Aqumeldi to lek zawierający maleinian enalaprylu, stosowany w leczeniu niewydolności serca u dzieci i młodzieży od urodzenia do 17 lat. Działa jako inhibitor ACE, blokując powstawanie hormonu angiotensyny II, co obniża ciśnienie krwi i zwiększa dopływ tlenu do serca. Aqumeldi pomaga poprawić wydolność serca i może przynieść poprawę w ciągu kilku tygodni.
Benalapril to lek zawierający substancję czynną o nazwie enalaprylu maleinian. Należy do grupy leków zwanych inhibitorami ACE (inhibitory konwertazy angiotensyny). Benalapril stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia), w leczeniu objawowej niewydolności serca oraz w zapobieganiu objawowej niewydolności serca u pacjentów z bezobjawową dysfunkcją lewej komory. Lek jest dostępny na receptę.
Coripren to lek o złożonym składzie, zawierający enalapryl i lerkanidypinę. Działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co ułatwia przepływ krwi i obniża ciśnienie tętnicze. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, co pomaga zmniejszyć ryzyko wystąpienia udaru mózgu, zawału serca, niewydolności serca czy nerek. Coripren jest dostępny na receptę.
Enalapril Vitabalans to lek w postaci tabletek, który działa na układ sercowo-naczyniowy. Rozszerza naczynia krwionośne, zmniejszając opory przepływu krwi i ułatwiając sercu pompowanie krwi do wszystkich części ciała, co skutkuje obniżeniem ciśnienia krwi. Stosowany jest w leczeniu niewydolności serca oraz nadciśnienia tętniczego. Jest dostępny na receptę.
Enarenal to lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE), który jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, objawowej niewydolności serca oraz w celu zapobiegania objawowej niewydolności serca u pacjentów z bezobjawowym zaburzeniem czynności (dysfunkcją) lewej komory serca (frakcja wyrzutowa ≤ 35%). Jest dostępny na receptę. Dawkowanie Enarenal jest ustalane indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta oraz uzyskiwanych wartości ciśnienia krwi.
Lercaprel to lek złożony, zawierający dwie substancje czynne: enalapryl i lerkanidypinę. Enalapryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny, a lerkanidypina jest antagonistą wapnia. Lek ten jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego) u dorosłych pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego podczas stosowania enalaprylu i lerkanidypiny w postaci osobnych preparatów, w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym. Lercaprel jest dostępny na receptę.
Enalapryl – lek stosowany w chorobach sercowo-naczyniowych należący do inhibitorów konwertazy angiotensynowej. Mechanizm działania enalaprylu polega na hamowaniu układu renina-angiotensyna-aldosteron co powoduje rozkurczanie naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia krwi. Ponadto lek zmniejsza obciążenie serca i poprawia tolerancję wysiłku dzięki czemu zmniejsza się ryzyko zawału, udaru i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, zapobieganie niewydolności serca u pacjentów z zaburzeniami lewej komory serca oraz leczenie nefropatii cukrzycowej.
Enalapryl dostępny jest w postaci tabletek. Dawkę leku ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta. Enalapryl podaje się raz na dobę, niezależnie od posiłków.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): bóle głowy, zawroty głowy, nieostre widzenie, kaszel, ból brzucha, nudności, biegunka, zaburzenia smaku, duszność, niedociśnienie, ból w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, tachykardia, omdlenia, depresja, wysypka, obrzęk naczynioruchowy.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Enalapril należy do grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) i jest jednym z najważniejszych leków stosowanych w kardiologii od ponad 40 lat. Ten sprawdzony lek odgrywa kluczową rolę w leczeniu nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca oraz ochronie nerek. Wprowadzony na rynek w 1984 roku jako drugi inhibitor ACE po kaptoprilu, enalapril stał się standardem w terapii chorób układu sercowo-naczyniowego. Jego skuteczność została potwierdzona w licznych badaniach klinicznych, które wykazały nie tylko działanie hipotensyjne, ale także nefroprotekcyjne i kardioprotekcyjne. Lek ten wyróżnia się długim czasem działania, co pozwala na podawanie raz dziennie, zwiększając komfort pacjentów i ich zgodność z leczeniem.
Enalapril jest prolekiem, co oznacza, że podawany w formie nieaktywnej, a dopiero w organizmie ulega przekształceniu do aktywnej formy – enalaprylatu. Ta transformacja zachodzi w wątrobie pod wpływem esteraz, co jest kluczowe dla jego działania terapeutycznego.
Główny mechanizm działania enalaprylu polega na hamowaniu enzymu konwertazy angiotensyny (ACE), który odgrywa centralną rolę w układzie renina-angiotensyna-aldosteron. Enzym ACE odpowiada za przekształcanie nieaktywnej angiotensyny I w aktywną angiotensynę II, potężny hormon wpływający na ciśnienie tętnicze.
Angiotensyna II wywiera wielokierunkowe działanie:
Blokując powstawanie angiotensyny II, enalapril prowadzi do:
Dodatkowym mechanizmem działania jest hamowanie rozkładu bradykininy – substancji o działaniu naczyniorozszerzającym. ACE pełni bowiem podwójną rolę jako kininaza II, rozkładając bradykininę. Hamowanie tego procesu prowadzi do gromadzenia bradykininy, co wzmacnia efekt hipotensyjny.
