Biotum to antybiotyk beta-laktamowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest to proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Substancją czynną preparatu jest ceftazydym, antybiotyk z grupy cefalosporyn, zaliczany do III generacji tych antybiotyków. Lek jest wskazany w leczeniu różnych zakażeń u dorosłych, dzieci i noworodków. Biotum jest dostępny na receptę.
Ceftazidim AptaPharma to antybiotyk, który skutecznie zwalcza bakterie wywołujące różnego rodzaju infekcje. Należy do grupy leków cefalosporyn, które działają bakteriobójczo. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, takich jak: dolne drogi oddechowe, w tym płuca, oskrzela u pacjentów z mukowiscydozą, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ucha, dróg moczowych, skóry i tkanek miękkich, jamy brzusznej oraz powłok brzusznych, a także kości i stawów. Lek jest dostępny na receptę.
Ceftazidim MIP Pharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji o działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania polega na blokowaniu końcowego etapu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Lek jest przeznaczony do stosowania pozajelitowego. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia spowodowane przez drobnoustroje wrażliwe na ceftazydym. Lek jest dostępny na receptę.
Ceftazidime Kabi to antybiotyk w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji. Jest stosowany u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków. Działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia. Wskazany jest do stosowania w leczeniu szpitalnego zapalenia płuc, zakażeń dolnych dróg oddechowych u osób cierpiących na mukowiscydozę, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych o podłożu bakteryjnym, ropnego przewlekłego zapalenie ucha środkowego, złośliwego zapalenia ucha zewnętrznego, powikłanych zakażeń dróg moczowych, powikłanych zakażeń tkanek miękkich i skóry, powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych, zakażeń kości i stawów a także w leczeniu zapalenia otrzewnej u pacjentów poddawanych ciągłej dializie otrzewnowej. Lek jest dostępny na receptę.
Zavicefta to antybiotyk, który zawiera dwie substancje czynne: ceftazydym i awibaktam. Ceftazydym należy do grupy antybiotyków nazywanych cefalosporynami, które mają zdolność zabijania wielu rodzajów bakterii. Awibaktam blokuje działanie określonych enzymów zwanych beta-laktamazami, co umożliwia ceftazydymowi niszczenie pewnych bakterii, których sam ceftazydym nie jest w stanie zabijać. Lek jest stosowany u osób dorosłych w celu leczenia zakażeń żołądka i jelit, zakażeń pęcherza moczowego lub nerek, zakażeń płuc oraz zakażeń powodowanych przez bakterie niewrażliwe na działanie innych antybiotyków. Zavicefta jest wydawany na receptę.
Ceftazydym – antybiotyk o działaniu bakteriobójczym, należący do cefalosporyn III generacji. Mechanizm działania ceftazydymu polega na blokowaniu syntezy ściany komórkowej, co prowadzi do obumarcia komórek bakteryjnych. Wskazaniem do stosowania leku są m.in. zakażenia dolnych dróg oddechowych, bakteryjne zapalenie opon mózgowych, złośliwe zapalenie ucha wewnętrznego, powikłane zakażenia dróg moczowych, skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości, stawów, ciężkie zakażenia ginekologiczne i zakażenia okołobrzuszne.
Ceftazydym dostępny jest w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Dokładne dawkowanie ustala się indywidualnie w zależności od wieku, rodzaju, miejsca, ciężkości zakażenia i wrażliwości drobnoustrojów.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): eozynofilia, trombocytoza, zapalenie żył, zakrzepowe zapalenie żył, biegunka, ból brzucha, wzdęcia, nudności, wymioty, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, ból i zapalenie w miejscu podania domięśniowego, gorączka, wysypka grudkowo-plamista, pokrzywka, świąd.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Ceftazydym to jeden z najważniejszych antybiotyków stosowanych w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, szczególnie tych wywołanych przez pałeczki Gram-ujemne. Jako przedstawiciel cefalosporyn trzeciej generacji, ceftazydym charakteryzuje się szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego oraz wyjątkową skutecznością wobec Pseudomonas aeruginosa, co czyni go niezastąpionym narzędziem w walce z zakażeniami szpitalnymi. Ten półsyntetyczny antybiotyk beta-laktamowy odgrywa kluczową rolę w nowoczesnej antybiotykoterapii, oferując skuteczne rozwiązanie w przypadku zakażeń opornych na inne leki. Jego unikalny mechanizm działania, polegający na blokowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, pozwala na skuteczne zwalczanie patogenów, które stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia pacjentów.
