Fraxiparine

Fraxiparine to lek przeciwzakrzepowy, który zawiera substancję czynną nazywaną nadroparyną wapniową. Jest to lek na receptę, stosowany w profilaktyce i leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Fraxiparine jest również używany do zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi u pacjentów poddawanych operacjom chirurgicznym lub u pacjentów z ostrym zawałem serca. Pamiętaj, aby zawsze skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed rozpoczęciem stosowania jakiegokolwiek leku.

Fraxiparine Multi

Fraxiparine Multi to lek przeciwzakrzepowy, który zawiera substancję czynną nazywaną nadroparyną wapniową. Jest to lek na receptę, stosowany w profilaktyce i leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Fraxiparine Multi jest również używany do zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi u pacjentów poddawanych operacjom chirurgicznym lub u pacjentów z ostrym zawałem serca.

Gisartan

Gisartan to lek złożony, zawierający dwie substancje czynne: telmisartan i hydrochlorotiazyd. Telmisartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II, które pomagają rozszerzyć naczynia krwionośne i obniżyć ciśnienie tętnicze. Hydrochlorotiazyd to lek moczopędny, który zwiększa wydalanie moczu, co również przyczynia się do obniżenia ciśnienia tętniczego. Gisartan jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego) u osób dorosłych. Jest dostępny na receptę.

Grepid

Grepid to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną klopidogrel. Jest stosowany profilaktycznie w celu zapobiegania epizodom zakrzepowo-zatorowym, przede wszystkim u pacjentów z miażdżycą naczyń krwionośnych oraz po przebytym zawale lub udarze. Klopidogrel jest prolekiem, który w organizmie przekształca się do aktywnego metabolitu. Mechanizm działania polega na wybiórczym wiązaniu się leku z płytkowym receptorem purynowym P2Y12, uniemożliwiając ekspresję receptora glikoproteinowego IIb/IIIa. Grepid jest dostępny na receptę.

Inegy

Inegy to lek złożony, który zawiera dwie substancje czynne – ezetymib oraz symwastatynę. Te składniki aktywne skutecznie obniżają stężenie cholesterolu LDL i triglicerydów we krwi, a także zwiększają stężenie cholesterolu HDL. Lek jest stosowany w celu uzupełnienia codziennej diety w przypadku podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi (hipercholesterolemia pierwotna – heterozygotyczna rodzinna albo nierodzinna) bądź podwyższonego poziomu tłuszczów we krwi (hiperlipidemia mieszana), jeśli podawanie wyłącznie statyn nie przyniosło oczekiwanych rezultatów. Inegy jest dostępny na receptę.

Inspra

Inspra to lek na receptę, dostępny w postaci tabletek powlekanych. Substancją czynną preparatu jest eplerenon. Lek ten jest stosowany u osób dorosłych w leczeniu niewydolności serca, aby zapobiec jej nasileniu oraz zmniejszyć liczbę hospitalizacji w przypadku niedawno przebytego zawału serca (w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca) lub w przypadku utrzymujących się, łagodnych objawów pomimo dotychczasowego leczenia.

Iscover

Iscover to lek na receptę, którego substancją czynną jest klopidogrel. Jest stosowany w profilaktyce powikłań zakrzepowych w miażdżycy oraz zakrzepowo-zatorowych w migotaniu przedsionków. Klopidogrel jest wskazany u dorosłych pacjentów z zawałem mięśnia sercowego, udarem niedokrwiennym oraz rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych. Lek ten jest również stosowany u dorosłych pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym.

Ivipril

Ivipril to lek na receptę, który zawiera substancję czynną ramipryl. Należy on do grupy leków zwanych inhibitorami ACE (inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę). Ivipril działa poprzez zmniejszenie wytwarzania przez organizm substancji, które mogą zwiększać ciśnienie tętnicze, a także rozluźnia i rozszerza naczynia krwionośne, co ułatwia sercu pompowanie krwi do całego ciała. Może być stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia), w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zawału serca lub udaru mózgu, w celu zmniejszenia ryzyka lub opóźnienia pogorszenia czynności nerek (u pacjentów z cukrzycą, jak i bez cukrzycy), w leczeniu choroby serca, w przypadku której serce nie jest w stanie pompować krwi w ilości wystarczającej na potrzeby organizmu (niewydolność serca), oraz po przebytym zawale serca powikłanym niewydolnością serca.

Ivirosina

Ivirosina to lek stosowany przede wszystkim w leczeniu hipercholesterolemii. Działanie lecznicze leku oparte jest o właściwości zastosowanej w nim substancji czynnej – rozuwastatyny. Produkt leczniczy Ivirosina jest wskazany do stosowania w leczeniu hipercholesterolemii pierwotnej u osób dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 10. roku życia (hipercholesterolemia typu IIa, w tym także heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna) lub mieszanej dyslipidemii (typu IIb). Lek jest dostępny na receptę.

Ivisart

Ivisart to lek zawierający walsartan, który jest antagonistą receptora angiotensyny II. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, a także w profilaktyce udaru mózgu i zawału serca. Lek ten jest dostępny na receptę. Wskazany jest do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 6. roku życia.

Kengrexal

Kengrexal to lek przeciwpłytkowy zawierający substancję czynną kangrelor. Jest stosowany razem z innym lekiem przeciwpłytkowym (kwasem acetylosalicylowym) u osób dorosłych z chorobą niedokrwienną serca, u których wykonuje się przezskórną interwencję wieńcową (PCI). Zastosowanie leku Kengrexal zmniejsza ryzyko powstania podczas tego zabiegu zakrzepu, który mógłby ponownie zablokować naczynie krwionośne. Jest to lek na receptę.

Kinzalkomb

Kinzalkomb to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Zawiera dwa składniki aktywne: telmisartan i hydrochlorotiazyd, które współdziałają w celu obniżenia ciśnienia krwi. Telmisartan należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptora angiotensyny II, które pomagają rozszerzyć naczynia krwionośne. Hydrochlorotiazyd jest diuretykiem (lekiem moczopędnym) pomagającym organizmowi pozbyć się nadmiaru płynów poprzez zwiększenie produkcji moczu. Kinzalkomb jest dostępny na receptę.

Kinzalmono

Kinzalmono to lek na receptę, który należy do grupy leków określanych jako antagoniści receptora angiotensyny II. Substancją czynną leku jest telmisartan. Lek Kinzalmono hamuje działanie angiotensyny II, co prowadzi do rozkurczu naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób dorosłych. Ponadto, Kinzalmono jest również stosowany w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowonaczyniowych u osób dorosłych z grupy ryzyka.

Kogavant

Kogavant to lek zawierający substancję czynną o nazwie tikagrelor, która należy do grupy leków przeciwpłytkowych. Stosuje się go w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym u osób dorosłych, u których wystąpił zawał serca lub dławica piersiowa niestabilna. Lek ten pomaga zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia kolejnego zawału serca lub udaru, albo zgonu z powodu choroby związanej z sercem lub naczyniami krwionośnymi. Kogavant jest dostępny na receptę.

Laktomag B6

Laktomag B6 to lek dostępny bez recepty, który zawiera magnez w postaci łatwo przyswajalnej soli organicznej (wodoroasparaginianu magnezu – 1000 mg, 70 mg jonów Mg2+) oraz witaminę B6 (5 mg), która zwiększa biodostępność magnezu i zmniejsza jego wydalanie z moczem. Stosowany jest w profilaktyce powikłań związanych z niedoborem magnezu i/lub witaminy B6 oraz uzupełnianiu stwierdzonych niedoborów. Zalecany jest do stosowania profilaktycznie w stanach przewlekłego zmęczenia fizycznego i psychicznego, nadpobudliwości nerwowej, w sytuacjach wywołujących stres, depresjach, problemach ze snem, bólach mięśni. Może być stosowany również w profilaktyce stanów zwiększonego zapotrzebowania na magnez i witaminę B6, na przykład w okresie szybkiego wzrostu u dzieci i młodzieży oraz przy intensywnej pracy umysłowej.

Lecardi

Lecardi to lek zawierający kwas acetylosalicylowy, który hamuje zlepianie się (agregację) płytek krwi. Jest przeznaczony do długotrwałego profilaktycznego stosowania w chorobach, które grożą powstaniem zakrzepów, zatorów w naczyniach krwionośnych. Lek stosuje się w zapobieganiu zawałowi serca, chorobom sercowo-naczyniowym u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową, niestabilnej dławicy piersiowej w wywiadzie, z wyjątkiem ostrej fazy, po zabiegach chirurgicznych lub interwencyjnych na naczyniach, np. wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych, angioplastyce wieńcowej oraz w zapobieganiu napadom przejściowego niedokrwienia mózgu i niedokrwiennego udaru mózgu oraz po ich przebyciu. Lek dostępny jest na receptę.

Legrex

Legrex to lek przeciwpłytkowy zawierający tikagrelor, stosowany u dorosłych po przebytym zawale serca. W połączeniu z kwasem acetylosalicylowym, pomaga zmniejszyć ryzyko kolejnego zawału serca, udaru lub zgonu z powodu choroby sercowo-naczyniowej. Legrex działa, hamując zlepianie się płytek krwi i zapobiegając powstawaniu zakrzepów.

Lescol

Lescol to lek na receptę, który jest często stosowany w leczeniu hipercholesterolemii, czyli podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi. Lek ten działa poprzez zmniejszenie produkcji cholesterolu przez wątrobę, co pomaga w redukcji ryzyka chorób serca. Lescol jest dostępny w postaci kapsułek do przyjmowania doustnego. Wskazaniem do stosowania leku jest pierwotna hipercholesterolemia oraz mieszana dyslipidemia.

Lescol XL

Lescol XL to lek w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, zawierający 80mg fluwastatyny. Stosowany jest w celu obniżenia poziomu cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Lek jest dostępny na receptę. Jest także używany w zapobieganiu ciężkim zdarzeniom sercowym (np. zawałowi serca) u pacjentów wcześniej poddanych cewnikowaniu serca, interwencji w obrębie naczyń serca.

Lextril

Lextril to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną peryndopryl. Należy do grupy inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitory ACE). Jego działanie polega na rozszerzaniu naczyń krwionośnych, co sprawia, że serce łatwiej pompuje krew do ciała. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, objawowej niewydolności serca oraz w celu zmniejszenia ryzyka zdarzeń sercowych u pacjentów z zawałem serca i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie. Lek jest dostępny na receptę.

Lignocainum Hydrochloricum WZF

Lignocainum Hydrochloricum WZF to lek dostępny na receptę, który ma działanie miejscowo znieczulające i przeciwarytmiczne. Hamuje wytwarzanie i przewodzenie bodźców we włóknach nerwowych oraz w układzie przewodzącym serca. Stosowany jest w znieczuleniu miejscowym – nasiękowym, w blokadach nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, podpajęczynówkowym, zewnątrzoponowym – podczas zabiegów z zakresu chirurgii ogólnej, urologii, ortopedii, ginekologii, położnictwa, a także w różnych procedurach diagnostycznych i terapeutycznych. Ponadto, jest stosowany w komorowych zaburzeniach rytmu serca.

Lipegis

Lipegis to lek, który zawiera substancję czynną ezetymib. Jest to substancja selektywnie ograniczająca wchłanianie cholesterolu i steroli roślinnych w jelitach, co prowadzi do obniżenia stężenia lipidów we krwi. Lek jest wskazany w terapii hipercholesterolemii. Lipegis jest dostępny na receptę.

Lisihexal 5, 10, 20

Lisihexal to lek, który zawiera substancję czynną lizynopryl. Jest to inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE), który skutecznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Wskazaniami do stosowania leku Lisihexal są: nadciśnienie tętnicze samoistne i naczyniowo-nerkowe, zastoinowa niewydolność serca, ostry zawał serca u pacjentów stabilnych hemodynamicznie, bez wstrząsu kardiogennego, z ciśnieniem tętniczym krwi powyżej 100 mmHg oraz mikroalbuminuria w przebiegu cukrzycy. Lisihexal jest lekiem na receptę.

Lisinoratio

Lisinoratio to lek, który zawiera substancję czynną lizynopryl. Jest to inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), który działa poprzez hamowanie enzymu konwertującego angiotensynę I w angiotensynę II, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Stosuje się go w leczeniu nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, a także u pacjentów z cukrzycą typu 2 i początkową nefropatią. Lisinoratio jest dostępny na receptę.

Lofradyk

Lofradyk to lek przeciwpłytkowy dostępny na receptę. Zawiera substancję czynną klopidogrel. Jest stosowany u dorosłych w profilaktyce przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy. Wskazany jest dla pacjentów po zawałach mięśnia sercowego, udarach niedokrwiennych oraz z rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych. Lek zapobiega zlepianiu się płytek krwi, co ogranicza ryzyko tworzenia się zakrzepów.

Lojuxta

Lojuxta to lek, który jest wskazany do stosowania jako uzupełnienie innego leczenia obniżającego stężenie lipidów i diety niskotłuszczowej, z jednoczesnym stosowaniem aferezy lipoprotein o małej gęstości (LDL) lub bez niej, u dorosłych pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną (HoFH). Jest dostępny na receptę. Lek jest wydawany w postaci twardych kapsułek.

Losmina

Losmina to lek przeciwzakrzepowy zawierający enoksaparynę sodową jako substancję czynną. Lek jest stosowany w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i wysokiego ryzyka. Losmina jest dostępna na receptę.

Lotensin

Lotensin to lek, który zawiera substancję czynną benazepril. Jest to inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), który pomaga kontrolować wysokie ciśnienie krwi. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, a także jako leczenie wspomagające w zastoinowej niewydolności serca. Lotensin jest dostępny na receptę. W przypadku postępującej przewlekłej niewydolności nerek (klirens kreatyniny 30-60 ml/min) zalecane są tabletki o dawce 10 mg.

Magvit B6

Magvit B6 to lek dostępny bez recepty, który zawiera sól magnezową kwasu mlekowego oraz witaminę B6 (chlorowodorek pirydoksyny). Magnez reguluje przepływ jonów w komórce, zmniejszając pobudliwość nerwowo-mięśniową i współdziałając z jonami wapnia w tworzeniu struktury kości. Lek jest zalecany do stosowania w profilaktyce i leczeniu niedoborów magnezu i witaminy B6. Ponadto, ilość witaminy B6 zawarta w jednej tabletce preparatu Magvit B6 jest wystarczająca do zabezpieczenia organizmu przed niedoborem.

Malidum

Malidum to lek stosowany w leczeniu niewydolności serca. Substancją czynną leku jest eplerenon. Każda tabletka zawiera 25 mg eplerenonu. Lek należy do grupy leków nazywanych wybiórczymi antagonistami aldosteronu. Leki te blokują działanie aldosteronu, substancji wytwarzanej przez organizm, która kontroluje ciśnienie tętnicze i czynność serca. Zwiększone stężenie aldosteronu może powodować w organizmie zmiany, prowadzące do niewydolności serca. Malidum jest dostępny na receptę.

MBE

MBE to lek dostępny bez recepty. W skład tego leku wchodzi 100 mg jonów magnezu (w postaci magnezu cytrynianu) oraz 10 mg pirydoksyny chlorowodorku (witamina B6). Lek jest zalecany w przypadku niedoboru magnezu. Objawy niedoboru magnezu mogą obejmować nerwowość, drażliwość, wahania nastroju, łagodny lęk, niepokój, przejściowe uczucie zmęczenia, ospałość, zaburzenia snu w niewielkim nasileniu; objawy lęku, takie jak kurcze przewodu pokarmowego lub kołatanie serca (bez zaburzeń serca); kurcze mięśni, mrowienie, drganie powiek. Uzupełnienie magnezu może złagodzić te objawy. W przypadku braku poprawy po miesiącu stosowania leku, kontynuowanie leczenia nie jest zalecane.

Mecorlong

Mecorlong to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną metoprolol. Jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 6 lat, dławicy piersiowej (ból w klatce piersiowej spowodowany zwężeniem tętnic serca), nieregularnego rytmu serca (zaburzenia rytmu serca) oraz stabilnej, objawowej niewydolności serca (stan, w którym objętość krwi wypompowywanej z serca jest mniejsza niż potrzeby organizmu) wraz z innymi lekami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca. Lek jest również stosowany w profilaktyce ponownych zawałów mięśnia sercowego lub uszkodzenia serca w następstwie zawału mięśnia sercowego.

Medipril

Medipril to lek, który zawiera substancję czynną o nazwie ramipryl. Należy on do grupy leków zwanych inhibitorami ACE (inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę). Medipril działa poprzez zmniejszenie produkcji substancji w organizmie, które mogą zwiększać ciśnienie tętnicze, rozluźnia i rozszerza naczynia krwionośne, ułatwiając sercu pompowanie krwi do całego ciała. Medipril może być stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia), w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zawału serca lub udaru mózgu, w celu zmniejszenia ryzyka lub opóźnienia pogorszenia czynności nerek (zarówno u pacjentów z cukrzycą, jak i bez cukrzycy), w leczeniu choroby serca, w przypadku której serce nie jest w stanie pompować krwi w ilości wystarczającej na potrzeby organizmu (niewydolność serca), oraz po przebytym zawale serca powikłanym niewydolnością serca. Jest dostępny na receptę.

Metalyse

Metalyse to lek stosowany w leczeniu trombolitycznym ostrego zawału mięśnia sercowego z przetrwałym uniesieniem odcinka ST lub świeżym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa. Leczenie należy rozpocząć w ciągu 6 godzin od momentu wystąpienia objawów ostrego zawału mięśnia sercowego. Jest to lek na receptę.

