Tezeo

Tezeo to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego samoistnego u osób dorosłych. Działa poprzez blokowanie angiotensyny II, co prowadzi do rozkurczu naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Jest również stosowany w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych u osób dorosłych z chorobą miażdżycową, udarem mózgu lub chorobą tętnic obwodowych w wywiadzie, lub cukrzycą typu 2 z udokumentowanymi powikłaniami dotyczącymi narządów docelowych. Lek jest dostępny na receptę.

Tezeo HCT

Tezeo HCT to lek złożony, zawierający dwie substancje czynne: telmisartan i hydrochlorotiazyd. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób dorosłych. Telmisartan należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptora angiotensyny II, które pomagają rozszerzyć naczynia krwionośne i obniżyć ciśnienie krwi. Hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym, który pomaga organizmowi pozbyć się nadmiaru soli i wody. Tezeo HCT jest dostępny na receptę.

Thorinane

Thorinane jest lekiem przeciwzakrzepowym należącym do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Jego działanie polega na zapobieganiu powiększania się istniejących zakrzepów w naczyniach krwionośnych oraz zapobieganiu tworzenia się nowych zakrzepów. Lek jest stosowany w celu leczenia zakrzepów już występujących we krwi pacjenta oraz zapobiegania tworzeniu się nowych zakrzepów, szczególnie u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, zabiegom w chirurgii ogólnej i onkologicznej. Thorinane jest dostępny na receptę.

Ticagrelor Aristo

Ticagrelor Aristo to lek przeciwpłytkowy, który hamuje agregację płytek krwi. Jego mechanizm działania polega na selektywnym i odwracalnym hamowaniu jednego typu receptorów purynergicznych, znajdujących się na powierzchni płytek krwi, przez co może blokować agregację płytek. Wskazaniem do stosowania Ticagrelor Aristo jest zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym u dorosłych pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym. Lek jest dostępny na receptę.

Ticagrelor Bluefish

Ticagrelor Bluefish to lek przeciwpłytkowy zawierający substancję czynną tikagrelor, stosowany u dorosłych w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym po zawale serca lub niestabilnej dusznica bolesnej. Działa poprzez hamowanie zlepiania się płytek krwi, co zmniejsza ryzyko tworzenia się zakrzepów w naczyniach krwionośnych. Lek ma na celu redukcję prawdopodobieństwa wystąpienia kolejnego zawału serca, udaru mózgu lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Ticagrelor Medical Valley

Ticagrelor Medical Valley zawiera tikagrelor, lek przeciwpłytkowy stosowany u dorosłych, którzy doznali zawału serca lub dusznicy bolesnej niestabilnej. W połączeniu z kwasem acetylosalicylowym, lek zmniejsza ryzyko kolejnego zawału serca, udaru mózgu lub zgonu z powodu chorób serca i naczyń krwionośnych. Działa poprzez hamowanie zlepiania się płytek krwi, zmniejszając możliwość powstania zakrzepów, które mogą zablokować przepływ krwi w sercu i mózgu.

Ticagrelor Olpha

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? to lek przeciwpłytkowy zawierający substancję czynną tikagrelor. Stosowany jest w profilaktyce incydentów zakrzepowych u dorosłych pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Lek wpływa na płytki krwi (zwane również trombocytami), hamując ich zlepianie się i w ten sposób zmniejsza ryzyko powstania zakrzepu, który może prowadzić do zawału serca lub udaru mózgu. Tikagrelor stosuje się w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym

Ticagrelor Teva

Ticagrelor Teva to lek przeciwpłytkowy zawierający tikagrelor, stosowany w terapii z kwasem acetylosalicylowym u dorosłych po przebytym zawale serca. Dzięki hamowaniu zlepiania się płytek krwi, pomaga zmniejszyć ryzyko powstawania zakrzepów oraz wystąpienia kolejnych incydentów sercowo-naczyniowych.

Ticatrom

Ticatrom to lek przeciwpłytkowy stosowany w celu zapobiegania zdarzeniom sercowo-naczyniowym. Jest zalecany dla dorosłych pacjentów, którzy doświadczyli ostrym zespołem wieńcowym lub zawałem mięśnia sercowego. Lek ten jest dostępny na receptę i jest zwykle stosowany w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. Wskazania do stosowania obejmują zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym u dorosłych pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym lub z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie i wysokim ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Tigrix

TIGRIX zawiera substancję czynną tikagrelor, należącą do grupy leków przeciwpłytkowych. Stosuje się go w połączeniu z kwasem acetylosalicylowym u dorosłych pacjentów z zawałem serca lub niestabilną dusznicą bolesną. Lek zmniejsza ryzyko kolejnego zawału serca, udaru mózgu oraz zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Tikagrelor działa na płytki krwi, pomagając zapobiegać tworzeniu się zakrzepów wewnątrz zmienionych chorobowo naczyń krwionośnych, co może prowadzić do zawału serca lub udaru.

Tilobrastil

Tilobrastil to lek zawierający substancję czynną o nazwie tikagrelor. Należy on do grupy leków przeciwpłytkowych. Stosowany jest w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (innym lekiem przeciwpłytkowym) u osób dorosłych, u których wystąpił zawał serca. Jest dostępny na receptę.

Tiscard

Tiscard: zawiera tikagrelor, lek przeciwpłytkowy stosowany w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym u dorosłych po zawale serca lub z dusznicą bolesną niestabilną. Zmniejsza ryzyko kolejnych zawałów serca, udarów i zgonów sercowo-naczyniowych, hamując skupianie się płytek krwi i zapobiegając tworzeniu zakrzepów.

