Erbitux to lek, który zawiera substancję czynną cetuksymab. Jest to przeciwciało monoklonalne przeciw receptorowi nabłonkowego czynnika wzrostu. Lek jest stosowany w leczeniu pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami, wykazującym ekspresję receptora nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR), z genami RAS typu dzikiego, w skojarzeniu z chemioterapią opartą na irynotekanie. Erbitux jest również stosowany w leczeniu pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym w obrębie głowy i szyi. Lek jest dostępny na receptę.
Cetuksymab to chimeryczne przeciwciało monoklonalne IgG1, które jest skierowane swoiście przeciwko receptorowi nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR). Szlaki sygnałów przekazywanych przez EGFR związane są z kontrolą przeżycia komórek, progresją cyklu komórkowego, angiogenezą, migracją komórek i inwazją komórkową (przerzutowaniem). Ponieważ powinowactwo cetuksymabu do EGFR jest w porównaniu z ligandami endogennymi 5–10 razy silniejsze, lek blokuje wiązanie endogennych ligandów z receptorem i hamuje jego czynność. Powoduje to internalizację EGFR i może prowadzić do zmniejszenia jego ekspresji. Cetuksymab działa również na efektorowe komórki cytotoksyczne układu immunologicznego, ukierunkowując je na komórki wykazujące ekspresję EGFR (cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał). Skutkuje to hamowaniem proliferacji i wzbudzeniem apoptozy ludzkich komórek nowotworowych wykazujących ekspresję EGFR. W badaniach in vitro cetuksymab hamuje wytwarzanie czynników angiogennych przez komórki nowotworowe i blokuję migrację komórek śródbłonkowych. In vivo hamuje ekspresję czynników angiogennych przez komórki nowotworowe, zmniejszając unaczynienie i przerzutowanie nowotworu. Lek nie wiąże się z innymi receptorami z rodziny HER. Dane dotyczące rozwoju ludzkich przeciwciał przeciwko przeciwciałom chimerycznym są ograniczone. Farmakokinetyka cetuksymabu w zakresie dawek 5–500 mg/m2 pc. wykazuje charakter liniowy. t1/2 w fazie eliminacji wynosi 70–100 h. Stan równowagi jest osiągany po ok. 3 tyg. monoterapii. Metabolizm następuje prawdopodobnie do małych peptydów i aminokwasów. Farmakokinetyka nie zależy od rasy, wieku, płci, wydolności nerek lub wątroby.
