Biofazolin to antybiotyk należący do grupy cefalosporyn I generacji. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na cefazolinę, takie jak zakażenia układu oddechowego, moczowo-płciowego, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, kości i stawów. Lek jest dostępny na receptę i podawany jest domięśniowo lub dożylnie.
Cefazolin AptaPharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn I generacji. Działa bakteriobójczo, blokując biosyntezę ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do jej rozpadu. Stosowany jest w leczeniu ciężkich zakażeń układu oddechowego, układu moczowego i narządów płciowych, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, kości i stawów, posocznicy, zapalenia wsierdzia oraz w profilaktyce zakażeń okołooperacyjnych. Lek jest dostępny na receptę.
Cefazolin Dali Pharma to antybiotyk beta-laktamowy o szerokim spektrum działania, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest to lek przeciwbakteryjny do stosowania ogólnego. Cefazolin jest dostępny na receptę i jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Lek ten jest zwykle podawany w formie iniekcji lub infuzji.
Cefazolin MIP Pharma to antybiotyk beta-laktamowy o szerokim spektrum działania, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest dostępny na receptę. Lek jest dostępny w formie proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę, takie jak zakażenia dróg oddechowych, układu moczowo-płciowego, dróg żółciowych, zakażenia skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, posocznicach, zapaleniach wsierdzia. Ponadto cefazolinę podaje się w zapobieganiu zakażeń okołooperacyjnych, zwłaszcza przy operacjach klasyfikowanych jako zakaźne lub potencjalnie zakaźne.
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Cefazolin Noridem to antybiotyk z grupy cefalosporyn pierwszej generacji. Lek jest stosowany w leczeniu różnego rodzaju zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę. Podstawowe wskazania obejmują zakażenia skóry i tkanek miękkich oraz zakażenia kości i stawów. Cefazolina jest również szeroko stosowana w profilaktyce okołooperacyjnej – podawana przed, w trakcie i po zabiegach chirurgicznych w celu zapobiegania
Cefazolin Phagecon zawiera cefazolinę (w postaci cefazoliny sodowej), która należy do grupy antybiotyków zwanych cefalosporynami. Cefalosporyny niszczą bakterie i są stosowane w leczeniu zakażeń, gdy są pewne lub prawdopodobne, że bakterie są wrażliwe na cefazolinę.
Cefazolinę stosuje się do leczenia zakażeń dróg oddechowych, nerek i dróg moczowych, skóry, kości i stawów oraz zapalenia wsierdzia. Może również być stosowana w przypadku bakteriemii związanej z tymi zakażeniami. Ponadto, Cefazolin Phagecon może być podawany przed lub po zabiegu chirurgicznym w celu zapobiegania zakażeniom.
Cefazolin Sandoz to antybiotyk, który zawiera cefazolinę jako substancję czynną. Jest to półsyntetyczna cefalosporyna, która jest podawana dożylnie lub wstrzykiwana w mięśnie. Działa ona bakteriobójczo poprzez hamowanie syntezy ściany komórki bakteryjnej, podobnie jak inne antybiotyki beta-laktamowe. Preparat jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wrażliwe na cefazolinę bakterie, w sytuacji gdy konieczne jest podanie pozajelitowe. Jest dostępny na receptę.
Cefazolin TZF to antybiotyk z grupy cefalosporyn, który jest dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji. Jest stosowany w leczeniu różnych rodzajów zakażeń bakteryjnych, takich jak zakażenia układu oddechowego, układu moczowo-płciowego, dróg żółciowych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, posocznicach, zapaleniach wsierdzia. Ponadto, Cefazolin TZF jest stosowany w zapobieganiu zakażeń okołooperacyjnych. Lek jest dostępny na receptę.
Tarfazolin to antybiotyk z grupy cefalosporyn I generacji, który hamuje rozwój bakterii. Lek stosuje się w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych, takich jak zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok i infekcje dróg moczowych. Tarfazolin jest dostępny na receptę.
Cefazolina – lek z grupy antybiotyków beta-laktamowych. Mechanizm działania cefazoliny polega na hamowaniu tworzenia się ściany komórki bakteryjnej. Wskazaniem do stosowania leku są zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, zakażenia skóry i tkanek miękkich, zapalenie wsierdzia i posocznica. Cefazolinę stosuje się również w zapobieganiu zakażeń okołooperacyjnych.
