Aregalu jest lekiem immunomodulującym, który reguluje układ odpornościowy w celu ograniczenia stanu zapalnego. Jest często stosowany u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, ponieważ stan zapalny u tych pacjentów prowadzi do uszkodzenia nerwów. Lek jest dostępny na receptę.
Boxarid, który zawiera teriflunomid, jest środkiem immunomodulującym, regulującym układ odpornościowy, aby ograniczyć jego atak na układ nerwowy. Boxarid jest stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych, dzieci i młodzieży powyżej 10 roku życia. Lek pomaga chronić ośrodkowy układ nerwowy przed działaniem układu odpornościowego, zmniejszając liczbę niektórych białych krwinek i ograniczając stan zapalny, który prowadzi do uszkodzenia nerwów.
Bozilos to lek zawierający substancję czynną teriflunomid, stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym. Jest on wskazany dla dorosłych oraz dzieci i młodzieży powyżej 10. roku życia. Działa poprzez ograniczenie liczby limfocytów, co zmniejsza stan zapalny i uszkodzenia nerwów. Lek jest dostępny na receptę i należy go przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza.
Clefirem zawiera teriflunomid, który reguluje układ odpornościowy oraz chroni układ nerwowy przed jego atakiem. Stosowany u dorosłych oraz dzieci od 10. roku życia z rzutowo-remisyjnym stwardnieniem rozsianym, Clefirem pomaga zmniejszyć stan zapalny i ogranicza uszkodzenia nerwów, poprawiając jakość życia pacjentów i spowalniając postęp choroby.
Framasnoa to lek zawierający teriflunomid, który działa immunomodulująco, chroniąc układ nerwowy przed atakiem układu odpornościowego. Stosowany jest w leczeniu rzutowo ustępującego stwardnienia rozsianego u dorosłych i dzieci powyżej 10. roku życia. Pomaga ograniczyć stan zapalny i zmniejszyć uszkodzenia nerwów, łagodząc objawy takie jak trudności z chodzeniem, zaburzenia widzenia i problemy z równowagą.
Terebyo to lek immunosupresyjny, który zawiera substancję czynną teryflunomid. Jest stosowany w leczeniu dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 10 lat ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowo-ustępującym. Dawkowanie zależy od masy ciała pacjenta. Lek jest dostępny na receptę.
Teriflunomid Adamed to lek immunomodulujący, stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego (SM) o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych oraz młodzieży powyżej 10. roku życia. Działa poprzez ograniczanie stanów zapalnych niszczących nerwy, co pomaga chronić ośrodkowy układ nerwowy przed uszkodzeniami. Lek ten zmniejsza liczbę białych krwinek, co pomaga w zarządzaniu objawami SM takimi jak trudności z chodzeniem, zaburzenia widzenia, czy problemy z równowagą.
Teriflunomide +pharma zawiera substancję czynną teriflunomid, która działa jako środek immunomodulujący, pomagając regulować układ odpornościowy i ograniczać jego atak na układ nerwowy.
Teriflunomide +pharma jest stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy, powodując stan zapalny niszczący ochronną osłonkę nerwów (mielinę), proces ten nazywamy demielinizacją.
Pacjenci z rzutowo-ustępującą postacią stwardnienia rozsianego doświadczają powtarzających się ataków objawów fizycznych, takich jak trudności z chodzeniem, zaburzenia widzenia i problemy z utrzymaniem równowagi. Objawy te mogą się całkowicie wycofać po ustąpieniu rzutu, ale z czasem mogą prowadzić do utrzymującej się niepełnosprawności.
Teriflunomide +pharma działa poprzez ograniczenie liczby niektórych białych krwinek (limfocytów), co pomaga zmniejszyć stan zapalny i chronić ośrodkowy układ nerwowy przed uszkodzeniem.
