Bupivacaine Accord to lek zawierający chlorowodorek bupiwakainy, który należy do grupy leków miejscowo znieczulających o budowie amidowej. Jest on używany w celu zapobiegania lub łagodzenia bólu. Może być wykorzystywany do znieczulenia części ciała podczas operacji u dorosłych i dzieci powyżej 12 lat, łagodzenia bólu podczas porodu, łagodzenia ostrego bólu u dorosłych, niemowląt i dzieci powyżej 1 roku życia. Lek jest dostępny na receptę.
Bupivacaine Claris zawiera jednowodny chlorowodorek bupiwakainy, środek do znieczulenia miejscowego typu amidowego. Powoduje utratę czucia ograniczoną do jednej części ciała. Stosowany do znieczulenia podczas zabiegów chirurgicznych u dorosłych i młodzieży, uśmierzania bólu u dorosłych, niemowląt i dzieci powyżej 1 roku, operacji położniczych oraz łagodzenia ostrego bólu porodowego lub pooperacyjnego.
Bupivacaine Claris to lek zawierający jednowodny chlorowodorek bupiwakainy jako substancję czynną. Jest to środek do znieczulenia miejscowego, należący do grupy leków amidowych. Jego działanie polega na wywołaniu utraty czucia lub odczuwania w jednej części ciała, co pozwala na zapobieganie bólowi lub jego uśmierzenie. Lek jest stosowany do uzyskania miejscowego znieczulenia przez obwodową blokadę nerwu i ośrodkową blokadę nerwu, a także do zmniejszania bólu porodowego. Bupivacaine Claris jest dostępny na receptę.
Bupivacaine Grindeks to lek stosowany w medycynie do znieczulenia miejscowego. Zawiera substancję czynną bupiwakainę, która zapobiega odczuwaniu bólu, ciepła i zimna w obrębie miejsca wstrzyknięcia. Lek jest dostępny wyłącznie w lecznictwie zamkniętym. Wskazania do stosowania obejmują różne procedury znieczulenia, takie jak znieczulenie do zabiegu operacyjnego, znieczulenie zewnątrzoponowe lędźwiowe chirurgiczne, znieczulenie zewnątrzoponowe piersiowe chirurgiczne, znieczulenie większych nerwów i inne. Lek jest dostępny na receptę.
Bupivacaine Spinal Grindeks to lek stosowany do znieczulenia podpajęczynówkowego, szczególnie podczas operacji urologicznych, na kończynach dolnych oraz w obrębie jamy brzusznej. Jest to roztwór izobaryczny, a zakres segmentów znieczulonych może być trudny do przewidzenia, szczególnie jeśli użyto roztworu izobarycznego. Lek jest dostępny wyłącznie w lecznictwie zamkniętym i jest na receptę.
Bupivacaine WZF Spinal 0,5% Heavy to lek zawierający bupiwakainę chlorowodorku, który jest długo działającym środkiem miejscowo znieczulającym. Lek stosowany jest do znieczulenia określonych części ciała podczas zabiegu chirurgicznego, jak też do uśmierzania bólu.
Bupivacaine-HM to lek z grupy leków znieczulających, który zawiera substancję czynną bupiwakainę chlorowodorku. Lek ten jest długo działającym środkiem miejscowo znieczulającym, który zapobiega odczuwaniu bólu, ciepła i zimna w obrębie miejsca wstrzyknięcia. Lek Bupivacaine-HM stosowany jest do znieczulenia określonych części ciała podczas zabiegu chirurgicznego, jak też do uśmierzania bólu
Bupivacaini Noridem to lek miejscowo znieczulający o długotrwałym działaniu, który jest stosowany w położnictwie, chirurgii oraz w zabiegach terapeutycznych i diagnostycznych. Po jego podaniu znieczulone zostają określone części ciała, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu. Lek jest szczególnie zalecany w leczeniu bólu, na przykład podczas porodu. Bupivacaini Noridem jest dostępny tylko na receptę.
EXPAREL liposomal to miejscowy środek znieczulający zawierający bupiwakainę. Lek stosowany jest u dorosłych pacjentów, aby zmniejszyć ból pooperacyjny w konkretnej części ciała, takich jak staw kolanowy czy barkowy. EXPAREL liposomal jest również stosowany u dorosłych i dzieci od 6. roku życia, aby zmniejszyć ból pooperacyjny w miejscach małych i średnich ran chirurgicznych.
