Tigecycline Accord to antybiotyk z grupy glicylocyklin, hamujący namnażanie się bakterii. Przeznaczony dla dorosłych oraz dzieci od 8. roku życia, stosowany jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich (bez zakażeń stopy cukrzycowej) oraz powikłanych zakażeń jamy brzusznej. Tigecycline Accord jest wybierany, gdy inne antybiotyki są nieodpowiednie.
Tigecycline AptaPharma to antybiotyk należący do grupy glicylocyklin, stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń skóry, tkanek miękkich i jamy brzusznej u dorosłych oraz dzieci powyżej 8. roku życia. Działa poprzez hamowanie namnażania się bakterii odpowiedzialnych za te zakażenia, i jest przepisywany, gdy inne antybiotyki są niewystarczające.
Tigecycline Fresenius Kabi to antybiotyk z grupy glicylocyklin, który skutecznie hamuje rozwój bakterii powodujących zakażenia. Lekarz może przepisać ten lek dorosłym pacjentom lub dzieciom powyżej 8 roku życia w celu leczenia ciężkich zakażeń, takich jak: powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem zakażeń stopy cukrzycowej); powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Tigecycline Fresenius Kabi jest stosowany tylko wtedy, gdy inne antybiotyki okazały się nieskuteczne lub nieodpowiednie. Lek jest dostępny na receptę.
Tigecycline Mylan to antybiotyk z grupy glicylocyklin, który skutecznie hamuje wzrost bakterii odpowiedzialnych za różnego rodzaju zakażenia. Jest przepisywany przez lekarza pacjentom dorosłym oraz dzieciom powyżej 8 roku życia w celu zwalczania ciężkich zakażeń, takich jak powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem zakażeń stopy cukrzycowej), oraz powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Lek ten jest dostępny na receptę.
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? to antybiotyk należący do grupy glicylocyklin, który działa poprzez hamowanie procesu namnażania się bakterii wywołujących zakażenia. Substancją czynną preparatu jest tygecyklina, która charakteryzuje się szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Lek jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów oraz dzieci w wieku co najmniej 8 lat w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Preparat stosuje się wyłącznie w przypadkach, gdy lekarz uzna, że
Tigecycline Noridem to antybiotyk z grupy glicylocyklin, który hamuje namnażanie bakterii odpowiedzialnych za ciężkie zakażenia. Stosowany u pacjentów od 8. roku życia w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem stopy cukrzycowej) oraz powikłanych zakażeń w obrębie jamy brzusznej. Lek jest przepisywany wyłącznie wtedy, gdy inne antybiotyki są niewłaściwe, zapewniając skuteczną terapię w trudnych przypadkach.
Tigecycline Sandoz to antybiotyk należący do grupy antybiotyków glicylocyklinowych, o budowie podobnej do budowy tetracyklin. Mechanizm działania tych antybiotyków polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką rybosomalną 30S i jej blokowaniu. Jest to lek na receptę. Wskazany jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich, wyłączając zakażenia stopy cukrzycowej oraz powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych.
Tigecycline Solinea to antybiotyk należący do grupy glicylocyklinowych, o budowie podobnej do tetracyklin. Jego mechanizm działania polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych, co prowadzi do zahamowania rozwoju komórek bakterii. Jest to lek dostępny na receptę. Wskazaniem do stosowania jest leczenie powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich oraz powikłanych zakażeń w obrębie jamy brzusznej.
Tigecycline Teva to antybiotyk z grupy glicylocyklin, który hamuje namnażanie się bakterii wywołujących zakażenia. Jest stosowany w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem zakażeń stopy cukrzycowej) oraz powikłanych zakażeń w obrębie jamy brzusznej. Lek jest dostępny na receptę i podawany jest dożylnie.
