Ceglar to lek na receptę, który zawiera walgancyklowir. Jest stosowany w początkowym i podtrzymującym leczeniu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki u dorosłych pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Ceglar jest również stosowany do zapobiegania chorobie wywołanej przez CMV u dorosłych i dzieci, które otrzymały przeszczepiony narząd miąższowy od dawcy zakażonego CMV.
Valcyclox to lek na receptę, który zawiera walancyklowir. Jest to lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu infekcji wywołanych przez wirusy opryszki zwykłej (HSV) i ospy wietrznej oraz półpaśca (VZV). Valcyclox znajduje zastosowanie zarówno w leczeniu pierwszych objawów, jak i nawrotów tych infekcji. Lek jest dostępny w formie tabletek powlekanych.
Valcyte to lek przeciwwirusowy dostępny na receptę, zawierający substancję czynną walgancyklowir. Jest stosowany w początkowym i podtrzymującym leczeniu cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki u dorosłych pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS). Lek jest również wskazany do zapobiegania chorobie CMV u niezakażonych wirusem cytomegalii dorosłych i dzieci, którzy otrzymali przeszczepiony narząd miąższowy od dawcy zakażonego CMV.
Valdamin to lek przeciwwirusowy zawierający walgancyklowir. Jest to prolek gancyklowiru, który jest syntetycznym analogiem 2’-deoksyguanozyny. Walgancyklowir jest szybko i w znacznym stopniu metabolizowany do gancyklowiru, który hamuje replikację wirusów opryszczki. Lek jest stosowany w leczeniu początkowym i podtrzymującym zapalenia siatkówki wywołanego przez wirusa cytomegalii (CMV) u dorosłych pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Jest również stosowany w zapobieganiu zakażeniom wywołanym przez CMV u pacjentów niezakażonych CMV, którzy otrzymali przeszczepiony narząd miąższowy od dawców zakażonych CMV. Valdamin jest dostępny na receptę.
Valganciclovir Cipla to lek przeciwwirusowy, który zawiera substancję czynną walgancyklowir. Jest stosowany w leczeniu początkowym i podtrzymującym zapalenia siatkówki wywołanego przez wirus cytomegalii (CMV) u dorosłych pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Valganciclovir Cipla jest również stosowany w zapobieganiu zakażeniu wywołanemu przez CMV u dorosłych i dzieci, które nie są zakażone CMV, ale otrzymały przeszczepiony narząd miąższowy od dawców zakażonych CMV. Lek jest dostępny na receptę.
Valganciclovir Teva to lek na receptę, który jest metabolizowany do gancyklowiru, syntetycznego analogu 2’-deoksyguanozyny. Hamuje replikację wirusów opryszczki i wykazuje aktywność przeciwko różnym wirusom, w tym ludzkiemu wirusowi cytomegalii (HCMV), wirusowi opryszczki zwykłej (HSV-1 i HSV-2), ludzkiemu wirusowi opryszczki 6, 7 i 8 (HHV-6, HHV-7, HHV-8), wirusowi Epsteina i Barr (EBV), wirusowi ospy wietrznej i półpaśca (VZV) oraz wirusowi zapalenia wątroby typu B (HBV). Jest stosowany w początkowym i podtrzymującym leczeniu zapalenia siatkówki wywołanego przez CMV u pacjentów z AIDS oraz w profilaktyce zakażeń CMV u pacjentów po przeszczepie narządu.
Valhit to lek przeciwwirusowy dostępny na receptę, zawierający substancję czynną walgancyklowir. Jest stosowany w leczeniu początkowym i podtrzymującym zapalenia siatkówki wywołanego przez wirus cytomegalii (CMV) u dorosłych pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Valhit jest również stosowany w zapobieganiu zakażeniu wywołanemu przez CMV u dorosłych i dzieci, które nie są zakażone CMV, ale otrzymały przeszczepiony narząd miąższowy od dawców zakażonych CMV.
