AuroMirta ORO to lek przeciwdepresyjny zawierający substancję czynną mirtazapinę. Jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji u osób dorosłych. Zanim leczenie lekiem AuroMirta ORO zacznie dawać efekty, upływa od 1 do 2 tygodni. Po 2 do 4 tygodni pacjent może zacząć czuć się lepiej. Jest to lek na receptę.
Azatrim Oro to lek przeciwdepresyjny, którego substancją czynną jest mirtazapina. Jest dostępny w postaci tabletek, które ulegają rozpadowi w jamie ustnej. Lek jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji. Azatrim Oro jest dostępny wyłącznie na receptę.
Mirtagen to lek zawierający substancję czynną mirtazapinę. Jest stosowany w leczeniu depresji. Mirtazapina działa poprzez zwiększenie aktywności noradrenaliny i serotoniny w mózgu, które pomagają w regulacji nastroju. Lek jest dostępny na receptę.
Mirtastad to lek przeciwdepresyjny, który zawiera substancję czynną mirtazapinę. Jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji. Mirtazapina działa poprzez zwiększanie noradrenergicznej i serotoninergicznej neurotransmisji w ośrodkowym układzie nerwowym. Lek Mirtastad jest dostępny na receptę.
Mirtazapine Aurovitas to lek przeciwdepresyjny, który jest antagonistą presynaptycznych receptorów α2, zwiększającym neuroprzekaźnictwo noradrenergiczne i serotoninergiczne w OUN. Jest wskazany do stosowania w leczeniu epizodów dużej depresji. Lek jest dostępny na receptę i jest przeznaczony dla osób dorosłych. Stosuje się go doustnie w postaci tabletek powlekanych oraz tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej.
Mirtazapine Bluefish to lek przeciwdepresyjny dostępny na receptę. Jest to ośrodkowo działający presynaptyczny alfa2-antagonista, który poprzez swój mechanizm działania wzmacnia ośrodkowe neuroprzekaźnictwo noradrenergiczne i serotonergiczne. Lek jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji. Mirtazapine Bluefish dostępny jest w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej.
Mirtor to lek przeciwdepresyjny, którego substancją czynną jest mirtazapina. Działa poprzez blokowanie receptorów adrenergicznych i serotoninergicznych w komórkach nerwowych, co łagodzi objawy depresji. Lek jest przeznaczony do leczenia epizodów ciężkiej depresji u osób dorosłych. Mirtor jest dostępny wyłącznie na receptę.
Mirzaten to lek przeciwdepresyjny, którego głównym składnikiem jest mirtazapina. Stosowany jest w leczeniu epizodów dużej depresji u dorosłych. Lek ten dostępny jest wyłącznie na receptę. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu.
Mirzaten Q-Tab to lek przeciwdepresyjny, który zawiera substancję czynną mirtazapinę. Jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji u dorosłych. Lek jest dostępny na receptę i jest wydawany w formie tabletek do rozpuszczania w jamie ustnej.
Remeron to lek przeciwdepresyjny, który jest dostępny na receptę. Substancją czynną leku jest mirtazapina. Lek stosuje się w leczeniu depresji, szczególnie przebiegającej z lękiem i zaburzeniami snu. Remeron zaczyna działać po 1–2 tygodniach stosowania, a po upływie 2–4 tygodni następuje poprawa samopoczucia.
Remirta ORO to lek przeciwdepresyjny, który zawiera substancję czynną mirtazapinę. Jest dostępny w formie tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. Lek jest stosowany w leczeniu depresji u osób dorosłych. Remirta ORO jest dostępny na receptę.
Mirtazapina – lek o działaniu przeciwdepresyjnym. Mechanizm działania mirtazapiny polega na blokowaniu receptorów adrenergicznych i serotoninergicznych w ośrodkowym układzie nerwowym. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie epizodów ciężkiej depresji. Mirtazapina wywołuje również korzystny wpływ na zaburzenia snu (m.in. na zwiększoną częstość budzenia się w nocy).
Mirtazapina dostępna jest w postaci tabletek powlekanych oraz tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. Leczenie rozpoczyna się od najmniejszej dostępnej dawki i w razie konieczności stopniowo zwiększa. Lek stosuje się zazwyczaj raz lub dwa razy dziennie. Po około 2-4 tygodniach powinna nastąpić pozytywna odpowiedź kliniczna. Czas leczenia jest indywidualny i może wynosić od 2 do co najmniej 6 miesięcy.