Tolucombi

Tolucombi to lek złożony, który zawiera dwie substancje czynne: telmisartan i hydrochlorotiazyd. Jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u osób dorosłych, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane przez telmisartan lub hydrochlorotiazyd stosowany oddzielnie. Telmisartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II. Tolucombi jest dostępny na receptę.

Tolura

Tolura to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób dorosłych. Zawiera substancję czynną telmisartan, który jest selektywnym antagonistą receptora angiotensyny II. Lek jest również wskazany do zmniejszenia częstości zachorowań z przyczyn sercowo-naczyniowych u osób dorosłych z jawną chorobą miażdżycową lub cukrzycą typu 2 z udokumentowanymi powikłaniami dotyczącymi narządów docelowych. Tolura jest dostępna na receptę.

Toptelmi

Toptelmi to lek w postaci tabletek, którego substancją czynną jest telmisartan, czyli antagonista receptora angiotensyny II. Lek ten jest wskazany do stosowania w leczeniu nadciśnienia tętniczego samoistnego oraz w celu obniżenia częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, takich jak zawał serca lub udar mózgu. Toptelmi jest dostępny na receptę.

Tritace

Tritace to lek zawierający ramipryl, który jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE). Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego, leczeniu chorób nerek oraz w leczeniu objawowej niewydolności serca. Tritace jest dostępny na receptę.

Trombex

Trombex to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną klopidogrel. Działa poprzez hamowanie procesu zlepiania się płytek krwi, co zmniejsza ryzyko tworzenia się zakrzepów krwi. Jest stosowany w profilaktyce przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy u dorosłych pacjentów z zawałem mięśnia sercowego, udarem niedokrwiennym oraz rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych. Lek jest dostępny na receptę.

Twynsta

Twynsta to lek zawierający dwie substancje czynne – telmisartan i amlodypinę, które działają poprzez obniżanie ciśnienia tętniczego. Telmisartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, a amlodypina jest inhibitorem napływu jonów wapnia do komórek. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Twynsta jest dostępny na receptę.

Ugramel

Ugramel to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną prasugrel. Płytki krwi są małymi komórkami krążącymi we krwi, które odgrywają kluczową rolę w zatrzymywaniu krwawienia. Ugramel hamuje łączenie się płytek krwi, co zmniejsza ryzyko powstawania zakrzepów. Lek ten jest przepisywany przez lekarza pacjentom, którzy mieli już zawał mięśnia sercowego lub niestabilną dławicę piersiową, a także byli poddani zabiegowi udrażniającemu zablokowane tętnice w sercu. Ugramel zmniejsza ryzyko ponownego zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu lub zgonu z powodu jednego z tych zdarzeń. Lek jest dostępny na receptę.

Valorion

Valorion to lek, który zawiera substancję czynną walstartan. Należy do grupy leków zwanych antagonistami receptorów angiotensyny II, które pomagają kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze. Lek działa poprzez blokowanie działania angiotensyny II, co skutkuje rozszerzeniem naczyń krwionośnych i obniżeniem ciśnienia tętniczego. Valorion jest dostępny w dwóch dawkach: 80 mg i 160 mg, tabletki powlekane. Może być stosowany w leczeniu trzech różnych chorób: wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów oraz dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat, w leczeniu dorosłych pacjentów po niedawno przebytym zawale serca (zawale mięśnia sercowego), oraz w leczeniu objawowej niewydolności serca u dorosłych pacjentów.

Valsacor

Valsacor to lek z grupy antagonistów receptora angiotensyny II, który pomaga kontrolować wysokie ciśnienie krwi. Jest zalecany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi u osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży od 6 do 18 roku życia, a także w objawowej niewydolności serca u osób dorosłych. Tiazydy, które są składnikiem leku, mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując okresowe i nieznaczne zwiększenie stężenie wapnia w surowicy. Lek jest dostępny na receptę.

Valsargamma

Valsargamma to lek, który należy do grupy leków zwanych antagonistami receptorów angiotensyny II. Pomaga on kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze krwi poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Lek ten można stosować w leczeniu trzech różnych chorób: wysokiego ciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat, u dorosłych pacjentów po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego oraz w leczeniu objawowej niewydolności serca u dorosłych pacjentów. Valsargamma jest dostępny na receptę.

Valsargen

Valsargen to lek kardiologiczny, który skutecznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Działa na bazie walsartanu, który jest antagonistą receptora angiotensyny II (typu AT1). Stosowany jest w leczeniu pacjentów po niedawno przebytym ataku serca oraz w terapii objawowej niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.

Valsartan -1 A Pharma

Valsartan -1 A Pharma to lek, który jest antagonistą receptora angiotensyny II. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Może być również stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z objawową niewydolnością serca. Lek jest dostępny na receptę.

Valsartan 123ratio

Valsartan 123ratio to lek dostępny na receptę, który zawiera walsartan – substancję czynną z grupy antagonistów receptora angiotensyny II. Lek ten pomaga kontrolować wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie). Walsartan działa poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co pozwala na rozszerzenie się naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia krwi. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 6-18 lat, a także w leczeniu osób po niedawnym ataku serca (zawale mięśnia sercowego) i w terapii objawowej niewydolności serca.

Valsartan Aurobindo

Valsartan Aurobindo to lek na receptę, który zawiera substancję czynną walsartan. Należy do grupy leków zwanych antagonistami receptorów angiotensyny II, które pomagają kontrolować wysokie ciśnienie tętniczego. Angiotensyna II jest naturalnie występującą substancją w organizmie człowieka, odpowiedzialną za skurcz naczyń krwionośnych i podwyższenie ciśnienia tętniczego. Lek jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat, a także w leczeniu dorosłych pacjentów po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego oraz w leczeniu objawowej niewydolności serca u dorosłych pacjentów.