Cefazolina dostępna jest w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Jej stosowanie ogranicza się do przypadków, w których istnieje konieczność pozajelitowego podania leku.
Możliwe działania niepożądane: gorączka, napady drgawek, nudności, wymioty, biegunka, kandydoza jamy ustnej, wysypka, ból w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego. Rzadko może pojawić się hipoglikemia lub hiperglikemia, kaszel, ból w klatce piersiowej, jadłowstręt, zaburzenia nerek i dróg moczowych, uczucie zmęczenia.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Cefazolina należy do najbardziej powszechnie stosowanych antybiotyków w polskim systemie opieki zdrowotnej, szczególnie w środowisku szpitalnym. To półsyntetyczna cefalosporyna pierwszej generacji, która od dziesięcioleci stanowi podstawę leczenia wielu poważnych zakażeń bakteryjnych. Charakteryzuje się wysoką skutecznością przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i wybranym patogenom Gram-ujemnym, co czyni ją lekarstwem pierwszego wyboru w profilaktyce okołooperacyjnej oraz terapii ciężkich infekcji. Dzięki doskonałej farmakokinetyce i dobremu profilowi bezpieczeństwa, cefazolina jest niezwykle ceniona przez specjalistów w dziedzinie chirurgii, ortopedii, kardiochirurgii i innych specjalności medycznych. Jej uniwersalność zastosowań – od zapobiegania zakażeniom po operacjach po leczenie posocznicy – sprawia, że stanowi ona jeden z filarów współczesnej terapii przeciwbakteryjnej.
Cefazolina należy do antybiotyków beta-laktamowych z grupy cefalosporyn pierwszej generacji. Jej mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii przez blokowanie białek wiążących penicylinę (PBP) znajdującymi się w błonie protoplazmatycznej. Mechanizm działania tych antybiotyków polega na blokowaniu jednego z ostatnich etapów biosyntezy ściany komórkowej bakterii, tzw. transpeptydacji, czyli procesu zasieciowania pierwotnej struktury liniowej, dzięki któremu ściana komórkowa bakterii uzyskuje strukturę trwałą.
Dzieje się to dzięki podobieństwu budowy antybiotyku i naturalnych substancji wykorzystywanych do budowy ściany komórkowej przez bakterie. Zahamowanie enzymu transpeptydazy, biorącego udział w tym procesie, skutkuje zahamowaniem budowy ściany komórkowej i następnie rozpadem komórki bakteryjnej. Ze względu na taki mechanizm działania antybiotyki β-laktamowe wykazują najsilniejsze działanie w fazie największego rozwoju bakterii i ich najintensywniejszego wzrostu.
Cefazolina charakteryzuje się bakteriobójczym działaniem, co oznacza, że nie tylko zatrzymuje wzrost bakterii, ale prowadzi do ich śmierci. Cefazolina, podobnie jak inne cefalosporyny I generacji, charakteryzuje się stosunkowo niewielką opornością na działanie beta-laktamaz. To ważna cecha, która wpływa na jej skuteczność przeciwko wielu szczepom bakteryjnym.
Cefazolina nie wchłania się z przewodu pokarmowego, dlatego podaje się ją domięśniowo lub dożylnie. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 2 h. Nie ulega metabolizmowi. W ciągu pierwszych 6 h po podaniu ok. 60% leku zostaje wydalone z moczem.
Cefazolina wiąże się z białkami osocza w ilości 74-86%. Cefazolina wydalana jest przez nerki w postaci czynnej mikrobiologicznie, głównie w wyniku przesączania kłębuszkowego. Dzięki temu zachowuje swoją aktywność przeciwbakteryjną także w moczu, co jest szczególnie istotne przy leczeniu zakażeń układu moczowego.
Szybki początek działania i przewidywalna farmakokinetyka czynią cefazolinę wyjątkowo użyteczną w sytuacjach wymagających natychmiastowej interwencji, takich jak profilaktyka okołooperacyjna czy leczenie ciężkich zakażeń.