Lek zawiera substancję czynną teriflunomid, środek immunomodulujący, który reguluje działanie układu odpornościowego, aby ograniczyć jego atak na układ nerwowy. Stosowany u dorosłych oraz dzieci i młodzieży (w wieku 10 lat i starszych) w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym. Pomaga chronić ośrodkowy układ nerwowy, ograniczając stan zapalny poprzez zmniejszenie liczby limfocytów.
Lek Teriflunomide G.L. Pharma (teriflunomid) to lek immunomodulujący, który reguluje układ odpornościowy, aby ograniczyć jego ataki na układ nerwowy. Stosuje się go w leczeniu dorosłych oraz dzieci od 10 roku życia ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowym. Teriflunomide pomaga chronić ośrodkowy układ nerwowy przed uszkodzeniami powodowanymi przez stan zapalny, ograniczając liczbę niektórych białych krwinek.
Teriflunomide Glenmark zawiera teriflunomid, który reguluje układ odpornościowy, by zmniejszyć jego atak na układ nerwowy. Jest stosowany u dorosłych oraz dzieci powyżej 10. roku życia z rzutowo-ustępującym stwardnieniem rozsianym. Ten lek pomaga chronić ośrodkowy układ nerwowy przed stanem zapalnym, który prowadzi do uszkodzenia nerwów, poprzez ograniczenie liczby pewnych białych krwinek (limfocytów).
Lek Teriflunomide Medical Valley zawiera teriflunomid, substancję immunomodulującą, która reguluje układ odpornościowy w celu ochrony układu nerwowego. Stosowany jest w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych oraz dzieci powyżej 10. roku życia. Lek pomaga ograniczać stan zapalny, który prowadzi do demielinizacji nerwów, zmniejszając ilość białych krwinek odpowiedzialnych za ataki układu odpornościowego.
Teriflunomide MSN to lek przeciwcukrzycowy, który jest stosowany jako uzupełnienie diety i aktywności fizycznej w leczeniu cukrzycy typu 2 u osób dorosłych, w celu poprawy kontroli glikemii. Jest dostępny na receptę. Wskazaniem do stosowania jest uzupełnienie diety oraz aktywności fizycznej w czasie cukrzycy typu 2 u osób od 18. roku życia w celu polepszenia kontroli glikemii.
Lek Teriflunomide Pharmascience zawiera substancję czynną teriflunomid, który jest środkiem immunomodulującym regulującym układ odpornościowy, w celu ograniczenia jego ataku na układ nerwowy. Jest stosowany w leczeniu dorosłych oraz dzieci i młodzieży (w wieku 10 lat i starszych) ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowo-ustępującym. Lek jest dostępny na receptę.
Teriflunomide Pharmathen to lek immunomodulujący stosowany w leczeniu rzutowo-ustępującego stwardnienia rozsianego u dorosłych oraz dzieci od 10. roku życia. Chroni ośrodkowy układ nerwowy przed atakami układu odpornościowego, zmniejszając liczbę limfocytów i ograniczając stan zapalny. Dzięki temu pomaga w zapobieganiu uszkodzeniom nerwów oraz łagodzi przebieg choroby, która wpływa na funkcjonowanie mózgu i rdzenia kręgowego.
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? to lek zawierający substancję czynną teriflunomid, który należy do grupy środków immunomodulujących. Preparat ten jest przeznaczony do leczenia stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i powyżej. Teriflunomid działa poprzez regulację układu odpornościowego, ograniczając jego szkodliwy wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Mechanizm działania polega na ograniczeniu zwiększenia liczby niektórych
Teriflunomide Teva zawiera teriflunomid, który działa jako środek immunomodulujący, regulując układ odpornościowy, aby ograniczyć jego atak na układ nerwowy.
Teriflunomide Teva jest stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba atakująca ośrodkowy układ nerwowy. Proces stan zapalny niszczy ochronną osłonkę nerwów (mielinę), co uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie nerwów, proces ten nazywa się demielinizacją.
Pacjenci z rzutowo-ustępującą postacią stwardnienia rozsianego doświadczają powtarzających się ataków objawów takich jak trudności z chodzeniem, zaburzenia widzenia i problemy z utrzymaniem równowagi. Objawy te mogą całkowicie ustąpić po rzucie, ale z czasem mogą prowadzić do trwałej niesprawności.