Ceftazydym należy do grupy antybiotyków beta-laktamowych, charakteryzujących się obecnością charakterystycznego pierścienia beta-laktamowego w swojej strukturze chemicznej. Mechanizm działania ceftazydymu, podobnie jak innych cefalosporyn, polega na blokowaniu końcowego etapu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Miejscem docelowego działania antybiotyku są białka wiążące penicyliny (PBP), zlokalizowane w błonie protoplazmatycznej i pełniące funkcje enzymatyczne.
W wyniku związania z PBP o aktywności enzymu transpeptydazy następuje zahamowanie tworzenia wiązań peptydowych pomiędzy bocznymi łańcuchami peptydowymi peptydoglikanu w ścianie komórkowej bakterii. W dalszym etapie, na skutek aktywacji hydrolaz komórkowych, dochodzi do lizy komórki bakteryjnej. Ten bakteriobójczy mechanizm działania sprawia, że ceftazydym jest szczególnie skuteczny przeciwko aktywnie dzielącym się bakteriom.
Jedną z najważniejszych cech ceftazydymu jest jego znaczna odporność na działanie beta-laktamaz, co pozwala na skuteczne leczenie zakażeń wywoływanych przez bakterie produkujące te enzymy. Ceftazydym charakteryzuje się znaczną opornością na działanie β-laktamaz, jednak antybiotyk ten jest rozkładany przez enzymy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESβL), w tym przez rodzinę SHV, oraz przez enzymy AmpC.
Ceftazydym wyróżnia się wśród innych cefalosporyn trzeciej generacji szczególnie szerokim spektrum działania przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Ceftazydym to antybiotyk będący cefalosporyną III generacji o działaniu bakteriobójczym, szczególnie aktywną wobec pałeczek Pseudomonas aeruginosa. W przeciwieństwie do innych cefalosporyn wykazuje mniejszą aktywność wobec gronkowców i paciorkowców.
Bakterie tlenowe Gram-ujemne:
Bakterie tlenowe Gram-dodatnie:
Szczególną zaletą ceftazydymu jest jego wyjątkowa aktywność przeciwko Pseudomonas aeruginosa. Najsilniejsze działanie wobec Pseudomonas aeruginosa wykazuje ceftazydym, a najsłabsze mimo długi okres półtrwania, ceftriakson. Ta cecha czyni go lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zakażeń wywołanych przez tę bakterię, szczególnie w środowisku szpitalnym.
| Rodzaj bakterii | Poziom wrażliwości | Uwagi |
|---|---|---|
| E. coli | Wysoka | Naturalna wrażliwość |
| Klebsiella spp. | Wysoka | Możliwa oporność ESBL |
| Pseudomonas aeruginosa | Bardzo wysoka | Lek z wyboru |
| S. pneumoniae | Umiarkowana | Słabsza niż inne cefalosporyny |
Gatunki naturalnie oporne: Enterococcus spp. (w tym E. faecalis i E. faecium), Listeria spp., C. difficile, Bacteroides spp., Chlamydia spp., Mycoplasma spp., Legionella spp.
Kinetyka ceftazydymu jest liniowa w zakresie pojedynczych dawek 0,5–2,0 g po podaniu dożylnym lub domięśniowym. Po podaniu domięśniowym szybko osiąga maksymalne stężenie w osoczu. Około 10% leku wiąże się z białkami osocza.
Ceftazydym charakteryzuje się doskonałą dystrybucją w organizmie. Bardzo dobrze przenika z krwi do tkanek i płynów ustrojowych, osiągając stężenia terapeutyczne w żółci, kościach, mięśniu sercowym, plwocinie, ciele szklistym, płynie opłucnowym, otrzewnowym, stawowym. Łatwo przenika przez barierę łożyska i do pokarmu kobiecego.
Szczególnie istotna jest zdolność ceftazydymu do penetracji przez barierę krew-mózg. Do płynu mózgowo-rdzeniowego, jeśli nie występuje stan zapalny, przenika słabo. W stanie zapalnym opon mózgowych stężenie ceftazydymu w płynie mózgowo-rdzeniowym zwiększa się znacząco. Ta właściwość czyni go skutecznym w leczeniu bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Kluczowe parametry farmakokinetyczne:
Ceftazydym nie podlega metabolizmowi. Wydalany przez nerki w postaci niezmienionej. Po podaniu pozajelitowym okres półtrwania w osoczu u dorosłych wynosi około 2 godziny i wydłuża się u osób w podeszłym wieku.