Valsartan Aurovitas

Valsartan Aurovitas to lek, który zawiera substancję czynną walsartan. Jest antagonistą receptora angiotensyny II (typu AT 1), co oznacza, że pomaga kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Jest również stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów w stabilnym stanie klinicznym z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego. Valsartan Aurovitas jest dostępny na receptę.

Valsartan Genoptim

Valsartan Genoptim to lek przeciwnadciśnieniowy, który należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II. Działa poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.

Valsartan HCT Fair-Med

Valsartan HCT Fair-Med to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: walsartan i hydrochlorotiazyd. Walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, który pomaga kontrolować wysokie ciśnienie krwi poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co pozwala na rozszerzenie naczyń krwionośnych. Hydrochlorotiazyd to lek moczopędny z grupy tiazydów. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

Valsartan HCT Ranbaxy

Valsartan HCT Ranbaxy to lek doustny, który zawiera dwie substancje czynne: walsartan i hydrochlorotiazyd. Walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, który pomaga kontrolować wysokie ciśnienie krwi poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co pozwala na rozszerzenie się naczyń krwionośnych. Hydrochlorotiazyd należy do grupy leków tiazydowych leków moczopędnych. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia. Jest dostępny na receptę.

Valsartan HCT-1 A Pharma

Lek Valsartan HCT-1 A Pharma to lek dostępny na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: walsartan i hydrochlorotiazyd. Walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, który pomaga kontrolować nadciśnienie, poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co pozwala na rozszerzenie naczyń krwionośnych. Hydrochlorotiazyd należy do grupy leków tiazydowych o działaniu moczopędnym. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

Valsartan Orion

Valsartan Orion to lek przeciwnadciśnieniowy, który należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, objawowej niewydolności serca oraz u osób po niedawno przebytym ataku serca. Lek jest dostępny na receptę.

Valsartan Ranbaxy

Valsartan Ranbaxy to lek na receptę, który zawiera substancję czynną walsartan. Jest to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych, dzieci i młodzieży od 6 do 18 lat. Może być również stosowany w leczeniu pacjentów w stabilnym stanie klinicznym z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego. Walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, co pomaga kontrolować wysokie ciśnienie krwi.

Valsartan Reddy

Valsartan Reddy to lek, który zawiera substancję czynną walsartan. Jest to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży od 6 do 18 lat. Może być również stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego. Lek jest dostępny na receptę.

Valsotens

Valsotens to lek, który zawiera substancję czynną walsartan, należącą do grupy antagonistów receptora angiotensyny II. Dzięki temu działa obniżająco na ciśnienie tętnicze krwi. Jest przeznaczony do stosowania u dzieci od 6 roku życia, młodzieży i pacjentów dorosłych cierpiących z powodu nadciśnienia tętniczego. Zalecany również podczas kuracji leczniczej symptomatycznej niewydolności serca oraz po niedawno przebytym ataku serca wyłącznie u osób dorosłych. Lek jest dostępny na receptę.

Valtap

Valtap to lek, który należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptorów angiotensyny II. Pomaga on kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze (nadciśnienie), działając poprzez blokowanie aktywności angiotensyny II, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Valtap może być stosowany w leczeniu trzech różnych chorób: wysokiego ciśnienia tętniczego, u osób po niedawno przebytym ataku serca (zawale mięśnia sercowego) oraz w leczeniu objawowej niewydolności serca. Jest to lek na receptę.

Valtap HCT

Valtap HCT to lek, który składa się z dwóch substancji czynnych: walsartanu oraz hydrochlorotiazydu. Ich działanie pomaga w kontrolowaniu wysokiego ciśnienia tętniczego, czyli nadciśnienia. Walsartan należy do grupy antagonistów receptora angiotensyny II, które pomagają w kontrolowaniu ciśnienia krwi. Lek jest dostępny na receptę.

Valzek

Valzek to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną walsartan. Należy do grupy antagonistów receptora angiotensyny II, które pomagają w kontrolowaniu nadciśnienia. Angiotensyna II to substancja powodująca zwężenie naczyń krwionośnych, co powoduje zwiększenie ciśnienia krwi. Walsartan blokuje jej działanie, co powoduje że naczynia krwionośne rozluźniają się, a ciśnienie krwi się obniża. Stosowany jest w leczeniu pacjentów po przebytym świeżym zawale mięśnia sercowego, obniżaniu wysokiego ciśnienia oraz w terapii objawowej niewydolności serca. Jest dostępny na receptę.

Vasilip

Vasilip to lek obniżający stężenie cholesterolu we krwi, który zawiera substancję czynną symwastatynę. Jest on przeznaczony dla osób, u których zdiagnozowano wysokie stężenie cholesterolu. Lek ten jest również stosowany w celu zapobiegania rozwojowi miażdżycy i jej powikłań. Vasilip jest dostępny na receptę.

Vastan

Vastan to lek, który zawiera substancję czynną symwastatynę. Jest stosowany w celu obniżenia we krwi stężenia cholesterolu całkowitego, tak zwanego „złego” cholesterolu (frakcji LDL cholesterolu) oraz tłuszczów nazywanych triglicerydami. Poza tym Vastan powoduje zwiększenie stężenia „dobrego” cholesterolu (frakcji HDL cholesterolu). Jest dostępny na receptę.

