Kidofen

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Kidofen?

Kidofen to lek należący do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), zawierający ibuprofen jako substancję czynną. Charakteryzuje się działaniem przeciwbólowym, przeciwgorączkowym oraz przeciwzapalnym, co czyni go uniwersalnym preparatem w leczeniu różnorodnych dolegliwości.

Podstawowym zastosowaniem Kidofen jest obniżanie gorączki różnego pochodzenia. Preparat wykazuje skuteczność w stanach podgorączkowych i gorączkowych towarzyszących zakażeniom wirusowym, takim jak przeziębienie czy grypa. Znajduje również zastosowanie w łagodzeniu gorączki występującej jako odczyn poszczepnienny u dzieci po wykonanych szczepieniach ochronnych.

W zakresie działania przeciwbólowego, Kidofen jest przeznaczony do łagodzenia bólów o nasileniu słabym do umiarkowanego. Obejmuje to szeroki zakres dolegliwości bólowych:

• Bóle głowy różnego pochodzenia, w tym napięciowe bóle głowy
• Bóle gardła i mięśni występujące w przebiegu zakażeń wirusowych, grypy oraz przeziębienia
• Bóle mięśni, stawów i kości wynikające z urazów narządów ruchu, takich jak nadwyrężenia czy skręcenia
• Bóle związane z urazami tkanek miękkich oraz bóle pooperacyjne po zabiegach chirurgicznych
• Bóle zębów, dolegliwości po zabiegach stomatologicznych oraz bóle związane z procesem ząbkowania u niemowląt i małych dzieci
• Bóle uszu towarzyszące stanom zapalnym ucha środkowego

Kidofen jest dostępny w trzech postaciach farmaceutycznych dostosowanych do różnych grup wiekowych pacjentów. Zawiesina doustna o stężeniu 100 mg/5 ml przeznaczona jest dla dzieci od 6 miesiąca życia o masie ciała od około 5 kg. Czopki 60 mg stosuje się u niemowląt i dzieci o masie ciała od 6 kg, natomiast czopki 125 mg są przeznaczone dla dzieci o masie ciała od 12,5 kg. Postaci doodbytnicze znajdują szczególne zastosowanie w sytuacjach, gdy podanie doustne jest niewskazane, na przykład przy występowaniu wymiotów.

Lek przeznaczony jest do stosowania doraźnego. Jeżeli objawy utrzymują się lub nasilają po 3 dniach stosowania, albo jeśli pojawiają się nowe dolegliwości, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu ustalenia właściwego rozpoznania i ewentualnego wdrożenia innego postępowania terapeutycznego.

Jaki jest skład Kidofen, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną we wszystkich postaciach farmaceutycznych Kidofen jest ibuprofen (Ibuprofenum).

W przypadku zawiesiny doustnej, 5 ml preparatu zawiera 100 mg ibuprofenu. Substancjami pomocniczymi w tej postaci są polisorbat 80, sodu benzoesan (10 mg w 5 ml zawiesiny), kwas cytrynowy, sodu cytrynian, guma ksantan, sacharyna sodowa, substancja poprawiająca smak i zapach pomarańczowa naturalna 72 VP, substancja poprawiająca smak i zapach waniliowa AR 0345, żółcień pomarańczowa (E 110), sacharoza, glicerol, karboksymetyloskrobia sodowa typu C oraz woda oczyszczona. Lek zawiera maksymalnie 42,49 mg sodu na 45 ml zawiesiny.

W czopkach 60 mg jeden czopek zawiera 60 mg ibuprofenu, natomiast w czopkach 125 mg jeden czopek zawiera 125 mg ibuprofenu. Substancjami pomocniczymi w obu rodzajach czopków są tłuszcz stały typu A oraz tłuszcz stały typu B.

Pacjenci z nietolerancją sacharozy powinni skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem zawiesiny doustnej. Sodu benzoesan może powodować niewielkie podrażnienie skóry, oczu i błon śluzowych. Żółcień pomarańczowa (E 110) może wywoływać reakcje alergiczne.

