ASTORID to lek moczopędny i przeciwnadciśnieniowy, należący do grupy diuretyków pętlowych. Stosuje się go w leczeniu i zapobieganiu nawrotom zatrzymania płynów w tkankach i jamach ciała spowodowanych niewydolnością serca. Pomaga usunąć nadmiar płynów, zmniejszając obrzęki i wysięki, co łagodzi objawy chorób serca.
Diured to lek moczopędny, który zawiera substancję czynną torasemid. Lek ten zwiększa objętość wydalanego moczu, co pomaga usuwać wodę z organizmu, zmniejszając tym samym obrzęki. Wskazania do stosowania leku Diured obejmują nadciśnienie pierwotne oraz różne rodzaje obrzęków, takie jak te spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego i obrzęki pochodzenia nerkowego. Lek jest dostępny na receptę.
Diuver to lek moczopędny w postaci tabletek, zawierający substancję czynną torasemid. Jest on stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego oraz obrzęków różnego pochodzenia, takich jak obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego i nerkowego. Lek Diuver jest dostępny na receptę.
Ebozan to lek moczopędny stosowany w leczeniu obrzęków spowodowanych nagromadzeniem płynu w tkankach oraz w terapii nadciśnienia tętniczego. Dzięki działaniu moczopędnemu, które pojawia się w ciągu jednej godziny i trwa do 12 godzin, pomaga usuwać nadmiar płynów. W dawkach odpowiednich do leczenia nadciśnienia, Ebozan skutecznie obniża ciśnienie krwi po 10-12 tygodniach stosowania, a jest wskazany dla dorosłych i młodzieży powyżej 12 roku życia.
Toradiur to skuteczny lek moczopędny, który pomaga obniżyć ciśnienie krwi. Należy do grupy diuretyków pętlowych, które są stosowane w leczeniu i zapobieganiu nawrotom różnych schorzeń. Jest szczególnie skuteczny w przypadku zatrzymywania płynów w tkankach (obrzęków) oraz w jamach ciała (przesięków), które często występują w związku z zaburzeniami czynności serca, takimi jak osłabienie mięśnia sercowego. Ponadto, lek ten jest stosowany w leczeniu nadciśnienia pierwotnego. Jest dostępny na receptę.
Toralis, zawierający izynopryl i torasemid, to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków różnego pochodzenia. Izynopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny, który działa na układ renina-angiotensyna-aldosteron, odgrywając ważną rolę w regulacji ciśnienia tętniczego krwi. Torasemid jest silnym lekiem moczopędnym (diuretykiem) z grupy diuretyków pętlowych, który zwiększa objętość wydalanego moczu poprzez hamowanie transportu jonów chlorkowych i sodowych w nerkach. Lek jest dostępny na receptę.
Toramide to lek moczopędny i przeciwnadciśnieniowy, który zawiera substancję czynną torasemid. Stosowany jest w leczeniu obrzęków o podłożu nerkowym, wątrobowym lub sercowym. Może być także przepisywany przy diagnozie zastoinowej niewydolności serca oraz obrzęku płuc. Lek jest dostępny na receptę.
Torsemed to lek moczopędny dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną torasemid. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków spowodowanych nadmierną ilością płynów w tkankach, takich jak obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca, przewlekłą niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby. Po podaniu doustnym torasemid jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1-2 godzinach.
Trifas to lek stosowany u pacjentów dorosłych w celu leczenia i zapobiegania nawrotom obrzęków i/lub wysięków w przebiegu niewydolności serca oraz leczenia za wysokiego ciśnienia tętniczego. Zawiera substancję czynną torasemid, która powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie oporu naczyniowego. Lek jest dostępny na receptę.
Trifas Cor to lek w postaci tabletek, zawierający substancję czynną torasemid. Jest to lek moczopędny pętlowy, który jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego oraz w zapobieganiu obrzękom i leczeniu obrzęków i przesięków w przebiegu niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.