Walgancyklowir – lek o działaniu przeciwwirusowym. Mechanizm działania walgancyklowiru polega na hamowaniu replikacji herpeswirusów m.in. wirusa cytomegalii i zapalenia wątroby typu B. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki u pacjentów z AIDS oraz w zapobieganiu chorobie spowodowanej przez CMV u pacjentów niezakażonych wirusem cytomegalii, którzy otrzymali przeszczepiony narząd od dawcy zakażonego CMV.
Walgancyklowir dostępny jest w postaci tabletek oraz proszku do sporządzania roztworu doustnego. Dawkowanie i postać leku ustala się indywidualnie w zależności od rodzaju choroby, jej ciężkości i przebiegu.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): niedokrwistość, małopłytkowość, duszność, biegunka, zakażenie drożdżakowe jamy ustnej, zakażenie dróg moczowych, zmniejszony apetyt, jadłowstręt, ból głowy, zawroty głowy, bezsenność, zaburzenia smaku, depresja, niepokój, ból ucha, kaszel, nudności, wymioty, ból brzucha, wzdęcia, zaburzenia połykania, ból pleców, ból mięśni, ból stawów, zaburzenia czynności nerek, zmęczenie, gorączka, dreszcze, ból w klatce piersiowej.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Walgancyklowir to jeden z najważniejszych leków przeciwwirusowych stosowanych w walce z zakażeniami wywołanymi przez wirus cytomegalii (CMV). Ten innowacyjny preparat, będący prolekiem gancyklowiru, rewolucjonizuje leczenie ciężkich infekcji wirusowych u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym. Dzięki wysokiej biodostępności i skuteczności, walgancyklowir stał się podstawą terapii przeciwwirusowej w transplantologii, onkologii oraz leczeniu pacjentów z AIDS. Jego unikalna budowa chemiczna pozwala na efektywną doustną terapię, zastępując wcześniejsze metody podawania leków wyłącznie dożylnie.
Walgancyklowir jest L-walilowym estrem gancyklowiru, co oznacza, że funkcjonuje jako prolek. Po podaniu doustnym walgancyklowir jest szybko i w znacznym stopniu metabolizowany przez jelitowe i wątrobowe esterazy do gancyklowiru. Ten proces biotransformacji jest kluczowy dla skuteczności leku – bezwzględna dostępność biologiczna gancyklowiru powstałego z walgancyklowiru wynosi około 60%, co stanowi ogromną przewagę nad doustnym podawaniem samego gancyklowiru.
Gancyklowir jest syntetycznym analogiem 2′-deoksyguanozyny, który wykazuje selektywne działanie przeciwwirusowe. W komórkach zakażonych CMV gancyklowir ulega fosforylacji przez wirusową kinazę proteinową pUL97 do monofosforanu gancyklowiru. Dalsza fosforylacja zachodzi z udziałem kinaz komórkowych – powstaje trifosforan gancyklowiru.
Mechanizm działania na poziomie molekularnym obejmuje dwa główne procesy:
Walgancyklowir wykazuje aktywność wobec ludzkiego wirusa cytomegalii (HCMV), wirusa opryszczki zwykłej (HSV-1 i HSV-2), ludzkiego wirusa opryszczki 6, 7 i 8 (HHV-6, HHV-7, HHV-8), wirusa Epsteina i Barr (EBV), wirusa ospy wietrznej i półpaśca (VZV) oraz wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV).
Szczególną skuteczność preparat wykazuje w przypadku:
Walgancyklowir stosuje się w początkowym i podtrzymującym leczeniu cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki u dorosłych pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS) oraz w zapobieganiu chorobie wywołanej przez CMV u niezakażonych wirusem cytomegalii dorosłych i dzieci, którzy otrzymali przeszczepiany narząd miąższowy od dawcy zakażonego CMV.
Po podaniu doustnym walgancyklowir dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego, a następnie w ścianie jelit i w wątrobie ulega szybkiemu przekształceniu do gancyklowiru. Przyjmowanie leku z pokarmem powoduje w porównaniu z przyjmowaniem na czczo zwiększenie AUC (około 30%) i cmax (około 14%) gancyklowiru.