Jak dawkować Kidofen?

Dawkowanie Kidofen należy dostosować do masy ciała i wieku dziecka oraz postaci farmaceutycznej leku. Zawsze należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów.

Dawkowanie zawiesiny doustnej (100 mg/5 ml):

Przed użyciem butelkę należy wstrząsnąć. Do odmierzania dawki należy używać miarki dołączonej do opakowania.

• Dzieci w wieku 3-6 miesięcy o masie ciała 5-7,6 kg: 2,5 ml (50 mg) 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 150 mg
• Dzieci w wieku 6-12 miesięcy o masie ciała 7,7-9 kg: 2,5 ml (50 mg) 3 do 4 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 150-200 mg
• Dzieci w wieku 1-3 lat o masie ciała 10-15 kg: 5 ml (100 mg) 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 300 mg
• Dzieci w wieku 4-6 lat o masie ciała 16-20 kg: 7,5 ml (150 mg) 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 450 mg
• Dzieci w wieku 7-9 lat o masie ciała 21-29 kg: 10 ml (200 mg) 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 600 mg
• Dzieci w wieku 10-12 lat o masie ciała 30-40 kg: 15 ml (300 mg) 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 900 mg

Dzieciom poniżej 6 miesiąca życia lek można podawać tylko po konsultacji z lekarzem.

Dawkowanie czopków 60 mg:

Czopek należy wyjąć z blistra i włożyć do odbytu, najlepiej po uprzednim oddaniu kału. Czopek można ogrzać w dłoni lub zanurzyć na chwilę w ciepłej wodzie dla lepszego nawilżenia.

• Niemowlęta o masie ciała 6-8 kg: dawka początkowa 1 czopek, następnie w razie potrzeby 1 czopek co 6-8 godzin. Nie stosować więcej niż 3 czopki w ciągu 24 godzin
• Dzieci o masie ciała 8-12,5 kg: dawka początkowa 1 czopek, następnie w razie potrzeby 1 czopek co 6 godzin. Nie stosować więcej niż 4 czopki w ciągu 24 godzin

Lek należy stosować u niemowląt w wieku powyżej 3 miesiąca o masie ciała 6 kg i powyżej.

Dawkowanie czopków 125 mg:

• Dzieci o masie ciała 12,5-17 kg (w wieku 2-4 lat): dawka początkowa 1 czopek, następnie w razie potrzeby 1 czopek co 6-8 godzin. Nie stosować więcej niż 3 czopki (375 mg) w ciągu 24 godzin
• Dzieci o masie ciała 17-20,5 kg: dawka początkowa 1 czopek, następnie w razie potrzeby 1 czopek co 6 godzin. Nie stosować więcej niż 4 czopki (500 mg) w ciągu 24 godzin

Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 20-30 mg ibuprofenu na kg masy ciała, podzielonej na 3-4 pojedyncze dawki. Odstępy między kolejnymi dawkami powinny wynosić co najmniej 6 godzin.

Bez konsultacji z lekarzem nie należy stosować leku dłużej niż 3 dni. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby przed zastosowaniem leku powinni skonsultować się z lekarzem.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Kidofen?

W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki Kidofen lub przypadkowego przyjęcia leku przez dziecko, należy zawsze zwrócić się do lekarza lub zgłosić do najbliższego szpitala, aby uzyskać opinię o możliwym zagrożeniu dla zdrowia.

Objawy przedawkowania mogą obejmować:

• Nudności, ból żołądka, wymioty (mogą zawierać ślady krwi)
• Krwawienie z przewodu pokarmowego
• Biegunkę
• Ból głowy, dzwonienie w uszach
• Dezorientację i oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych)
• Pobudzenie, senność lub śpiączkę
• Drgawki, szczególnie u dzieci

Po przyjęciu bardzo dużych dawek mogą wystąpić:

• Ból w klatce piersiowej i kołatanie serca
• Utrata przytomności
• Osłabienie i zawroty głowy
• Krew w moczu
• Małe stężenie potasu we krwi (hipokaliemia)
• Uczucie zimna i trudności w oddychaniu
• Wydłużenie czasu protrombinowego/INR
• Ostra niewydolność nerek
• Uszkodzenie wątroby
• Zaostrzenie objawów astmy u pacjentów z astmą
• Niskie ciśnienie krwi

Nie istnieje swoiste antidotum na przedawkowanie ibuprofenu. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące, prowadzone przez lekarza w warunkach szpitalnych.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Kidofen – czy mogę spożywać alkohol?

Kidofen jest produktem leczniczym przeznaczonym dla dzieci, dlatego kwestia spożywania alkoholu nie ma zastosowania w tej grupie pacjentów.

Podczas stosowania leku nie ma szczególnych ograniczeń dotyczących diety. Zawiesina doustna może być podawana niezależnie od posiłków. Jednak u dzieci z wrażliwym żołądkiem zaleca się podawanie leku po posiłku lub z niewielką ilością pożywienia, co może zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości żołądkowo-jelitowych.

Ważne jest zapewnienie odpowiedniego nawodnienia dziecka podczas stosowania leku, szczególnie gdy towarzyszy mu gorączka, wymioty lub biegunka. Regularne podawanie płynów jest istotne dla prawidłowego działania nerek i zapobiegania odwodnieniu.

U dzieci z ciężkim odwodnieniem spowodowanym biegunką należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu Kidofen i skonsultować się z lekarzem przed podaniem leku.

Czy można stosować Kidofen w okresie ciąży i karmienia piersią?

Kidofen jest produktem leczniczym przeznaczonym dla dzieci. Na rynku dostępne są inne preparaty zawierające ibuprofen przeznaczone dla osób dorosłych.

Ciąża:

Nie należy stosować ibuprofenu w ostatnich trzech miesiącach ciąży, gdyż może on zaszkodzić nienarodzonemu dziecku lub być przyczyną komplikacji podczas porodu. Lek może powodować:

• Zaburzenia związane z nerkami i sercem u nienarodzonego dziecka
• Zwiększoną skłonność do krwawień u matki i dziecka
• Opóźnienie lub wydłużenie okresu porodu

W ciągu pierwszych sześciu miesięcy ciąży nie należy stosować ibuprofenu, chyba że lekarz uzna użycie go za bezwzględnie konieczne. Jeśli konieczne jest leczenie w tym okresie lub podczas próby zajścia w ciążę, należy zastosować jak najmniejszą dawkę przez możliwie najkrótszy czas.

Od 20. tygodnia ciąży ibuprofen może powodować u nienarodzonego dziecka:

• Zwężenie naczynia krwionośnego (kanału tętniczego) w sercu dziecka
• Zaburzenia nerek prowadzące do niskiego poziomu płynu owodniowego (małowodzia)

Jeśli konieczne jest leczenie przez okres dłuższy niż kilka dni, lekarz może zalecić dodatkową obserwację.

Karmienie piersią:

Ibuprofen przenika do mleka kobiecego w niewielkim stopniu. Nie zgłaszano szkodliwego wpływu leku na niemowlęta, dlatego przerwanie karmienia nie jest konieczne w trakcie krótkotrwałego stosowania ibuprofenu w dawkach stosowanych w leczeniu bólu i gorączki.

Płodność:

Ibuprofen należy do grupy leków, które mogą wpływać na płodność u kobiet. Działanie to jest przemijające i ustępuje po przerwaniu stosowania leku. Kobiety planujące ciążę lub mające trudności z zajściem w ciążę powinny poinformować o tym lekarza przed zastosowaniem ibuprofenu.

Jakie są skutki uboczne Kidofen?

