Denosumab – informacje w pigułce (podsumowanie farmaceuty)
Denosumab – lek stosowany w problemach z układem kostnym. Mechanizm działania denosumabu polega na hamowaniu powstawania i czynności osteoklastów, które posiadają zdolność rozpuszczania i resorpcji tkanki kostnej, co konsekwencji zmniejsza niszczenie kości spowodowane przez nowotwór. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie osób z dojrzałym układem kostnym, u których występuje nieoperacyjny guz olbrzymiokomórkowy kości oraz u których operacja może spowodować ciężkie okaleczenie. Ponadto denosumab stosuje się w zapobieganiu powikłaniom kostnym, takim jak m.in.: złamania patologiczne, ucisk rdzenia kręgowego, konieczność wykonania operacji kości, przerzuty guzów litych do kości.
Denosumab dostępny jest w postaci roztworu do wstrzykiwań. Podczas leczenia istnieje konieczność stosowania wapnia oraz witaminy D3.
Możliwe działania niepożądane: hipokalcemia, hipofosfatemia, duszność, ekstrakcja zęba, nadmierna potliwość, ból mięśniowo-szkieletowy, martwica kości szczęki, atypowe złamania kości udowej, martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego, reakcja anafilaktyczna, objawy nadwrażliwości na lek.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Denosumab – przewodnik po terapii osteoporozy
Denosumab to przełomowy lek biologiczny, który zrewolucjonizował podejście do leczenia osteoporozy i chorób kości. Jako pierwsze i jedyne przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko RANKL (receptor activator of nuclear factor-κB ligand), reprezentuje zupełnie nowy mechanizm działania w porównaniu z tradycyjnymi bisfosfoniany. Ten w pełni ludzki przeciwciała IgG2 oferuje pacjentom nie tylko skuteczną ochronę przed złamaniami, ale także wygodę podawania w postaci zastrzyków podskórnych podawanych jedynie dwa razy w roku. Dzięki wieloletnim badaniom klinicznym, w tym przełomowemu badaniu FREEDOM, które trwało łącznie 10 lat, denosumab udowodnił swoją skuteczność w redukcji ryzyka złamań kręgowych o 68%, złamań biodra o 40% oraz złamań pozakręgowych o 20%. W Polsce lek jest dostępny pod nazwami handlowymi Prolia (60 mg) do leczenia osteoporozy oraz Xgeva (120 mg) do zapobiegania powikłaniom kostnym w onkologii, oferując pacjentom nowoczesną alternatywę dla dotychczasowych metod leczenia.
Mechanizm działania denosumabu
Denosumab działa poprzez zupełnie odmienny mechanizm niż klasyczne leki przeciw osteoporozie. Jest to ludzkie przeciwciało monoklonalne IgG2, które z wysoką specyficznością wiąże się z białkiem RANKL (receptor activator of nuclear factor-κB ligand). RANKL to kluczowy czynnik w procesie powstawania i aktywacji osteoklastów – komórek odpowiedzialnych za niszczenie tkanki kostnej.
W normalnych warunkach RANKL, produkowany przez osteoblasty i osteocyty, łączy się z receptorem RANK znajdującym się na powierzchni prekursorów osteoklastów oraz dojrzałych osteoklastów. To połączenie prowadzi do:
- Różnicowania się prekursorów w dojrzałe osteoklasty
- Aktywacji dojrzałych osteoklastów do procesu resorpcji kości
- Wydłużenia czasu przeżycia osteoklastów
- Zwiększenia aktywności niszczenia tkanki kostnej
Denosumab, wiążąc się z RANKL, blokuje jego interakcję z receptorem RANK, co skutkuje:
- Hamowaniem dojrzewania prekursorów osteoklastów
- Indukowaniem apoptozy (programowanej śmierci) dojrzałych osteoklastów
- Znacznym zmniejszeniem procesu resorpcji kości
- Zachowaniem równowagi na korzyść procesów kościotwórczych
Farmakokinetyka i właściwości leku
Denosumab charakteryzuje się unikalnym profilem farmakokinetycznym, który wyróżnia go spośród innych leków przeciwosteoporotycznych:
Wchłanianie i dystrybucja
Lek podawany jest wyłącznie podskórnie, osiągając biodostępność na poziomie około 61%. Maksymalne stężenie we krwi obserwuje się po 10 dniach (zakres 3-21 dni) od podania. Substancja rozprowadza się w organizmie, osiągając nawet nasienie u mężczyzn w stężeniu około 2% wartości surowicy.
