosuje się różnorodne grupy leków, w zależności od dominujących objawów i typu zaburzenia.
Trimebutyna wyróżnia się spośród tych leków swoim unikalnym mechanizmem działania, który pozwala na modulowanie motoryki jelitowej w obu kierunkach – zarówno jej zwiększanie przy hipokinezji, jak i hamowanie przy hiperkinezji.
Standardowe dawkowanie trimebutyny u dorosłych wynosi 300 mg na dobę, podzielone na 3 dawki po 100 mg lub 2 dawki po 150 mg przed posiłkami. W przypadkach wymagających intensywniejszego leczenia dawka może być zwiększona do 600 mg na dobę.
| Wskazanie | Dawka | Częstotliwość | Czas leczenia |
|---|---|---|---|
| IBS – objawy ostre | 200 mg | 3x dziennie | 3-7 dni |
| IBS – objawy przewlekłe | 100-200 mg | 2-3x dziennie | 2-4 tygodnie |
| Dyspepsja czynnościowa | 300 mg | 2x dziennie | 4 tygodnie |
| Porażenie jelit pooperacyjne | 200 mg | 3x dziennie | do normalizacji |
U dzieci powyżej 12 roku życia stosuje się dawkę 5 ml/5 kg masy ciała dziennie w przypadku preparatów w postaci roztworu doustnego.
Trimebutyna jest na ogół dobrze tolerowana przez pacjentów. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane dotyczą układu pokarmowego i ośrodkowego układu nerwowego.
Częstość wystąpienia działań niepożądanych jest niska – w badaniach klinicznych obserwowano je u około 4,1% pacjentów (14 z 340 badanych). Większość objawów miała charakter łagodny do umiarkowanego i nie wymagała przerwania leczenia.
W okresie karmienia piersią stosowanie trimebutyny wymaga oceny stosunku korzyści do ryzyka, gdyż nie ma wystarczających danych dotyczących przenikania leku do mleka matki.
Trimebutyna może wchodzić w interakcje z różnymi grupami leków:
W Polsce trimebutyna dostępna jest pod nazwami handlowymi:
Preparaty dostępne są na receptę lekarską w aptekach ogólnodostępnych. Na rynku międzynarodowym trimebutyna jest szeroko dostępna pod różnymi nazwami handlowymi, w tym Modulon (Kanada), Cerekinon (Japonia), Irritratil (Hiszpania) i wiele innych.
Aktualne badania nad trimebutyną koncentrują się na:
Rozwój profilowania genetycznego i analizy mikrobioma jelitowego pozwala na dostosowanie terapii trimebutyną do indywidualnych potrzeb pacjentów, co może znacząco poprawić skuteczność leczenia.
Badania wykazują, że łączenie trimebutyny z probiotykami, lekami przeciwkwasowymi lub innymi środkami regulującymi funkcje jelitowe może przynosić szybsze i bardziej trwałe efekty terapeutyczne.
Trwają badania nad zastosowaniem trimebutyny w:
Integracja z aplikacjami mobilnymi i urządzeniami noszonymi pozwala na lepsze monitorowanie objawów i przestrzeganie schematów leczenia.
Trimebutyna zaczyna działać stosunkowo szybko – pierwsze efekty można zaobserwować już po 30 minutach do 1 godziny od przyjęcia leku. W badaniach klinicznych wykazano, że 3-dniowe leczenie przynosił znaczącą poprawę objawów u pacjentów z zespołem jelita drażliwego.
Chociaż trimebutyna działa na receptory opioidowe, ryzyko uzależnienia jest bardzo niskie przy standardowym stosowaniu doustnym. Opisywane przypadki nadużywania dotyczyły głównie postaci iniekcyjnej leku stosowanej w sposób nieprawidłowy. Przy przestrzeganiu zaleceń lekarskich ryzyko uzależnienia jest minimalne.
Trimebutyna może być stosowana przewlekle pod nadzorem lekarskim. W badaniach klinicznych wykazano bezpieczeństwo stosowania przez okres 4 tygodni, a niektórzy pacjenci mogą wymagać dłuższego leczenia podtrzymującego przy przewlekłych zaburzeniach czynnościowych.
Trimebutyna wyróżnia się unikalnym mechanizmem „podwójnego działania” – może zarówno hamować, jak i stymulować motorykę jelitową w zależności od potrzeb. W przeciwieństwie do tradycyjnych leków przeciwskurczowych, które tylko hamują skurcze, trimebutyna normalizuje funkcję jelitową.
Badania kliniczne wykazały skuteczność trimebutyny zarówno w IBS z przewagą zaparć (IBS-C), jak i z przewagą biegunek (IBS-D), a także w postaci mieszanej. Jej mechanizm modulowania motoryki pozwala na skuteczne leczenie różnych wariantów zespołu.
W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć ją jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym. Jeśli zbliża się czas kolejnej dawki, pominiętą dawkę należy pominąć i kontynuować normalny schemat dawkowania. Nie należy podwajać dawki w celu nadrobienia pominiętej.
Trimebutyna może powodować nieznaczne podwyższenie enzymów wątrobowych u niektórych pacjentów. Jeśli planowane są badania wątrobowe, warto poinformować lekarza o stosowaniu tego leku.
Objawy przedawkowania mogą obejmować zaburzenia neurologiczne (utrata przytomności, śpiączka, senność, drgawki) oraz kardiologiczne (bradykardię, tachykardię komorową, nadciśnienie tętnicze). Objawy zwykle pojawiają się w ciągu 3 godzin od przyjęcia leku. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