Kluczowe parametry farmakokinetyczne:
| Wskazanie | Dawka początkowa | Dawka podtrzymująca | Czas leczenia |
|---|---|---|---|
| Zapalenie siatkówki CMV (leczenie) | 900 mg 2×/dziennie | 900 mg 1×/dziennie | 21 dni, następnie długotrwale |
| Profilaktyka po przeszczepie | – | 900 mg 1×/dziennie | 100-200 dni |
| Cytomegalia wrodzona | Dawka ustalana indywidualnie | 15-16 mg/kg 2×/dziennie | 6 tygodni do 6 miesięcy |
Dawka walgancyklowiru 900 mg 2×/dziennie doustnie jest równoważna dawce gancyklowiru 5 mg/kg masy ciała 2×/dziennie dożylnie.
W leczeniu zakażeń cytomegalowirusowych stosuje się kilka grup leków przeciwwirusowych, przy czym walgancyklowir odgrywa kluczową rolę jako preparat doustny o wysokiej skuteczności.
Główne substancje czynne stosowane w terapii CMV:
Leczenie preemptywne: Rozpoczynanie terapii na podstawie wykrycia replikacji wirusa przed wystąpieniem objawów klinicznych.
Profilaktyka uniwersalna: Stosowanie leków przeciwwirusowych, takich jak gancyklowir, walgancyklowir czy foskarnet, u wszystkich pacjentów z grupy wysokiego ryzyka.
Terapia ukierunkowana: Leczenie po wystąpieniu objawów klinicznych zakażenia CMV.
Bardzo często występują: (ciężka) neutropenia, niedokrwistość, duszność oraz biegunka. Walgancyklowir może powodować działania niepożądane u ponad 10% pacjentów: neutropenia, niedokrwistość, duszność oraz biegunka, natomiast u ponad 1% występują objawy o różnym nasileniu ze strony układu krwiotwórczego, nerwowego, pokarmowego, moczowego, mięśniowego, skóry oraz narządów wzroku i słuchu.
Układ krwiotwórczy:
Układ pokarmowy:
Układ nerwowy:
Układ oddechowy:
Ze względu na to, że w wyniku leczenia walgancyklowirem mogą wystąpić działania niepożądane takie jak: leukopenia, niedokrwistość, trombocytopenia, neutropenia, pancytopenia, zahamowanie czynności szpiku i niedokrwistość aplastyczna, przed rozpoczęciem terapii i w jej trakcie należy ściśle monitorować wyniki laboratoryjne krwi.
Zalecane badania kontrolne:
Nadwrażliwość na walgancyklowir, gancyklowir, którykolwiek składnik preparatu, jak również nadwrażliwość na acyklowir lub walacyklowir ze względu na możliwość reakcji krzyżowej.
Nie należy rozpoczynać leczenia u chorych z bezwzględną liczbą neutrofili <500/μl lub liczbą płytek krwi <25 000/μl albo stężeniem hemoglobiny <8 g/dl.
Niewydolność nerek: Należy zachować szczególną ostrożność u chorych z niewydolnością nerek; dawkowanie należy dostosować w zależności od klirensu kreatyniny; nie stosować leku u chorych poddawanych hemodializie.
Ciąża i laktacja: Walgancyklowiru nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko uszkodzenia płodu. Gancyklowir jest substancją mutagenną, embriotoksyczną, teratogenną i rakotwórczą.
Dzieci i młodzież: Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania leku u dzieci i młodzieży, jednak badania farmakokinetyczne u dzieci po przeszczepieniu wskazują na konieczność indywidualnego doboru dawek.
Walgancyklowir jest szybko i w znacznym odsetku metabolizowany do gancyklowiru, dlatego oczekuje się, że interakcje będą podobne do obserwowanych w przypadku gancyklowiru.
Kluczowe interakcje:
W wyniku przedłużonego leczniczego lub zapobiegawczego stosowania walgancyklowiru może dojść do rozwoju oporności CMV na gancyklowir w mechanizmie selekcji wirusów ze zmutowanym genem kinazy białka wirusowego (UL97), warunkującej monofosforylację gancyklowiru i (lub) z genem polimerazy wirusowej (UL54).