Metabolizm i eliminacja
Jako przeciwciało monoklonalne, denosumab jest eliminowany przez układ siateczkowo-śródbłonkowy, podobnie jak naturalne immunoglobuliny. Nie podlega metabolizmowi wątrobowemu ani eliminacji nerkowej, co czyni go bezpiecznym u pacjentów z niewydolnością nerek. Okres półtrwania wynosi około 26-32 dni, a działanie leku jest w pełni odwracalne.
Działanie na markery kostne
Denosumab wywiera szybki i głęboki wpływ na markery metabolizmu kostnego:
- CTX (C-telopeptyd typu 1) – marker resorpcji kości – obniża się o około 85% już w ciągu 3 dni
- Osteocalcyna i P1NP – markery tworzenia kości – zmniejszają się w odpowiedzi na zahamowanie resorpcji
- Odwracalność działania – pod koniec 6-miesięcznego okresu dawkowania markery zaczynają wracać do wartości wyjściowych
Wskazania do stosowania denosumabu
Osteoporoza pomenopauzalna
Denosumab jest wskazany u kobiet po menopauzie z osteoporozą charakteryzującą się wysokim ryzykiem złamań. Kryteria wysokiego ryzyka obejmują:
- Wcześniejsze złamania osteoporotyczne w wywiadzie
- Bardzo niskie wskaźniki T-score (poniżej -2,5)
- Wielokrotne czynniki ryzyka złamań
- Niepowodzenie lub nietolerancja poprzedniego leczenia
Osteoporoza u mężczyzn
Lek jest również skuteczny u mężczyzn z osteoporozą, szczególnie w przypadkach:
- Osteoporozy pierwotnej z wysokim ryzykiem złamań
- Osteoporozy wtórnej spowodowanej różnymi czynnikami
- Nietolerancji bisfosfonianów lub przeciwwskazań do ich stosowania
Osteoporoza polekowa
Denosumab znajduje zastosowanie w leczeniu osteoporozy indukowanej glikokortykosteroidami u pacjentów:
- Rozpoczynających lub kontynuujących terapię prednizonem ≥7,5 mg/dobę
- Z przewidywanym czasem leczenia co najmniej 6 miesięcy
- Z wysokim ryzykiem złamań w tej grupie pacjentów
Utrata masy kostnej w onkologii
Lek jest wskazany do zwiększania masy kostnej u:
- Mężczyzn z rakiem prostaty otrzymujących terapię antyhormonalną
- Kobiet z rakiem piersi leczonych inhibitorami aromatazy
- Pacjentów z wysokim ryzykiem złamań w przebiegu leczenia onkologicznego
Dawkowanie i sposób podawania
Schemat dawkowania w osteoporozie
Standardowa dawka w leczeniu osteoporozy wynosi 60 mg podskórnie co 6 miesięcy. Jest to dawka stosowana w preparacie Prolia, podawana w postaci pojedynczego zastrzyku.