Tigecycline TZF to antybiotyk z grupy glicylocyklin, który hamuje wzrost bakterii wywołujących zakażenia. Jest stosowany w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem zakażeń stopy cukrzycowej) oraz powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych. Lek jest dostępny na receptę i jest stosowany tylko wtedy, gdy inne antybiotyki nie są odpowiednie.
Lek Tigecycline Viatris zawiera tygecyklinę, antybiotyk z grupy glicylocyklin, który hamuje wzrost bakterii wywołujących zakażenia. Stosowany u dorosłych i dzieci powyżej 8 roku życia w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem zakażeń stopy cukrzycowej) oraz powikłanych zakażeń w obrębie jamy brzusznej. Stosowany tylko wtedy, gdy lekarz uzna, że inne antybiotyki nie są odpowiednie.
Tygacil to antybiotyk z grupy tetracyklin stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Działa poprzez hamowanie wzrostu bakterii wywołujących zakażenia. Jest dostępny na receptę. Wskazany jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich (wyłączając zakażenia stopy cukrzycowej) oraz powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych, u pacjentów dorosłych i dzieci w wieku od 8 lat. Stosować jedynie wtedy, gdy zastosowanie alternatywnych antybiotyków nie jest właściwe.
Tygecyklina – lek o działaniu przeciwbakteryjnym, należący do grupy antybiotyków glicylocyklinowych. Mechanizm działania tygecykliny polega m.in. na hamowaniu translacji białek w komórkach bakterii, co zapobiega wbudowywaniu reszt aminokwasowych i zatrzymuje rozwój komórki bakteryjnej.
Wskazaniem do stosowania leku są powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich oraz powikłane zakażenia wewnątrzbrzuszne.
Tygecyklina dostępna jest w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji. Dawkowanie leku i czas trwania leczenia dobiera się indywidualnie, w zależności od nasilenia objawów, lokalizacji zakażenia i ogólnego stanu pacjenta.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, niestrawność, jadłowstręt, zapalenie płuc, wstrząs septyczny, posocznica, hipoglikemia, hipoproteinemia, zawroty głowy, ból głowy, zapalenie żył, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, świąd, wysypka, trudności z gojeniem ran, reakcja w miejscu wstrzyknięcia
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Tygecyklina to przełomowy antybiotyk z grupy glicylocyklin, który rewolucjonizuje leczenie najcięższych zakażeń bakteryjnych. Ten syntetyczny analog minocykliny, wprowadzony do kliniki w 2005 roku, stanowi pierwszego przedstawiciela nowej klasy antybiotyków glicylocyklinowych. Jego unikalna struktura chemiczna i mechanizm działania pozwalają na pokonanie mechanizmów oporności charakterystycznych dla klasycznych tetracyklin, czyniąc go nieocenioną bronią w walce z bakteriami wielolekoopornymi. Tygecyklina oferuje szerokie spektrum działania, obejmujące bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne oraz beztlenowce, z wyjątkową skutecznością przeciwko szczepom MRSA, VRE i bakteriom produkującym ESBL. Jej zastosowanie ogranicza się do przypadków, gdy konwencjonalne antybiotyki zawodzą, co czyni ją cennym narzędziem w arsenale współczesnej medycyny.
Tygecyklina działa poprzez hamowanie syntezy bakteryjnych białek poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu i blokowanie przyłączania aminoacylo-tRNA do miejsca A rybosomu. Proces ten uniemożliwia wbudowywanie reszt aminokwasowych w nowo syntetyzowany łańcuch peptydowy, co prowadzi do zatrzymania wzrostu komórki bakteryjnej.
Tygecyklina zaliczana jest do antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym, co oznacza, że hamuje wzrost i rozmnażanie bakterii bez ich bezpośredniego zabijania. Co istotne, tygecyklina przełamuje dwa główne mechanizmy oporności na tetracykliny: ochrony rybosomu oraz pompy usuwającej antybiotyk z komórki bakteryjnej. Ta wyjątkowa właściwość sprawia, że antybiotyk zachowuje skuteczność przeciwko szczepom opornym na klasyczne tetracykliny.