Vatoud

Vatoud to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną o nazwie klopidogrel. Jest stosowany u dorosłych pacjentów w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów (skrzeplin) w stwardniałych miażdżycowo naczyniach krwionośnych (tętnicach), co może prowadzić do wystąpienia zdarzeń związanych z miażdżycą tętnic, takich jak udar mózgu, atak serca lub zgon. Lek jest dostępny na receptę.

Vidotin

Vidotin to lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), które mają za zadanie rozszerzać naczynia krwionośne, co ułatwia sercu pompowanie krwi do organizmu. Lek ten jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia) oraz w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia incydentów sercowych, takich jak zawał mięśnia sercowego, u pacjentów z chorobą wieńcową lub u tych, którzy przeszli już zawał mięśnia sercowego i/lub zabieg chirurgiczny mający na celu poprawę ukrwienia mięśnia sercowego poprzez poszerzenie naczyń. Lek jest dostępny na receptę.

Vitaminum E 400 mg Hasco

Vitaminum E 400 mg Hasco to lek zawierający witaminę E (tokoferol), która jest antyoksydantem. Witamina E zapobiega szkodliwemu działaniu wolnych rodników i nadtlenków, przeciwdziała utlenianiu nienasyconych kwasów tłuszczowych i chroni strukturę lipidów błon komórkowych. Preparat jest wskazany w leczeniu niedoboru witaminy E spowodowanego nieprawidłowym wydzielaniem żółci, chronicznym zapaleniem jelit, długotrwałym nieprawidłowym odżywianiem lub zaburzeniami metabolizmu. Lek jest dostępny na receptę.

Vivace

Vivace to lek dostępny na receptę, którego składnikiem aktywnym jest ramipryl. Jest powszechnie stosowany w leczeniu różnych stanów sercowo-naczyniowych, w tym nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Ramipryl działa przez blokowanie enzymu konwertującego angiotensynę, który normalnie zamienia angiotensynę I w bardziej aktywną formę, angiotensynę II. Angiotensyna II powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i zwiększa ciśnienie krwi. Blokując jej produkcję, Vivace pomaga rozszerzyć naczynia krwionośne i obniża ciśnienie krwi, co ułatwia pracę serca.

Vixam

Vixam to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną klopidogrel. Klopidogrel jest inhibitorem agregacji płytek krwi, co oznacza, że pomaga zapobiegać zlepianiu się płytek krwi i tworzeniu zakrzepów. Lek ten jest dostępny na receptę i jest stosowany w profilaktyce przeciwzakrzepowej u dorosłych pacjentów z objawową miażdżycą, w tym u pacjentów po zawale mięśnia sercowego, udarze niedokrwiennym oraz u pacjentów z rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych. Może być również stosowany u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym.

Walsartan Krka

Walsartan Krka to lek, który zawiera substancję czynną walsartan. Jest to lek przeciwnadciśnieniowy, który działa poprzez blokowanie efektów angiotensyny II, substancji wytwarzanej w organizmie człowieka, która powoduje skurcz naczyń krwionośnych i podnosi ciśnienie krwi. Walsartan Krka jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Jest dostępny na receptę.

Xarelto

Xarelto to lek przeciwzakrzepowy, którego substancją czynną jest rywaroksaban. Działa poprzez selektywne i odwracalne hamowanie aktywności czynnika Xa, który jest kluczowym enzymem biorącym udział w procesie krzepnięcia krwi. Lek stosowany jest w celu zapobiegania i leczenia różnych stanów związanych z zakrzepicą i zatorowością, takich jak udary, zakrzepowe zapalenie żył głębokich (ZŻG) oraz zatorowość płucna (ZP). Jest dostępny na receptę.

Ximve

Ximve to lek obniżający stężenie lipidów we krwi, dostępny na receptę. Zawiera substancję czynną simwastatynę. Lek jest wskazany w leczeniu pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, jako uzupełnienie diety, kiedy reakcja na dietę i inne sposoby leczenia niefarmakologicznego okazały się niewystarczające. Może być również stosowany w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów zagrożonych np. wystąpieniem zawału serca.

Zahron

Lek Zahron może powodować zmniejszenie stężenia „złego” cholesterolu i zwiększenie stężenia „dobrego” cholesterolu. Działanie leku Zahron polega na hamowaniu produkcji „złego” cholesterolu w organizmie.Pomaga on także w usuwaniu „złego” cholesterolu z krwi. Substancją czynną preparatu jest rozuwastatyna, lek należący do grupy statyn.

Zahron ASA

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? to lek łączący dwie substancje czynne: rozuwastatynę i kwas acetylosalicylowy. Rozuwastatyna należy do grupy leków zwanych statynami, które regulują poziom lipidów we krwi poprzez obniżanie stężenia cholesterolu i triglicerydów. Kwas acetylosalicylowy w małych dawkach działa przeciwpłytkowo, zmniejszając ryzyko powstawania zakrzepów krwi. Lek jest stosowany u pacjentów po przebytym zawale serca lub z niestabilną dławicą piersiową w celu

Leki zapobiegające zawałowi serca oraz stosowane po zawale

Zawał serca (ostry zespół wieńcowy) stanowi jedno z najpoważniejszych schorzeń układu krążenia i jest główną przyczyną zgonów wśród Polaków. Według najnowszych danych, rocznie w Polsce odnotowuje się ponad 87 tysięcy przypadków zawału serca, przy czym ponad 35% pacjentów umiera zanim dotrze do szpitala. Odpowiednio dobrana farmakoterapia zarówno w profilaktyce, w ostrym stanie zawałowym, jak i w okresie rekonwalescencji może znacząco zwiększyć szanse pacjenta na przeżycie oraz istotnie poprawić jego jakość życia. W artykule szczegółowo omówimy mechanizm powstawania zawału serca, czynniki ryzyka, objawy oraz leki stosowane w profilaktyce i leczeniu tego poważnego schorzenia.

leki stosowane przy zawale

Czym jest zawał serca?