Miejsca podania
Zastrzyk można wykonać w następujące miejsca:
- Przednia część uda
- Obszar brzucha (z wyłączeniem okolicy pępka)
- Tylna część ramienia (gdy podaje go opiekun lub personel medyczny)
Przygotowanie do terapii
Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest:
- Korekta hipokalcemii – wyrównanie niedoborów wapnia
- Suplementacja wapnia (1000-1200 mg/dobę) i witaminy D (400-800 IU/dobę)
- Konsultacja stomatologiczna – ocena stanu jamy ustnej
- Kontrola funkcji nerek – szczególnie u pacjentów z ChPK
Monitoring terapii
W trakcie leczenia zaleca się regularne kontrole:
- Stężenie wapnia w surowicy – szczególnie w pierwszych tygodniach
- Funkcja nerek – u pacjentów z ryzykiem
- Markery kostne – do oceny skuteczności leczenia
- Densytometria kości – co 1-2 lata
Skuteczność kliniczna denosumabu
Badanie FREEDOM – przełomowe dowody naukowe
Największe badanie kliniczne z denosumabem – FREEDOM (Fracture Reduction Evaluation of Denosumab in Osteoporosis Every 6 Months) – było randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniem trwającym początkowo 3 lata, a następnie przedłużonym do 10 lat. Objęło ono 7868 kobiet po menopauzie z osteoporozą.
Wyniki badania FREEDOM – redukcja złamań
Denosumab wykazał imponującą skuteczność w redukcji ryzyka złamań:
Typ złamania |
Redukcja ryzyka |
Wartość kliniczna |
Złamania kręgowe |
68% |
Najbardziej znacząca redukcja |
Złamania biodra |
40% |
Istotne klinicznie zmniejszenie |
Złamania pozakręgowe |
20% |
Ochrona różnych lokalizacji |
Złamania nadgarstka |
16% |
Dodatkowa korzyść |
Wzrost gęstości mineralnej kości
W badaniu obserwowano ciągły wzrost BMD (bone mineral density) przez cały okres 10-letniej obserwacji:
- Kręgosłup lędźwiowy: wzrost o 21,7% po 10 latach
- Szyjka kości udowej: wzrost o 9,0% po 10 latach
- Cała kość udowa: wzrost o 9,2% po 10 latach
- Promień: wzrost o 2,7% po 10 latach
Badania porównawcze z bisfosfonianami
Chociaż nie przeprowadzono bezpośrednich badań porównawczych typu „head-to-head”, analizy pośrednie sugerują, że denosumab może być bardziej skuteczny niż doustne bisfosfoniany:
- Lepsza przyczepność do leczenia – wstrzykiwania co 6 miesięcy vs dzienna/tygodniowa terapia doustna
- Większa redukcja złamań kręgowych w porównaniu z historycznymi kontrolami
- Mniejsze wymagania żołądkowo-jelitowe – brak konieczności stosowania na czczo
Działania niepożądane i bezpieczeństwo
Najczęstsze działania niepożądane
Denosumab jest generalnie dobrze tolerowany, jednak jak każdy lek może wywoływać działania niepożądane:
Częste (≥1/10 pacjentów)
- Bóle mięśniowo-kostne i bóle kończyn
- Ból pleców
- Wysokie stężenie cholesterolu
Niezbyt częste (≥1/100, <1/10 pacjentów)
- Zakażenia układu moczowego
- Infekcje górnych dróg oddechowych
- Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
- Wysokie ciśnienie krwi
Poważne działania niepożądane
Hipokalcemia
Jest to najpoważniejsze i potencjalnie zagrażające życiu działanie niepożądane denosumabu:
Objawy hipokalcemii:
- Drętwienie i mrowienie wokół ust i w kończynach
- Kurcze i skurcze mięśni
- Drgawki (w ciężkich przypadkach)
- Zaburzenia rytmu serca
Czynniki ryzyka:
- Ciężka niewydolność nerek (szczególnie dializa)
- Niedobór witaminy D
- Hipoparathyroidism
- Zaburzenia wchłaniania wapnia
Zapobieganie:
- Korekja hipokalcemii przed rozpoczęciem leczenia
- Odpowiednia suplementacja wapnia i witaminy D