Marcaine-Adrenaline 0,5% to lek miejscowo znieczulający, który jest dostępny wyłącznie w lecznictwie zamkniętym. Charakteryzuje się długim czasem działania i blokuje przekazywanie czucia bólu, ciepła lub zimna przez nerwy. Jest stosowany do znieczulenia nasiękowego, znieczulenia nerwów obwodowych, znieczulenia zewnątrzoponowego oraz do podania nadtwardówkowego lub okołonerwowego. Lek jest dostępny na receptę.
Marcaine 0,5% to lek miejscowo znieczulający o budowie amidowej, który charakteryzuje się długim czasem działania. Blokuje przekazywanie czucia bólu, ciepła lub zimna przez nerwy. Jest stosowany do znieczuleń o długim czasie działania: nasiękowych, nerwów obwodowych, zewnątrzoponowych. Preparat jest szczególnie zalecany w leczeniu bólu (np. podczas porodu) ze względu na silną blokadę czuciową i mniejszą – ruchową. Marcaine 0,5% jest dostępny na receptę.
Marcaine Spinal 0,5% Heavy to lek z grupy leków znieczulających działających miejscowo. Substancją czynną tego leku jest bupiwakaina, która odwraca przewodnictwo impulsów nerwowych, co skutkuje zniesieniem odczuwania bólu, ciepła i zimna. Lek jest stosowany w znieczuleniach podpajęczynówkowych u dorosłych i dzieci w każdym wieku. Można go wykorzystać do znieczuleń do zabiegów urologicznych, zabiegów w obrębie kończyn dolnych (jeżeli zabieg chirurgiczny trwa od 2 do 3 godzin) lub do zabiegów w obrębie jamy brzusznej (jeżeli zabieg trwa 45 do 60 minut). Lek jest dostępny na receptę.
Pankaine Spinal Heavy to lek miejscowo znieczulający o długotrwałym działaniu. Po jego podaniu znieczulone zostają określone części ciała, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu. Jest stosowany do wykonywania znieczulenia dooponowego (podpajęczynówkowego) podczas zabiegów w obrębie kończyn dolnych, w tym biodra – trwających 2-3 godziny; w zabiegach urologicznych; podczas zabiegów w obrębie jamy brzusznej, w tym cesarskiego cięcia – trwających 45-60 minut. Lek jest dostępny na receptę.
Sanergy Heavy zawiera substancję czynną bupiwakainy chlorowodorek, który jest miejscowym znieczulającym z grupy amidów. Lek ten blokuje przewodzenie sygnałów nerwowych, co prowadzi do znieczulenia obszaru, w którym jest stosowany. Jest on powszechnie stosowany w chirurgii, położnictwie oraz w różnych zabiegach terapeutycznych i diagnostycznych. Sanergy Heavy jest lekiem na receptę.
Bupiwakaina – lek o działaniu miejscowo znieczulającym. Mechanizm działania bupiwakainy polega na odwracalnym zatrzymaniu przewodzenia impulsów nerwowych w wyniku zmniejszania przepuszczalności błony komórkowej neuronu dla jonów sodowych. Lek podany w dużych dawkach służy jako znieczulenie chirurgiczne, a w mniejszych stosowany jest w celu blokady czuciowej i ruchowej. Wskazaniem do stosowania bupiwakainy jest wywołanie znieczulenia podczas zabiegów chirurgicznych oraz leczenie silnego, ostrego bólu np. porodowego.
Bupiwakaina dostępna jest w postaci roztworu do wstrzykiwań. Dokładne dawkowanie dobiera się indywidualnie w zależności od wieku, masy ciała, stanu pacjenta oraz miejsca znieczulenia. Zawsze stosuje się najmniejszą dawkę bupiwakainy potrzebną do uzyskania znieczulenia. .
Możliwe działania niepożądane: zawroty głowy, parestezje, bradykardia, hipotensja, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, zatrzymanie moczu, objawy toksyczności ze strony układu nerwowego (szumy uszne, zaburzenia mowy, zaburzenia widzenia, utrata przytomności, drgawki, drętwienie języka i ust).
