Anagrelid Aurovitas to lek, który zawiera substancję czynną anagrelid. Jest to lek, który zmniejsza liczbę płytek krwi wytwarzanych przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Jest stosowany w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną. Lek jest dostępny na receptę.
Anagrelid Nordic to lek, który zawiera substancję czynną anagrelid. Jest to lek hamujący powstawanie płytek krwi. Zmniejsza liczbę płytek krwi wytwarzanych przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia ich liczby we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Lek jest stosowany w leczeniu nadpłytkowości samoistnej u pacjentów, u których liczba płytek krwi nie obniżyła się do zadawalających wartości podczas wcześniej stosowanego leczenia lub którzy nie tolerują wcześniej stosowanego leczenia. Anagrelid Nordic jest dostępny na receptę.
Anagrelide Accord to lek zawierający substancję czynną o nazwie anagrelid. Jest on stosowany do obniżania zwiększonej liczby płytek krwi u pacjentów zagrożonych nadpłytkowością samoistną (NS). Działanie anagrelidu polega na hamowaniu rozwoju płytek krwi poprzez ograniczenie ich wytwarzania przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Lek jest wydawany na receptę.
Anagrelide Bluefish to lek, który zawiera substancję czynną anagrelid. Jego działanie polega na wpływie na rozwój płytek krwi, co przyczynia się do zmniejszenia ich liczby we krwi. Lek ten jest stosowany w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną, czyli chorobą, która powstaje w wyniku nadprodukcji płytek krwi przez szpik kostny. Jest wydawany na receptę.
Anagrelide Glenmark to lek, który hamuje rozwój płytek krwi. Lek ten ogranicza liczbę płytek krwi wytwarzanych przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Z tego względu jest stosowany w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną. Jest dostępny na receptę.
Anagrelide Sandoz to lek, który zawiera substancję czynną anagrelid. Jego działanie polega na hamowaniu powstawania płytek krwi, co prowadzi do zmniejszenia ich liczby we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Lek ten jest stosowany w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną, chorobą, w której szpik kostny wytwarza zbyt wiele komórek krwi, w tym płytek krwi. Wysoka liczba płytek krwi może prowadzić do poważnych zaburzeń krążenia i krzepnięcia krwi. Anagrelide Sandoz jest dostępny na receptę.
Anagrelide Stada to lek zawierający substancję czynną anagrelid. Jest to lek, który hamuje rozwój płytek krwi, ograniczając ich wytwarzanie przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi do bardziej prawidłowej wartości. Stosowany jest w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną. Jest wydawany na receptę. Wskazaniem do stosowania jest obniżanie zwiększonej liczby płytek krwi u zagrożonych pacjentów z nadpłytkowością samoistną, którzy nie tolerują wcześniej stosowanego leczenia lub u których zwiększona liczba płytek krwi nie obniżyła się do zadawalających wartości podczas wcześniej stosowanego leczenia.
Anagrelide Viatris to lek przeciwnowotworowy i immunomodulujący, który zmniejsza liczbę płytek krwi. Jest dostępny na receptę. Zalecany jest do zmniejszenia zwiększonej liczby płytek krwi u pacjentów zagrożonych nadpłytkowością samoistną (NS), którzy nie tolerują dotychczasowego leczenia lub, u których zwiększona liczba płytek krwi nie zmniejsza się do zadawalających wartości podczas dotychczasowego leczenia. Zagrożenie pacjenta nadpłytkowością samoistną określa się na podstawie obecności jednego lub więcej z następujących czynników: wiek >60 lat, liczba płytek krwi >1000 x 10 9 /l lub przebyte zdarzenia zakrzepowo-krwotoczne.
Anagrelide Vipharm to lek zawierający substancję czynną anagrelid. Anagrelid hamuje rozwój płytek krwi, ograniczając ich wytwarzanie przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi do bardziej prawidłowej wartości. Z tego powodu jest stosowany w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną. Lek jest dostępny na receptę.
Anagrelide Zentiva to lek, który jest stosowany w leczeniu nadpłytkowości samoistnej. Dawkowanie jest ustalane indywidualnie dla pacjenta, w zależności od odpowiedzi na leczenie. Lek jest dostępny na receptę.