Zawał serca to stan, w którym dochodzi do martwicy tkanki mięśnia sercowego w wyniku niedokrwienia. Najczęstszą przyczyną tego schorzenia jest miażdżyca tętnic wieńcowych, która prowadzi do zwężenia naczyń i ograniczenia przepływu krwi. Kluczowym momentem inicjującym zawał jest pęknięcie blaszki miażdżycowej i utworzenie skrzepliny, która całkowicie blokuje światło naczynia.

Gdy przepływ krwi w tętnicy wieńcowej zostaje zablokowany, komórki mięśnia sercowego zaczynają obumierać już po 15-20 minutach od zamknięcia naczynia. Dlatego tak istotne jest szybkie rozpoznanie objawów zawału i niezwłoczne wezwanie pomocy medycznej. Im dłużej trwa niedokrwienie, tym większy obszar mięśnia sercowego ulega nieodwracalnemu uszkodzeniu.

Typowe objawy zawału serca obejmują:

  • Silny, rozlany ból za mostkiem (dławiący, piekący, ściskający), trwający dłużej niż 20 minut
  • Promieniowanie bólu do lewego ramienia, barku, żuchwy, pleców lub nadbrzusza
  • Duszność, uczucie braku powietrza
  • Zimne poty, bladość skóry
  • Lęk i niepokój
  • Nudności i wymioty (częściej u kobiet)
  • Kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca
  • Osłabienie, zawroty głowy

Warto pamiętać, że u osób starszych i chorujących na cukrzycę objawy zawału mogą być mniej charakterystyczne lub nawet bezobjawowe (tzw. niemy zawał).

Czynniki ryzyka zawału serca

Ryzyko wystąpienia zawału serca wzrasta wraz z obecnością następujących czynników:

Czynniki niemodyfikowalne:

  • Wiek – powyżej 45 lat u mężczyzn, powyżej 55 lat u kobiet
  • Płeć męska (choć w ostatnich latach różnice między płciami zmniejszają się)
  • Obciążenie genetyczne – zawał serca u bliskich krewnych, zwłaszcza w młodym wieku
  • Choroby współistniejące, takie jak cukrzyca czy przewlekła choroba nerek

Czynniki modyfikowalne:

  • Nadciśnienie tętnicze
  • Zaburzenia lipidowe (wysoki poziom cholesterolu LDL, niski HDL, wysokie trójglicerydy)
  • Palenie tytoniu (zwiększa ryzyko nawet 5-krotnie)
  • Otyłość, szczególnie brzuszna
  • Siedzący tryb życia, brak aktywności fizycznej
  • Stres przewlekły
  • Nieprawidłowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i trans
  • U kobiet stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, zwłaszcza w połączeniu z paleniem tytoniu

Farmakoterapia w ostrej fazie zawału serca

W pierwszych godzinach od wystąpienia zawału serca kluczowe znaczenie ma szybka interwencja medyczna. Podstawowym celem leczenia jest przywrócenie przepływu krwi w zamkniętym naczyniu wieńcowym. W ramach pierwszej pomocy przedmedycznej zaleca się podanie choremu (jeśli jest przytomny i nie ma przeciwwskazań) 300 mg aspiryny do rozgryzienia i połknięcia. Następnie, po przewiezieniu pacjenta do szpitala, stosuje się kompleksowe leczenie farmakologiczne równolegle z leczeniem inwazyjnym.

Leki przeciwpłytkowe

Leki te hamują agregację płytek krwi, zapobiegając tworzeniu się zakrzepów i zmniejszając ryzyko zatorów tętniczych:

  • Kwas acetylosalicylowy (aspiryna) – podawany w dawce nasycającej 300-500 mg, następnie 75-160 mg na dobę
  • Klopidogrel – w dawce nasycającej 600 mg, następnie 75 mg na dobę
  • Tikagrelor – nowszy lek o silniejszym działaniu przeciwpłytkowym, dawka nasycająca 180 mg, później 90 mg dwa razy dziennie
  • Prasugrel – zalecany głównie u pacjentów poddanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), dawka nasycająca 60 mg, później 10 mg raz dziennie

Leki przeciwzakrzepowe

Stosowane w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów:

  • Heparyna niefrakcjonowana – podawana dożylnie w ostrym zawale
  • Heparyny drobnocząsteczkowe – enoksaparyna, dalteparyna, nadroparyna
  • Fondaparynuks – syntetyczny pentasacharyd, selektywny inhibitor czynnika Xa

Leki fibrynolityczne

Stosowane w sytuacji, gdy nie ma możliwości wykonania pierwotnej angioplastyki wieńcowej (najlepiej w ciągu pierwszych 12 godzin od wystąpienia objawów):

  • Alteplaza
  • Streptokinaza
  • Tenekteplaza
  • Reteplaza

Leki przeciwbólowe i przeciwlękowe

  • Morfina – podawana dożylnie w celu uśmierzenia bólu i zmniejszenia lęku
  • Benzodiazepiny – stosowane w celu zmniejszenia lęku i napięcia psychicznego

Inne leki stosowane w ostrej fazie zawału

  • Nitrogliceryna – podawana podjęzykowo lub dożylnie w celu rozszerzenia naczyń krwionośnych
  • Beta-blokery – podawane dożylnie lub doustnie w celu zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen
  • Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) – rozpoczynane w pierwszych 24 godzinach u pacjentów z zawałem ściany przedniej, zastoinową niewydolnością serca lub obniżoną frakcją wyrzutową
  • Statyny – rozpoczynane jak najwcześniej, niezależnie od wyjściowego stężenia cholesterolu

Leczenie inwazyjne zawału serca

Obok farmakoterapii, podstawową metodą leczenia zawału serca jest leczenie inwazyjne. Do najważniejszych procedur należą:

Pierwotna angioplastyka wieńcowa (PCI)

Jest to metoda z wyboru w leczeniu zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI), o ile może być wykonana w ciągu 90-120 minut od pierwszego kontaktu medycznego. Polega na wprowadzeniu przez tętnicę (najczęściej udową lub promieniową) cewnika z balonem, rozprężeniu go w miejscu zwężenia i najczęściej implantacji stentu, który utrzymuje naczynie w stanie rozszerzonym.

Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG)

Zabieg kardiochirurgiczny polegający na wszczepieniu pomostów (bypass) omijających miejsce zwężenia tętnicy wieńcowej. W ostrym zawale serca stosowany rzadziej, głównie w przypadku wielonaczyniowej choroby wieńcowej lub gdy angioplastyka jest niemożliwa do wykonania lub nieskuteczna.

Leki stosowane po zawale serca

Po przebytym zawale serca pacjenci powinni pozostać pod stałą opieką kardiologa i przyjmować odpowiednio dobrane leki, które zmniejszają ryzyko ponownego incydentu sercowo-naczyniowego. Leczenie farmakologiczne po zawale serca ma na celu:

  • Zapobieganie tworzeniu się zakrzepów w tętnicach wieńcowych
  • Zmniejszenie obciążenia serca
  • Spowolnienie postępu miażdżycy
  • Poprawę funkcji uszkodzonego mięśnia sercowego
  • Zapobieganie niekorzystnej przebudowie serca

Leki przeciwpłytkowe

Stanowią podstawę leczenia po zawale serca:

  • Kwas acetylosalicylowy (Aspiryna, Acard, Polocard) – w dawce 75-100 mg dziennie, zalecany do stosowania bezterminowo u wszystkich pacjentów po zawale serca bez bezwzględnych przeciwwskazań
  • Klopidogrel (Plavix, Areplex, Clopidix) – 75 mg dziennie przez 6-12 miesięcy po zawale, w zależności od rodzaju implantowanego stentu i ryzyka krwawienia
  • Tikagrelor (Brilique) – 90 mg dwa razy dziennie przez 12 miesięcy
  • Prasugrel (Efient, Bewim) – 10 mg raz dziennie przez 12 miesięcy

Podwójna terapia przeciwpłytkowa (aspiryna + drugi lek przeciwpłytkowy) jest standardem u pacjentów po zawale serca, szczególnie po implantacji stentu. Czas jej trwania zależy od rodzaju stentu, ryzyka krwawienia i innych czynników indywidualnych.

Beta-blokery

Spowalniają czynność serca, obniżają ciśnienie tętnicze i zmniejszają zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen:

  • Metoprolol (Metocard, Betaloc) – 50-200 mg dziennie w dawkach podzielonych
  • Bisoprolol (Bisocard, Bibloc) – 2,5-10 mg raz dziennie
  • Karwedilol (Vivacor, Dilatrend) – 6,25-50 mg w dwóch dawkach podzielonych
  • Nebiwolol (Nebilet) – 2,5-10 mg raz dziennie
  • Atenolol (Atenolol) – 25-100 mg raz dziennie

Beta-blokery zmniejszają śmiertelność po zawale serca o około 20-25%. Szczególnie korzystne są u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca, nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE)

Zmniejszają ciśnienie tętnicze, hamują niekorzystną przebudowę serca i poprawiają rokowanie:

  • Enalapryl (Enarenal, Benalapril) – 5-40 mg dziennie w dawkach podzielonych
  • Lizynopryl (Lisiprol, Ranopril) – 5-40 mg raz dziennie
  • Ramipryl (Tritace, Polpril) – 2,5-10 mg raz dziennie
  • Perindopryl (Prestarium, Perindoran) – 4-8 mg raz dziennie
  • Trandolapryl (Gopten) – 1-4 mg raz dziennie

Inhibitory ACE są szczególnie wskazane u pacjentów z dysfunkcją lewej komory, cukrzycą lub nadciśnieniem tętniczym. Zmniejszają umieralność ogólną i liczbę nagłych zgonów sercowych.

Antagoniści receptora angiotensyny II (sartany)

Stosowane u pacjentów z nietolerancją inhibitorów ACE (np. z powodu kaszlu):

  • Walsartan (Valsacor, Diovan) – 80-320 mg raz dziennie
  • Losartan (Lorista, Cozaar) – 50-100 mg raz dziennie
  • Telmisartan (Micardis, Pritor) – 40-80 mg raz dziennie
  • Kandesartan (Atacand, Karbis) – 8-32 mg raz dziennie

Statyny

Obniżają poziom cholesterolu LDL, stabilizują blaszkę miażdżycową i wykazują działanie przeciwzapalne:

  • Atorwastatyna (Atoris, Tulip, Torvacard) – 40-80 mg raz dziennie
  • Rosuwastatyna (Crosuvo, Roswera) – 10-40 mg raz dziennie
  • Simwastatyna (Simvasterol, Simgal) – 20-40 mg raz dziennie
  • Pitawastatyna (Livazo) – 2-4 mg raz dziennie

Po zawale serca zaleca się intensywną terapię statynami, niezależnie od wyjściowego poziomu cholesterolu. Docelowe stężenie cholesterolu LDL po zawale powinno wynosić <55 mg/dl. Statyny obniżają ryzyko ponownego zawału i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych o około 30%.

