Liść porzeczki czarnej

Liść porzeczki czarnej to produkt leczniczy w postaci zioła do zaparzania. Tradycyjnie stosuje się go przy łagodnych dolegliwościach reumatycznych. Lek ten wywiera działanie moczopędne, więc podczas stosowania produktu leczniczego należy spożywać obfite ilości płynów. Jest dostępny bez recepty.

Liść porzeczki czarnej, znany również jako Ribes nigrum L., jest używany w medycynie ziołowej. Preparaty z liścia porzeczki czarnej są uzyskiwane poprzez suszenie i rozdrabnianie liści lub przez umieszczenie materiału roślinnego w wodzie w celu rozpuszczenia związków i utworzenia ekstraktu płynnego. Woda jest następnie odparowywana, aby uzyskać suchy ekstrakt.

Leki ziołowe zawierające te preparaty z liścia porzeczki czarnej są zwykle dostępne jako herbata ziołowa do picia i w stałych formach do przyjmowania doustnego. Preparaty z liścia porzeczki czarnej mogą być również znalezione w połączeniu z innymi substancjami ziołowymi w niektórych lekach ziołowych.

Na podstawie długotrwałego stosowania, te preparaty z liścia porzeczki czarnej mogą być stosowane na drobne bóle stawów i na drobne dolegliwości dotyczące układu moczowego. W przypadku dolegliwości układu moczowego, jest stosowany do zwiększenia produkcji moczu w celu przepłukania układu moczowego. Leki z liścia porzeczki czarnej powinny być stosowane tylko u dorosłych. Jeżeli objawy pogorszą się lub utrzymają się dłużej niż 4 tygodnie podczas przyjmowania leku na drobne bóle stawów lub dłużej niż 2 tygodnie podczas przyjmowania leku na drobne dolegliwości układu moczowego, należy skonsultować się z lekarzem lub wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia.

Wnioski dotyczące stosowania tych leków z liścia porzeczki czarnej na drobne bóle stawów i drobne dolegliwości układu moczowego opierają się na ich “tradycyjnym użyciu”. Oznacza to, że mimo braku wystarczających dowodów z badań klinicznych, skuteczność tych leków ziołowych jest prawdopodobna i istnieją dowody, że były one bezpiecznie stosowane w ten sposób przez co najmniej 30 lat (w tym co najmniej 15 lat w obrębie UE).