Lek Teriflunomide Teva działa poprzez ograniczenie liczby niektórych białych krwinek (limfocytów), co pomaga zmniejszyć stan zapalny i chronić układ nerwowy przed uszkodzeniem.
Teriflunomide Zentiva to lek na receptę, który zawiera substancję czynną teriflunomid. Jest to lek immunomodulujący, który działa poprzez hamowanie syntezy pirymidyny. Jest wskazany w leczeniu stwardnienia rozsianego, szczególnie w postaci nawrotowej. Lek ten jest dostępny w postaci tabletek powlekanych.
Terifunomide Tiefenbacher to lek, który jest stosowany w leczeniu aktywnej postaci stwardnienia rozsianego u dorosłych pacjentów. Lek ten działa poprzez zmniejszenie szybkości replikacji niektórych komórek odpornościowych, co prowadzi do zmniejszenia stanu zapalnego w mózgu. Terifunomide Tiefenbacher jest dostępny na receptę.
Terifunomide Tiefenbacher to lek, który jest stosowany w leczeniu aktywnej postaci stwardnienia rozsianego u dorosłych pacjentów. Lek ten działa poprzez zmniejszenie liczby limfocytów, które są odpowiedzialne za stan zapalny w mózgu i rdzeniu kręgowym. Terifunomide Tiefenbacher jest dostępny na receptę.
Tifay zawiera teriflunomid, lek immunomodulujący regulujący układ odpornościowy, aby ograniczyć jego atak na układ nerwowy.
Tifay jest stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego (MS) o przebiegu rzutowo-ustępującym u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych. MS to przewlekła choroba, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy (OUN), składający się z mózgu i rdzenia kręgowego. W MS stan zapalny niszczy ochronną osłonę nerwów (mielinę), proces ten nazywamy demielinizacją, co uniemożliwia nerwom prawidłowe funkcjonowanie.
Pacjenci z rzutowo-ustępującą postacią MS doświadczają powtarzających się ataków objawów fizycznych, takich jak trudności z chodzeniem, zaburzenia widzenia i równowagi. Objawy te mogą całkowicie ustąpić po rzucie, ale mogą prowadzić do trwałej niepełnosprawności.
Tifay działa poprzez ograniczenie liczby niektórych białych krwinek (limfocytów), co pomaga zmniejszyć stan zapalny i chronić ośrodkowy układ nerwowy przed uszkodzeniem.
Teriflunomid to nowoczesny lek doustny stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego o przebiegu rzutowo-ustępującym. Jako jeden z najważniejszych immunomodulatorów nowej generacji, oferuje pacjentom wygodną formę terapii w postaci tabletki przyjmowanej raz dziennie. Substancja ta działa poprzez selektywne hamowanie kluczowego enzymu odpowiedzialnego za namnażanie się komórek odpornościowych, które atakują układ nerwowy w stwardnieniu rozsianym. Dzięki swojej udowodnionej skuteczności w redukcji częstości rzutów i spowalnianiu progresji choroby, teriflunomid stał się jednym z podstawowych leków pierwszej linii w terapii tej przewlekłej choroby neurologicznej. Lek jest dostępny pod różnymi nazwami handlowymi, w tym Aubagio, Terebyo czy preparaty generyczne, i charakteryzuje się dobrym profilem bezpieczeństwa przy długotrwałym stosowaniu.
Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy błędnie atakuje własne tkanki – konkretnie osłonki mielinowe nerwów w ośrodkowym układzie nerwowym. Mielina pełni funkcję izolacji przewodów nerwowych, umożliwiając szybką i skuteczną transmisję impulsów nerwowych. Gdy zostaje uszkodzona, dochodzi do powstania blizn (stwardnień), które zakłócają prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.