Torasemid – lek o działaniu moczopędnym należący do grupy diuretyków pętlowych. Mechanizm działania torasemidu polega na hamowaniu transportu jonów chlorkowych i sodowych w nerkach (dokładnie w pętli Henlego). Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie obrzęków pochodzenia wątrobowego, nerkowego lub spowodowanych przez zastoinową niewydolność serca oraz leczenie nadciśnienia tętniczego.
Torasemid dostępny jest w postaci tabletek oraz roztworu do wstrzykiwań. Postać leku i dokładne dawkowanie dobiera się indywidualnie w zależności od stanu pacjenta i współwystępujących chorób.
Możliwe działania niepożądane: mogą się różnić w zależności od drogi podania. Po podaniu doustnym mogą pojawić się nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, zmniejszenie apetytu, zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych, bóle i zawroty głowy, znużenie, osłabienie, kurcze mięśniowe, hipokaliemia. Po podaniu dożylnym dodatkowo mogą wystąpić komplikacje zakrzepowo-zatorowe, niedociśnienie i stany splątania.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Torasemid to substancja czynna należąca do grupy diuretyków pętlowych nowej generacji, która zyskuje coraz większe uznanie w terapii niewydolności serca i nadciśnienia tętniczego. W porównaniu z tradycyjnie stosowanym furosemidem, torasemid charakteryzuje się korzystniejszym profilem farmakokinetycznym i może oferować pacjentom lepsze efekty terapeutyczne przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka działań niepożądanych. Ten lek wprowadzony do obrotu w Europie w 1993 roku, stanowi obecnie preferowaną opcję terapeutyczną w wielu przypadkach chorób wymagających leczenia moczopędnego. Jego unikalny mechanizm działania oraz długotrwały efekt diuretyczny sprawiają, że może być stosowany wygodnie raz dziennie, co znacząco poprawia przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów.
Torasemid należy do grupy diuretyków pętlowych, działających poprzez blokowanie nośnika Na+/K+/2Cl- w ramieniu wstępującym pętli Henlego w nerkach. Ten specyficzny mechanizm działania polega na hamowaniu wchłaniania zwrotnego jonów sodu i chloru, co prowadzi do zwiększonego wydalania tych elektrolitów wraz z wodą w moczu.
Działanie torasemidu charakteryzuje się następującymi właściwościami:
W wyniku działania torasemidu dochodzi także do zwiększonego wydalania jonów potasu, magnezu, wapnia i fosforanów. Jednocześnie zmniejsza się wydalanie kwasu moczowego, co może prowadzić do jego podwyższenia we krwi.
Torasemid wyróżnia się korzystnymi właściwościami farmakokinetycznymi, które przekładają się na lepsze efekty kliniczne:
Torasemid jest w 80% metabolizowany w wątrobie poprzez procesy oksydacji i hydroksylacji. Wydalany jest z moczem zarówno w postaci niezmienionej (24%), jak i metabolitów. Zaburzenia czynności nerek nie mają znaczącego wpływu na eliminację leku.
Torasemid stosuje się w leczeniu następujących stanów chorobowych:
W terapii nadciśnienia tętniczego torasemid znajduje szczególne zastosowanie w przypadkach opornych na standardowe leczenie. Jako diuretyk pętlowy może być stosowany zamiast diuretyków tiazydowych, szczególnie u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek.
Torasemid może być stosowany w przypadkach, gdy pacjenci nie reagują odpowiednio na inne leki moczopędne lub wykazują oporność na ich działanie.
Badania wskazują, że dawki powyżej 5 mg na dobę nie prowadzą do dalszego obniżenia ciśnienia tętniczego.
| Wskazanie | Dawka początkowa | Dawka maksymalna | Częstotliwość |
|---|---|---|---|
| Nadciśnienie | 2,5 mg | 5 mg | 1x dziennie |
| Obrzęki | 5 mg | 40 mg | 1x dziennie |
Badanie TORIC (TOrasemide In Congestive Heart Failure) oraz inne badania kliniczne wykazały znaczące przewagi torasemidu:
W terapii niewydolności serca torasemid stanowi jeden z filarów leczenia objawowego. Zgodnie z polskimi wytycznymi hipertensjologicznymi z 2019 roku, w niewydolności serca preferowane są diuretyki pętlowe, ze szczególnym wskazaniem na torasemid.