- Regularne kontrole poziomu wapnia, szczególnie w pierwszych tygodniach
Martwica kości szczęki (ONJ)
Martwica kości szczęki to rzadkie, ale poważne powikłanie:
Objawy ONJ:
- Ból szczęki
- Opuchlizna dziąseł
- Infekcje zębów
- Odsłonięta kość w jamie ustnej
- Ropnie
Czynniki ryzyka:
- Inwazyjne zabiegi dentystyczne
- Zła higiena jamy ustnej
- Przewlekłe zapalenie dziąseł
- Palenie tytoniu
- Stosowanie kortykosteroidów
Zapobieganie:
- Dokładna konsultacja stomatologiczna przed leczeniem
- Odpowiednia higiena jamy ustnej
- Unikanie inwazyjnych zabiegów w trakcie terapii
- Regularne kontrole dentystyczne
Nietypowe złamania kości udowej
Rzadko występujące złamania w okolicy podkrętarzowej lub trzonu kości udowej:
Objawy:
- Ból w biodrze, pachwinie lub udzie
- Często poprzedzane bólem prodromalnym
- Mogą wystąpić przy niewielkim urazie
Postępowanie:
- Natychmiastowa ocena radiologiczna przy bólu uda
- Ocena kości kontralateralnej
- Rozważenie przerwania leczenia przy rozpoznaniu
Przeciwwskazania bezwzględne
- Hipokalcemia – należy skorygować przed rozpoczęciem terapii
- Ciąża i okres laktacji – brak badań bezpieczeństwa
- Nadwrażliwość na denosumab lub składniki pomocnicze
- Wiek poniżej 18 lat – brak danych o bezpieczeństwie
Leczenie farmakologiczne osteoporozy – miejsce denosumabu
Leki pierwszego rzutu w osteoporozie
W Polsce dostępne są następujące główne grupy leków przeciwosteoporotycznych:
Bisfosfoniany
- Alendronian sodowy (Fosamax, Alendronate) – 70 mg raz w tygodniu
- Risedronian sodowy (Actonel) – 35 mg raz w tygodniu
- Ibandronian sodowy (Boniva) – 150 mg raz w miesiącu lub 3 mg i.v. co 3 miesiące
- Kwas zoledronowy (Aclasta, Zometa) – 5 mg i.v. raz w roku
Selektywne modulatory receptorów estrogenowych (SERM)
- Raloksyfen (Evista) – 60 mg raz dziennie
Inhibitory RANKL
- Denosumab (Prolia) – 60 mg s.c. co 6 miesięcy
Leki anaboliczne
- Teryparatyd (Forsteo) – 20 μg s.c. raz dziennie
- Romosozumab (Evenity) – 210 mg s.c. raz w miesiącu
Pozycja denosumabu w algorytmie leczenia
Denosumab jest rekomendowany jako lek pierwszego rzutu w następujących sytuacjach:
- Pacjentki starsze z licznymi złamaniami kręgowymi lub biodra
- Bardzo niskie wartości T-score (poniżej -3,0)
- Problemy żołądkowo-jelitowe uniemożliwiające stosowanie doustnych bisfosfonianów
- Zaburzenia wchłaniania lub nietolerancja bisfosfonianów
- Preferencje pacjenta dotyczące sposobu podawania
Długoterminowa terapia
Jedną z unikalnych cech denosumabu jest możliwość bezpiecznego stosowania przez długi czas:
- Badanie FREEDOM Extension wykazało bezpieczeństwo przez 10 lat
- Ciągły wzrost BMD bez plateau przez cały okres obserwacji
- Utrzymująca się niska częstość złamań przez dekadę leczenia
- Brak konieczności przerw terapeutycznych w przeciwieństwie do bisfosfonianów
Porównanie z bisfosfonianami
Cecha |
Denosumab |
Bisfosfoniany |
Sposób podania |
s.c. co 6 miesięcy |
Doustnie lub i.v. |
Przyleganie do leczenia |
Wysokie |
Niskie (50% przerywa w rok) |
Wymagania żołądkowe |
Brak |
Ścisłe (na czczo, pozycja) |
Funkcja nerek |
Bez ograniczeń |
Ostrożność przy eGFR <35 |
Odwracalność |
Pełna |
Częściowa |
Kumulacja w kościach |
Nie |
Tak |
Monitorowanie terapii i zalecenia praktyczne
Kontrole przed rozpoczęciem leczenia
- Ocena stomatologiczna
- Pełny wywiad dentystyczny
- Badanie kliniczne jamy ustnej
- Leczenie czynnych ognisk infekcji