Choroba ta dotyka około 2,5 miliona ludzi na całym świecie, przy czym kobiety chorują na nią 2-3 razy częściej niż mężczyźni. Pierwsze objawy najczęściej pojawiają się między 20. a 40. rokiem życia, choć mogą wystąpić w każdym wieku. Stwardnienie rozsiane charakteryzuje się nieprzewidywalnym przebiegiem – okresy zaostrzeń (rzutów) przeplatają się z okresami względnej stabilizacji lub nawet poprawy stanu klinicznego.
Objawy stwardnienia rozsianego są bardzo różnorodne i zależą od lokalizacji uszkodzeń w układzie nerwowym. Mogą obejmować zaburzenia widzenia, problemy z równowagą i koordynacją ruchową, osłabienie kończyn, zaburzenia czucia, trudności z mową i połykaniem, problemy z kontrolą zwieraczy, przewlekłe zmęczenie oraz zaburzenia poznawcze i emocjonalne.
Teriflunomid należy do grupy leków immunomodulujących o właściwościach przeciwzapalnych. Jego unikalne działanie opiera się na selektywnym i odwracalnym hamowaniu enzymu zwanego dehydrogenazą dihydroorotanową (DHO-DH). Ten mitochondrialny enzym odgrywa kluczową rolę w procesie syntezy pirymidyn de novo – zasad purynowych niezbędnych do produkcji DNA i RNA.
Blokada tego szlaku metabolicznego powoduje zahamowanie namnażania się aktywowanych limfocytów T i B, które są głównymi sprawcami procesu autoimmunologicznego w stwardnieniu rozsianym. Co istotne, teriflunomid działa cytostatycznie, a nie cytotoksycznie – oznacza to, że nie niszczy komórek, lecz jedynie hamuje ich podział. Dzięki temu mechanizmowi lek skutecznie ogranicza stan zapalny w ośrodkowym układzie nerwowym, jednocześnie minimalizując ryzyko poważnych działań niepożądanych związanych z głęboką immunosupresją.
Dodatkowo badania wykazały, że teriflunomid może blokować czynnik transkrypcyjny NF-κB oraz w wysokich dawkach hamować kinazy tyrozynowe, choć te mechanizmy mają prawdopodobnie mniejsze znaczenie kliniczne.
Teriflunomid jest wskazany w leczeniu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowo-ustępującym (RRMS). Ta postać choroby charakteryzuje się wyraźnie określonymi atakami nowych lub nasilających się objawów neurologicznych, po których następują okresy częściowej lub całkowitej poprawy.
Lek może być stosowany u:
Teriflunomid jest klasyfikowany jako lek pierwszej linii, co oznacza, że może być stosowany jako pierwsza opcja terapeutyczna u nowo zdiagnozowanych pacjentów. Decyzja o rozpoczęciu leczenia powinna zawsze być podejmowana przez neurologa specjalizującego się w terapii stwardnienia rozsianego, po dokładnej ocenie stanu pacjenta i analizie potencjalnych korzyści oraz ryzyka.
Standardowa dawka teriflunomidu dla dorosłych wynosi 14 mg raz na dobę. Lek należy przyjmować doustnie, niezależnie od posiłków, najlepiej o tej samej porze każdego dnia. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą – nie wolno ich rozgryzać ani dzielić.
Dawkowanie u młodych pacjentów zależy od masy ciała:
W przypadku dzieci i młodzieży, którzy podczas leczenia osiągną stabilną masę ciała powyżej 40 kg, dawkę należy zwiększyć do 14 mg raz na dobę po konsultacji z lekarzem prowadzącym.
Pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają modyfikacji dawki, jednak zaleca się szczególną ostrożność i ścisłe monitorowanie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu nie wymagają zmian dawkowania. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów wymagających dializ.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby o łagodnym nasileniu mogą stosować standardową dawkę pod ścisłym nadzorem medycznym. Teriflunomid jest przeciwwskazany przy ciężkich zaburzeniach funkcji wątroby.
Skuteczność teriflunomidu została udowodniona w trzech kluczowych badaniach klinicznych III fazy, które stanowią fundament wiedzy o tym leku.
