Wainzua to nowoczesny lek zawierający eplontersen, oligonukleotyd antysensowny, stosowany w terapii dorosłych pacjentów cierpiących na polineuropatię wywołaną dziedziczną amyloidozą transtyretynową (ATTRv). Działa poprzez zmniejszenie produkcji wadliwego białka transtyretyny (TTR) w wątrobie, co redukuje powstawanie złogów amyloidowych i łagodzi objawy choroby. Dzięki temu lek pomaga poprawić funkcjonowanie nerwów i jakość życia pacjentów.
Eplontersen to nowoczesna substancja stosowana w leczeniu dziedzicznej amyloidozy transtyretynowej (ATTRv) u dorosłych pacjentów z polineuropatią w 1 lub 2 stopniu zaawansowania. Jest to chimeryczny gapmerowy oligonukleotyd antysensowny (ASO) skoniugowany z N-acetylogalaktozaminą (GalNAc), zmodyfikowany 2′-O-2-metoksyetylem z mieszanym szkieletem z diesterowymi internukleotydowymi wiązaniami tiofosforanowymi i fosforanowymi.
Eplontersen działa na poziomie molekularnym, celując w matrycowe RNA (mRNA) transtyretyny (TTR) w hepatocytach (komórkach wątroby). Koniugat GalNAc ułatwia dostarczenie substancji bezpośrednio do komórek wątroby. Po dostaniu się do hepatocytów, eplontersen selektywnie wiąże się z mRNA transtyretyny, zarówno zmutowanym jak i prawidłowym (typu dzikiego), powodując ich degradację.
Proces ten zapobiega syntezie białka TTR w wątrobie, co skutkuje znacznym zmniejszeniem ilości zarówno nieprawidłowego (zmutowanego) jak i prawidłowego białka TTR wydzielanego do krwioobiegu. Zmniejszenie poziomu TTR w surowicy jest widoczne już od pierwszych tygodni leczenia i utrzymuje się przez cały okres terapii.
Eplontersen jest wskazany w leczeniu dziedzicznej amyloidozy transtyretynowej (ATTRv) u dorosłych pacjentów z polineuropatią w 1 lub 2 stopniu zaawansowania. Jest to rzadka choroba genetyczna, w której mutacje w genie TTR prowadzą do odkładania się złogów amyloidu w różnych tkankach i narządach, powodując ich uszkodzenie.
Eplontersen podaje się we wstrzyknięciu podskórnym. Można je wykonywać w brzuch, górną część uda, a w przypadku gdy wstrzyknięcie wykonuje opiekun – również w górną część ramienia. Ważne jest, aby nie wstrzykiwać leku w skórę posiniaczoną, zaczerwienioną, stwardniałą czy uszkodzoną.
Leczenie powinno być rozpoczęte jak najszybciej po wystąpieniu objawów choroby i prowadzone pod nadzorem lekarza doświadczonego w terapii amyloidozy transtyretynowej.
W badaniach klinicznych wykazano, że eplontersen skutecznie zmniejsza stężenie TTR w surowicy o około 80-83% w porównaniu do wartości początkowych. Terapia prowadzi do wyraźnej poprawy objawów neuropatii oraz jakości życia pacjentów.
Skuteczność eplontersenu została potwierdzona w badaniu NEURO-TTRansform, gdzie wykazano znaczącą przewagę nad placebo w zakresie:
Korzyści terapeutyczne obserwowano niezależnie od wieku, płci, rasy, regionu, rodzaju mutacji czy stadium zaawansowania choroby.
Najczęstsze działania niepożądane związane ze stosowaniem eplontersenu to:
Eplontersen zmniejsza stężenie witaminy A (retinolu) w surowicy poniżej prawidłowego poziomu. Dlatego podczas leczenia konieczna jest suplementacja witaminy A, żeby zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów jej niedoboru, szczególnie ze strony oczu.
Jeśli podczas terapii pojawią się objawy takie jak pogorszenie widzenia w nocy, ślepota nocna, uporczywa suchość oka, zapalenie oka, zapalenie lub owrzodzenie rogówki, należy skonsultować się z okulistą.
Z powodu wpływu na poziom witaminy A oraz potencjalnego ryzyka dla płodu, eplontersen nie powinien być stosowany w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji.
Jeśli kobieta planuje ciążę, należy przerwać stosowanie eplontersenu i suplementację witaminy A, a stężenie witaminy A w surowicy powinno wrócić do normy przed próbą zajścia w ciążę.
W przypadku nieplanowanej ciąży należy przerwać podawanie eplontersenu i skonsultować się z lekarzem odnośnie suplementacji witaminy A.
Nie wiadomo, czy eplontersen przenika do mleka ludzkiego, dlatego należy rozważyć przerwanie karmienia piersią lub terapii, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.
Badania w warunkach laboratoryjnych wskazują, że eplontersen:
Dotychczas nie przeprowadzono szczegółowych badań klinicznych dotyczących interakcji eplontersenu z innymi lekami.
Eplontersen należy przechowywać w lodówce (2-8°C), nie zamrażać. Lek można przechowywać poza lodówką przez okres do 6 tygodni w temperaturze poniżej 30°C. Jeśli w tym czasie nie zostanie zużyty, należy go wyrzucić.
Eplontersen to innowacyjny lek stosowany w leczeniu dziedzicznej amyloidozy transtyretynowej z polineuropatią. Działa poprzez hamowanie produkcji białka TTR w wątrobie, co prowadzi do zmniejszenia odkładania się złogów amyloidu w tkankach. Badania kliniczne wykazały jego skuteczność w poprawie objawów neuropatii i jakości życia pacjentów. Podczas leczenia konieczna jest suplementacja witaminy A oraz regularne monitorowanie stanu zdrowia pod kierunkiem doświadczonego lekarza.