- Edukacja w zakresie higieny
- Badania laboratoryjne
- Wapń całkowity w surowicy
- Fosfor nieorganiczny
- Magnez
- Kreatynina i eGFR
- 25(OH)D3 – witamina D
- Densytometria kości (DXA)
- Kręgosłup lędźwiowy L1-L4
- Szyjka kości udowej i cała kość udowa
- Czasem przedramię (1/3 dalszych promienia)
Monitoring w trakcie terapii
Pierwsze 4 tygodnie
- Kontrola wapnia po 7-14 dniach od pierwszego wstrzyknięcia
- Obserwacja objawów hipokalcemii
- Ocena tolerancji zastrzyku
Kontrole regularne (co 6 miesięcy)
- Wywiad w kierunku objawów hipokalcemii, problemów stomatologicznych
- Badanie fizykalne – ocena miejsc wstrzyknięć
- Wapń w surowicy – kontrola poziomu
- Adherencja do suplementacji wapnia i witaminy D
Kontrole długoterminowe
- Densytometria – co 18-24 miesiące
- Markery kostne – opcjonalnie do oceny compliance
- RTG kręgosłupa – przy podejrzeniu nowych złamań
- Ocena stomatologiczna – co 6-12 miesięcy
Edukcja pacjenta
Kluczowe elementy edukacji obejmują:
- Znaczenie regularności wstrzyknięć co 6 miesięcy
- Suplementacja wapnia i witaminy D przez cały czas leczenia
- Higiena jamy ustnej i regularne wizyty u dentysty
- Rozpoznawanie objawów hipokalcemii
- Zgłaszanie problemów stomatologicznych
- Aktywność fizyczna i profilaktyka upadków
Specjalne populacje pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek
Denosumab nie wymaga modyfikacji dawki u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ:
- Eliminacja nie zależy od funkcji nerek
- Clearance odbywa się przez układ siateczkowo-śródbłonkowy
- Dializa nie usuwa leku z organizmu
Jednak wymagana jest szczególna ostrożność:
- Zwiększone ryzyko hipokalcemii u pacjentów z eGFR <30 ml/min
- Częstsze kontrole wapnia w surowicy
- Intensyfikacja suplementacji wapnia i witaminy D
- Współpraca z nefrologiem w zaawansowanej ChPK
Pacjenci geriatryczni
U osób starszych denosumab jest szczególnie wartościowy:
Korzyści:
- Prostota podawania – eliminuje problemy z compliance
- Brak wymagań żołądkowych – ważne przy polipragmazji
- Skuteczność udowodniona w populacji starszej
Ostrożność:
- Częstsze problemy dentystyczne – zwiększone ryzyko ONJ
- Zaburzenia wchłaniania – może wymagać większej suplementacji
- Współistniejące choroby – interakcje z innymi lekami
Pacjenci z cukrzycą
Badania podgrupowe z FREEDOM wykazały u pacjentów z cukrzycą:
- Skuteczną redukcję złamań kręgowych (80% vs placebo)
- Podobny profil bezpieczeństwa jak w populacji ogólnej
- Konieczność uwagi na gojenie ran i infekcje
Przyszłość terapii denosumabem
Leki biopodobne
W 2024 roku Europejska Agencja Leków (EMA) zaaprobowała pierwsze leki biopodobne względem denosumabu:
- Xbryk i Osenvelt – odpowiedniki Xgeva
- Stoboclo – odpowiednik Prolia
- Obodence – kolejny biosimilar Prolia
Korzyści biosimilarów:
- Obniżenie kosztów o około 30%
- Większa dostępność leczenia
- Identyczna skuteczność i bezpieczeństwo
Nowe wskazania
Badania nad nowymi zastosowaniami denosumabu obejmują:
- Reumatoidalne zapalenie stawów – hamowanie destrukcji stawów
- Osteoporoza u dzieci – w wybranych wskazaniach
- Choroba Pageta – w przypadkach opornych na bisfosfoniany
Optymalizacja terapii
Trwające badania koncentrują się na:
- Personalizacji dawkowania na podstawie markerów
- Strategiach sekwencyjnych z lekami anabolicznymi
- Identyfikacji pacjentów odpowiadających najlepiej na terapię
Jak długo można bezpiecznie stosować denosumab?