Możliwe działania niepożądane: senność, zmęczenie, uspokojenie, suchość w ustach, zwiększenie apetytu, zwiększenie masy ciała, zawroty głowy, ból głowy, drżenie, nudności, wymioty, biegunka, ból stawów, ból mięśni, obrzęki obwodowe, wysypka.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Mirtazapina to jeden z najważniejszych leków przeciwdepresyjnych ostatnich dekad, który rewolucjonizuje podejście do leczenia depresji. Należy do grupy noradrenergicznych i specyficznie serotoninergicznych leków przeciwdepresyjnych (NaSSA), co oznacza, że działa inaczej niż popularne SSRI czy SNRI. Tym, co czyni mirtazapinę szczególnie cenną w praktyce klinicznej, jest jej unikalna zdolność do jednoczesnego zwalczania depresji oraz towarzyszących jej zaburzeń snu i apetytu. Lek został po raz pierwszy zsyntezowany w 1989 roku przez firmę Organon i szybko zyskał uznanie jako skuteczna alternatywna dla tradycyjnych antydepresantów. W Polsce mirtazapina jest dostępna pod wieloma nazwami handlowymi, takimi jak Mirzaten, Mirtor, Mirtagen czy Remirta ORO, co świadczy o jej popularności wśród lekarzy i pacjentów.
Mirtazapina wyróżnia się wyjątkowo złożonym mechanizmem działania, który odróżnia ją od innych leków przeciwdepresyjnych. Jest to lek o budowie czteropierścieniowej, który działa jako presynaptyczny antagonista receptorów α2-adrenergicznych. Podstawą jej działania przeciwdepresyjnego jest nasilenie neuroprzekaźnictwa noradrenergicznego i serotoninergicznego w ośrodkowym układzie nerwowym.
Mirtazapina blokuje receptory α2-adrenergiczne oraz receptory serotoninowe 5-HT2 i 5-HT3, jednocześnie wiążąc się z receptorami 5-HT1A jako agonista. Ważne jest, że lek nie wpływa na wychwyt zwrotny noradrenaliny i serotoniny, co odróżnia go od leków z grupy SSRI czy SNRI. Dodatkowo mirtazapina wykazuje silne powinowactwo do receptorów histaminowych H1, co tłumaczy jej właściwości uspokajające i nasenne.
Wzmocnienie serotoninergicznego przekaźnictwa nerwowego zachodzi w szczególności za pośrednictwem receptorów 5-HT1, podczas gdy receptory 5-HT2 i 5-HT3 są przez mirtazapinę blokowane. Oba enancjomery leku wykazują aktywność przeciwdepresyjną – S(+) przez blokowanie receptorów α2 i 5-HT2, a R(-) przez blokowanie receptorów 5-HT3.
Głównym wskazaniem do stosowania mirtazapiny jest leczenie epizodów dużej depresji u dorosłych. Lek szczególnie dobrze sprawdza się w przypadkach depresji o średnim i ciężkim nasileniu, zwłaszcza gdy towarzyszą jej:
Coraz częściej mirtazapina jest również stosowana poza wskazaniami rejestracyjnymi w niewielkich dawkach jako środek nasenny, szczególnie u pacjentów z bezsennością przewlekłą. Badania kliniczne prowadzone są także nad jej zastosowaniem w leczeniu nudności i wymiotów związanych z chemioterapią, dyspepsji czynnościowej oraz zaburzeń snu w chorobie Alzheimera.
Mirtazapina jest dostępna w postaci tabletek powlekanych oraz tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. Standardowe dawkowanie wygląda następująco:
Lek można stosować raz dziennie (najlepiej wieczorem przed snem) lub w dwóch dawkach podzielonych, przy czym większą dawkę należy przyjmować wieczorem. Dawkę leku należy zarówno stopniowo zwiększać, jak i stopniowo zmniejszać przy odstawianiu.
Działanie przeciwdepresyjne rozpoczyna się po 1-2 tygodniach stosowania, a pozytywna reakcja kliniczna występuje po 2-4 tygodniach. Po uzyskaniu optymalnego efektu klinicznego i ustąpieniu objawów leczenie jest kontynuowane przez 4-6 miesięcy.
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| Biodostępność | Ok. 50% |
| Czas osiągnięcia maksymalnego stężenia | 2 godziny |
| Biologiczny okres półtrwania | 20-40 godzin |
| Stan stacjonarny | 3-4 dni |
| Wiązanie z białkami osocza | Ok. 85% |
Mirtazapina, jak każdy lek, może powodować działania niepożądane. Najczęściej występujące objawy to:
Bardzo często (>10% pacjentów):
Często (1-10% pacjentów):
Rzadko (<1% pacjentów):
Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia agranulocytozy – w przypadku objawów przypominających infekcję (ból gardła, gorączka, zapalenie jamy ustnej) należy niezwłocznie odstawić lek i wykonać badania krwi.