Badanie TEMSO (Teriflunomide Multiple Sclerosis Oral) to pierwszorzędowe, wieloośrodkowe, randomizowane, kontrolowane placebo, podwójnie zaślepione badanie, które trwało 108 tygodni. Wzięło w nim udział 1088 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowym, którzy zostali losowo przydzieleni do grup otrzymujących teriflunomid w dawce 7 mg, 14 mg lub placebo.
Wyniki badania TEMSO były przełomowe:
Badanie TOWER (Teriflunomide Oral in people With relapsing multiplE scleRosis) objęło 1169 pacjentów i zostało zaprojektowane jako badanie z elastycznym czasem trwania, kończące się po 48 tygodniach od randomizacji ostatniego pacjenta.
Rezultaty potwierdziły skuteczność teriflunomidu:
Przedłużone badania bezpieczeństwa i skuteczności wykazały, że teriflunomid zachowuje swoją skuteczność nawet po 9 latach stosowania. W badaniu przedłużającym TEMSO, które obserwowało pacjentów przez niemal dekadę, nie stwierdzono nowych lub nieoczekiwanych działań niepożądanych, a aktywność choroby pozostawała na niskim poziomie.
Współczesna farmakoterapia stwardnienia rozsianego opiera się na koncepcji terapii modyfikujących przebieg choroby (DMT – Disease Modifying Therapy). Leki te można podzielić na preparaty pierwszej i drugiej linii, różniące się mechanizmem działania, skutecznością i profilem bezpieczeństwa.
Interferony beta należą do najdłużej stosowanych leków w SM. Dostępne preparaty to:
Interferony działają immunomodulująco, zmniejszając stan zapalny w ośrodkowym układzie nerwowym. Charakteryzują się dobrym profilem bezpieczeństwa, jednak mogą powodować objawy grypopodobne po iniekcji.
Octan glatirameru (Copaxone, Remurel) to syntetyczny polimer aminokwasów podawany podskórnie. Działa poprzez modulację odpowiedzi immunologicznej i indukcję przeciwzapalnych komórek regulatorowych. Głównym działaniem niepożądanym są reakcje w miejscu wstrzyknięcia.
Fumaran dimetylu (Tecfidera) to doustny lek o działaniu przeciwutleniającym i cytoprotektywnym. Aktywuje szlak Nrf2, chroniący komórki przed stresem oksydacyjnym. Może powodować zaczerwienienie skóry i dolegliwości żołądkowo-jelitowe.
Teriflunomid (Aubagio, Terebyo) – omówiony szczegółowo w niniejszym artykule.
Nowsze leki pierwszej linii obejmują:
Fingolimod (Gilenya) był pierwszym doustnym lekiem do leczenia SM. Działa jako modulator receptorów S1P, zatrzymując limfocyty w węzłach chłonnych. Wymaga monitorowania kardiologicznego ze względu na ryzyko bradykardii.
Natalizumab (Tysabri) to przeciwciało monoklonalne hamujące migrację limfocytów do ośrodkowego układu nerwowego. Charakteryzuje się wysoką skutecznością, ale wiąże się z ryzykiem rzadkiej, ale poważnej infekcji – progresywnej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML).
Alemtuzumab (Lemtrada) to przeciwciało anty-CD52, które powoduje znaczną deplecję limfocytów. Jest bardzo skuteczny, ale może powodować poważne działania niepożądane, w tym choroby autoimmunologiczne.
Okrelizumab (Ocrevus) to humanizowane przeciwciało monoklonalne anty-CD20, które selektywnie niszczy limfocyty B. Jest jedynym lekiem zarejestrowanym także w pierwotnie postępującej postaci SM.
Kladrybina (Mavenclad) to analog nukleozydowy podawany doustnie w cyklach leczenia. Charakteryzuje się długotrwałym efektem immunomodulującym.