Najczęstsze mutacje oporności:
Wirusy z mutacją UL97 są oporne wyłącznie na gancyklowir, podczas gdy wirusy z mutacją genu UL54 mogą wykazywać krzyżową oporność na inne leki przeciwwirusowe działające również na polimerazę wirusa.
W Polsce dostępne są różne preparaty zawierające walgancyklowir:
Walgancyklowir znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) oraz jest dopuszczony do obrotu w Polsce.
Badania porównawcze wskazują na skuteczność walgancyklowiru w profilaktyce CMV u pacjentów po przeszczepach, choć niektóre analizy sugerują możliwość zwiększonego ryzyka późnych zakażeń CMV oraz większej toksyczności hematologicznej w porównaniu z innymi opcjami terapeutycznymi.
Zalety w transplantologii:
Ograniczenia:
Wyniki najnowszych badań klinicznych potwierdzają skuteczność walgancyklowiru w leczeniu objawowej wrodzonej cytomegalii. Leczenie przez 6 miesięcy, w porównaniu z 6 tygodniami, wykazuje lepsze długoterminowe efekty w zakresie poprawy słuchu i rozwoju neurologicznego dzieci.
Badania farmakokinetyczne u dzieci wskazują na potrzebę indywidualnego dostosowywania dawek na podstawie powierzchni ciała i funkcji nerek, co może poprawić skuteczność i bezpieczeństwo terapii.
Walgancyklowir to prolek gancyklowiru – po podaniu doustnym zostaje przekształcony w aktywny gancyklowir. Główną przewagą walgancyklowiru jest znacznie wyższa biodostępność (około 60%) w porównaniu z doustnym gancyklowirem (5-9%), co pozwala na efektywną terapię doustną zamiast wyłącznie dożylnej.
Czas leczenia zależy od wskazania:
Walgancyklowir jest przeciwwskazany w ciąży ze względu na działanie teratogenne, embriotoksyczne i mutagenne. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez co najmniej 30 dni po zakończeniu terapii.
Najpoważniejszym działaniem niepożądanym jest neutropenia (zmniejszenie liczby neutrofili), która może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażeń. Inne istotne działania to niedokrwistość, trombocytopenia oraz potencjalna nefrotoksyczność. Konieczne jest regularne monitorowanie morfologii krwi.
Walgancyklowir może powodować zawroty głowy, splątanie, a w rzadkich przypadkach drgawki. Pacjenci powinni zachować ostrożność przy prowadzeniu pojazdów i obsłudze maszyn, szczególnie na początku terapii.
W przypadku pominięcia dawki należy ją przyjąć jak najszybciej, o ile nie jest to czas bliski kolejnej planowanej dawki. Nie należy podwajać dawki. Regularne przyjmowanie leku jest kluczowe dla utrzymania skutecznych stężeń przeciwwirusowych.
Walgancyklowir może być stosowany u dzieci, szczególnie w profilaktyce po przeszczepieniu narządów i leczeniu wrodzonej cytomegalii. Dawkowanie musi być dokładnie dostosowane do masy ciała i funkcji nerek dziecka. Dostępna jest specjalna postać w proszku do sporządzania roztworu doustnego.
Okres półtrwania gancyklowiru (aktywnego metabolitu) wynosi około 4 godzin u pacjentów z prawidłową funkcją nerek. Jednak ze względu na długotrwałe wewnątrzkomórkowe działanie, efekt przeciwwirusowy może utrzymywać się dłużej. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek okres eliminacji wydłuża się.
Chociaż walgancyklowir pozostaje podstawą leczenia zakażeń CMV, wspomagająco można stosować ogólne metody wzmacniania odporności – odpowiednią dietę bogatą w witaminy i minerały, unikanie stresu, wystarczającą ilość snu. Jednak żadne naturalne metody nie zastępują specyficznej terapii przeciwwirusowej.
Podczas terapii walgancyklowirem konieczne jest regularne monitorowanie:
