Vancomycin-MIP

Vancomycin-MIP to antybiotyk glikopeptydowy stosowany w leczeniu poważnych zakażeń bakteryjnych. Jest dostępny w dwóch postaciach: jako proszek do sporządzania roztworu do infuzji dożylnych oraz jako roztwór doustny. Lek wykazuje działanie bakteriobójcze, eliminując bakterie powodujące różnego rodzaju infekcje.

W podaniu dożylnym znajduje zastosowanie w leczeniu ciężkich zakażeń, takich jak zakażenia skóry i tkanki podskórnej, kości i stawów, płuc, wsierdzia oraz zakażenia krwi. W formie doustnej jest stosowany w leczeniu zakażeń jelita cienkiego i grubego wywołanych przez bakterie Clostridium difficile, szczególnie w przypadkach rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.

Jaki jest skład Vancomycin-MIP, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest wankomycyna w postaci chlorowodorku. Lek występuje w dwóch dawkach:

• Fiolka 500 mg zawiera 500 mg wankomycyny (w postaci 510 mg chlorowodorku wankomycyny), co odpowiada 500 000 j.m.
• Fiolka 1000 mg zawiera 1 g wankomycyny (w postaci 1020 mg chlorowodorku wankomycyny), co odpowiada 1 000 000 j.m.

Lek nie zawiera żadnych innych składników pomocniczych. Proszek może mieć barwę od białawej do lekko różowej, a nawet brązowawej, co jest związane ze strukturą krystaliczną substancji czynnej.

Jak dawkować Vancomycin-MIP?

Dawkowanie jest ustalane indywidualnie przez lekarza w zależności od rodzaju i miejsca zakażenia, wieku pacjenta, masy ciała oraz funkcji nerek. Podanie dożylne:

• Dorośli i młodzież (od 12 lat): zwykle 15-20 mg/kg masy ciała co 8-12 godzin (maksymalnie 2 g na dawkę)
• Dzieci (1 miesiąc – 12 lat): 10-15 mg/kg masy ciała co 6 godzin
• Noworodki i wcześniaki: dawkowanie ustala lekarz na podstawie wieku postkoncepcyjnego

Podanie doustne:

• Dorośli i młodzież (od 12 lat): 125 mg co 6 godzin przez 10 dni; w ciężkich przypadkach dawka może być zwiększona do 500 mg co 6 godzin
• Dzieci poniżej 12 lat: 10 mg/kg masy ciała co 6 godzin przez 10 dni

Co zrobić w przypadku przedawkowania Vancomycin-MIP?

W przypadku przedawkowania leku nie istnieje specyficzne antidotum. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji nerek. Wysokie stężenie wankomycyny w osoczu można zmniejszyć za pomocą hemodializy z zastosowaniem membran polisulfonowych lub poprzez hemofiltrację. W przypadku przyjęcia większej dawki należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Vancomycin-MIP – czy mogę spożywać alkohol?

Nie ma specjalnych ograniczeń dotyczących spożywania pokarmów podczas stosowania leku. W przypadku podania doustnego, lek można przyjmować niezależnie od posiłków. Do sporządzonego roztworu można dodać środek poprawiający smak. Nie ma konkretnych przeciwwskazań dotyczących spożywania alkoholu, jednak ze względu na stan zdrowia i prowadzone leczenie przeciwbakteryjne zaleca się powstrzymanie od spożywania alkoholu w trakcie terapii.

Czy można stosować Vancomycin-MIP w okresie ciąży i karmienia piersią?

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania wankomycyny w okresie ciąży i karmienia piersią u ludzi. Lek może być podawany kobietom w ciąży jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. Wankomycyna przenika do mleka ludzkiego, dlatego podczas stosowania leku zaleca się przerwanie karmienia piersią. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu leku na występowanie wad rozwojowych.

Jakie są skutki uboczne Vancomycin-MIP?

Podczas stosowania leku mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Często (do 1 na 10 pacjentów): spadek ciśnienia krwi, duszność, wysypka, zaburzenia czynności nerek, zaczerwienienie górnej części ciała i twarzy
• Niezbyt często (do 1 na 100 pacjentów): przejściowa lub trwała utrata słuchu
• Rzadko (do 1 na 1000 pacjentów): zaburzenia krwi, zawroty głowy, zapalenie naczyń krwionośnych
• Bardzo rzadko (do 1 na 10000 pacjentów): ciężkie reakcje skórne, zatrzymanie akcji serca, zapalenie jelita

Czy mogę łączyć Vancomycin-MIP z innymi lekami?

Należy zachować szczególną ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu:

• Leków uszkadzających nerki (nefrotoksycznych) lub słuch (ototoksycznych)
• Środków znieczulających – mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych
• Leków zmniejszających napięcie mięśni – wankomycyna może nasilać ich działanie
• Innych antybiotyków, szczególnie aminoglikozydów