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Bupiwakaina to jeden z najbardziej skutecznych i najszerzej stosowanych miejscowych środków znieczulających w medycynie współczesnej. Ta substancja czynna, wprowadzona po raz pierwszy na rynek w 1968 roku, zrewolucjonizowała sposób podejścia do kontroli bólu w różnorodnych procedurach medycznych. Należąca do grupy aminoamidów, bupiwakaina charakteryzuje się niezwykle długim czasem działania – aż cztery razy dłuższym niż popularnie stosowana lidokaina – co czyni ją niezastąpioną w sytuacjach wymagających przedłużonego znieczulenia. Jej uniwersalność sprawia, że znajduje zastosowanie w praktycznie wszystkich rodzajach znieczuleń miejscowych, od prostych zabiegów chirurgicznych po skomplikowane operacje w obrębie jamy brzusznej czy też łagodzenie bólu porodowego. Mechanizm działania bupiwakainy polega na blokadzie kanałów sodowych w błonach komórkowych neuronów, co skutecznie uniemożliwia przewodzenie impulsów bólowych do mózgu. Dzięki swojej unikatowej budowie chemicznej, substancja ta zapewnia nie tylko skuteczne znieczulenie, ale także minimalizuje ryzyko blokady ruchowej, co jest szczególnie istotne w przypadkach, gdy pacjent ma zachować sprawność motoryczną. Pomimo swojej wysokiej skuteczności, bupiwakaina wymaga szczególnej ostrożności w dawkowaniu i podawaniu ze względu na potencjalne działania niepożądane, zwłaszcza w odniesieniu do układu sercowo-naczyniowego.
Bupiwakaina należy do miejscowych środków znieczulających z grupy amidów. Mechanizm działania leku polega na blokowaniu napływu jonów sodowych do wnętrza komórek nerwowych poprzez wiązanie się z kanałami sodowymi (część wewnątrzkomórkowa). Bupiwakaina w ten sposób zapobiega depolaryzacji komórek nerwowych przez co hamuje powstawanie oraz przewodzenie impulsów nerwowych.
Działanie na włókna czuciowe jest silniejsze niż na włókna ruchowe. Kolejność wyłączania poszczególnych rodzajów czucia jest następująca: ból, temperatura, dotyk, czucie głębokie. To zjawisko ma ogromne znaczenie kliniczne, ponieważ pozwala na zachowanie względnej sprawności ruchowej przy jednoczesnym skutecznym znieczuleniu czuciowym.
Siła i czas działania są 4x większe niż w przypadku lidokainy. Dodanie adrenaliny niewiele wydłuża czas jego działania. Ta charakterystyka czyni bupiwakainę szczególnie cenną w przypadkach wymagających długotrwałego znieczulenia.
Warto także podkreślić, że bupiwakaina ma działanie przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybicze. Wpływa na przepuszczalność błony komórkowej bakterii i doprowadza do jej lizy (rozpadu). Ta dodatkowa właściwość może mieć korzystny wpływ na proces gojenia ran pooperacyjnych.
Wchłanianie bupiwakainy jest zależne od podanej dawki leku oraz wartości stężenia bupiwakainy we wstrzykiwanym roztworze. Ponad to ważną rolę odgrywa stopień ukrwienia tkanki do której wstrzykiwany jest lek. Największe wartości wchłoniętej bupiwakainy odnotowano po blokadzie nerwu międzyżebrowego.
Po wchłonięciu do krwi bupiwakaina w 95% wiąże się z białkami krwi. Główne miejsce wiązania to kwaśna alfa-1-glikoproteina. Objętość dystrybucji dla bupiwakainy to 73 l w stanie stacjonarnym. Wysokie wiązanie z białkami osocza oznacza, że tylko niewielka część leku pozostaje w postaci wolnej, aktywnej farmakologicznie.
Metabolizm bupiwakainy zachodzi w komórkach wątrobowych (hepatocytach) z udziałem cytochromu P 450 3A4. Głównym metabolitem bupiwakainy jest 2,6-pipekoloksylidyna (wynik N-dealkilacji). Bupiwakaina ulega również hydroksylacji do cząsteczki 4-hydroksybupiwakainy. Powstałe związki są mniej aktywne metabolicznie od bupiwakainy.
U dorosłych t½ wynosi ok. 3,5 h, u noworodków – ok. 8 h. Metabolizm wątrobowy, jedynie 6% jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Znacznie wydłużony okres półtrwania u noworodków wynika z ich niedojrzałego systemu enzymatycznego.
Po podaniu zewnątrzoponowym, bupiwakaina osiąga szczytowe stężenie w osoczu w czasie 6 godzin, a jej działanie może utrzymywać się od 4 do 12 godzin, w zależności od dawki i miejsca podania.