Grenalvon to lek zawierający substancję czynną anagrelid. Działa poprzez hamowanie rozwoju płytek krwi, ograniczając ich wytwarzanie przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Stosowany jest w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną, czyli chorobą, która polega na nadmiernym wytwarzaniu płytek krwi przez szpik kostny. Nadmiar płytek krwi we krwi może prowadzić do poważnych zaburzeń krążenia i krzepnięcia krwi. Anagrelid jest wskazany do obniżania podwyższonej liczby płytek krwi u zagrożonych pacjentów z nadpłytkowością samoistną, którzy nie tolerują wcześniej stosowanego leczenia lub u których podwyższona liczba płytek krwi nie obniżyła się do zadowalającej wartości podczas wcześniej stosowanego leczenia. Lek jest dostępny na receptę.
Thromboreductin to lek, którego substancją czynną jest anagrelid. Jest to lek przeciwnowotworowy i immunomodulujący, który powoduje zależne od dawki zmniejszenie liczby płytek krwi. Anagrelid działa poprzez zmniejszanie wielkości i ploidii megakariocytów w pomitotycznej fazie dojrzewania. Lek jest wskazany do leczenia nadpłytkowości samoistnej. Decyzja o leczeniu powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od liczby krwinek płytkowych, wieku pacjenta, objawów klinicznych i danych z wywiadu, od szybkości narastania liczby płytek po postawieniu rozpoznania, współistniejących chorób i czynników ryzyka zakrzepów, oraz od obecnie stosowanego leczenia. Thromboreductin jest dostępny na receptę.
Xagrid to lek, który zawiera substancję czynną anagrelid. Jest to lek, który hamuje rozwój płytek krwi. Lek ten ogranicza liczbę płytek krwi wytwarzanych przez szpik kostny, co prowadzi do zmniejszenia liczby płytek krwi we krwi do bardziej prawidłowej wartości. Z tego względu jest stosowany w leczeniu pacjentów z nadpłytkowością samoistną, czyli chorobą, w której szpik kostny wytwarza zbyt dużą liczbę komórek krwi znanych jako płytki krwi. Duża liczba płytek krwi we krwi może prowadzić do ciężkich zaburzeń krążenia i krzepnięcia krwi. Lek dostępny jest na receptę.
Anagrelid – lek stosowany w celu zmniejszenia liczby płytek krwi. Dokładny mechanizm działania anagrelidu nie został poznany. Wskazaniem do stosowania leku jest obniżenie płytek krwi u zagrożonych pacjentów z nadpłytkowością samoistną. Do czynników zagrażających pacjentowi należą: wiek powyżej 60 roku życia, liczba płytek krwi powyżej 1000 x 10⁹/l oraz przebyte zakrzepy lub krwotoki. Lek zazwyczaj stosuje się u pacjentów u których liczba płytek krwi nie spadła pomimo wcześniejszego leczenia. Zmniejszenie liczby płytek krwi uzyskuje się od 14 do 21 dni od rozpoczęcia leczenia.
Anagrelid dostępny jest w postaci kapsułek twardych. Zwykle dawkowanie rozpoczyna się od przyjmowania 1 mg na dobę, w dwóch dawkach podzielonych. Po tygodniu można zwiększyć dawkę leku do najmniejszej skutecznej dawki dla pacjenta. W trakcie leczenie zaleca się regularne monitorowanie liczby płytek krwi.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): ból głowy, zawroty głowy, zmęczenie, niedokrwistość, zatrzymanie wody w organizmie, kołatanie serca, częstoskurcz serca, ból brzucha, wzdęcia, wymioty, biegunka, wysypka.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Anagrelid jest jednym z najważniejszych leków stosowanych w hematologii współczesnej, zaprojektowanym specjalnie do kontroli nadmiernej produkcji płytek krwi. Ten innowacyjny inhibitor fosfodiesterazy III znalazł swoje miejsce jako skuteczna alternatywa dla tradycyjnych metod leczenia nadpłytkowości samoistnej, oferując pacjentom nową nadzieję na poprawę jakości życia. Choć pierwotnie opracowany jako lek przeciwagregacyjny, jego unikalna zdolność do obniżania liczby płytek krwi została odkryta przypadkowo na końcu lat 80. XX wieku przez firmę Shire. Dziś anagrelid stanowi kluczowy element nowoczesnej terapii cytoredukcyjnej, szczególnie u pacjentów młodszych, którzy nie tolerują lub nie reagują na leczenie pierwszego rzutu.