Bezwzględne przeciwwskazania:
Szczególne środki ostrożności wymagane u pacjentów z:
Mirtazapina może zaburzać koncentrację i czujność, szczególnie na początku leczenia. Z tego względu nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do momentu oceny indywidualnej reakcji na lek przez lekarza.
Mirtazapina może wchodzić w interakcje z różnymi substancjami. Szczególną ostrożność należy zachować przy równoczesnym stosowaniu z:
Podczas terapii należy unikać alkoholu ze względu na nasilenie jego działania hamującego ośrodkowy układ nerwowy.
Jednym z najciekawszych aspektów stosowania mirtazapiny jest jej zastosowanie w leczeniu zaburzeń snu. Pojedyncza dawka 15 lub 30 mg wywiera korzystny wpływ na typowe zaburzenia snu występujące w depresji, w tym na zwiększoną częstość budzenia się w ciągu nocy oraz redukcję latencji REM.
Najnowsze badania kliniczne pokazują, że mirtazapina w małych dawkach (7,5 mg) może być skuteczna w leczeniu bezsenności u pacjentów bez depresji. Badanie przeprowadzone w Amsterdamie wykazało klinicznie istotny wpływ na zmniejszenie nasilenia bezsenności po 6 tygodniach stosowania, jednak efekt ten nie utrzymywał się po 12 tygodniach.
W leczeniu farmakologicznym depresji mirtazapina zajmuje szczególne miejsce jako lek pierwszego rzutu, zwłaszcza w przypadkach, gdy towarzyszą jej zaburzenia snu lub spadek apetytu. Jej skuteczność jest porównywalna z innymi powszechnie przepisywanymi antydepresantami, takimi jak:
Przewagą mirtazapiny nad SSRI jest mniejsze ryzyko wystąpienia objawów seksualnych oraz korzystny wpływ na sen i apetyt. W porównaniu do leków trójpierścieniowych mirtazapina charakteryzuje się lepszym profilem bezpieczeństwa i tolerancji.
Mirtazapina nie jest zalecana do stosowania w ciąży, chyba że korzyści znacznie przewyższają ryzyko. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego, jednak możliwe jest zwiększenie toksyczności rozwojowej. Lek w niewielkich ilościach przenika do mleka matki, dlatego decyzję o kontynuacji podczas karmienia piersią podejmuje lekarz.
Pacjenci w podeszłym wieku są często bardziej wrażliwi na działania niepożądane leków przeciwdepresyjnych. Badania kliniczne z mirtazapiną wykazują jednak, że działania niepożądane u osób starszych nie występują częściej niż w innych grupach wiekowych.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek klirens mirtazapiny może być zmniejszony nawet o 50%. Konieczne jest ostrożne dostosowanie dawki i ścisłe monitorowanie stanu pacjenta.
Działanie przeciwdepresyjne mirtazapiny rozpoczyna się po 1-2 tygodniach stosowania, a pełna poprawa kliniczna występuje po 2-4 tygodniach. Po uzyskaniu optymalnego efektu leczenie kontynuuje się przez 4-6 miesięcy.
Mirtazapina nie powoduje uzależnienia w klasycznym rozumieniu. Jednak nie należy nagle przerywać jej stosowania – dawkę należy stopniowo zmniejszać pod kontrolą lekarza, aby uniknąć objawów odstawienia.
Przyrost masy ciała wynika z działania mirtazapiny na receptory histaminowe H1 oraz poprawy apetytu. Jest to jeden z najczęstszych skutków ubocznych, który może być korzystny u pacjentów z depresją i spadkiem masy ciała.
Na początku leczenia mirtazapina może zaburzać koncentrację i wywoływać senność. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do momentu, gdy lekarz oceni indywidualną reakcję na lek.
Alkoholu należy unikać podczas terapii mirtazapiną, gdyż może nasilić jej działanie uspokajające i sedatywne. Kombinacja może prowadzić do nadmiernej senności i zaburzeń koncentracji.
Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę, powinien zażyć ją tak szybko, jak to możliwe. Jeśli jednak zbliża się czas następnej dawki, pominiętą dawkę należy pominąć i wrócić do normalnego schematu dawkowania. Nie należy podwajać dawki.
Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia objawów infekcji (gorączka, ból gardła), żółtaczki, ciężkich reakcji alergicznych lub myśli samobójczych. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem przed przerwaniem terapii.
Chociaż głównym wskazaniem jest depresja, mirtazapina może być pomocna w leczeniu objawów lękowych towarzyszących depresji dzięki swojemu działaniu uspokajającemu.