Cefazolina jest półsyntetycznym antybiotykiem o szerokim spektrum działania. Wskazania do stosowania to zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na działanie cefazoliny (gronkowce i paciorkowce z gatunku bakterii Gram dodatnich, Klebsiella, Escherichia coli, Enterobacter).
Szczegółowe spektrum działania obejmuje:
Ważne ograniczenia spektrum działania: Cefazolina nie działa na gronkowce metycylinooporne, enterokoki, indolo-dodatnie szczepy Proteus.
Substancje leczniczą wykorzystuje się w zakażeniach dróg oddechowych, układu moczowo-płciowego, dróg żółciowych, zakażeniach skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, posocznicach, zapaleniach wsierdzia.
Cefazolinę podaje się w zapobieganiu zakażeń okołooperacyjnych, zwłaszcza przy operacjach klasyfikowanych jako zakaźne lub potencjalnie zakaźne. Profilaktyka zakażeń okołooperacyjnych u chorych ze zwiększonym ryzykiem zakażenia lub gdy zakażenie w miejscu operowanym byłoby szczególnie niebezpieczne (kardiochirurgia, ortopedia, zwłaszcza wszczepienie endoprotez, chirurgia wątroby i woreczka żółciowego, operacje ginekologiczne i położnicze).
Badanie kliniczne jednoznacznie potwierdzają zmniejszenie infekcyjne powikłań okołooperacyjnych – badanie przeprowadzone na największej grupie badawczej (n = 6300) wykazało 4,7% zakażeń. Obecnie ogólną tendencją jest stosowanie antybiotyków na gronkowce metycylinowrażliwe (methicillin-sensitive Staphylococcus aureus – MSSA). Najlepiej poznanym i zdecydowanym liderem wśród testowanych antybiotyków jest cefazolina.
Istotne jest, aby ograniczyć podawanie cefazoliny do przypadków, w których konieczne jest leczenie pozajelitowe. Cefazolinę podaję się dożylnie (w postaci wstrzyknięć lub infuzji) oraz domięśniowo.
| Rodzaj zakażenia | Dawka | Częstotliwość | Uwagi |
|---|---|---|---|
| Zakażenia łagodne (Gram+) | 500 mg | co 8 godzin lub 1 g co 12 godzin | Bakterie Gram-dodatnie |
| Zakażenia niepowikłane (układ moczowy) | 1 g | co 12 godzin | – |
| Zakażenia umiarkowane/ciężkie (Gram-) | 1 g | co 6–8 godzin | Bakterie Gram-ujemne |
| Zakażenia ciężkie | do 6 g na dobę | w 3-4 równych dawkach (co 6 lub 8 h) | – |
W zabiegu w polu skażonym lub potencjalnie skażonym: 1 g na 30-60 min przed zabiegiem chirurgicznym. W długotrwających operacjach (≥2 h) dodatkowa dawka 0,5-1 g podczas zabiegu. Profilaktyka zakażeń w chirurgii: dożylnie lub domięśniowo 1–2 g na 30–60 minut przed zabiegiem, następnie po operacji 0,5–1 g co 6–8 godzin przez 24 godziny; w przedłużających się operacjach (trwających dłużej niż 2 godziny) zaleca się podanie 0,5–1 g podczas zabiegu.
Zwykle 25–50 mg/kg masy ciała na dobę w 3–4 dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach lekarz może zwiększyć dawkę do 100 mg/kg masy ciała na dobę.
Ważne przeciwwskazanie: Cefazoliny nie wolno podawać wcześniakom oraz noworodkom poniżej 1 miesiąca, z powodu braku odpowiednich badań klinicznych.
Ceafazoliny nie wolno podawać dokanałowo (ciężkie działania toksyczne na ośrodkowy układ nerwowy).
Cefazolina, podobnie jak inne antybiotyki, może wywoływać różnorodne działania niepożądane. Większość z nich ma charakter przejściowy i ustępuje po zakończeniu leczenia.
Podczas stosowania leku lub po skończonej terapii wystąpi biegunka, należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia bardzo rzadkiego działania niepożądanego- rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego i podjąć odpowiednie leczenie.