W badaniach laboratoryjnych wykazano, że podczas stosowania tygecykliny w stężeniu 4-krotnie przekraczającym MIC obserwuje się 2-logarytmiczne zmniejszenie liczebności kolonii Enterococcus spp., Staphylococcus aureus i Escherichia coli. To potwierdza jej wysoką skuteczność przeciwko kluczowym patogenom odpowiedzialnym za zakażenia szpitalne.
Tygecyklina wykazuje działanie przeciwko szerokiemu spektrum bakterii:
Tygecyklina stosowana jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich oraz powikłanych zakażeń w obrębie jamy brzusznej. Preparat należy stosować jedynie wówczas, gdy zastosowanie alternatywnych antybiotyków nie jest właściwe. Jest to antybiotyk zarezerwowany dla szczególnych sytuacji klinicznych, gdzie inne opcje terapeutyczne są ograniczone.
Warto podkreślić, że tygecyklina nie jest wskazana do leczenia chorych z zakażeniem stopy cukrzycowej. Ta specyficzna lokalizacja wyłączona została z zarejestrowanych wskazań ze względu na ograniczone dane kliniczne dotyczące skuteczności w tym obszarze.
Ponieważ lek podawany jest dożylnie, jego dostępność biologiczna wynosi 100%. W badaniach in vitro obserwowano wiązanie się tygecykliny z białkami osocza w około 80%, co wpływa na jej dystrybucję w organizmie.
Lek charakteryzuje się bardzo dobrą dystrybucją tkankową. Największe stężenia tygecykliny stwierdza się w szpiku kostnym, śliniankach, tarczycy, śledzionie i nerkach. Ta szeroka dystrybucja tkankowa jest szczególnie korzystna w leczeniu zakażeń o różnej lokalizacji.
Mniej niż 20% podanej dawki ulega przemianom metabolicznym w wątrobie. Głównymi metabolitami są: glukoronid, N-acetylowa pochodna oraz epimer. Ograniczony metabolizm zmniejsza ryzyko interakcji lekowych związanych z enzymami wątrobowymi.
Wydalanie następuje głównie z żółcią w postaci niezmienionej (59%), dodatkowe drogi eliminacji stanowią glukuronidacja oraz wydalanie przez nerki w postaci niezmienionej (33%). Klirens całkowity tygecykliny wynosi 24 l/godz., a średni okres półtrwania to około 42 godziny.
| Grupa pacjentów | Modyfikacja dawkowania | Uwagi |
|---|---|---|
| Niewydolność nerek | Nie wymagana | Klirens nerkowy stanowi tylko 13% całkowitego klirensu |
| Łagodna niewydolność wątroby | Nie wymagana | Brak wpływu na farmakokinetykę |
| Ciężka niewydolność wątroby | Dawka podtrzymująca 25 mg co 12h | Zmniejszenie klirensu o 55% |
| Pacjenci w podeszłym wieku | Nie wymagana | Brak istotnych różnic klinicznych |
Tygecyklina podawana jest we wlewach dożylnych trwających 30-60 minut. U pacjentów dorosłych stosuje się pierwszą dawkę wysycającą 100 mg, następnie podaje się po 50 mg dwa razy na dobę. Standardowy czas leczenia wynosi od 5 do 14 dni, w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia.
Preparat dostępny jest w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji, gdzie każda fiolka zawiera 50 mg substancji czynnej. Po rekonstytucji 1 ml roztworu zawiera 10 mg tygecykliny.
Bardzo często: nudności, wymioty, biegunka. Związane z leczeniem działania niepożądane, jakie najczęściej stwierdzano w badaniach klinicznych, obejmowały przemijające nudności (20%) i wymioty (14%) o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego, zwykle występujące we wczesnej fazie leczenia (1. i 2. dzień).
