Starlix to lek na receptę, którego substancją czynną jest nateglinid. Jest on wskazany w leczeniu skojarzonym z metforminą u pacjentów z cukrzycą typu 2, niewystarczająco kontrolowanej pomimo stosowania maksymalnej tolerowanej dawki samej metforminy. Każda tabletka powlekana zawiera 60 mg nateglinidu. Lek może powodować objawy sugerujące wystąpienie hipoglikemii, takie jak potliwość, drżenia, zawroty głowy, zwiększone łaknienie, kołatanie serca, nudności, zmęczenie i osłabienie.
Nateglinid jest substancją czynną stosowaną w leczeniu cukrzycy typu 2. Jest to pochodna aminokwasu (D-fenyloalaniny), która stymuluje uwalnianie insuliny. Nateglinid działa poprzez wiązanie się z komórkami β trzustki, co prowadzi do stymulacji wydzielania insuliny.
Mechanizm działania nateglinidu jest podobny do mechanizmu działania pochodnych sulfonylomocznika, jednak efekt terapeutyczny wywołany przez nateglinid jest szybszy i krótszy. Aktywność nateglinidu zależy od obecności komórek β wysp trzustkowych i glukozy.
Nateglinid jest stosowany doustnie, najlepiej bezpośrednio przed głównymi posiłkami, ale dopuszczalne jest również przyjmowanie leku do 30 minut przed każdym z nich. Dawka stosowana w leczeniu zależy od stężenia glikozylowanej hemoglobiny (HbA1c).
Należy zachować ostrożność stosując nateglinid u osób w podeszłym wieku. Dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych mieści się w zakresie 180 – 540 mg.
Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na nateglinid, cukrzyca typu 1, kwasica ketonowa ze śpiączką lub bez śpiączki. Wśród przeciwwskazań można wyróżnić również ciążę i karmienie piersią oraz ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Pacjenci z cukrzycą powinni zachować ostrożność, ponieważ lek może powodować objawy gwałtownego zmniejszenia się stężenia glukozy we krwi poniżej normy (hipoglikemii), takie jak potliwość, drżenie, niepokój, trudności z koncentracją, dezorientację, osłabienie lub omdlenie. Po rozpoznaniu wymienionych objawów wskazane jest, aby jak najszybciej spożyć napój lub pokarm zawierający cukier i skontaktować się z lekarzem. Osoby starsze powyżej 65 roku życia, niedożywione lub obciążone chorobami mogącymi powodować niskie stężenie glukozy we krwi (np. z niedoczynnością przysadki lub nadnerczy), powinny uważnie monitorować poziom glikemii. Należy szczególnie uważnie obserwować objawy niskiego stężenia cukru we krwi, gdy zwiększa się intensywność wysiłku fizycznego oraz po spożyciu alkoholu.