Tak jak stosowanie innych antybiotyków, cefazolina może spowodować rozwój zakażenia grzybiczego jamy ustnej i narządów płciowych lub nadmierny rozwój opornych bakterii, konieczne jest wtedy wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Cefazolina przenika przez barierę łożyska i może wpływać na nienarodzone dziecko. Z tego powodu cefazolina może być stosowana w ciąży jedynie jeśli jest to bezwzględnie konieczne oraz po dokładnym rozważeniu przez lekarza stosunku korzyści do ryzyka.
Brak odpowiednich badań klinicznych na kobietach w ciąży. Cefazoliny nie powinno stosować się w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze (lek przenika przez łożysko), chyba że jest to bezwzględnie konieczne.
Cefazolina przenika do mleka kobiecego w niewielkiej ilości. Dlatego podczas leczenia produktem Cefazolin MIP Pharma należy przerwać karmienie piersią.
Należy zachować ostrożność w okresie karmienia piersią, gdyż cefazolina w bardzo małej ilości przenika do mleka matki, może to spowodować biegunkę, kandydozę (grzybicę) lub alergię u dziecka.
Badania laboratoryjne na obecność glukozy w moczu (testy nieenzymatyczne) oraz test Coombsa (służy do wykrywania przeciwciał odpornościowych we krwi) po podaniu cefazoliny mogą dawać fałszywy wynik dodatni.
Preparat może powodować fałszywie dodatni wynik testu Coombsa (także u noworodków, których matki były leczone cefalosporynami). Cefazolina może wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy w moczu (możliwy fałszywie dodatni wynik oznaczania stężenia glukozy w moczu).
Biofazolin (proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań), Cefazolin MIP Pharma (proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji), Cefazolin Sandoz (proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji), Cefazolin TZF (proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji).
Wszystkie preparaty zawierają cefazolinę w postaci soli sodowej i są dostępne wyłącznie na receptę. Lek zawiera 101,6 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 5,1 % maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Cefazolina to antybiotyk z grupy cefalosporyn pierwszej generacji, stosowany w leczeniu poważnych zakażeń bakteryjnych. Najczęściej używa się jej w profilaktyce okołooperacyjnej oraz w leczeniu zakażeń skóry, kości, układu oddechowego i moczowego.
Cefazolina nie wchłania się z przewodu pokarmowego, dlatego musi być podawana pozajelitowo – dożylnie lub domięśniowo. Dostępna jest wyłącznie w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań.
Cefazolina ma krótki okres półtrwania (około 2 godzin) i szybki początek działania. Maksymalne stężenia we krwi osiąga w ciągu 30-60 minut po podaniu dożylnym i 1-2 godzin po podaniu domięśniowym.
Tak, jak wszystkie antybiotyki beta-laktamowe, cefazolina może wywoływać reakcje alergiczne. Szczególnie ostrożni powinni być pacjenci z uczuleniem na penicyliny. Reakcje alergiczne częściej występują po podaniu dożylnym niż domięśniowym.
Cefazolina nie jest zalecana u wcześniaków i noworodków poniżej 1 miesiąca życia z powodu braku odpowiednich badań klinicznych potwierdzających bezpieczeństwo stosowania w tej grupie wiekowej.
Nie, cefazolina ma określone spektrum działania. Jest szczególnie skuteczna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim (gronkowce, paciorkowce) oraz wybranym bakteriom Gram-ujemnym. Nie działa na gronkowce metycylinooporne (MRSA) ani enterokoki.
Czas leczenia zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia. W profilaktyce okołooperacyjnej zwykle podaje się ją przez 24-48 godzin, w leczeniu zakażeń – od kilku dni do 2 tygodni, zgodnie z zaleceniami lekarza.
Cefazolina nie ma bezpośredniego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów, jednak niektóre działania niepożądane (zawroty głowy, reakcje alergiczne) mogą upośledzać te zdolności.
W przypadku pominięcia dawki należy ją podać najszybciej jak to możliwe, a następnie powrócić do zaleconego schematu dawkowania. Nie należy podawać dwóch dawek jednocześnie.
Tak, cefazolina może powodować fałszywie dodatnie wyniki testu Coombsa oraz testów na obecność glukozy w moczu. Przed wykonaniem badań należy poinformować personel medyczny o stosowaniu tego antybiotyku.