Bupiwakaina wchłania się z przestrzeni zewnątrzoponowej dwufazowo i całkowicie, a T0,5 wynoszą odpowiednio 7 min i 6 h. Mała szybkość wchłaniania wpływa na szybkość eliminacji bupiwakainy, w związku z tym T0,5 bupiwakainy po podaniu zewnątrzoponowym jest krótszy niż po podaniu dożylnym.
Bupiwakaina znajduje szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach medycyny ze względu na swoje unikalne właściwości farmakologiczne.
Bupiwakaina jest środkiem znieczulającym miejscowo. Lek we wstrzyknięciach jest stosowany w trakcie zabiegów chirurgicznych oraz do łagodzenia bólu o charakterze ostrym u osób powyżej 1 roku życia.
Substancja ta jest szczególnie ceniona w następujących obszarach:
Bupiwakainę stosuje się do łagodzenia bólu podczas porodu. W położnictwie jest jedną z najczęściej stosowanych substancji do znieczulenia zewnątrzoponowego, zapewniając skuteczną analgezję przy zachowaniu możliwości aktywnego udziału rodzącej w procesie porodu.
Według amerykańskich statystyk większość cięć cesarskich wykonuje się w znieczuleniu przewodowym: podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Bupiwakaina jest obecnie najpopularniejszym środkiem znieczulenia miejscowego, którego używa się w znieczuleniu nasiękowym, do blokady nerwów obwodowych oraz w analgezji podpajęczynówkowej i zewnątrzoponowej.
Bupiwakaina w postaci roztworu jest stosowana do przemywania ran pooperacyjnych w celu łagodzenia bólu. W medycynie bólu znajduje zastosowanie w:
Bupiwakaina może być podawana różnymi metodami, w zależności od planowanego zabiegu i wymaganego efektu terapeutycznego.
Roztwór hiperbaryczny charakteryzuje się szybkim początkiem działania (5–8 min po podaniu do przestrzeni podpajęczynówkowej), znieczulenie trwa ok. 120–180 min, działanie zwiotczające mięśni brzucha wystarcza do przeprowadzenia krótkotrwałych (ok. 45–60 min) zabiegów w obrębie jamy brzusznej i nieco dłuższych (ok. 2–3 h) zabiegów na kończynach dolnych.
Podanie leku na poziomie L3–L4 w pozycji siedzącej powoduje zablokowanie segmentów poniżej Th7–Th10, nakłucie w pozycji na boku z następowym ułożeniem na plecach – poniżej Th4–Th7, niemniej jednak zakres znieczulonych segmentów jest indywidualny.
Bupiwakaina jest szeroko stosowana w blokadach:
W znieczuleniu nasiękowym bupiwakaina zapewnia długotrwałą analgezję obszaru operowanego, co ma szczególne znaczenie w redukcji bólu pooperacyjnego.
Maksymalna bezpieczna dawka jednorazowa bez dodatku adrenaliny wynosi 150 mg, a z adrenaliną 300 mg. Te limity dawkowania są krytyczne dla bezpieczeństwa pacjenta i muszą być ściśle przestrzegane.
Znieczulenie zewnątrzoponowe lędźwiowe chirurgiczne: stęż. 2,5 mg/ml, objęt. 30-60 ml, dawka 75-150 mg, początek działania 10-20 min, czas trwania 3-5 h; stęż. 5 mg/ml, objęt. 15-30 ml, dawka 75-150 mg, początek działania 15-30 min, czas trwania 2-3 h.
Leczenie ostrego bólu: zewnątrzoponowe lędźwiowe: dawka pojedyncza (dawka całkowita ≤400 mg/24 h), np. znieczulenie okresie pooperacyjnym – stężenie r-ru 2,5 mg/ml, objętość 6-15 ml, dawka 15-37,5 mg, najmniejszy odstęp pomiędzy dawkami to 30 min (początek działania – 2-5 min; czas działania – 1-2 h).
Szybkie uśmierzenie ostrego bólu (przed i pooperacyjnego). Znieczulenie zewnątrzoponowe ogonowe, znieczulenie zewnątrzoponowe lędźwiowe, znieczulenie zewnątrzoponowe piersiowe:stęż. 2,5 mg/ml, objęt. 0,6-0,8 ml/kg mc., dawka 1,5-2 mg/kg mc., początek działania 20-30 min, czas trwania 2-6 h.
Bupiwakainy nie można stosować u pacjentów wykazujących nadwrażliwość na amidowe środki znieczulające. Ponad to lek jest przeciwwskazany u osób cierpiących na niektóre choroby ośrodkowego układu nerwowego (między innymi nowotwory OUN, zapalenie opon mózgowych), w przypadku sepsy (posocznicy), przy występowaniu chorób kręgosłupa (w tym złamań kręgów) i przy istniejącym zwężeniu kanału kręgowego kręgosłupa, podczas wstrząsu pochodzenia sercowego i wstrząsu krwotocznego (hipowolemicznego).
Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są narażeni na zwiększone działania niepożądane po podaniu bupiwakainy, ze względu na zmniejszony metabolizm leku zachodzący w hepatocytach.
Należy zachować ostrożność przy podawaniu bupiwakainy pacjentom stosującym leki o budowie amidowej (inne leki znieczulające, ale także lidokaina oraz meksyletyna). Może wystąpić nasilenie działań niepożądanych.
Interakcje bupiwakainy mogą wystąpić przy jednoczesnym stosowaniu innych anestetyków miejscowych lub produktów o podobnej budowie, co może prowadzić do nasilenia działań toksycznych. Należy również zachować ostrożność przy stosowaniu bupiwakainy z lekami przeciwarytmicznymi klasy III, takimi jak amiodaron.
Do miejscowych działań niepożądanych bupiwakainy zalicza się obrzęk w miejscu aplikacji, stan zapalny tkanki łącznej, rumień i zakłócenie w procesie gojenia ran.
Bardzo często: hipotensja, nudności. Często: parestezje, zawroty głowy, bradykardia, nadciśnienie tętnicze, wymioty, zatrzymanie moczu. Niezbyt często: objawy toksyczności ze strony ośrodkowego układu nerwowego (drgawki, uczucie drętwienia wokół ust, drętwienie języka, przeczulica słuchowa, zaburzenia widzenia, utrata przytomności, drżenia mięśniowe, zawroty głowy, szum w uszach, zaburzenia wymowy).
Środki miejscowo znieczulające, w przypadku ich przedawkowania, wpływają na układ sercowo-naczyniowy poprzez zmniejszenie kurczliwości mięśnia sercowego, zaburzenia automatyki i spadek szybkości przewodzenia pobudzeń oraz rozszerzenie naczyń.
Po wstępnej fazie stymulacji wskutek pobudzenia OUN – tachykardia i hipertonia, następuje faza depresji – pogłębiające się zmniejszenie kurczliwości i pojemności minutowej serca, spadek ciśnienia tętniczego, ciężkie zaburzenia rytmu pod postacią ekstrasystolii komorowych, aż do zatrzymania akcji serca.
Leczenie objawowe: zapewnienie drożności dróg oddechowych, wentylacja wspomagana lub kontrolowana, leki przeciwdrgawkowe (tiopental, diazepam, ewentualnie sukcynylocholina, pod warunkiem zaintubowania tchawicy i wdrożenia pełnego leczenia z zastosowaniem środków zwiotczajacych) i podwyższające ciśnienie tętnicze (10–15 mg efedryny i.v. lub szybki wlew płynów wieloelektrolitowych lub koloidów).
W razie wystąpienia objawów toksyczności należy jak najszybciej wdrożyć standardowe postępowanie zapobiegające zaburzeniom krążenia i hipotensji – udrożnienie dróg oddechowych, podaż 100% tlenu, płynów, leków krążeniowych oraz rozważyć podanie 20% roztworu lipidowego w postaci bolusa w dawce 1,5 ml/kg.
Bupiwakaina zaliczana jest do kategorii C według klasyfikacji FDA określającej bezpieczeństwo stosowania leków przez kobiety ciężarne. Lek może być stosowany wówczas, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.
Badania doświadczalne z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych wykazały toksyczność bupiwakainy względem płodu. Brak analogicznych badań u ludzi. Bupiwakaina jest stosowana w celu złagodzenia bólu porodowego.
Bupiwakaina zaliczana jest do kategorii L2 według klasyfikacji prof. Hyle’a. Oznacza to, że jest lekiem prawdopodobnie bezpiecznym podczas karmienia piersią. Nikłe ilości bupiwakainy przenikają do mleka kobiecego.
Bupiwakaina przenika do mleka matki w niewielkich ilościach, ale karmienie piersią jest zazwyczaj bezpieczne po znieczuleniu, z zachowaniem ostrożności u wcześniaków i noworodków.
