Xomolix wycofany

Lek Xomolix jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań i zawiera substancję czynną droperydol. Jest stosowany w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom przy wybudzaniu po operacji lub podczas pooperacyjnego stosowania leków przeciwbólowych, pochodnych morfiny. Lek jest dostępny na receptę.

Droperidol to pochodna butyrofenonu, która działa jako antagonistyczny lek dopaminowy. Jego profil farmakologiczny charakteryzuje się głównie blokowaniem dopaminy i słabymi efektami α1-adrenolitycznymi. Droperidol nie wykazuje aktywności antycholinergicznej ani przeciwhistaminowej.

Droperidol jest używany do wywoływania uspokojenia i redukcji występowania nudności i wymiotów podczas procedur chirurgicznych i diagnostycznych. Wywołuje znaczne uspokojenie i sedację. Łagodzi niepokój i zapewnia stan obojętności psychicznej i obojętności, jednocześnie utrzymując stan czujności odruchowej. Droperidol wykazuje działanie przeciwwymiotne, jak dowodzi antagonizm apomorfiny u psów. Obniża częstość występowania nudności i wymiotów podczas zabiegów chirurgicznych i zapewnia ochronę przeciwwymiotną w okresie pooperacyjnym. Droperidol potęguje inne leki działające depresyjnie na OUN.

Droperidol jest również często stosowany jako szybki środek uspokajający w intensywnej terapii oraz tam, gdzie występuje “agresja, agitacja lub zachowanie agresywne”. Jest skuteczny w zapobieganiu nudnościom i wymiotom pooperacyjnym u dorosłych, nawet przy dawkach tak niskich jak 0,625 mg. W leczeniu nudności i wymiotów droperidol i ondansetron są równie skuteczne; droperidol jest skuteczniejszy niż metoklopramid. Był również stosowany jako lek przeciwpsychotyczny w dawkach od 5 do 10 mg podawanych w iniekcji domięśniowej, zazwyczaj w przypadkach ciężkiej agitacji u pacjenta psychotycznego, który odmawia przyjmowania leków doustnych. Jego stosowanie w sedacji domięśniowej zostało zastąpione przez preparaty domięśniowe haloperidolu i olanzapiny. Niektórzy praktycy zalecają stosowanie 0,5 mg do 1 mg dożylnie w leczeniu zawrotów głowy u inaczej zdrowych pacjentów starszych, którzy nie odpowiedzieli na manewry Epleya.