Anagrelid działa jako inhibitor fosfodiesterazy III cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP), choć dokładny mechanizm jego działania nie jest w pełni poznany. Substancja wywiera swoje terapeutyczne efekty poprzez zmniejszanie wielkości i ploidii megakariocytów w pomitotycznej fazie dojrzewania. W przeciwieństwie do innych leków cytoredukcyjnych, anagrelid nie powoduje istotnych zmian dotyczących krwinek białych ani parametrów krzepnięcia, obserwuje się natomiast niewielkie zmiany dotyczące krwinek czerwonych.
Selektywne działanie na płytki krwi wyróżnia anagrelid spośród innych substancji cytoredukcyjnych. Lek hamuje dojrzewanie płytek z megakariocytów przez blokowanie ich rozwoju na poziomie komórkowym, co prowadzi do zależnego od dawki zmniejszenia liczby trombocytów. Przypuszcza się, że wpływ obniżający liczbę płytek powstaje przy pomocy aktywnego metabolitu anagrelidu – 3-hydroksyanagrelidu.
Anagrelid charakteryzuje się bardzo dobrą biodostępnością po podaniu doustnym wynoszącą 70%. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest stosunkowo szybko – po 1-2 godzinach od przyjęcia leku. Substancja ma dużą objętość dystrybucji (120 l/kg), co wskazuje na jej szeroką dystrybucję w tkankach organizmu.
Anagrelid jest metabolizowany głównie w wątrobie przy udziale enzymu cytochromu P450 1A2 (CYP1A2) do dwóch głównych metabolitów: 3-hydroksyanagrelidu (który jest aktywny biologicznie) oraz RL603. Okres półtrwania w fazie eliminacji jest stosunkowo krótki i wynosi około 1,3 godziny, co wymaga wielokrotnego podawania leku w ciągu dnia.
Podstawowym wskazaniem do stosowania anagrelidu jest nadpłytkowość samoistna (Essential Thrombocythemia, ET), szczególnie u pacjentów wysokiego ryzyka powikłań zakrzepowo-krwotocznych. W Europie anagrelid jest zarejestrowany jako lek drugiej linii dla pacjentów, którzy nie tolerują lub są oporni na hydroksykarbamid (hydroxyurea).
Pacjenci kwalifikujący się do leczenia anagrelidem to osoby z nadpłytkowością samoistną, które spełniają jeden lub więcej z następujących czynników ryzyka:
W niektórych krajach, takich jak Stany Zjednoczone i Japonia, anagrelid jest autoryzowany jako terapia pierwszego rzutu, co daje lekarzom większą elastyczność w doborze optymalnej strategii terapeutycznej dla każdego pacjenta.
Dawkowanie anagrelidu musi być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji. Zalecana dawka początkowa wynosi 1 mg na dobę (podawana w dwóch dawkach podzielonych po 0,5 mg), którą należy utrzymać przez co najmniej jeden tydzień.
| Tydzień leczenia | Dawka dobowa | Sposób podawania |
|---|---|---|
| 1. tydzień | 1 mg | 2 × 0,5 mg |
| 2. tydzień | 1,5 mg | 3 × 0,5 mg lub 2 × 0,75 mg |
| Kolejne tygodnie | Zwiększenie o 0,5 mg/tydzień | Do osiągnięcia odpowiedzi |
| Dawka maksymalna | 5-10 mg | Maksymalnie 2,5 mg jednorazowo |
Tempo zwiększania dawki nie może przekraczać 0,5 mg na dobę w ciągu jednego tygodnia. Zwykle odpowiedź terapeutyczna występuje w ciągu 2 tygodni stosowania dawek 1-3 mg/dobę. Dawka podtrzymująca u większości pacjentów wynosi 1,5-2,5 mg na dobę.