Badania kliniczne wykazały bezpieczeństwo stosowania denosumabu przez co najmniej 10 lat. W przeciwieństwie do bisfosfonianów, nie ma dowodów na konieczność robienia przerw w leczeniu. Gęstość mineralna kości wzrasta progresywnie przez cały okres terapii, a ryzyko złamań pozostaje niskie. Decyzja o kontynuacji po 10 latach powinna być indywidualna, oparta na ocenie ryzyka złamań i korzyści z leczenia.
Co się dzieje po przerwaniu leczenia denosumabem?
Przerwanie terapii denosumabem prowadzi do szybkiego powrotu do wartości wyjściowych parametrów kostnych. W ciągu 6-12 miesięcy markery resorpcji kości wracają do poziomu sprzed leczenia, a gęstość mineralna kości może zmniejszyć się do wartości początkowych w ciągu 1-2 lat. Co istotne, zwiększa się także ryzyko złamań kręgowych, szczególnie wielokrotnych. Dlatego przed przerwaniem terapii należy zawsze skonsultować się z lekarzem w celu rozważenia terapii następczej.
Czy denosumab jest bezpieczny u pacjentów z chorobami nerek?
Denosumab jest jednym z niewielu leków przeciwosteoporotycznych, które można bezpiecznie stosować u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, ponieważ nie jest eliminowany przez nerki. Nie wymaga modyfikacji dawki nawet u pacjentów dializowanych. Jednak istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej hipokalcemii, szczególnie przy eGFR <30 ml/min. Wymaga to częstszego monitorowania poziomu wapnia i intensyfikacji suplementacji wapnia oraz witaminy D.
Jakie są objawy hipokalcemii i co robić w przypadku ich wystąpienia?
Objawy hipokalcemii obejmują drętwienie i mrowienie wokół ust oraz w palcach rąk i nóg, kurcze mięśni, szczególnie łydek, drżenie mięśni, a w ciężkich przypadkach drgawki i zaburzenia rytmu serca. W przypadku wystąpienia takich objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać do szpitala. Leczenie polega na dożylnym podaniu preparatów wapnia i intensyfikacji suplementacji doustnej. Zapobieganie obejmuje odpowiednią suplementację wapnia (1000-1200 mg/dobę) i witaminy D (400-800 IU/dobę) przez cały okres terapii.
Czy można wykonywać zabiegi dentystyczne podczas leczenia denosumabem?
Podczas terapii denosumabem istnieje zwiększone ryzyko martwicy kości szczęki, szczególnie po inwazyjnych zabiegach dentystycznych. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać pełną sanację jamy ustnej. W trakcie terapii zaleca się unikanie niepotrzebnych zabiegów chirurgicznych w jamie ustnej. Jeśli zabieg jest konieczny, należy poinformować dentystę o stosowaniu denosumabu. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić czasowe przerwanie terapii przed zabiegiem. Kluczowa jest bardzo dobra higiena jamy ustnej i regularne kontrole dentystyczne.
