Anbinex to lek dostępny na receptę, który jest podawany w formie roztworu do infuzji. Zawiera antytrombinę pochodzącą z ludzkiego osocza. Jest stosowany w przypadku niedoborów antytrombiny, co pomaga w zapobieganiu powstawaniu zakrzepów. Lek ten jest zwykle stosowany w sytuacjach klinicznych o podwyższonym ryzyku, szczególnie podczas operacji i porodu.
Lek Antithrombin III NF Baxalta jest stosowany w leczeniu wrodzonego lub nabytego niedoboru antytrombiny III. Niedobór ten może występować w przebiegu wielu zaburzeń klinicznych. Antytrombina III jest fizjologicznym inhibitorem krzepnięcia, który w największym stopniu hamuje trombinę i czynnik Xa. Lek jest dostępny na receptę.
Antithrombin III NF Baxter to lek przeciwzakrzepowy, który jest dostępny tylko na receptę. Jest to proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji. Lek jest przeznaczony do leczenia wrodzonego lub nabytego niedoboru antytrombiny III. Stosuje się go w profilaktyce i leczeniu zaburzeń zakrzepowych i zakrzepowo-zatorowych, gdy aktywność osoczowa antytrombiny wynosi poniżej 70% normy. Lek jest stosowany tylko w szpitalach.
Antithrombin III NF Shire, znany również jako Antithrombin III NF Takeda, to lek przeciwzakrzepowy, który zawiera substancję czynną antytrombinę III. Jest stosowany w leczeniu wrodzonego lub nabytego niedoboru antytrombiny III. Lek jest dostępny na receptę i jest przeznaczony do stosowania tylko w szpitalach. Wskazania do stosowania obejmują zapobieganie zaburzeniom zakrzepowym i zakrzepowo-zatorowym oraz ich leczenie, gdy aktywność osoczowa antytrombiny wynosi mniej niż 70% normy.
Atenativ to lek przeciwzakrzepowy, który zawiera antytrombinę III, naturalny inhibitor układu krzepnięcia krwi. Jest dostępny w postaci proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do infuzji. Lek ten jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania leku obejmują różne stany związane z niedoborem antytrombiny III.
Atryn to lek dostępny na receptę, który jest stosowany w leczeniu niedoboru antytrombiny. Antytrombina jest naturalnym inhibitorem krzepnięcia krwi, a jej niedobór może prowadzić do powstawania skrzepów krwi. Atryn jest stosowany do zapobiegania powstawaniu skrzepów u pacjentów z niedoborem antytrombiny podczas operacji lub porodu. Lek ten jest produkowany przez firmę GTC Biotherapeutics.
Kybernin P to lek produkowany z ludzkiego osocza, zawierający liofilizowaną antytrombinę. Jest dostarczany w postaci proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do infuzji. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu wrodzonych i nabytych niedoborów antytrombiny III. Kybernin P jest dostępny na receptę.
Raplixa to lek stosowany w chirurgii do pomocy w hemostazie, gdy kontrola krwawienia przez standardowe techniki chirurgiczne jest niewystarczająca lub nieodpowiednia. Składa się z dwóch białek krwi: fibrynogenu i trombiny. Jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania to chirurgia, gdy kontrola krwawienia przez standardowe techniki chirurgiczne jest niewystarczająca lub nieodpowiednia.
Antytrombina – lek o działaniu przeciwzakrzepowym. Mechanizm działania antytrombiny polega na tworzeniu się kowalencyjnych wiązań pomiędzy antytrombiną i centrum aktywnym proteazy serynowej, co w konsekwencji działa przeciwzakrzepowo. Wskazaniem do stosowania leku jest profilaktyka i leczenie powikłań zakrzepowo-zatorowych, takich jak wrodzony niedobór antytrombiny oraz nabyty niedobór antytrombiny.
Antytrombina dostępna jest w postaci proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do infuzji. Dokładne dawkowanie zależy od ciężkości przebiegu choroby oraz stanu klinicznego pacjenta.
Możliwe działania niepożądane: reakcje alergiczno-anafilaktycznie objawiające się uczuciem chłodu, dusznością, obrzękiem, nadciśnieniem, wysypką, zaczerwienieniem, tachykardią, uczuciem bólu w klatce piersiowej, gorączką, bólem głowy, mdłościami i wymiotami.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Antytrombina to jedno z najważniejszych białek odpowiedzialnych za kontrolę krzepnięcia krwi w naszym organizmie. Ta niewielka cząsteczka pełni kluczową rolę w zapobieganiu powstawaniu groźnych zakrzepów, które mogą zagrażać życiu. Niedobór antytrombiny, zarówno wrodzony jak i nabyty, znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, co wymaga właściwej diagnostyki i odpowiedniego leczenia. Zrozumienie działania antytrombiny oraz jej roli w organizmie jest szczególnie istotne dla pacjentów, którzy mogą być narażeni na zaburzenia krzepnięcia krwi.