Antagoniści aldosteronu (MRA)

Poprawiają rokowanie u pacjentów z dysfunkcją lewej komory lub niewydolnością serca:

  • Eplerenon (Inspra) – 25-50 mg raz dziennie
  • Spironolakton (Spironol, Verospiron) – 25-50 mg raz dziennie

Diuretyki

Stosowane u pacjentów z objawami zastoju lub niewydolnością serca:

  • Furosemid (Furosemidum) – dawkowanie indywidualne
  • Torasemid (Diuver, Trifas) – dawkowanie indywidualne
  • Hydrochlorotiazyd – 12,5-25 mg raz dziennie

Wskazania i przeciwwskazania do stosowania leków po zawale

Leki przeciwpłytkowe

Wskazania: Wszystkie rodzaje zawału serca, profilaktyka wtórna choroby wieńcowej.

Przeciwwskazania: Aktywne krwawienie, ciężka niewydolność wątroby, nadwrażliwość na składniki preparatu, skaza krwotoczna.

Beta-blokery

Wskazania: Wszystkie rodzaje zawału serca bez przeciwwskazań, szczególnie wskazane u pacjentów z tachykardią, nadciśnieniem, zaburzeniami rytmu serca.

Przeciwwskazania: Bradykardia (tętno <50/min), hipotonia (ciśnienie skurczowe <90 mmHg), ostra niewydolność serca, astma oskrzelowa, bloki przedsionkowo-komorowe II i III stopnia, ciężka niewydolność obwodowa.

Inhibitory ACE

Wskazania: Wszystkie rodzaje zawału serca, szczególnie u pacjentów z dysfunkcją lewej komory, cukrzycą lub nadciśnieniem tętniczym.

Przeciwwskazania: Hipotonia, obustronne zwężenie tętnic nerkowych, ciąża, nadwrażliwość (np. obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie), hiperkaliemia.

Statyny

Wskazania: Wszyscy pacjenci po zawale serca, niezależnie od poziomu cholesterolu.

Przeciwwskazania: Ciężka niewydolność wątroby, ciąża, aktywna choroba wątroby, znacznie podwyższone wartości enzymów wątrobowych.

Antagoniści aldosteronu

Wskazania: Pacjenci po zawale serca z dysfunkcją lewej komory (frakcja wyrzutowa <40%) lub niewydolnością serca, szczególnie jeśli współistnieje cukrzyca.

Przeciwwskazania: Hiperkaliemia, ciężka niewydolność nerek (eGFR <30 ml/min/1,73m²), stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (dla eplerenonu).

Efekty długoterminowej farmakoterapii po zawale

Badania kliniczne potwierdzają, że systematyczne przyjmowanie zaleconych leków po zawale serca znacząco zmniejsza ryzyko ponownego incydentu sercowo-naczyniowego oraz poprawia przeżywalność:

  • Kwas acetylosalicylowy zmniejsza ryzyko ponownego zawału o około 25%
  • Beta-blokery redukują śmiertelność po zawale o około 20-25%
  • Inhibitory ACE zmniejszają umieralność ogólną i liczbę nagłych zgonów sercowych o około 15-20%
  • Statyny obniżają ryzyko ponownego zawału i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych o około 30%
  • Podwójna terapia przeciwpłytkowa (ASA + drugi lek przeciwpłytkowy) zmniejsza ryzyko ponownego zawału o 20% w porównaniu do monoterapii aspiryną

Rehabilitacja kardiologiczna po zawale serca

Rehabilitacja kardiologiczna jest integralną częścią leczenia pacjentów po zawale serca. Obejmuje ona:

1. Rehabilitację wczesnoszpitalną

Rozpoczyna się już w pierwszych dobach po zawale, gdy stan pacjenta jest stabilny. Na tym etapie stosuje się ćwiczenia oddechowe, stopniową pionizację pacjenta, naukę samokontroli tętna i ciśnienia.

2. Rehabilitację poszpitalną wczesną

Powinna rozpocząć się w ciągu 2-3 tygodni od wypisu ze szpitala i trwać 4-12 tygodni. W zależności od stanu pacjenta, może być prowadzona w warunkach stacjonarnych (sanatorium) lub ambulatoryjnych. Obejmuje trening fizyczny o stopniowo zwiększanej intensywności, edukację pacjenta oraz wsparcie psychologiczne.

3. Rehabilitację poszpitalną późną

Stanowi kontynuację poprzednich etapów i powinna trwać do końca życia. Jej celem jest utrzymanie osiągniętych efektów, przeciwdziałanie postępowi choroby oraz poprawa jakości życia. Pacjent powinien kontynuować regularną aktywność fizyczną w formie marszów, pływania, jazdy na rowerze lub innych akceptowalnych form ruchu.

Niefarmakologiczne metody profilaktyki zawału serca

Oprócz farmakoterapii, kluczowe znaczenie w zapobieganiu kolejnym zawałom mają zmiany stylu życia:

  • Zaprzestanie palenia tytoniu – palenie zwiększa ryzyko zawału dwukrotnie, a po rzuceniu palenia ryzyko zaczyna spadać już po kilku miesiącach
  • Regularna aktywność fizyczna – zaleca się 30-40 minut aerobowego wysiłku (marsz, pływanie, jazda na rowerze) 3-5 razy w tygodniu
  • Zdrowa dieta – bogata w warzywa, owoce, ryby, pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy, oliwę z oliwek, a uboga w tłuszcze nasycone i trans, czerwone mięso i słodzone napoje
  • Utrzymanie prawidłowej masy ciała – redukcja nadwagi i otyłości, szczególnie otyłości brzusznej
  • Kontrola ciśnienia tętniczego – docelowo <140/90 mmHg, a u wybranych pacjentów <130/80 mmHg
  • Kontrola glikemii – u pacjentów z cukrzycą docelowa wartość HbA1c <7%
  • Ograniczenie spożycia alkoholu – maksymalnie 1-2 jednostki alkoholu dziennie (1 jednostka = 10g etanolu)
  • Redukcja stresu – techniki relaksacyjne, medytacja, joga, zapewnienie odpowiedniej ilości snu

