Itovebi

Itovebi to lek przeciwnowotworowy zawierający substancję czynną inawolisyb, która należy do grupy inhibitorów PI3K. Preparat został opracowany do leczenia określonego typu raka piersi u osób dorosłych. Lek jest przeznaczony dla pacjentów z rakiem piersi ER-dodatnim (z obecnością receptorów estrogenowych) oraz HER2-ujemnym (bez obecności receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu typu 2), u których wystąpił nawrót choroby podczas hormonalnej terapii przeciwnowotworowej lub w ciągu 12 miesięcy od jej zakończenia.

Kluczowym warunkiem stosowania Itovebi jest obecność mutacji w genie PIK3CA w komórkach nowotworowych oraz rozprzestrzenienie się nowotworu do pobliskich tkanek, węzłów chłonnych lub innych części ciała. Przed rozpoczęciem terapii lekarz zawsze zleca wykonanie specjalistycznego badania genetycznego w celu potwierdzenia obecności tej mutacji.

Mechanizm działania Itovebi polega na blokowaniu białka p110 alfa, które jest wytwarzane przez gen PIK3CA. Mutacja w tym genie może prowadzić do przyspieszenia wzrostu i namnażania się komórek nowotworowych. Poprzez zablokowanie tego białka, inawolisyb może ograniczać wzrost i rozprzestrzenianie się nowotworu, a także wspierać proces niszczenia komórek nowotworowych.

Ważną cechą terapii Itovebi jest to, że lek stosowany jest zawsze w skojarzeniu z innymi preparatami przeciwnowotworowymi – palbocyklibem i fulwestrantem. U kobiet przed menopauzą oraz u mężczyzn dodatkowo włącza się do leczenia agonistę hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH). To kompleksowe podejście terapeutyczne ma na celu zwiększenie skuteczności leczenia poprzez oddziaływanie na różne mechanizmy rozwoju nowotworu.

Lek wymaga szczególnego monitorowania ze względu na możliwość wystąpienia wysokiego stężenia cukru we krwi podczas terapii. Pacjenci muszą regularnie kontrolować poziom glukozy, szczególnie intensywnie w pierwszych czterech tygodniach leczenia. Itovebi jest dostępny w postaci tabletek powlekanych w dwóch mocach, co umożliwia dostosowanie dawkowania do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz tolerancji leczenia.

Jaki jest skład Itovebi, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną Itovebi jest inawolisyb. Lek dostępny jest w dwóch mocach:

• Tabletki 3 mg – każda tabletka powlekana zawiera 3 mg inawolisybu
• Tabletki 9 mg – każda tabletka powlekana zawiera 9 mg inawolisybu

Składniki pomocnicze obecne w rdzeniu tabletki (dla obu mocy) to:

• laktoza jednowodna
• magnezu stearynian (E 470b)
• celuloza mikrokrystaliczna (E 460)
• glikolan sodowy skrobi

Otoczka tabletek zawiera różne składniki w zależności od mocy:

Otoczka tabletek 3 mg: alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol, talk (E 553b) oraz żelaza tlenek czerwony (E 172) – nadający tabletkom charakterystyczną czerwoną barwę.

Otoczka tabletek 9 mg: alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol, talk (E 553b), żelaza tlenek czerwony (E 172) oraz żelaza tlenek żółty (E 172) – nadający tabletkom różową barwę.

Jak dawkować Itovebi?

Standardowa dawka początkowa Itovebi wynosi 9 mg raz na dobę. Lek należy przyjmować o tej samej porze każdego dnia, z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

W zależności od odpowiedzi na leczenie oraz tolerancji, lekarz może dostosować dawkę:

• Dawka 6 mg raz na dobę – w przypadku konieczności zmniejszenia dawki
• Dawka 3 mg raz na dobę – jako najmniejsza dawka terapeutyczna

Sposób przyjmowania:

• Tabletki należy połykać w całości, nie wolno ich żuć, kruszyć ani dzielić
• Nie należy połykać tabletek przełamanych, popękanych lub uszkodzonych
• Lek można przyjmować z posiłkiem lub na czczo
• Przyjmowanie o stałej porze ułatwia pamiętanie o dawce

W przypadku pominięcia dawki: można ją przyjąć do 9 godzin po planowanym czasie. Jeśli upłynęło więcej niż 9 godzin, należy pominąć dawkę i przyjąć kolejną o normalnej porze następnego dnia. Nie wolno przyjmować dawki podwójnej.

W przypadku wymiotów po przyjęciu leku nie należy przyjmować dodatkowej dawki tego samego dnia. Kolejną dawkę należy przyjąć o normalnej porze następnego dnia.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Itovebi?

W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki Itovebi należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala. Bardzo ważne jest zabranie ze sobą opakowania z lekiem oraz ulotki dla pacjenta, co pomoże personelowi medycznemu w ocenie sytuacji i podjęciu odpowiedniego postępowania.

Przedawkowanie może nasilić działania niepożądane leku, szczególnie te związane z wpływem na poziom cukru we krwi. Dlatego tak istotna jest natychmiastowa interwencja medyczna oraz monitorowanie stanu pacjenta w warunkach szpitalnych.

Nie należy próbować samodzielnie wywoływać wymiotów ani podejmować innych działań bez konsultacji z personelem medycznym. Szybka reakcja i profesjonalna pomoc medyczna są kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Itovebi – czy mogę spożywać alkohol?

Itovebi można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Nie ma szczególnych ograniczeń dietetycznych związanych bezpośrednio z przyjmowaniem leku, jednak istotne są pewne zalecenia dotyczące stylu życia podczas terapii.