Enalapril jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Może być stosowany zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Szczególnie korzystny jest u pacjentów z:
W leczeniu niewydolności serca enalapril wykazuje udowodnioną skuteczność w:
Enalapril wykazuje działanie nefroprotekcyjne, szczególnie u pacjentów z:
W niektórych przypadkach enalapril może być stosowany w:
Dawkowanie enalaprylu musi być zawsze dostosowane indywidualnie do stanu pacjenta, reakcji na leczenie oraz wskazania terapeutycznego. Lek przyjmuje się doustnie, niezależnie od posiłków, najlepiej o stałej porze dnia.
Dorośli:
Pacjenci szczególnego ryzyka (z wzmożoną aktywacją układu RAA):
Objawowa niewydolność serca:
Zapobieganie niewydolności serca:
U dzieci powyżej 6. roku życia (masa ciała > 20 kg):
Niewydolność nerek:
Pacjenci w podeszłym wieku: Dawkowanie należy dostosować do funkcji nerek, często wymagane są niższe dawki początkowe.
Układ oddechowy:
Układ nerwowy:
Układ krążenia:
Układ pokarmowy:
Obrzęk naczynioruchowy (obrzęk Quinckego):
Zaburzenia czynności nerek:
Zaburzenia elektrolitowe:
Zaburzenia hematologiczne:
Kaszel spowodowany enalaprylem ma charakterystyczne cechy:
Leki zwiększające ryzyko hiperkaliemii:
Leki zwiększające ryzyko niedociśnienia:
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ):
Leki przeciwcukrzycowe:
Lit:
Enalapril stanowi jeden z filarów nowoczesnej terapii nadciśnienia tętniczego. W Polsce najczęściej stosowane preparaty to:
Monoterapia enalaprilem:
Terapia skojarzona: Często enalapril łączy się z innymi substancjami czynnymi:
W niewydolności serca enalapril stosuje się najczęściej w skojarzeniu z:
Przed rozpoczęciem leczenia:
W trakcie leczenia:
Kontrole długoterminowe:
Ciąża:
Karmienie piersią:
U osób starszych wymagane są specjalne środki ostrożności:
Nie należy samodzielnie przerywać leczenia enalaprilem, nawet jeśli ciśnienie tętnicze znormalizowało się lub objawy niewydolności serca ustąpiły. Enalapril działa przewlekle i jego efekty kardio- i nefroprotekcyjne są długoterminowe. Nagłe odstawienie może prowadzić do powrotu objawów i pogorszenia stanu zdrowia. Wszelkie zmiany w leczeniu należy konsultować z lekarzem prowadzącym.
Suchy kaszel to najczęsty objaw uboczny enalaprylu, występujący u 5-25% pacjentów. Kaszel ma charakterystyczny przebieg – jest suchy, uporczywy i nie reaguje na tradycyjne leki przeciwkaszlowe. Jeśli kaszel znacznie pogarsza jakość życia, należy skonsultować się z lekarzem. Możliwe opcje to zmiana na inny inhibitor ACE lub przejście na antagonistę receptora angiotensyny II (sartan). Nie należy samodzielnie odstawiać leku.
Enalapril, w przeciwieństwie do niektórych innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. diuretyków tiazydowych, beta-blokerów), nie powoduje zaburzeń erekcji. Może nawet poprawiać funkcje seksualne poprzez lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego i poprawę przepływu krwi. Jeśli występują problemy z potencją, prawdopodobnie są one związane z innymi czynnikami i należy je omówić z lekarzem.
Leczenie enalaprilem ma zazwyczaj charakter przewlekły. W nadciśnieniu tętniczym i niewydolności serca terapia trwa zwykle całe życie, ponieważ są to choroby przewlekłe wymagające stałej kontroli. Enalapril nie tylko kontroluje objawy, ale także chroni serce, naczynia i nerki przed długoterminowymi powikłaniami. Decyzję o zakończeniu lub modyfikacji leczenia podejmuje zawsze lekarz na podstawie oceny stanu zdrowia pacjenta.
Spożywanie alkoholu podczas terapii enalaprilem może nasilać jego działanie hipotensyjne, prowadząc do nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego. Może to powodować zawroty głowy, osłabienie lub omdlenia. Jeśli pacjent spożywa alkohol, powinien ograniczyć jego ilość do minimum i unikać jednoczesnego spożywania z przyjmowaniem leku. W przypadku wystąpienia objawów niedociśnienia należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę enalaprylu, powinien ją przyjąć tak szybko, jak sobie przypomni. Jednak jeśli zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować regularny schemat dawkowania. Nigdy nie należy podwajać dawki, aby nadrobić pominiętą. Regularne przyjmowanie leku jest kluczowe dla utrzymania stałego poziomu w organizmie i skuteczności terapii.
Enalapril jest szczególnie wskazany u pacjentów z cukrzycą, ponieważ wykazuje działanie nefroprotekcyjne, chroniąc nerki przed uszkodzeniem cukrzycowym. Dodatkowo może poprawiać wrażliwość na insulinę i kontrolę glikemii. Jednak na początku leczenia konieczne jest częstsze monitorowanie poziomu glukozy we krwi, ponieważ enalapril może nasilać działanie leków przeciwcukrzycowych. Pacjenci z cukrzycą mogą wymagać korekty dawek insuliny lub leków doustnych.
Przedawkowanie enalaprilem objawia się przede wszystkim ciężkim niedociśnieniem tętniczym, które może prowadzić do wstrząsu krążeniowego. Inne objawy to: zawroty głowy, osłupienie, zaburzenia elektrolitowe (szczególnie hiperkaliemia), niewydolność nerek, kołatanie serca, niepokój i kaszel. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z pogotowiem ratunkowym lub udać się do szpitala. Leczenie jest objawowe i polega na wyrównaniu objętości krwi krążącej i stabilizacji stanu chorego.
