Carident to maść do stosowania miejscowego w leczeniu chorób błony śluzowej jamy ustnej i przyzębia. Substancje czynne leku wykazują działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, łagodzące ból. Stosowany jest w przypadku takich dolegliwości jak afty nawracające, nadżerki, owrzodzenia, odleżyny (w tym protetyczne), opryszczka, zajady, choroby przyzębia, postacie nadżerkowe liszaja Wilsona. Lek jest dostępny na receptę.
Gargarin to lek złożony w postaci proszku do sporządzania roztworu do płukania gardła. Składniki aktywne leku, takie jak tetraboran sodu, wodorowęglan sodu, chlorek sodu, benzoesan sodu i mentol, działają antyseptycznie i miejscowo znieczulająco. Lek jest stosowany pomocniczo w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Gargarin jest dostępny bez recepty.
Benzoesan sodu, oznaczany symbolem E211, to sól sodowa kwasu benzoesowego. Jest to biała, krystaliczna substancja, która charakteryzuje się bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie. W odpowiednich warunkach chemicznych przekształca się w kwas benzoesowy, który wykazuje właściwości bakterio- i grzybostatyczne. Obydwie substancje są stosowane jako konserwanty.
Benzoesan sodu jest substancją, która nie występuje naturalnie, jednak kwas benzoesowy, który powstaje w produktach zawierających w składzie E211, jest obecny w naturze w wielu rodzajach żywności. Znajdziemy go w jagodach, żurawinie, jabłkach, owocach morza, nabiale (mleko, jogurty, sery) czy przyprawach takich jak cynamon, anyż, gałka muszkatołowa.
Mechanizm działania tego konserwantu polega na wniknięciu w struktury komórkowe drobnoustrojów obecnych w produktach uniemożliwiając im dalszy rozwój oraz namnażanie. Benzoesan sodu jest najczęściej stosowany w żywności (np. keczup, marynaty), sokach owocowych czy napojach, które naturalnie charakteryzują się pH kwasowym. Powodem takiego zastosowania jest fakt, że w pH z zakresu 2,5-4,5 jest najwydajniej konwertowany do kwasu benzoesowego, dzięki czemu wykazuje najsilniejsze właściwości konserwujące.
Benzoesan sodu nie jest szkodliwy dla środowiska. Łatwo ulega degradacji i nie akumuluje się w wodzie ani glebach.