Podsumowanie

Farmakoterapia stanowi podstawę zarówno leczenia ostrego zawału serca, jak i profilaktyki wtórnej. Kluczowe grupy leków to: leki przeciwpłytkowe, beta-blokery, inhibitory ACE i statyny. Pacjenci po zawale serca powinni systematycznie przyjmować zalecone leki oraz regularnie kontrolować się u kardiologa.

Należy pamiętać, że stosowanie się do zaleceń lekarskich i zmiana stylu życia mogą znacząco zmniejszyć ryzyko ponownego zawału i poprawić jakość życia po przebytym incydencie sercowym. Ważne jest również uczestnictwo w programie rehabilitacji kardiologicznej, która poprawia wydolność fizyczną, redukuje czynniki ryzyka i zmniejsza ryzyko ponownej hospitalizacji.

Zawsze konsultuj wszelkie zmiany w przyjmowaniu leków z lekarzem prowadzącym, który najlepiej oceni indywidualne potrzeby i dostosuje terapię do konkretnego przypadku klinicznego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Jak długo po zawale serca trzeba przyjmować leki?

Większość leków po zawale serca należy przyjmować długoterminowo, często do końca życia. Kwas acetylosalicylowy, beta-blokery, inhibitory ACE i statyny są zwykle zalecane bezterminowo. Drugi lek przeciwpłytkowy (klopidogrel, tikagrelor, prasugrel) jest zazwyczaj stosowany przez 12 miesięcy po zawale, choć u niektórych pacjentów może być zalecany dłużej. Czas trwania terapii powinien być ustalony indywidualnie przez kardiologa prowadzącego.

Czy mogę odstawić lub zmienić dawkę leku samodzielnie?

Nigdy nie należy samodzielnie przerywać leczenia lub zmieniać dawkowania leków po zawale serca. Może to prowadzić do poważnych konsekwencji, włącznie z ponownym zawałem lub zgonem. Wszelkie zmiany w terapii powinny być konsultowane z lekarzem prowadzącym.

Jakie są najczęstsze działania niepożądane leków stosowanych po zawale?

  • Leki przeciwpłytkowe: zwiększone ryzyko krwawień (z przewodu pokarmowego, z nosa, łatwiejsze powstawanie siniaków)
  • Beta-blokery: zmęczenie, zawroty głowy, bradykardia, hipotonia, zaburzenia snu, zimne kończyny
  • Inhibitory ACE: kaszel, hipotonia, zawroty głowy, podwyższone stężenie potasu
  • Statyny: bóle mięśniowe, wzrost enzymów wątrobowych, zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Jeśli wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, należy skonsultować się z lekarzem, ale nie przerywać leczenia samodzielnie.

Kiedy mogę wrócić do pracy po zawale serca?

Powrót do pracy zależy od charakteru wykonywanej pracy, stopnia uszkodzenia serca oraz indywidualnych czynników. Zazwyczaj pacjenci z niepowikłanym zawałem i pracą niewymagającą dużego wysiłku fizycznego mogą wrócić do pracy po 4-6 tygodniach. W przypadku pracy fizycznej lub powikłanego zawału okres ten może być dłuższy. Decyzję o powrocie do pracy zawsze podejmuje lekarz prowadzący.

Czy po zawale serca można prowadzić samochód?

Pacjenci po niepowikłanym zawale serca mogą zazwyczaj wrócić do prowadzenia samochodu po 2-4 tygodniach od zawału. W przypadku zawału powikłanego, zaburzeń rytmu serca lub zaburzeń świadomości okres ten może być dłuższy. Kierowcy zawodowi podlegają bardziej rygorystycznym ograniczeniom. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem przed powrotem do prowadzenia pojazdu.

Czy aktywność seksualna jest bezpieczna po zawale serca?

Większość pacjentów może bezpiecznie powrócić do aktywności seksualnej po 2-4 tygodniach od niepowikłanego zawału serca. Przyjmuje się, że jeśli pacjent jest w stanie wejść na drugie piętro bez znaczącej duszności lub bólu w klatce piersiowej, aktywność seksualna jest zazwyczaj bezpieczna. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Czy po zawale serca można się szczepić przeciwko grypie?

Tak, szczepienie przeciwko grypie jest zalecane wszystkim pacjentom po zawale serca. Coroczne szczepienie przeciwko grypie zmniejsza ryzyko ponownego zawału i hospitalizacji z powodu zaostrzenia choroby sercowo-naczyniowej. Również szczepienie przeciwko COVID-19 jest zalecane pacjentom kardiologicznym.

Czy zawał serca można całkowicie wyleczyć?

Zawał serca prowadzi do trwałego uszkodzenia fragmentu mięśnia sercowego, który zastępowany jest tkanką bliznowatą. Tego procesu nie można całkowicie odwrócić. Jednak dzięki odpowiedniemu leczeniu, rehabilitacji i zmianie stylu życia, większość pacjentów może prowadzić pełnowartościowe życie o wysokiej jakości. Nowoczesne metody leczenia i rehabilitacji pozwalają zminimalizować wpływ przebytego zawału na codzienne funkcjonowanie.