Kapsułki należy połykać w całości, nie można ich rozgniatać ani rozcieńczać ich zawartości w płynach. Lek można przyjmować z posiłkiem, po posiłku lub na czczo, najlepiej o stałych porach.
Skuteczność anagrelidu w obniżaniu liczby płytek krwi wynosi około 70-80%, co czyni go bardzo efektywną opcją terapeutyczną. Badania kliniczne wykazują, że ogólny wskaźnik odpowiedzi początkowej wynosi około 94%, w tym 74% całkowitych remisji i 20% częściowych remisji.
Największe prospektywne badania porównawcze, w tym badanie ANAHYDRET i PT-1, dostarczyły cennych informacji na temat skuteczności anagrelidu w porównaniu z hydroksykarbamidem:
Korzyści anagrelidu:
Ograniczenia anagrelidu:
Badanie EXELS, największe prospektywne badanie obejmujące 3649 pacjentów z nadpłytkowością samoistną, wykazało, że ogólne wskaźniki zdarzeń zakrzepowo-krwotocznych były niskie (<2,5/100 pacjento-lat) niezależnie od stosowanej terapii. Anagrelid był preferowany u młodszych pacjentów (mediana wieku 56 lat vs 70 lat dla innych terapii cytoredukcyjnych).
Profil bezpieczeństwa anagrelidu jest generalnie akceptowalny, choć lek może wywoływać charakterystyczne działania niepożądane, szczególnie w początkowym okresie leczenia.
Bardzo często (>10%):
Często (1-10%):
Charakterystyczne dla anagrelidu są objawy sercowo-naczyniowe wynikające z jego działania jako inhibitora PDE III:
Większość działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowego ustępuje w ciągu pierwszych tygodni leczenia lub znacznie się zmniejsza. Około 20% pacjentów przerywa terapię z powodu działań niepożądanych lub niewystarczającej odpowiedzi.
W trakcie leczenia anagrelidem konieczne jest regularne monitorowanie:
Bezwzględne przeciwwskazania do stosowania anagrelidu obejmują:
Pacjenci w podeszłym wieku wymagają szczególnej ostrożności ze względu na wyższą częstość ciężkich zdarzeń niepożądanych, głównie dotyczących serca.
Kobiety w ciąży nie powinny otrzymywać anagrelidu, gdyż badania na zwierzętach wykazały negatywny wpływ na reprodukcję. Karmienie piersią również jest przeciwwskazane podczas terapii anagrelidem.
Dzieci i młodzież – doświadczenia kliniczne są bardzo ograniczone, dlatego stosowanie u tej grupy pacjentów wymaga szczególnej ostrożności.
Anagrelid może wchodzić w klinicznie istotne interakcje z różnymi grupami leków ze względu na swój metabolizm przez enzym CYP1A2.
Inhibitory CYP1A2 (fluwoksamina, enoksacyna, omeprazol):
Induktory CYP1A2 (omeprazol w wysokich dawkach, palenie tytoniu):
Leki inotropowe (milrinon, enoksymon, amrinon):
Kwas acetylosalicylowy:
Nadpłytkowość samoistna wymaga kompleksowego podejścia terapeutycznego, którego głównym celem jest zmniejszenie ryzyka powikłań zakrzepowo-krwotocznych przy jednoczesnym zachowaniu dobrej jakości życia pacjenta.
Terapia pierwszego rzutu:
Terapia drugiego rzutu:
| Substancja czynna | Nazwa handlowa | Dawkowanie | Wskazania |
|---|---|---|---|
| Hydroksykarbamid | Hydroxycarbamid Teva | 15-20 mg/kg/dobę | Pierwsza linia |
| Anagrelid | Thromboreductin, Anagrelide Accord | 0,5-5 mg/dobę | Druga linia |
| Interferon pegylowany | PegIntron | 45-90 μg/tydzień | Młodzi pacjenci |
| Busulfan | Myleran | 2-4 mg/dobę | Trzecia linia |
Kwas acetylosalicylowy w dawce 75-100 mg/dobę jest zalecany u wszystkich pacjentów z nadpłytkowością samoistną, o ile nie ma przeciwwskazań. Lek ten zmniejsza ryzyko powikłań zakrzepowych poprzez hamowanie agregacji płytek krwi.