Ceftazydym znajduje zastosowanie w leczeniu szerokiego spektrum ciężkich zakażeń bakteryjnych. Wskazania obejmują zakażenia wywołane przez wrażliwe drobnoustroje: szpitalne zapalenie płuc, zakażenia dolnych dróg oddechowych u chorych na mukowiscydozę, złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego, przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, powikłane zakażenia dróg moczowych, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia kości i stawów.
Zakażenia układu oddechowego:
Zakażenia układu nerwowego:
Zakażenia układu moczowego:
Zakażenia skóry i tkanek miękkich:
Zakażenia narządów jamy brzusznej:
Lek można stosować u pacjentów z gorączką oraz neutropenią, u których istnieje przypuszczenie zakażenia bakteryjnego. Ta właściwość czyni ceftazydym szczególnie cennym w leczeniu pacjentów onkologicznych i immunokompromitowanych.
Ceftazydym dostępny jest wyłącznie w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji, przeznaczonego do podawania pozajelitowego. Ceftazydym podaje się dożylnie w postaci infuzji lub wstrzyknięcia. Droga dożylna jest podstawową drogą podania leku. W przypadku braku możliwości podania leku drogą dożylną dozwolone jest podanie głęboko domięśniowo.
Standardowe dawkowanie:
Dawkowanie w szczególnych wskazaniach:
U dzieci o masie ciała ≥40 kg dobowa dawka leku wynosi 100–150 mg/kg mc maksymalnie do 9 g. U dzieci o masie ciała < 40 kg podaje się 100–150 mg/kg mc maksymalnie do 6 g.
Dawkowanie u najmłodszych:
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy zmniejszyć dobową dawkę leku. Zaleca się podać początkową dawkę wysycającą w ilości 1 g ceftazydymu, natomiast wysokość dawki podtrzymującej należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny.
| Klirens kreatyniny (ml/min) | Dawka podtrzymująca |
|---|---|
| 50-31 | 1 g co 12 h |
| 30-16 | 1 g co 24 h |
| 15-6 | 0,5 g co 24 h |
| <5 | 0,5 g co 48 h |
Ceftazydym jest generalnie dobrze tolerowanym antybiotykiem, jednak jak każdy lek może wywoływać działania niepożądane. Najczęściej występującymi reakcjami niepożądanymi są eozynofilia, nadpłytkowość, zapalenie żył lub zakrzepowe zapalenie żył związane z podawaniem dożylnym, biegunka, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wysypka grudkowo-plamista lub pokrzywkowa.
Zaburzenia hematologiczne:
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe:
Reakcje skórne:
Reakcje w miejscu podania:
Lek może powodować śródmiąższowe zapalenie nerek oraz ostrą niewydolność nerek. Na skutek przedawkowania ceftazydymu może dojść do powikłań neurologicznych w postaci encefalopatii, drgawek a nawet śpiączki.
Działania niepożądane wymagające natychmiastowej interwencji medycznej:
Przeciwwskazaniem do stosowania ceftazydymu jest nadwrażliwość na substancję czynną lub na inne antybiotyki cefalosporynowe. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z historią reakcji alergicznych na antybiotyki beta-laktamowe.
Pacjenci z niewydolnością nerek: U chorych z niewydolnością nerek konieczne jest dostosowanie dawkowania; lekarz dostosuje dawkowanie w zależności od wartości klirensu kreatyniny. U chorych z zaburzeniami czynności nerek mogą wystąpić działania niepożądane ze strony układu nerwowego.
Kobiety w ciąży i karmiące: Dane dotyczące stosowania ceftazydymu u kobiet w ciąży są ograniczone. Produkt można stosować u kobiet w ciąży jedynie wtedy, gdy korzyść przeważa nad ryzykiem. Ceftazydym przenika w niewielkich ilościach do mleka ludzkiego, ale podczas podawania w dawkach terapeutycznych nie jest spodziewany jego wpływ na karmione piersią niemowlę.
Stosowanie ceftazydymu w dużych dawkach równolegle z lekami o działaniu nefrotoksycznym może niekorzystnie wpływać na czynność nerek. Szczególną uwagę należy zwrócić na leki aminoglikozydowe i silne diuretyki.