Jak każdy lek, Kidofen może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do szpitala w przypadku wystąpienia:

• Wysypki, obrzęku twarzy, ust lub gardła utrudniającego oddychanie, mówienie lub przełykanie
• Zmniejszenia ciśnienia krwi, wolnego lub szybkiego tętna, bladości, niepokoju, pocenia się
• Zawrotów głowy, utraty przytomności, zatrzymania oddechu i pracy serca
• Krwawienia z przewodu pokarmowego (wymioty zawierające krew lub fusowatą treść, czarny stolec lub krew w stolcu)
• Bólu w klatce piersiowej mogącego być objawem zespołu Kounisa
• Ciężkich reakcji skórnych, takich jak złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka
• Czerwonej łuszczącej się wysypki z gorączką (zespół DRESS, ostra uogólniona osutka krostkowa)

Często (u nie więcej niż 1 na 10 osób):

• Niestrawność (uczucie gniecenia w żołądku, wzdęcia, odbijanie, zgaga, zaparcia)
• Bóle brzucha i nudności
• Ból głowy
• Pokrzywka i świąd

Niezbyt często (u nie więcej niż 1 na 100 osób):

• Biegunka, wzdęcia, zaparcia, wymioty
• Zapalenie błony śluzowej żołądka
• Zawroty głowy, bezsenność, pobudzenie, drażliwość, zmęczenie
• Obrzęk
• Miejscowe podrażnienie odbytu (przy stosowaniu czopków)

Bardzo rzadko (u nie więcej niż 1 na 10 000 osób):

• Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• Krwawienie z przewodu pokarmowego, czasem ze skutkiem śmiertelnym
• Wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
• Nasilenie objawów zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna
• Zaburzenia świadomości, depresja, zaburzenia emocjonalne
• Szumy uszne, zaburzenia słuchu
• Zmniejszenie wydalania mocznika, krwiomocz
• Niewydolność nerek, martwica brodawek nerkowych
• Nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca
• Zaburzenia czynności wątroby
• Znaczne zmniejszenie liczby krwinek (niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, pancytopenia, agranulocytoza)
• Ciężkie zakażenia skóry będące powikłaniem ospy wietrznej
• Jałowe zapalenie opon mózgowych (u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym)
• Ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy
• Nasilenie objawów astmy

Częstość nieznana:

• Nadwrażliwość skóry na światło

Stosowanie leków z grupy NLPZ, takich jak Kidofen, może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka ataku serca lub udaru.

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych (Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel. +48 22 49 21 301, strona: https://smz.ezdrowie.gov.pl) lub podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy mogę łączyć Kidofen z innymi lekami?

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Nie należy stosować jednocześnie z Kidofen:

• Innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym inhibitorów COX-2 takich jak celekoksyb lub etorykoksyb

Leki zwiększające ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego:

• Kwas acetylosalicylowy
• Kortykosteroidy (steroidy)
• Leki przeciwpłytkowe
• Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (leki przeciwdepresyjne)

Leki mogące powodować uszkodzenie nerek:

• Takrolimus
• Cyklosporyna

Kidofen może nasilać działanie:

• Leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryna) – zwiększone ryzyko krwawienia
• Litu – zwiększenie stężenia litu we krwi
• Metotreksatu – nasilenie toksyczności

Kidofen może zmniejszać skuteczność:

• Leków obniżających ciśnienie krwi
• Leków moczopędnych – zwiększone ryzyko zaburzeń czynności nerek i hiperkaliemii
• Mifeprystonu (leku o działaniu poronnym)

Nie należy stosować jednocześnie z:

• Zydowudyną (lek stosowany w leczeniu HIV) – wydłużenie czasu krwawienia
• Glikozydami nasercowymi – nasilenie objawów niewydolności serca
• Antybiotykami chinolonowymi – zwiększone ryzyko drgawek
• Probenecydem i sulfinpyrazonem – opóźnienie wydalania ibuprofenu
• Pochodnymi sulfonylomocznika (leki przeciwcukrzycowe)

Jeśli pacjent nie jest pewien, czy przyjmuje którykolwiek z wyżej wymienionych leków, powinien porozumieć się z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem Kidofen.

Aktualna ulotka leku Kidofen

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)