Szczególną uwagę należy zwrócić na:
Meta-analiza 13 badań klinicznych wykazała, iż w przypadku stosowania tygecykliny ryzyko zgonu jest o 2,5% większe, podczas gdy w przypadku zastosowania innych antybiotyków wynosi – 1,8%. Z tego powodu FDA wydała ostrzeżenie dotyczące zwiększonego ryzyka śmiertelności u pacjentów leczonych tygecykliną w porównaniu do innych antybiotyków.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, u których rozpoznano nadwrażliwość na antybiotyki tetracyklinowe, mogą być również uczuleni na tygecyklinę.
Podobnie jak inne antybiotyki tetracyklinowe, tygecyklina może spowodować trwałe przebarwienia zębów i uszkodzenie szkliwa oraz opóźnienie kostnienia u płodów i dzieci poniżej 8. roku życia. Z tego powodu nie powinna być stosowana u kobiet ciężarnych, chyba że korzyści przewyższają ryzyko.
Nie należy podawać preparatu Tygacil dzieciom w wieku poniżej 8 lat z uwagi na ryzyko odbarwienia zębów. Ponieważ brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, nie zaleca się stosowania preparatu Tygacil u młodzieży poniżej 18. roku życia.
Tygecyklina odgrywa kluczową rolę w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie wielooorne:
Szczepy MRSA są oporne na wszystkie antybiotyki β-laktamowe, a w 90% występuje ponadto krzyżowa oporność z makrolidami oraz fluorochinolonami. W takich przypadkach tygecyklina stanowi cenną alternatywę terapeutyczną.
Tygecyklina to syntetyczny analog minocykliny należący do nowej grupy glicylocyklin. Główną różnicą jest zdolność do pokonywania mechanizmów oporności charakterystycznych dla klasycznych tetracyklin, co sprawia, że zachowuje skuteczność przeciwko szczepom opornym na tradycyjne antybiotyki z tej grupy.
Tygecyklina jest antybiotykiem zarezerwowanym dla przypadków, gdy inne antybiotyki nie mogą być stosowane. Najczęściej przepisywana jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry, tkanek miękkich oraz zakażeń wewnątrzbrzusznych, szczególnie gdy występują bakterie wieloooporne.
Nie, tygecyklina jest dostępna wyłącznie w postaci do podawania dożylnego i wymaga podawania w warunkach szpitalnych przez wykwalifikowany personel medyczny. Infuzja trwa od 30 do 60 minut i musi być przeprowadzona pod ścisłym nadzorem.
Najczęściej występują objawy ze strony przewodu pokarmowego: nudności (u około 20% pacjentów), wymioty (14%) i biegunka. Objawy te są zwykle łagodne do umiarkowanych i pojawiają się głównie w pierwszych dniach leczenia.
Tygecyklina nie jest zalecana u dzieci poniżej 18 lat. U dzieci poniżej 8 lat może powodować trwałe przebarwienia zębów, podobnie jak inne tetracykliny. Brak jest wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności u pacjentów pediatrycznych.
W niektórych ciężkich przypadkach lekarz może rozważyć terapię skojarzoną z innymi antybiotykami, szczególnie u pacjentów z powikłanymi zakażeniami wewnątrzbrzusznymi, posocznicą lub wstrząsem septycznym. Decyzja zawsze należy do lekarza prowadzącego.
Standardowy czas leczenia wynosi od 5 do 14 dni, w zależności od rodzaju zakażenia, jego ciężkości i odpowiedzi pacjenta na terapię. Lekarz indywidualnie dostosowuje długość leczenia do konkretnego przypadku.
Tak, tygecyklina może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Kobiety stosujące „pigułki” antykoncepcyjne powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie dodatkowych metod zapobiegania ciąży podczas leczenia.
Tygecyklina może powodować zawroty głowy, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów, jeśli doświadczają takich objawów.
Ponieważ tygecyklina jest podawana w szpitalu przez personel medyczny, ryzyko pominięcia dawki jest minimalne. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy natychmiast poinformować lekarza lub pielęgniarkę.