Antytrombina jest jednołańcuchową glikoproteiną syntetyzowaną głównie w wątrobie oraz w mniejszym stopniu w wyściółce naczyń krwionośnych (śródbłonku), megakariocytach i trombocytach. Należy do tzw. inhibitorów proteaz serynowych. To białko o masie około 58 kDa składa się z 432 aminokwasów i jest uważane za najważniejszy naturalny inhibitor procesu krzepnięcia krwi.
Antytrombina zawiera dwie czynnościowo ważne domeny: pierwsza tworzy trwały kompleks blokujący z trombiną, druga wchodzi w interakcję z heparyną i podobnymi substancjami, co wzmaga inhibicję trombiny. Ta unikalna budowa pozwala białku na bardzo skuteczne hamowanie kluczowych czynników krzepnięcia.
Prawidłowe stężenie antytrombiny III w osoczu człowieka wynosi 20 – 29 IU/ml (czyli 20 – 50 mg/dl, dla 37°C), a jej aktywność 75 – 150%. U noworodków stężenie AT III jest o około 50% niższe. Warto dodać, że u kobiet w ciąży wartości antytrombiny są również fizjologicznie obniżone.
Antytrombina działa jako naturalny „hamulec” w systemie krzepnięcia krwi. Regulowanie pracy układu krzepnięcia z udziałem antytrombiny zapobiega powstawaniu groźnych dla życia zakrzepów. Proces ten jest niezwykle ważny, ponieważ zapobiega niepotrzebnemu krzepnięciu krwi w naczyniach.
Antykoagulacyjna aktywność antytrombiny związana jest z inaktywacją trombiny oraz aktywnego czynnika X oraz w mniejszym stopniu czynnika IXa, Xia i XIIa. Dodatkowo jest inhibitorem czynnika VIIa związanego z czynnikiem tkankowym.
ATIII neutralizuje aktywne czynniki krzepnięcia: XIa, IXa, VIIa, Xa i przede wszystkim samą trombinę poprzez tworzenie kompleksu pomiędzy miejscem aktywnym enzymu a reaktywnym centrum antytrombiny w stosunku 1:1. Powstały kompleks trombina-antytrombina (TAT) powoduje zahamowanie właściwości proteolitycznych trombiny.
Jedną z najważniejszych właściwości antytrombiny jest jej zdolność do współpracy z heparyną. Jej aktywność znacząco wzrasta pod wpływem heparyny (i odwrotnie). Dzięki heparynie wydajność tworzenia kompleksu (1:1) pomiędzy antytrombiną a II czynnikiem krzepnięcia (trombiną) wzrasta tysiąckrotnie!
Heparyna przyłącza się do specyficznej sekwencji pentasacharydowej w cząsteczce antytrombiny, powodując zmianę konformacyjną, która znacząco (od 500 do 1000 razy) przyspiesza jej zdolność do inaktywacji serynowych proteaz. Ta synergistyczna współpraca tłumaczy, dlaczego heparyna jest tak skutecznym lekiem przeciwkrzepliwym.
Niedobór antytrombiny może mieć charakter wrodzony lub nabyty. Oba typy znacząco zwiększają ryzyko wystąpienia zakrzepicy żylnej.
Wrodzony niedobór antytrombiny jest uwarunkowany genetyczne i występuje u 1:5000 osób. Objawy choroby w postaci nawracającej zakrzepicy żylnej pojawiają się przed 40 rokiem życia.
Wrodzony niedobór antytrombiny występuje w dwóch postaciach:
U osoby z jednym uszkodzonym genem i jednym prawidłowym (heterozygota) zaburzenia krzepnięcia ujawniają się zwykle pomiędzy 20 i 30 rokiem życia.
Niedobór nabyty może wystąpić w przebiegu wielu zaburzeń klinicznych. Do najczęstszych przyczyn należą:
Badanie aktywności (lub stężenia) antytrombiny zleca się wraz z innymi badaniami koagulologicznymi (takimi jak białko C, białko S i antykoagulant toczniowy) wykonywanymi w celu zdiagnozowania przyczyny nawracającej zakrzepicy żylnej.
Badanie antytrombiny wykonuje się w następujących sytuacjach:
Badaniem pierwszego rzutu jest oznaczenie aktywności antytrombiny. Badanie to ocenia jej funkcję i może służyć jako test przesiewowy w diagnostyce jej niedoborów. Oznaczenie stężenia antytrombiny wykonuje się tylko w przypadku, gdy jej aktywność jest niska.
Badanie antytrombiny nie może być przeprowadzane w czasie leczenia heparyną, ponieważ może mieć znaczący wpływ na wynik badania. Zaleca się wykonanie badania przed rozpoczęciem leczenia lub po dziesięciu dniach od jego zakończenia.
Zalecenia przed badaniem:
Na ogół uznaje się, że stężenie antytrombiny powinno mieścić się w granicach: 0,19-0,31 g/l przy aktywności 80-120%. Jednak wartości referencyjne mogą się różnić między laboratoriami, dlatego wyniki zawsze powinny być interpretowane przez specjalistę.