Ropiwakaina jest środkiem słabiej rozpuszczalnym w tłuszczach, przez co gorzej przenika do komórek i w mniejszym stopniu blokuje kanały sodowe w mięśniu sercowym niż bupiwakaina. Szybciej dysocjuje z połączeń w obrębie kanałów sodowych i ulega mniejszej akumulacji w układzie bodźcoprzewodzącym serca.
Bupiwakaina wiąże się z kanałami sodowymi mięśnia sercowego, z których uwalniana jest powoli, co powoduje długotrwałe ich zablokowanie. Konsekwencją kliniczną tego zjawiska jest niebezpieczne zwolnienie przewodnictwa w układzie bodźcoprzewodzącym serca.
Warto podkreślić, iż siła działania środka miejscowo znieczulającego koreluje z działaniem toksycznym zarówno na układ krążenia, jak i OUN ale nie zawsze kardiotoksyczny wpływ jest poprzedzony reakcją z OUN– bupiwakaina może wywołać komorowe zaburzenia rytmu serca bez wywoływania uogólnionych drgawek.
W Polsce dostępne są różne preparaty zawierające bupiwakainę jako substancję czynną:
| Nazwa preparatu | Stężenie | Postać |
|---|---|---|
| Bupivacainum hydrochloricum WZF | 0,25%, 0,5% | Roztwór do wstrzykiwań |
| Bupivacaine Grindeks | 0,25%, 0,5% | Roztwór do wstrzykiwań |
| Marcaine | 0,25%, 0,5% | Roztwór do wstrzykiwań |
| Bupivacaine Fresenius | 0,25%, 0,5% | Roztwór do wstrzykiwań |
Jedno z badań analizuje długo działającą formę bupiwakainy o nazwie DepoFoam bupiwakaina (Exparel). Ta formulacja jest zaprojektowana tak, aby zapewnić wydłużone uśmierzanie bólu w porównaniu ze standardową bupiwakainą.
Współczesne badania kliniczne koncentrują się na:
Bupiwakaina należy do kategorii C według FDA, co oznacza, że może być stosowana w ciąży, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Jest powszechnie używana do znieczulenia zewnątrzoponowego podczas porodu, zapewniając skuteczną analgezję przy zachowaniu bezpieczeństwa matki i dziecka.
Czas działania bupiwakainy zależy od metody podania i stężenia. Przy znieczuleniu zewnątrzoponowym może działać od 3 do 8 godzin, podczas gdy w blokadach nerwów obwodowych efekt może utrzymywać się do 12-24 godzin. Jest to znacznie dłużej niż w przypadku lidokainy.
Najpoważniejsze działania niepożądane związane są z toksycznością układu sercowo-naczyniowego i ośrodkowego układu nerwowego. Mogą obejmować zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie krążenia, drgawki i utratę przytomności. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie maksymalnych dawek i odpowiednie monitorowanie pacjenta.
Bupiwakaina może mieć łagodny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni być ostrożni, zwłaszcza w pierwszych godzinach po podaniu leku. Zaleca się unikanie prowadzenia pojazdów do czasu całkowitego ustąpienia działania leku.
Główne różnice to czas działania (bupiwakaina działa 4 razy dłużej), siła działania (bupiwakaina jest silniejsza) oraz selektywność (bupiwakaina ma większą selektywność wobec włókien czuciowych). Bupiwakaina jest też bardziej lipofilna, co wpływa na jej właściwości farmakokinetyczne.
Tak, bupiwakaina może być stosowana u dzieci powyżej 1 roku życia. Dawkowanie jest jednak inne niż u dorosłych i wynosi około 1,5-2 mg/kg masy ciała. Wymaga to szczególnej ostrożności i doświadczenia ze strony personelu medycznego.
Główne przeciwwskazania to nadwrażliwość na amidowe środki znieczulające, ciężkie choroby ośrodkowego układu nerwowego, sepsa, wstrząs kardiogenny lub hipowolemiczny, zaburzenia krzepnięcia krwi oraz stosowanie leków przeciwkrzepliwych.
Należy zachować szczególną ostrożność przy łączeniu bupiwakainy z innymi amidowymi środkami znieczulającymi oraz lekami przeciwarytmicznymi. Zawsze należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach przed planowanym znieczuleniem.
W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast wezwać pomoc medyczną. Leczenie obejmuje zapewnienie drożności dróg oddechowych, podaż tlenu, kontrolę drgawek oraz wspomaganie krążenia. W ciężkich przypadkach może być konieczne podanie roztworu lipidowego.