Diuretyki pętlowe:
Inhibitory ACE:
Sartany (antagoniści receptora AT1):
Beta-adrenolityki:
Antagoniści receptora mineralokortykoidowego:
Torasemid może być stosowany w skojarzeniu z powyższymi lekami, tworząc kompleksową terapię niewydolności serca. W przypadkach oporności na monoterapię diuretykami pętlowymi, można rozważyć podwójną blokadę nefronu poprzez połączenie torasemidu z tiazydami lub antagonistami aldosteronu.
W przypadku przedawkowania może wystąpić:
Torasemid może wchodzić w interakcje z wieloma grupami leków:
U osób starszych dawkowanie nie wymaga modyfikacji, jednak zaleca się szczególną ostrożność z powodu:
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby wymagają szczególnego nadzoru ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.
Torasemid jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią. W przypadku absolutnej konieczności stosowania w ciąży, wymagane jest ścisłe monitorowanie:
Przy zamianie furosemidu na torasemid stosuje się następujący przelicznik:
| Furosemid | Torasemid |
|---|---|
| 40 mg | 10 mg |
| 80 mg | 20 mg |
| 120 mg | 30 mg |
Uwaga: Przeliczniki należy dostosować indywidualnie do każdego pacjenta ze względu na zmienną biodostępność furosemidu.
Badania kliniczne wskazują, że torasemid charakteryzuje się korzystniejszym profilem bezpieczeństwa w porównaniu z furosemidem. Rzadziej powoduje hipokaliemię (12,9% vs 17,9%) i charakteryzuje się mniejszą śmiertelnością (2,2% vs 4,5%). Dodatkowo, dzięki dłuższemu działaniu, może być stosowany raz dziennie, co poprawia compliance pacjentów.
Torasemid może być stosowany długotrwale pod nadzorem lekarskim. W leczeniu nadciśnienia tętniczego stosuje się go przewlekle, natomiast w przypadku obrzęków – do czasu ustąpienia objawów. Kluczowe jest regularne monitorowanie funkcji nerek i równowagi elektrolitowej.
W przeciwieństwie do furosemidu, torasemid zapewnia równomiernie rozłożoną mikcję w ciągu dnia i rzadziej powoduje nagłe parcie na mocz. Jego długotrwałe działanie (do 12 godzin) sprawia, że pacjenci doświadczają mniej gwałtownych epizodów oddawania moczu.
W leczeniu nadciśnienia tętniczego nie należy zwiększać dawki przed upływem 2 miesięcy od rozpoczęcia terapii, ponieważ pełny efekt przeciwnadciśnieniowy osiągany jest po około 12 tygodniach. W przypadku obrzęków dawkę można stopniowo zwiększać w zależności od odpowiedzi klinicznej, jednak zawsze pod kontrolą lekarza.
Tak, torasemid może być łączony z innymi diuretykami w ramach tzw. podwójnej blokady nefronu. Najczęściej stosuje się go w połączeniu z tiazydami lub antagonistami aldosteronu. Jednak takie leczenie wymaga szczególnie ścisłego monitorowania elektrolitów ze względu na zwiększone ryzyko hipokaliemii i hiponatremii.
Główne różnice to: biodostępność (80% vs 50%), czas działania (12h vs 8h), częstotliwość dawkowania (1x vs 2-3x dziennie), ryzyko hipokaliemii (niższe dla torasemidu) oraz dodatkowe działanie przeciwaldosteronowe torasemidu. Badania kliniczne wskazują także na lepsze rokowanie u pacjentów leczonych torasemidem.
Torasemid może być stosowany u pacjentów z cukrzycą, jednak wymaga regularnego monitorowania metabolizmu węglowodanów, ponieważ może wpływać na działanie leków przeciwcukrzycowych i insuliny. Konieczne może być dostosowanie dawkowania leków hipoglikemizujących przez lekarza prowadzącego.