Interpretacja wyników:
| Typ niedoboru | Aktywność AT | Stężenie AT | Charakterystyka |
|---|---|---|---|
| Typ I | Obniżona | Obniżone | Niedobór ilościowy |
| Typ II | Obniżona | Prawidłowe | Niedobór jakościowy |
| Prawidłowy | 80-120% | 0,19-0,31 g/l | Norma |
Niedobór antytrombiny został opisany już w 1965 roku. Związany jest z najwyższym ryzykiem rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) w porównaniu z pozostałymi inhibitorami, a ryzyko to wzrasta wraz z wiekiem.
Zakrzepica żył głębokich może objawiać się:
Najgroźniejszym powikłaniem zakrzepicy żył głębokich jest zatorowość płucna, która może objawiać się:
W przypadku wystąpienia ostrej zakrzepicy u pacjentów z niedoborem antytrombiny stosuje się standardowe leczenie przeciwkrzepliwe, jednak z pewnymi modyfikacjami:
Heparyny niefrakcjonowane i drobnocząsteczkowe:
Pacjenci z niedoborem antytrombiny mogą wykazywać oporność na leczenie heparyną niefrakcjonowaną i drobnocząsteczkową, ponieważ działanie przeciwkrzepliwe heparyny jest zależne od obecności antytrombiny. Aby osiągnąć efekt terapeutyczny należy w takich przypadkach zwiększyć dawkę leku.
Doustne antykoagulanty:
W przypadkach ciężkiego niedoboru antytrombiny można stosować koncentraty tej substancji:
Dostępne preparaty:
Przeciętna dawka początkowa w niedoborze wrodzonym wynosi 30-50 j.m. antytrombiny/kg mc. Następnie, wielkość dawki, częstotliwość podawania i długość okresu leczenia zależy od wyników badań i stanu klinicznego pacjenta.
Sposób obliczania dawki: Wymagana ilość antytrombiny (j.m.) = masa ciała (kg) × (poziom docelowy – obecna aktywność antytrombiny [%]) × 0,5
Profilaktyka pierwotna:
Profilaktyka wtórna:
Najistotniejszą klinicznie interakcją antytrombiny jest jej jednoczesne stosowanie z heparyną. Uzupełnianie poziomu antytrombiny podczas równoczesnego podawania heparyny w dawce terapeutycznej powoduje wyraźny wzrost ryzyka krwawienia.
Ważne interakcje:
Durante terapii niezbędne jest regularne monitorowanie:
Ciąża stanowi szczególne wyzwanie u kobiet z niedoborem antytrombiny ze względu na fizjologiczne obniżenie poziomu tego białka oraz zwiększone ryzyko zakrzepowe.
Zalecenia w ciąży:
Tak, wrodzony niedobór antytrombiny jest chorobą genetyczną dziedziczoną w sposób autosomalny dominujący. Oznacza to, że jeśli jeden z rodziców ma tę mutację, istnieje 50% prawdopodobieństwo, że dziecko ją odziedziczy.
Wrodzonego niedoboru antytrombiny nie można wyleczyć, ale można go skutecznie kontrolować poprzez odpowiednie leczenie przeciwkrzepliwe i unikanie czynników ryzyka zakrzepicy. Nabyty niedobór często można skorygować poprzez leczenie choroby podstawowej.
Niedobór antytrombiny sam w sobie nie daje objawów. Objawy pojawiają się dopiero, gdy dojdzie do zakrzepicy żylnej – wtedy mogą wystąpić obrzęk kończyny, ból, zaczerwienienie skóry i ograniczenie ruchomości.
Umiarkowana aktywność fizyczna jest zazwyczaj zalecana, ponieważ poprawia krążenie krwi. Należy jednak unikać sportów kontaktowych ze względą na zwiększone ryzyko krwawienia podczas leczenia przeciwkrzepliwego. Decyzję o rodzaju aktywności powinien podjąć lekarz.
Pacjenci z niedoborem antytrombiny powinni regularnie kontrolować aktywność antytrombiny, morfologię krwi, parametry krzepnięcia (APTT, INR) oraz funkcje wątroby i nerek. Częstotliwość badań zależy od stosowanego leczenia.
Niedobór antytrombiny zwiększa ryzyko powikłań zakrzepowych w ciąży, może też zwiększać ryzyko poronień. Kobiety z tym niedoborem wymagają szczególnej opieki ginekologicznej i hematologicznej podczas ciąży.
Głównym przeciwwskazaniem jest uczulenie na składniki preparatu. W przypadku koncentratów pochodzących z osocza przeciwwskazaniem może być także trombocytopenia poheparynowa w wywiadzie.
Tak, przy odpowiednim leczeniu i przestrzeganiu zaleceń lekarskich większość pacjentów z niedoborem antytrombiny może prowadzić normalne, aktywne życie. Ważne jest regularne przyjmowanie leków, unikanie długotrwałego unieruchomienia i regularne kontrole lekarskie.