Leki nefrotoksyczne:
Niezgodności farmaceutyczne: Ceftazydym wykazuje niezgodność w roztworach z wankomycyną (ich zmieszanie powoduje wytrącenie się osadu), a także z aminoglikozydami. Nie należy mieszać ceftazydymu z aminoglikozydami lub wankomycyną w tej samej strzykawce lub w tym samym zestawie do infuzji.
W leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych ceftazydym często stanowi element kompleksowej antybiotykoterapii. Ceftazydym należy stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi zawsze, gdy tylko rodzaj bakterii wywołujących zakażenie mógłby wykraczać poza zakres jego działania.
Monoterapia jest możliwa w przypadkach, gdy:
Kombinacje z aminoglikozydami:
Kombinacje z fluorochinolonami:
Nowoczesne preparaty skojarzone: Dostępny jest również preparat zawierający ceftazydym w połączeniu z awibaktamem (inhibitorem beta-laktamaz), który rozszerza spektrum działania na bakterie produkujące enzymy ESBL i niektóre karbapenemazy.
Podczas leczenia ceftazydymem konieczne jest regularne monitorowanie pacjenta pod kątem skuteczności terapii oraz wystąpienia działań niepożądanych.
Parametry kliniczne:
Parametry laboratoryjne:
Monitorowanie mikrobiologiczne:
Tak, ceftazydym może być stosowany u dzieci, w tym u noworodków od pierwszego dnia życia. Dawkowanie należy dostosować do masy ciała i wieku dziecka. U noworodków i niemowląt do 2 miesięcy życia okres półtrwania leku może być 3-4 razy dłuższy niż u dorosłych, co wymaga odpowiedniej modyfikacji dawkowania.
Czas trwania leczenia zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia. Typowo terapia trwa od 7 do 14 dni, ale w ciężkich zakażeniach może być prowadzona dłużej. Decyzję o zakończeniu leczenia podejmuje lekarz na podstawie poprawy stanu klinicznego pacjenta i wyników badań laboratoryjnych.
Ceftazydym można stosować w ciąży, ale tylko gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Lek przenika przez łożysko, dlatego decyzja o jego zastosowaniu powinna być zawsze skonsultowana z lekarzem. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na rozwój płodu.
Przedawkowanie może prowadzić do powikłań neurologicznych, w tym encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania najczęściej występują, gdy dawkowanie nie jest odpowiednio zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek. W przypadku przedawkowania stężenie leku można zmniejszyć stosując hemodializę.
Tak, ceftazydym może powodować fałszywie dodatnie wyniki testów na zawartość glukozy w moczu (testy Benedicta, Fehlinga, Clinitest) oraz fałszywie dodatni wynik testu Coombs’a. Może również wpływać na próby zgodności krwi. Ważne jest poinformowanie personelu laboratoryjnego o stosowaniu tego antybiotyku.
Ceftazydym wyróżnia się spośród innych cefalosporyn trzeciej generacji szczególnie wysoką aktywnością przeciwko Pseudomonas aeruginosa. Ta bakteria jest często oporna na wiele antybiotyków, ale ceftazydym zachowuje wysoką skuteczność dzięki swojej unikalnej strukturze chemicznej, która umożliwia skuteczne wiązanie z białkami wiążącymi penicyliny tej bakterii.
Ceftazydym może powodować zawroty głowy, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas wykonywania czynności wymagających koncentracji, szczególnie na początku leczenia.
Wystąpienie biegunki podczas leczenia ceftazydymem wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej. Może to być objaw rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego związanego z nadmiernym wzrostem bakterii Clostridium difficile. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit bez konsultacji z lekarzem.
Istnieje możliwość nadwrażliwości krzyżowej między penicylinami a cefalosporynami. U pacjentów z historią reakcji alergicznych na penicyliny należy zachować szczególną ostrożność i rozważyć przeprowadzenie testów alergicznych przed rozpoczęciem leczenia ceftazydymem.
Ceftazydym w postaci proszku należy przechowywać w temperaturze pokojowej, w suchym miejscu, chronić przed światłem. Roztwór do wstrzykiwań należy przygotować bezpośrednio przed podaniem, zgodnie z instrukcją dołączoną do opakowania. Przygotowany roztwór powinien być użyty w ciągu określonego czasu wskazanego przez producenta.