Czy denosumab wpływa na płodność i czy można go stosować w ciąży?
Denosumab nie wpływa na płodność u dorosłych. Jednak lek jest przeciwwskazany w ciąży z powodu potencjalnego ryzyka dla płodu. Badania na zwierzętach wykazały możliwość negatywnego wpływu na rozwój układu kostnego płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez co najmniej 5 miesięcy po ostatnim wstrzyknięciu. W przypadku zajścia w ciążę należy niezwłocznie poinformować lekarza i przerwać terapię.
Jakie są różnice między Prolia a Xgeva?
Prolia i Xgeva zawierają tę samą substancję czynną – denosumab, ale różnią się dawką i wskazaniami. Prolia zawiera 60 mg denosumabu podawanego co 6 miesięcy i jest przeznaczona do leczenia osteoporozy. Xgeva zawiera 120 mg denosumabu podawanego co 4 tygodnie i jest stosowana w onkologii do zapobiegania powikłaniom kostnym u pacjentów z przerzutami nowotworowymi do kości. Nie można stosować tych preparatów jednocześnie. Profile działań niepożądanych również się różnią – Xgeva wiąże się z wyższym ryzykiem martwicy kości szczęki ze względu na większą dawkę i populację pacjentów onkologicznych.
Czy można łączyć denosumab z innymi lekami na osteoporozę?
Denosumabu nie należy łączyć z innymi lekami zawierającymi tę samą substancję czynną (nie można stosować jednocześnie Prolia i Xgeva). Można natomiast bezpiecznie łączyć z suplementami wapnia i witaminy D, które są wręcz konieczne podczas terapii. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwosteoporotycznymi, takimi jak bisfosfoniany czy teryparatyd, ponieważ nie ma badań potwierdzających bezpieczeństwo i skuteczność takiej kombinacji. W przypadku przejścia z innego leku przeciwosteoporotycznego na denosumab, lekarz ustali odpowiednią strategię przejścia.
Jak często należy kontrolować się podczas leczenia denosumabem?
Kontrole podczas terapii denosumabem powinny być regularne ale nie uciążliwe. W pierwszym miesiącu po rozpoczęciu leczenia zaleca się kontrolę poziomu wapnia po 7-14 dniach. Następnie kontrole odbywają się co 6 miesięcy, w dniu podania kolejnej dawki, i obejmują wywiad, badanie fizykalne i kontrolę poziomu wapnia. Densytometrię kości wykonuje się co 18-24 miesiące. Kontrole stomatologiczne powinny odbywać się co 6-12 miesięcy. W przypadku pacjentów wysokiego ryzyka (niewydolność nerek, zaburzenia wchłaniania) kontrole mogą być częstsze.
Bibliografia
- Cummings SR, San Martin J, McClung MR, Siris ES, Eastell R, Reid IR, Delmas P, Zoog HB, Austin M, Wang A, Kutilek S, Adami S, Zanchetta J, Libanati C, Siddhanti S, Christiansen C; FREEDOM Trial. Denosumab for prevention of fractures in postmenopausal women with osteoporosis. N Engl J Med. 2009;361(8):756-765. DOI: 10.1056/NEJMoa0809493 PMID: 19671655
- Everts-Graber J, Lehmann D, Burkard JP, Schaller B, Gahl B, Häuselmann H, Studer U, Ziswiler HR, Reichenbach S, Lehmann T. Risk of Osteonecrosis of the Jaw Under Denosumab Compared to Bisphosphonates in Patients With Osteoporosis. J Bone Miner Res. 2022;37(2):340-348. DOI: 10.1002/jbmr.4472 PMID: 34787342