Zwiększone spożycie płynów: Ze względu na ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia cukru we krwi, lekarz może zalecić picie większej ilości wody podczas leczenia. Odpowiednie nawodnienie organizmu jest szczególnie ważne.

Monitorowanie poziomu cukru: Pacjenci powinni zwracać szczególną uwagę na objawy hiperglikemii i regularnie kontrolować poziom glukozy we krwi, szczególnie w pierwszych tygodniach terapii.

Alkohol: W ulotce nie ma bezpośredniego zakazu spożywania alkoholu, jednak należy pamiętać, że alkohol może wpływać na poziom cukru we krwi oraz ogólną tolerancję leczenia przeciwnowotworowego. Zaleca się konsultację z lekarzem w sprawie spożywania alkoholu podczas terapii.

Uwaga dla pacjentów z nietolerancją laktozy: lek zawiera laktozę jednowodną, dlatego osoby z nietolerancją niektórych cukrów powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem terapii.

Czy można stosować Itovebi w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża: Itovebi jest przeciwwskazany w ciąży. Lek może mieć szkodliwy wpływ na nienarodzone dziecko. Jeśli pacjentka może zajść w ciążę, lekarz przed rozpoczęciem leczenia sprawdzi czy nie jest w ciąży, co może obejmować wykonanie testu ciążowego.

W przypadku zajścia w ciążę podczas przyjmowania leku należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi. Jeśli pacjentka lub jej partner planuje mieć dziecko, powinni poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Antykoncepcja:

• Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować niehormonalną metodę antykoncepcji podczas leczenia i przez 1 tydzień po zakończeniu przyjmowania leku
• Mężczyźni, których partnerki są w ciąży lub mogą zajść w ciążę, powinni stosować prezerwatywę podczas leczenia i przez 1 tydzień po zakończeniu terapii

Karmienie piersią: Nie należy karmić piersią podczas przyjmowania Itovebi i przez 1 tydzień po zakończeniu przyjmowania leku. Nie wiadomo, czy lek przenika do mleka matki i czy może zaszkodzić dziecku.

Wszystkie decyzje dotyczące planowania rodziny podczas terapii onkologicznej wymagają szczegółowej konsultacji z lekarzem prowadzącym, który może udzielić wskazówek dotyczących odpowiednich metod antykoncepcji.

Jakie są skutki uboczne Itovebi?

Jak każdy lek, Itovebi może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego pacjenta wystąpią. Część z nich wymaga natychmiastowej interwencji medycznej.

Ciężkie działania niepożądane wymagające natychmiastowego kontaktu z lekarzem:

Wysokie stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) – bardzo często, może wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób:

• trudności w oddychaniu
• nudności i wymioty utrzymujące się dłużej niż 2 godziny
• ból brzucha, silne pragnienie, suchość w ustach
• częstsze oddawanie moczu lub oddawanie większej ilości moczu
• niewyraźne widzenie
• nietypowo zwiększony apetyt z utratą masy ciała
• oddech przypominający zapach owoców
• zaczerwienienie twarzy, suchość skóry, senność lub zmęczenie

Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej – bardzo często:

• ból jamy ustnej
• zaczerwienienie i obrzęk
• owrzodzenie jamy ustnej

Kwasica ketonowa – niezbyt często, może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób:

• trudności w oddychaniu
• ból głowy
• nudności i wymioty

Bardzo często występujące działania niepożądane (u więcej niż 1 na 10 osób):

• biegunka
• małopłytkowość (zmniejszona liczba płytek krwi, skłonność do siniaków i krwawienia)
• zmęczenie
• niedokrwistość (mała liczba czerwonych krwinek, bladość)
• nudności
• wysypka
• utrata apetytu
• ból głowy
• wypadanie włosów
• utrata masy ciała
• ból brzucha
• wymioty
• suchość skóry
• zakażenia dróg moczowych

Często występujące działania niepożądane (u 1 na 10 osób): niskie stężenie wapnia we krwi, zespół suchego oka, niestrawność, zaburzenia smaku, zapalenie skóry z wysypką, zakażenie mieszków włosowych.

Czy mogę łączyć Itovebi z innymi lekami?

Przed rozpoczęciem terapii Itovebi konieczne jest poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, włączając te dostępne bez recepty oraz preparaty ziołowe. Lek może wpływać na skuteczność innych substancji lub jego własne działanie może być modyfikowane przez inne leki.

Leki wymagające szczególnej ostrożności podczas jednoczesnego stosowania:

• alfentanyl – lek przeciwbólowy i znieczulający
• astemizol – lek przeciwalergiczny
• cyzapryd – lek na zgagę i refluks żołądkowy
• paklitaksel – lek przeciwnowotworowy
• chinidyna – lek na zaburzenia rytmu serca
• warfaryna – lek przeciwzakrzepowy

Leki przeciwpadaczkowe: fenytoina, S-mefenytoina – stosowane w zapobieganiu drgawkom i napadom padaczkowym.

Leki immunosupresyjne: cyklosporyna, syrolimus, takrolimus – leki wpływające na układ odpornościowy.

Ważne informacje o interakcjach:

• Lista leków mogących wchodzić w interakcje z Itovebi nie jest kompletna
• W przypadku wątpliwości czy przyjmowany lek może wchodzić w interakcje, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą
• Zmiany w terapii innych leków podczas stosowania Itovebi wymagają konsultacji lekarskiej
• Szczególną uwagę należy zwrócić na leki wpływające na poziom cukru we krwi

Ze względu na złożoność interakcji lekowych w terapii onkologicznej, wszelkie zmiany w przyjmowanych lekach powinny być omawiane z zespołem onkologicznym prowadzącym leczenie.