Wybór odpowiedniej terapii zależy od wielu czynników, w tym aktywności choroby, wieku pacjenta, planów prokreacyjnych, współistniejących chorób i preferencji pacjenta. Leczenie stwardnienia rozsianego wymaga indywidualnego podejścia i regularnego monitorowania skuteczności oraz bezpieczeństwa terapii.
Jak każdy lek, teriflunomid może powodować działania niepożądane, choć nie u wszystkich pacjentów. Większość z nich ma łagodny lub umiarkowany charakter i często ustępuje w trakcie leczenia, gdy organizm adaptuje się do obecności leku.
Hepatotoksyczność – teriflunomid może powodować uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby. Szczególnie narażeni są pacjenci z wcześniej istniejącymi chorobami wątroby lub nadużywający alkoholu. Objawy, na które należy zwrócić uwagę to:
Neuropatia obwodowa – występuje u około 1,9% pacjentów. Objawia się drętwieniem, mrowientem, bólem lub osłabieniem kończyn. U większości pacjentów objawy ustępują po przerwaniu leczenia, jednak u niektórych mogą się utrzymywać. Czynniki ryzyka obejmują wiek powyżej 60 lat, cukrzycę i jednoczesne stosowanie leków neurotoksycznych.
Ciężkie zakażenia – teriflunomid może zwiększać ryzyko infekcji ze względu na działanie immunosupresyjne. Pacjenci powinni unikać kontaktu z osobami chorymi i niezwłocznie zgłaszać objawy zakażenia.
Śródmiąższowa choroba płuc – rzadkie, ale potencjalnie poważne powikłanie objawiające się dusznością, suchym kaszlem i bólem w klatce piersiowej.
U młodych pacjentów mogą dodatkowo wystąpić:
| Kategoria częstości | Działanie niepożądane | Częstość występowania |
|---|---|---|
| Bardzo często | Ból głowy, biegunka, ↑ALT | ≥10% |
| Często | Nudności, przerzedzenie włosów, ↑ciśnienie | 1-10% |
| Niezbyt często | Neuropatia obwodowa, ciężkie zakażenia | 0,1-1% |
| Rzadko | Ostre zapalenie wątroby | 0,01-0,1% |
Istnieje szereg sytuacji, w których stosowanie teriflunomidu jest bezwzględnie przeciwwskazane lub wymaga szczególnej ostrożności.
Planowanie ciąży – kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i po jego zakończeniu, dopóki stężenie leku w osoczu nie spadnie poniżej 0,02 mg/l. Może to potrwać nawet do 2 lat bez procedury przyspieszonej eliminacji.
Mężczyźni planujący ojcostwo – również powinni przerwać stosowanie leku i przejść procedurę przyspieszonej eliminacji ze względu na potencjalne wpływy na spermatogenezę.
Choroby wątroby – pacjenci z łagodnymi zaburzeniami funkcji wątroby wymagają ścisłego monitorowania, szczególnie ci nadużywający alkoholu.
Zakażenie wirusem ospy wietrznej – przed rozpoczęciem leczenia należy określić status immunologiczny względem VZV i w razie potrzeby przeprowadzić szczepienie.
Gruźlica – przed leczeniem należy wykluczyć aktywną i utajoną gruźlicę.
Bezpieczne stosowanie teriflunomidu wymaga regularnego monitorowania stanu zdrowia pacjenta przez cały okres terapii.
Pierwsze 6 miesięcy (najważniejsze):
Dalsze monitorowanie:
Leczenie należy przerwać w następujących sytuacjach:
W przypadku konieczności szybkiego usunięcia teriflunomidu z organizmu stosuje się procedurę przyspieszonej eliminacji:
Cholestyramina – 8 g 3 razy dziennie przez 11 dni (lub 4 g 3 razy dziennie w przypadku nietolerancji)
Alternatywnie węgiel aktywowany – 50 g 2 razy dziennie przez 11 dni
Ta procedura pozwala obniżyć stężenie teriflunomidu o ponad 98% w ciągu 11 dni, podczas gdy bez niej lek może pozostawać w organizmie nawet do 2 lat.