Metocard

Metocard to lek, który zawiera substancję czynną metoprolol, należącą do grupy beta-blokerów. Lek ten jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej oraz zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza częstoskurczu nadkomorowego. Metocard jest również stosowany pomocniczo u osób chorych na nadczynność tarczycy. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.

Metocard ZK

Metocard ZK to lek w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, którego substancją czynną jest metoprolol. Metoprolol należy do grupy beta-blokerów i powoduje zmniejszenie częstotliwości rytmu serca oraz siły jego skurczu, a także obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu dławicy piersiowej, nadciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzeń rytmu serca. Metocard ZK jest dostępny na receptę.

Metogen SC

Metogen SC to lek na receptę, który zawiera substancję czynną – bursztynian metoprololu. Jest to wybiórczy beta-adrenolityk, który działa głównie na serce. Lek jest stosowany w stabilnej, przewlekłej, łagodnej do umiarkowanej niewydolności serca z zaburzoną czynnością lewej komory (frakcja wyrzutowa < 40%) jako uzupełnienie leczenia standardowego inhibitorami ACE i lekami moczopędnymi. Ponadto, Metogen SC jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca, niewydolności serca oraz dławicy piersiowej.

Metohexal ZK

MetoHexal ZK to lek, który zawiera substancję czynną metoprololu bursztynian. Jest to wybiórczy beta-adrenolityk, który działa na serce, powodując obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz zwiększenie siły skurczu serca. Stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, bólu w klatce piersiowej, zaburzeń rytmu serca, po przebytej ostrej fazie zawału mięśnia sercowego oraz w zapobieganiu migrenie. Lek jest dostępny na receptę.

Metoprolol Biofarm ZK

Metoprolol Biofarm ZK to lek z grupy wybiórczych beta-adrenolityków, który zawiera substancję czynną – winian metoprololu. Działa poprzez blokowanie receptorów beta, głównie beta1, co prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi oraz zwiększenia siły skurczu serca. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, zaburzeń rytmu serca, a także w profilaktyce migreny i stabilnej objawowej niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.

Micardis

Micardis to lek na receptę, który zawiera substancję czynną telmisartan. Jest stosowany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych. Lek ten działa poprzez blokowanie receptorów angiotensyny II, co prowadzi do rozkurczu naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Micardis jest również stosowany w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych u osób dorosłych z grupy ryzyka, u których stwierdzono zmniejszony dopływ krwi do serca lub nóg, którzy przebyli udar mózgu lub u których stwierdzono cukrzycę wysokiego ryzyka.

Micardisplus

MicardisPlus to lek złożony, który zawiera antagonistę receptora angiotensyny II – telmisartan oraz diuretyk tiazydowy – hydrochlorotiazyd. Lek jest stosowany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u osób, u których ciśnienie tętnicze nie jest kontrolowane w sposób wystarczający po zastosowaniu samego telmisartanu. MicardisPlus jest dostępny na receptę.

Mirpresoc

Mirpresoc, zawierający telmisartan, jest lekiem przeciwnadciśnieniowym, który zapobiega skurczom ścian naczyń krwionośnych. Należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II. Działa poprzez blokowanie receptorów angiotensyny II, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz w profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego u osób z grupy ryzyka. Lek jest dostępny na receptę.

Mizetib

Mizetib to lek stosowany w celu obniżenia podwyższonego stężenia cholesterolu. Substancją aktywną preparatu jest ezetymib, który zmniejsza stężenie lipidów poprzez hamowanie wchłaniania cholesterolu. Lek występuje w postaci tabletek. Jest dostępny na receptę.

Neoparin

Neoparin to lek przeciwzakrzepowy w formie roztworów przeznaczonych do wstrzykiwań. Głównym składnikiem jest enoksaparyna sodowa, która jest heparyną drobnocząsteczkową. Lek jest stosowany przede wszystkim w celu zapobiegania żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej. Jest również używany do leczenia zakrzepicy żył głębokich, niestabilnej dławicy piersiowej oraz świeżego zawału mięśnia sercowego. Neoparin jest dostępny na receptę.

Neoparin Forte

Neoparin Forte to lek przeciwzakrzepowy dostępny na receptę, który jest podawany w formie zastrzyków. Jest stosowany w leczeniu zakrzepów już występujących we krwi pacjenta lub w celu zapobiegania ich tworzenia po zabiegach chirurgicznych, w przebiegu chorób uniemożliwiających poruszanie się, w niestabilnej dławicy piersiowej, po zawale serca. Substancją czynną leku jest enoksaparyna sodowa.

Neoparin Multi

Neoparin Multi to lek zawierający enoksaparynę sodową, która jest heparyną drobnocząsteczkową (HDCz). Działa na dwa sposoby: zapobiega powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi oraz uniemożliwia formowanie się nowych skrzepów. Jest stosowany w leczeniu zakrzepów już istniejących, a także w celu zapobiegania tworzenia się nowych zakrzepów. Lek jest dostępny na receptę.

Neuroas

Neuroas to lek, który zawiera substancje czynne: cyjanokobalaminę, pirydoksynę i tiaminę. Jest stosowany jako leczenie wspomagające w chorobach nerwów obwodowych różnego pochodzenia, takich jak polineuropatia, nerwoból, zapalenie nerwów obwodowych. Lek jest dostępny na receptę.

Nitracor

Nitracor to lek w postaci roztworu do infuzji, zawierający substancję czynną nitroglicerynę. Nitrogliceryna ma silne, krótkotrwałe działanie rozkurczające na mięśnie gładkie, głównie naczyń krwionośnych. Lek jest stosowany w leczeniu zamkniętym. Wskazania do stosowania Nitracor to między innymi dławica piersiowa niestabilna, niewydolność krążenia, obrzęk płuc w przebiegu ostrej niewydolności lewej komory serca oraz zawał mięśnia sercowego. Nitracor jest dostępny na receptę.

Nitrocard

Nitrocard to lek dostępny na receptę, który jest stosowany miejscowo. Zawiera substancję czynną nitroglicerynę, która pomaga zmniejszyć niedotlenienie mięśnia sercowego i poprawia objętość minutową. Jest wskazany do stosowania w profilaktyce bólów dławicowych, zarówno samodzielnie, jak i w połączeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi.

Nivenol

Nivenol to lek przeciwpłytkowy, który zawiera substancję czynną klopidogrel. Jest stosowany w celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów, które mogą prowadzić do udaru mózgu, ataku serca lub nawet śmierci. Lek jest dostępny na receptę.

Leki zapobiegające zawałowi serca oraz stosowane po zawale

Zawał serca (ostry zespół wieńcowy) stanowi jedno z najpoważniejszych schorzeń układu krążenia i jest główną przyczyną zgonów wśród Polaków. Według najnowszych danych, rocznie w Polsce odnotowuje się ponad 87 tysięcy przypadków zawału serca, przy czym ponad 35% pacjentów umiera zanim dotrze do szpitala. Odpowiednio dobrana farmakoterapia zarówno w profilaktyce, w ostrym stanie zawałowym, jak i w okresie rekonwalescencji może znacząco zwiększyć szanse pacjenta na przeżycie oraz istotnie poprawić jego jakość życia. W artykule szczegółowo omówimy mechanizm powstawania zawału serca, czynniki ryzyka, objawy oraz leki stosowane w profilaktyce i leczeniu tego poważnego schorzenia.

leki stosowane przy zawale

Czym jest zawał serca?

Zawał serca to stan, w którym dochodzi do martwicy tkanki mięśnia sercowego w wyniku niedokrwienia. Najczęstszą przyczyną tego schorzenia jest miażdżyca tętnic wieńcowych, która prowadzi do zwężenia naczyń i ograniczenia przepływu krwi. Kluczowym momentem inicjującym zawał jest pęknięcie blaszki miażdżycowej i utworzenie skrzepliny, która całkowicie blokuje światło naczynia.

Gdy przepływ krwi w tętnicy wieńcowej zostaje zablokowany, komórki mięśnia sercowego zaczynają obumierać już po 15-20 minutach od zamknięcia naczynia. Dlatego tak istotne jest szybkie rozpoznanie objawów zawału i niezwłoczne wezwanie pomocy medycznej. Im dłużej trwa niedokrwienie, tym większy obszar mięśnia sercowego ulega nieodwracalnemu uszkodzeniu.

Typowe objawy zawału serca obejmują:

  • Silny, rozlany ból za mostkiem (dławiący, piekący, ściskający), trwający dłużej niż 20 minut
  • Promieniowanie bólu do lewego ramienia, barku, żuchwy, pleców lub nadbrzusza
  • Duszność, uczucie braku powietrza
  • Zimne poty, bladość skóry
  • Lęk i niepokój
  • Nudności i wymioty (częściej u kobiet)
  • Kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca
  • Osłabienie, zawroty głowy

Warto pamiętać, że u osób starszych i chorujących na cukrzycę objawy zawału mogą być mniej charakterystyczne lub nawet bezobjawowe (tzw. niemy zawał).

Czynniki ryzyka zawału serca

Ryzyko wystąpienia zawału serca wzrasta wraz z obecnością następujących czynników:

Czynniki niemodyfikowalne:

  • Wiek – powyżej 45 lat u mężczyzn, powyżej 55 lat u kobiet
  • Płeć męska (choć w ostatnich latach różnice między płciami zmniejszają się)
  • Obciążenie genetyczne – zawał serca u bliskich krewnych, zwłaszcza w młodym wieku
  • Choroby współistniejące, takie jak cukrzyca czy przewlekła choroba nerek

Czynniki modyfikowalne:

  • Nadciśnienie tętnicze
  • Zaburzenia lipidowe (wysoki poziom cholesterolu LDL, niski HDL, wysokie trójglicerydy)
  • Palenie tytoniu (zwiększa ryzyko nawet 5-krotnie)
  • Otyłość, szczególnie brzuszna
  • Siedzący tryb życia, brak aktywności fizycznej
  • Stres przewlekły
  • Nieprawidłowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i trans
  • U kobiet stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, zwłaszcza w połączeniu z paleniem tytoniu

Farmakoterapia w ostrej fazie zawału serca

W pierwszych godzinach od wystąpienia zawału serca kluczowe znaczenie ma szybka interwencja medyczna. Podstawowym celem leczenia jest przywrócenie przepływu krwi w zamkniętym naczyniu wieńcowym. W ramach pierwszej pomocy przedmedycznej zaleca się podanie choremu (jeśli jest przytomny i nie ma przeciwwskazań) 300 mg aspiryny do rozgryzienia i połknięcia. Następnie, po przewiezieniu pacjenta do szpitala, stosuje się kompleksowe leczenie farmakologiczne równolegle z leczeniem inwazyjnym.

Leki przeciwpłytkowe

Leki te hamują agregację płytek krwi, zapobiegając tworzeniu się zakrzepów i zmniejszając ryzyko zatorów tętniczych:

  • Kwas acetylosalicylowy (aspiryna) – podawany w dawce nasycającej 300-500 mg, następnie 75-160 mg na dobę
  • Klopidogrel – w dawce nasycającej 600 mg, następnie 75 mg na dobę
  • Tikagrelor – nowszy lek o silniejszym działaniu przeciwpłytkowym, dawka nasycająca 180 mg, później 90 mg dwa razy dziennie
  • Prasugrel – zalecany głównie u pacjentów poddanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), dawka nasycająca 60 mg, później 10 mg raz dziennie

Leki przeciwzakrzepowe

Stosowane w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów:

  • Heparyna niefrakcjonowana – podawana dożylnie w ostrym zawale
  • Heparyny drobnocząsteczkowe – enoksaparyna, dalteparyna, nadroparyna
  • Fondaparynuks – syntetyczny pentasacharyd, selektywny inhibitor czynnika Xa

Leki fibrynolityczne

Stosowane w sytuacji, gdy nie ma możliwości wykonania pierwotnej angioplastyki wieńcowej (najlepiej w ciągu pierwszych 12 godzin od wystąpienia objawów):

  • Alteplaza
  • Streptokinaza
  • Tenekteplaza
  • Reteplaza

Leki przeciwbólowe i przeciwlękowe

  • Morfina – podawana dożylnie w celu uśmierzenia bólu i zmniejszenia lęku
  • Benzodiazepiny – stosowane w celu zmniejszenia lęku i napięcia psychicznego

Inne leki stosowane w ostrej fazie zawału

  • Nitrogliceryna – podawana podjęzykowo lub dożylnie w celu rozszerzenia naczyń krwionośnych
  • Beta-blokery – podawane dożylnie lub doustnie w celu zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen
  • Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) – rozpoczynane w pierwszych 24 godzinach u pacjentów z zawałem ściany przedniej, zastoinową niewydolnością serca lub obniżoną frakcją wyrzutową
  • Statyny – rozpoczynane jak najwcześniej, niezależnie od wyjściowego stężenia cholesterolu

Leczenie inwazyjne zawału serca

Obok farmakoterapii, podstawową metodą leczenia zawału serca jest leczenie inwazyjne. Do najważniejszych procedur należą:

Pierwotna angioplastyka wieńcowa (PCI)

Jest to metoda z wyboru w leczeniu zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI), o ile może być wykonana w ciągu 90-120 minut od pierwszego kontaktu medycznego. Polega na wprowadzeniu przez tętnicę (najczęściej udową lub promieniową) cewnika z balonem, rozprężeniu go w miejscu zwężenia i najczęściej implantacji stentu, który utrzymuje naczynie w stanie rozszerzonym.

Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG)

Zabieg kardiochirurgiczny polegający na wszczepieniu pomostów (bypass) omijających miejsce zwężenia tętnicy wieńcowej. W ostrym zawale serca stosowany rzadziej, głównie w przypadku wielonaczyniowej choroby wieńcowej lub gdy angioplastyka jest niemożliwa do wykonania lub nieskuteczna.

Leki stosowane po zawale serca

Po przebytym zawale serca pacjenci powinni pozostać pod stałą opieką kardiologa i przyjmować odpowiednio dobrane leki, które zmniejszają ryzyko ponownego incydentu sercowo-naczyniowego. Leczenie farmakologiczne po zawale serca ma na celu:

  • Zapobieganie tworzeniu się zakrzepów w tętnicach wieńcowych
  • Zmniejszenie obciążenia serca
  • Spowolnienie postępu miażdżycy
  • Poprawę funkcji uszkodzonego mięśnia sercowego
  • Zapobieganie niekorzystnej przebudowie serca

Leki przeciwpłytkowe

Stanowią podstawę leczenia po zawale serca:

  • Kwas acetylosalicylowy (Aspiryna, Acard, Polocard) – w dawce 75-100 mg dziennie, zalecany do stosowania bezterminowo u wszystkich pacjentów po zawale serca bez bezwzględnych przeciwwskazań
  • Klopidogrel (Plavix, Areplex, Clopidix) – 75 mg dziennie przez 6-12 miesięcy po zawale, w zależności od rodzaju implantowanego stentu i ryzyka krwawienia
  • Tikagrelor (Brilique) – 90 mg dwa razy dziennie przez 12 miesięcy
  • Prasugrel (Efient, Bewim) – 10 mg raz dziennie przez 12 miesięcy

Podwójna terapia przeciwpłytkowa (aspiryna + drugi lek przeciwpłytkowy) jest standardem u pacjentów po zawale serca, szczególnie po implantacji stentu. Czas jej trwania zależy od rodzaju stentu, ryzyka krwawienia i innych czynników indywidualnych.

Beta-blokery

Spowalniają czynność serca, obniżają ciśnienie tętnicze i zmniejszają zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen:

  • Metoprolol (Metocard, Betaloc) – 50-200 mg dziennie w dawkach podzielonych
  • Bisoprolol (Bisocard, Bibloc) – 2,5-10 mg raz dziennie
  • Karwedilol (Vivacor, Dilatrend) – 6,25-50 mg w dwóch dawkach podzielonych
  • Nebiwolol (Nebilet) – 2,5-10 mg raz dziennie
  • Atenolol (Atenolol) – 25-100 mg raz dziennie

Beta-blokery zmniejszają śmiertelność po zawale serca o około 20-25%. Szczególnie korzystne są u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca, nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE)

Zmniejszają ciśnienie tętnicze, hamują niekorzystną przebudowę serca i poprawiają rokowanie:

  • Enalapryl (Enarenal, Benalapril) – 5-40 mg dziennie w dawkach podzielonych
  • Lizynopryl (Lisiprol, Ranopril) – 5-40 mg raz dziennie
  • Ramipryl (Tritace, Polpril) – 2,5-10 mg raz dziennie
  • Perindopryl (Prestarium, Perindoran) – 4-8 mg raz dziennie
  • Trandolapryl (Gopten) – 1-4 mg raz dziennie

Inhibitory ACE są szczególnie wskazane u pacjentów z dysfunkcją lewej komory, cukrzycą lub nadciśnieniem tętniczym. Zmniejszają umieralność ogólną i liczbę nagłych zgonów sercowych.

Antagoniści receptora angiotensyny II (sartany)

Stosowane u pacjentów z nietolerancją inhibitorów ACE (np. z powodu kaszlu):

  • Walsartan (Valsacor, Diovan) – 80-320 mg raz dziennie
  • Losartan (Lorista, Cozaar) – 50-100 mg raz dziennie
  • Telmisartan (Micardis, Pritor) – 40-80 mg raz dziennie
  • Kandesartan (Atacand, Karbis) – 8-32 mg raz dziennie

Statyny

Obniżają poziom cholesterolu LDL, stabilizują blaszkę miażdżycową i wykazują działanie przeciwzapalne:

  • Atorwastatyna (Atoris, Tulip, Torvacard) – 40-80 mg raz dziennie
  • Rosuwastatyna (Crosuvo, Roswera) – 10-40 mg raz dziennie
  • Simwastatyna (Simvasterol, Simgal) – 20-40 mg raz dziennie
  • Pitawastatyna (Livazo) – 2-4 mg raz dziennie

Po zawale serca zaleca się intensywną terapię statynami, niezależnie od wyjściowego poziomu cholesterolu. Docelowe stężenie cholesterolu LDL po zawale powinno wynosić <55 mg/dl. Statyny obniżają ryzyko ponownego zawału i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych o około 30%.

Antagoniści aldosteronu (MRA)

Poprawiają rokowanie u pacjentów z dysfunkcją lewej komory lub niewydolnością serca:

  • Eplerenon (Inspra) – 25-50 mg raz dziennie
  • Spironolakton (Spironol, Verospiron) – 25-50 mg raz dziennie

Diuretyki

Stosowane u pacjentów z objawami zastoju lub niewydolnością serca:

  • Furosemid (Furosemidum) – dawkowanie indywidualne
  • Torasemid (Diuver, Trifas) – dawkowanie indywidualne
  • Hydrochlorotiazyd – 12,5-25 mg raz dziennie

Wskazania i przeciwwskazania do stosowania leków po zawale

Leki przeciwpłytkowe

Wskazania: Wszystkie rodzaje zawału serca, profilaktyka wtórna choroby wieńcowej.

Przeciwwskazania: Aktywne krwawienie, ciężka niewydolność wątroby, nadwrażliwość na składniki preparatu, skaza krwotoczna.

Beta-blokery

Wskazania: Wszystkie rodzaje zawału serca bez przeciwwskazań, szczególnie wskazane u pacjentów z tachykardią, nadciśnieniem, zaburzeniami rytmu serca.

Przeciwwskazania: Bradykardia (tętno <50/min), hipotonia (ciśnienie skurczowe <90 mmHg), ostra niewydolność serca, astma oskrzelowa, bloki przedsionkowo-komorowe II i III stopnia, ciężka niewydolność obwodowa.

Inhibitory ACE

Wskazania: Wszystkie rodzaje zawału serca, szczególnie u pacjentów z dysfunkcją lewej komory, cukrzycą lub nadciśnieniem tętniczym.

Przeciwwskazania: Hipotonia, obustronne zwężenie tętnic nerkowych, ciąża, nadwrażliwość (np. obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie), hiperkaliemia.

Statyny

Wskazania: Wszyscy pacjenci po zawale serca, niezależnie od poziomu cholesterolu.

Przeciwwskazania: Ciężka niewydolność wątroby, ciąża, aktywna choroba wątroby, znacznie podwyższone wartości enzymów wątrobowych.

Antagoniści aldosteronu

Wskazania: Pacjenci po zawale serca z dysfunkcją lewej komory (frakcja wyrzutowa <40%) lub niewydolnością serca, szczególnie jeśli współistnieje cukrzyca.

Przeciwwskazania: Hiperkaliemia, ciężka niewydolność nerek (eGFR <30 ml/min/1,73m²), stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (dla eplerenonu).

Efekty długoterminowej farmakoterapii po zawale

Badania kliniczne potwierdzają, że systematyczne przyjmowanie zaleconych leków po zawale serca znacząco zmniejsza ryzyko ponownego incydentu sercowo-naczyniowego oraz poprawia przeżywalność:

  • Kwas acetylosalicylowy zmniejsza ryzyko ponownego zawału o około 25%
  • Beta-blokery redukują śmiertelność po zawale o około 20-25%
  • Inhibitory ACE zmniejszają umieralność ogólną i liczbę nagłych zgonów sercowych o około 15-20%
  • Statyny obniżają ryzyko ponownego zawału i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych o około 30%
  • Podwójna terapia przeciwpłytkowa (ASA + drugi lek przeciwpłytkowy) zmniejsza ryzyko ponownego zawału o 20% w porównaniu do monoterapii aspiryną

Rehabilitacja kardiologiczna po zawale serca

Rehabilitacja kardiologiczna jest integralną częścią leczenia pacjentów po zawale serca. Obejmuje ona:

1. Rehabilitację wczesnoszpitalną

Rozpoczyna się już w pierwszych dobach po zawale, gdy stan pacjenta jest stabilny. Na tym etapie stosuje się ćwiczenia oddechowe, stopniową pionizację pacjenta, naukę samokontroli tętna i ciśnienia.

2. Rehabilitację poszpitalną wczesną

Powinna rozpocząć się w ciągu 2-3 tygodni od wypisu ze szpitala i trwać 4-12 tygodni. W zależności od stanu pacjenta, może być prowadzona w warunkach stacjonarnych (sanatorium) lub ambulatoryjnych. Obejmuje trening fizyczny o stopniowo zwiększanej intensywności, edukację pacjenta oraz wsparcie psychologiczne.

3. Rehabilitację poszpitalną późną

Stanowi kontynuację poprzednich etapów i powinna trwać do końca życia. Jej celem jest utrzymanie osiągniętych efektów, przeciwdziałanie postępowi choroby oraz poprawa jakości życia. Pacjent powinien kontynuować regularną aktywność fizyczną w formie marszów, pływania, jazdy na rowerze lub innych akceptowalnych form ruchu.

Niefarmakologiczne metody profilaktyki zawału serca

Oprócz farmakoterapii, kluczowe znaczenie w zapobieganiu kolejnym zawałom mają zmiany stylu życia:

  • Zaprzestanie palenia tytoniu – palenie zwiększa ryzyko zawału dwukrotnie, a po rzuceniu palenia ryzyko zaczyna spadać już po kilku miesiącach
  • Regularna aktywność fizyczna – zaleca się 30-40 minut aerobowego wysiłku (marsz, pływanie, jazda na rowerze) 3-5 razy w tygodniu
  • Zdrowa dieta – bogata w warzywa, owoce, ryby, pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy, oliwę z oliwek, a uboga w tłuszcze nasycone i trans, czerwone mięso i słodzone napoje
  • Utrzymanie prawidłowej masy ciała – redukcja nadwagi i otyłości, szczególnie otyłości brzusznej
  • Kontrola ciśnienia tętniczego – docelowo <140/90 mmHg, a u wybranych pacjentów <130/80 mmHg
  • Kontrola glikemii – u pacjentów z cukrzycą docelowa wartość HbA1c <7%
  • Ograniczenie spożycia alkoholu – maksymalnie 1-2 jednostki alkoholu dziennie (1 jednostka = 10g etanolu)
  • Redukcja stresu – techniki relaksacyjne, medytacja, joga, zapewnienie odpowiedniej ilości snu

Podsumowanie

Farmakoterapia stanowi podstawę zarówno leczenia ostrego zawału serca, jak i profilaktyki wtórnej. Kluczowe grupy leków to: leki przeciwpłytkowe, beta-blokery, inhibitory ACE i statyny. Pacjenci po zawale serca powinni systematycznie przyjmować zalecone leki oraz regularnie kontrolować się u kardiologa.

Należy pamiętać, że stosowanie się do zaleceń lekarskich i zmiana stylu życia mogą znacząco zmniejszyć ryzyko ponownego zawału i poprawić jakość życia po przebytym incydencie sercowym. Ważne jest również uczestnictwo w programie rehabilitacji kardiologicznej, która poprawia wydolność fizyczną, redukuje czynniki ryzyka i zmniejsza ryzyko ponownej hospitalizacji.

Zawsze konsultuj wszelkie zmiany w przyjmowaniu leków z lekarzem prowadzącym, który najlepiej oceni indywidualne potrzeby i dostosuje terapię do konkretnego przypadku klinicznego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Jak długo po zawale serca trzeba przyjmować leki?

Większość leków po zawale serca należy przyjmować długoterminowo, często do końca życia. Kwas acetylosalicylowy, beta-blokery, inhibitory ACE i statyny są zwykle zalecane bezterminowo. Drugi lek przeciwpłytkowy (klopidogrel, tikagrelor, prasugrel) jest zazwyczaj stosowany przez 12 miesięcy po zawale, choć u niektórych pacjentów może być zalecany dłużej. Czas trwania terapii powinien być ustalony indywidualnie przez kardiologa prowadzącego.

Czy mogę odstawić lub zmienić dawkę leku samodzielnie?

Nigdy nie należy samodzielnie przerywać leczenia lub zmieniać dawkowania leków po zawale serca. Może to prowadzić do poważnych konsekwencji, włącznie z ponownym zawałem lub zgonem. Wszelkie zmiany w terapii powinny być konsultowane z lekarzem prowadzącym.

Jakie są najczęstsze działania niepożądane leków stosowanych po zawale?

  • Leki przeciwpłytkowe: zwiększone ryzyko krwawień (z przewodu pokarmowego, z nosa, łatwiejsze powstawanie siniaków)
  • Beta-blokery: zmęczenie, zawroty głowy, bradykardia, hipotonia, zaburzenia snu, zimne kończyny
  • Inhibitory ACE: kaszel, hipotonia, zawroty głowy, podwyższone stężenie potasu
  • Statyny: bóle mięśniowe, wzrost enzymów wątrobowych, zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Jeśli wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, należy skonsultować się z lekarzem, ale nie przerywać leczenia samodzielnie.

Kiedy mogę wrócić do pracy po zawale serca?

Powrót do pracy zależy od charakteru wykonywanej pracy, stopnia uszkodzenia serca oraz indywidualnych czynników. Zazwyczaj pacjenci z niepowikłanym zawałem i pracą niewymagającą dużego wysiłku fizycznego mogą wrócić do pracy po 4-6 tygodniach. W przypadku pracy fizycznej lub powikłanego zawału okres ten może być dłuższy. Decyzję o powrocie do pracy zawsze podejmuje lekarz prowadzący.

Czy po zawale serca można prowadzić samochód?

Pacjenci po niepowikłanym zawale serca mogą zazwyczaj wrócić do prowadzenia samochodu po 2-4 tygodniach od zawału. W przypadku zawału powikłanego, zaburzeń rytmu serca lub zaburzeń świadomości okres ten może być dłuższy. Kierowcy zawodowi podlegają bardziej rygorystycznym ograniczeniom. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem przed powrotem do prowadzenia pojazdu.

Czy aktywność seksualna jest bezpieczna po zawale serca?

Większość pacjentów może bezpiecznie powrócić do aktywności seksualnej po 2-4 tygodniach od niepowikłanego zawału serca. Przyjmuje się, że jeśli pacjent jest w stanie wejść na drugie piętro bez znaczącej duszności lub bólu w klatce piersiowej, aktywność seksualna jest zazwyczaj bezpieczna. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Czy po zawale serca można się szczepić przeciwko grypie?

Tak, szczepienie przeciwko grypie jest zalecane wszystkim pacjentom po zawale serca. Coroczne szczepienie przeciwko grypie zmniejsza ryzyko ponownego zawału i hospitalizacji z powodu zaostrzenia choroby sercowo-naczyniowej. Również szczepienie przeciwko COVID-19 jest zalecane pacjentom kardiologicznym.

Czy zawał serca można całkowicie wyleczyć?

Zawał serca prowadzi do trwałego uszkodzenia fragmentu mięśnia sercowego, który zastępowany jest tkanką bliznowatą. Tego procesu nie można całkowicie odwrócić. Jednak dzięki odpowiedniemu leczeniu, rehabilitacji i zmianie stylu życia, większość pacjentów może prowadzić pełnowartościowe życie o wysokiej jakości. Nowoczesne metody leczenia i rehabilitacji pozwalają zminimalizować wpływ przebytego zawału na codzienne funkcjonowanie.