Heparyna drobnocząsteczkowa może być stosowana u kobiet w ciąży jako alternatywa dla kwasu acetylosalicylowego.
Postęp w zrozumieniu molekularnych podstaw nadpłytkowości samoistnej doprowadził do rozwoju nowych strategii terapeutycznych opartych na profilach mutacyjnych pacjentów.
Mutacja JAK2V617F obecna u około 50-60% pacjentów z nadpłytkowością samoistną wpływa na wybór terapii. Badania wykazują, że pacjenci z mutacją JAK2 lepiej odpowiadają na anagrelid niż pacjenci bez tej mutacji, u których obserwuje się wyższą skuteczność hydroksykarbamidu.
Mutacje CALR (kalretikuliny) obecne u większości pacjentów bez mutacji JAK2 również wpływają na odpowiedź terapeutyczną i rokowanie długoterminowe.
Współczesne badania kliniczne eksplorują możliwości łączenia różnych substancji czynnych:
Skuteczne leczenie anagrelidem wymaga systematycznego monitorowania zarówno pod kątem skuteczności, jak i bezpieczeństwa terapii.
Skuteczność leczenia:
Bezpieczeństwo:
Anagrelid znacząco poprawia rokowanie pacjentów z nadpłytkowością samoistną, szczególnie tych, którzy nie tolerują lub są oporni na leczenie pierwszego rzutu. Czas przeżycia pacjentów otrzymujących anagrelid nie różni się istotnie od czasu przeżycia w populacji ogólnej przy odpowiednim monitorowaniu i leczeniu.
Korzystne czynniki:
Niekorzystne czynniki:
Anagrelid nie jest lekiem uzdrawiającym nadpłytkowość samoistną. Jest to lek kontrolujący przebieg choroby poprzez obniżanie liczby płytek krwi i zmniejszanie ryzyka powikłań. Leczenie ma charakter długoterminowy, a po odstawieniu leku liczba płytek powraca do wartości wyjściowych w ciągu kilku dni.
Anagrelid jest przeznaczony do długotrwałego stosowania, często przez wiele lat. Czas leczenia zależy od odpowiedzi na terapię, tolerancji leku oraz ryzyka powikłań. Decyzję o kontynuacji lub zmianie leczenia podejmuje lekarz hematolog na podstawie regularnych ocen klinicznych.
W początkowym okresie leczenia może występować zawroty głowy, dlatego nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu ustąpienia tych objawów. Po okresie adaptacyjnym większość pacjentów może normalnie funkcjonować, jednak należy zachować ostrożność.
Anagrelid nie powinien być stosowany w czasie ciąży ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu wykazane w badaniach na zwierzętach. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia. Wpływ na płodność u ludzi nie został dokładnie określony.
Najczęstsze działania niepożądane to ból głowy, kołatanie serca, zawroty głowy oraz objawy żołądkowo-jelitowe. Większość tych objawów występuje w pierwszych tygodniach leczenia i zwykle ustępuje spontanicznie lub po redukcji dawki. Około 20% pacjentów może wymagać przerwania leczenia z powodu nietolerancji.
Anagrelid może być bezpiecznie łączony z wieloma lekami, jednak szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu kwasu acetylosalicylowego (zwiększone ryzyko krwawienia) oraz leków metabolizowanych przez enzym CYP1A2. Zawsze należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.
W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć lek jak najszybciej po przypomnieniu sobie, jednak jeśli zbliża się czas na kolejną dawkę, należy pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować normalny schemat dawkowania. Nie należy podwajać dawki w celu uzupełnienia pominiętej.
Nie ma udokumentowanych naturalnych metod leczenia nadpłytkowości samoistnej. Ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarskich dotyczących farmakoterapii oraz zdrowego stylu życia: regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, unikanie palenia tytoniu i nadmiernego spożycia alkoholu, które mogą wpływać na ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych.