Teriflunomid może wchodzić w interakcje z różnymi lekamicóć, co może wpływać na ich skuteczność lub zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
Substratów CYP2C8:
Induktory CYP450:
Warfaryna i doustne antykoagulant – wymagane częstsze monitorowanie INR ze względu na możliwość interakcji.
Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba wymagająca długoterminowej terapii. Leczenie teriflunomidem jest zwykle kontynuowane tak długo, jak przynosi korzyści i jest dobrze tolerowane przez pacjenta. Badania długoterminowe wykazały bezpieczeństwo i skuteczność leku nawet po 9 latach stosowania. Decyzja o kontynuacji lub zmianie terapii powinna być podejmowana wspólnie przez pacjenta i lekarza na podstawie regularnej oceny skuteczności leczenia i wystepowania działań niepożądanych.
Nie, teriflunomid jest bezwzględnie przeciwwskazany w ciąży ze względu na działanie teratogenne. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i po jego zakończeniu, dopóki stężenie leku w osoczu nie spadnie poniżej bezpiecznego poziomu (0,02 mg/l). W przypadku planowania ciąży należy przerwać leczenie i przejść procedurę przyspieszonej eliminacji leku. Po jej zakończeniu i potwierdzeniu odpowiednio niskiego stężenia leku można bezpiecznie zajść w ciążę.
Regularnego monitorowania wymagają: funkcje wątroby (szczególnie ALT), morfologia krwi z rozmazem, ciśnienie tętnicze oraz okresowa ocena neurologiczna. W pierwszych 6 miesiącach badania wykonuje się częściej – funkcje wątroby co miesiąc, morfologię co 2-4 tygodnie. W kolejnych miesiącach wystarczą badania co 3-6 miesięcy, chyba że stan pacjenta wymaga częstszego monitorowania.
Lek nie ma bezpośredniego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów. Jednak w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy czy osłabienie, które mogą wpływać na koncentrację i zdolność reagowania, należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów do czasu ustąpienia objawów.
Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę, należy ją przyjąć jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym, chyba że jest już czas na następną dawkę. W takim przypadku należy pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować regularne przyjmowanie leku. Nie wolno podwajać dawki, aby nadrobić pominiętą.
Nie ma bezwzględnych przeciwwskazań do umiarkowanego spożycia alkoholu, jednak pacjenci z problemami wątrobowymi lub ci, którzy regularnie spożywają większe ilości alkoholu, powinni zachować szczególną ostrożność. Alkohol może zwiększać ryzyko hepatotoksyczności, dlatego zawsze należy przedyskutować tę kwestię z lekarzem prowadzącym.
Teriflunomid ma bardzo długi okres półtrwania – około 18-19 dni. Bez zastosowania procedury przyspieszonej eliminacji, osiągnięcie stężenia poniżej 0,02 mg/l może zająć nawet do 2 lat. Dlatego w przypadkach wymagających szybkiego usunięcia leku (np. planowanie ciąży, poważne działania niepożądane) stosuje się procedurę przyspieszonej eliminacji z cholestyraminą lub węglem aktywowanym.
Tak, przerzedzenie włosów jest jednym z częstych działań niepożądanych, występującym u około 10-14% pacjentów. Zwykle ma ono łagodny charakter i jest przemijające. Włosy najczęściej odrastają w trakcie kontynuowania terapii, gdy organizm adaptuje się do leku, lub po jego zakończeniu. W przypadku znacznego wypadania włosów warto przedyskutować tę kwestię z lekarzem.
Teriflunomid to lek działający długofalowo. Pełny efekt terapeutyczny może się rozwinąć w ciągu kilku miesięcy regularnego stosowania. Ocena skuteczności leczenia opiera się na zmniejszeniu częstości rzutów, spowalnianiu progresji niepełnosprawności i redukcji aktywności choroby w badaniach MRI. Niektórzy pacjenci mogą zauważyć poprawę już po kilku tygodniach, ale ostateczną ocenę skuteczności przeprowadza się zwykle po 6-12 miesiącach terapii.
