Ivermectin Medical Valley to lek zawierający substancję czynną zwaną iwermektyną. Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez niektóre pasożyty. Lek ten jest skuteczny w przypadku zakażenia jelit, zwanego węgorczycą (anguilluloza), zakażenia krwi mikrofilariami u osób z filariozą limfatyczną oraz choroby skóry wywołanej przez małe roztocza (świerzb). Ivermectin Medical Valley nie zapobiega wystąpieniu jednego z tych zakażeń i nie działa przeciwko dojrzałym postaciom robaków. Lek ten należy przyjmować tylko wtedy, gdy lekarz stwierdził lub podejrzewa zakażenie pasożytami.
Posela to lek na receptę, który zawiera substancję czynną iwermektynę. Jest to lek przeciwpasożytniczy, stosowany w leczeniu infekcji wywołanych przez niektóre pasożyty. Wskazany jest w leczeniu strongyloidozy jelitowej, świerzbu oraz mikrofilaremii u pacjentów z filariozą limfatyczną wywołaną przez Wuchereria bancrofti. Lek działa przeciwko niedojrzałym osobnikom pasożyta, nie działa natomiast na dorosłe osobniki.
Scavertin zawiera iwermektynę i jest stosowany w leczeniu zakażeń pasożytniczych, takich jak węgorczyca jelitowa, mikrofilaremia spowodowana filariozą limfatyczną oraz świerzb. Lek działa na niedojrzałe postaci robaków i jest skuteczny tylko po potwierdzeniu infekcji pasożytniczej przez lekarza. Scavertin nie zapobiega zakażeniom i nie działa na dojrzałe formy pasożytów.
Soolantra to lek na receptę, który zawiera substancję czynną iwermektynę. Jest to lek z grupy awermektyn, stosowany miejscowo w leczeniu zmian zapalnych w trądziku różowatym u osób dorosłych. Niewielką ilość kremu nakłada się raz dziennie na pięć obszarów skóry: czoło, podbródek, nos i policzki. Leczenie można kontynuować do 4 miesięcy i powtórzyć w razie potrzeby. Jeżeli nie nastąpi poprawa po 3 miesiącach stosowania, leczenie należy przerwać.
Iwermektyna to lek przeciwpasożytniczy. Po odkryciu w 1975 roku, początkowo stosowano go w medycynie weterynaryjnej do zapobiegania i leczenia filariozy serca i nużeńca. Zatwierdzony do użytku u ludzi w 1987 roku, jest stosowany do leczenia inwazji, w tym wszawicy, świerzbu, ślepoty rzecznej (onchocerkozy), strongyloidozy, trychocefalozy, askariozy i filariozy limfatycznej. Działa poprzez wiele mechanizmów, aby zabić docelowe pasożyty, i może być przyjmowany doustnie lub stosowany na skórę w przypadku zewnętrznych inwazji.
Iwermektyna należy do klasy leków znanych jako antyhelmintyki. Działa poprzez paraliżowanie i zabijanie pasożytów. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uważa iwermektynę za lek z wyboru na strongyloidozę. Iwermektyna jest również podstawowym leczeniem dla Mansonella ozzardi i larwy skórnej.
Iwermektyna jest substancją czynną w wielu powszechnie dostępnych lekach przeciwpasożytniczych stosowanych do leczenia zakażeń robakami, świerzbowcem i wszy u ludzi i zwierząt gospodarskich.
Iwermektyna jest pochodną awermektyn, klasy silnie aktywnych, szerokospektralnych, przeciwpasożytniczych środków izolowanych z produktów fermentacji Streptomyces avermitilis. Iwermektyna jest mieszaniną zawierającą co najmniej 90% 5-O-demetylo-22,23-dihydroawermektyny A1a i mniej niż 10% 5-O-demetylo-25-de(1-metylopropyl)-22,23-dihydro-25-(1-metyloetylo)awermektyny A1a, ogólnie określanej jako 22,23-dihydroawermektyna B1a i B1b, lub H2B1a i H2B1b. Odpowiednie wzory empiryczne to C48H74O14 i C47H72O14, a masa cząsteczkowa to odpowiednio 875,10 i 861,07. Iwermektyna jest białym do żółtawo-białego, niehigroskopijnego, krystalicznego proszku o temperaturze topnienia około 155°C. Jest nierozpuszczalny w wodzie, ale jest swobodnie rozpuszczalny w metanolu i rozpuszczalny w 95% etanolu.
