Enyglid to doustny lek przeciwcukrzycowy zawierający repaglinid. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych w połączeniu z dietą i aktywnością fizyczną. Lek ten pobudza trzustkę do wytwarzania większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia stężenia cukru we krwi. Enyglid jest dostępny na receptę.
Novonorm to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych. Jest to lek przeciwcukrzycowy, który pomaga kontrolować poziom cukru we krwi. Novonorm jest dostępny na receptę. Wskazany jest dla pacjentów, u których dieta i wysiłek fizyczny nie wystarczają do kontroli poziomu cukru we krwi.
Prandin to doustny lek przeciwcukrzycowy zawierający repaglinid. Stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym. Leczenie lekiem Prandin należy rozpocząć, gdy dieta, wysiłek fizyczny i zmniejszenie masy ciała nie prowadzą do prawidłowej kontroli (lub zmniejszenia) stężenia cukru we krwi. Prandin jest dostępny na receptę.
Repaglinide Accord to doustny lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną o nazwie repaglinid. Lek ten pobudza trzustkę do produkcji większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia stężenia cukru we krwi. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym. Repaglinide Accord może być także stosowany razem z metforminą, innym doustnym lekiem przeciwcukrzycowym. Lek jest dostępny na receptę.
Repaglinide Krka to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną repaglinid. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych. Repaglinid pomaga trzustce w produkcji większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Lek jest dostępny na receptę.
Repaglinide Teva to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Pomaga trzustce w produkcji większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Jest dostępny na receptę.
Repaglinid – lek o działaniu zmniejszającym stężenie glukozy we krwi. Mechanizm działania repaglinidu polega na pobudzaniu uwalniania insuliny z trzustki, poprzez hamowanie kanałów potasowych zależnych od ATP. Wskazaniem do stosowania leku jest leczenie pacjentów z cukrzycą typu 2, u których poziom cukru nie jest kontrolowany za pomocą diety, aktywności fizycznej i zmniejszenia masy ciała oraz u pacjentów leczonych metforminą, u których jej stosowanie nie przynosi pożądanych rezultatów. Repaglinid jest szczególnie zalecany osobom z wysokim stężeniem glukozy po posiłkach.
Repaglinid dostępny jest w postaci tabletek. Lek stosuje się od 15 do 30 minut przed głównymi posiłkami. Dawkowanie należy rozpocząć od najmniejszej dostępnej dawki i w razie potrzeby stopniowo zwiększać. Podczas stosowania leku należy regularnie monitorować stężenie glukozy we krwi.
Możliwe działania niepożądane: hipoglikemia, bóle brzucha, biegunka, wymioty, zaparcia, schorzenia sercowo-naczyniowe, zaburzenia czynności wątroby. Rzadziej mogą pojawić się zaburzenia widzenia i reakcje nadwrażliwości.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Repaglinid to nowoczesny lek przeciwcukrzycowy z grupy meglitynidów, który oferuje pacjentom z cukrzycą typu 2 skuteczną kontrolę poziomu glukozy we krwi. Charakteryzuje się szybkim początkiem działania i krótkim czasem trwania efektu terapeutycznego, co czyni go idealnym wyborem do regulacji poposiłkowej glikemii. Jako substancja czynna odgrywająca kluczową rolę w nowoczesnej diabetologii, repaglinid zapewnia elastyczność w stosowaniu dostosowaną do indywidualnego stylu życia pacjenta. Jego unikalne właściwości farmakokinetyczne pozwalają na bezpieczne zastosowanie nawet u pacjentów z niewydolnością nerek, gdzie inne leki przeciwcukrzycowe mogą być przeciwwskazane. W przeciwieństwie do tradycyjnych pochodnych sulfonylomocznika, repaglinid oferuje mniejsze ryzyko hipoglikemii oraz możliwość pomijania dawek przy opuszczonych posiłkach, co znacząco poprawia jakość życia pacjentów cierpiących na cukrzycę typu 2.
Repaglinid należy do klasy leków przeciwcukrzycowych zwanej meglitynidy i działa jako sekretogog insuliny o krótkim czasie działania. Substancja wiąże się z receptorami na komórkach beta trzustki i stymuluje uwalnianie insuliny poprzez zamykanie kanałów potasowych zależnych od ATP (SUR1). Ten mechanizm jest podobny do działania pochodnych sulfonylomocznika, jednak repaglinid charakteryzuje się odmiennym profilem farmakologicznym.
Repaglinid wykazuje zależność stężenie-odpowiedź w obecności glukozy, z maksymalną odpowiedzią wydzielniczą około 10 nmol/L. Kluczową cechą repaglinidu jest jego zależność od obecności glukozy – w przeciwieństwie do sulfonylomoczników, nie stymuluje wydzielania insuliny przy niskich stężeniach glukozy, co znacząco redukuje ryzyko hipoglikemii.
Potencjał błonowy jest regulowany poprzez odwrotną zależność między aktywnością kanałów potasowych zależnych od ATP a pozakomórkowymi stężeniami glukozy. Gdy glukoza wchodzi do komórki beta poprzez transportery GLUT2, jest metabolizowana do ATP. Wysokie stężenia ATP hamują kanały potasowe, co prowadzi do depolaryzacji błony komórkowej i otwarcia kanałów wapniowych typu L. Napływ jonów wapnia stymuluje egzocytozę granul insuliny.
Repaglinid jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Szczytowe stężenia w osoczu (Cmax) występują w ciągu 1 godziny (Tmax). Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 56%. Wiązanie z białkami osocza, głównie albuminami, przekracza 98%.
Gdy repaglinid jest przyjmowany z posiłkiem, średni Tmax nie ulega zmianie, ale średnie Cmax i AUC zmniejszają się odpowiednio o 20% i 12,4%. Po dożylnym podaniu objętość dystrybucji w stanie równowagi (Vss) wynosi 31 L, a całkowity klirens 38 L/h.
Repaglinid jest intensywnie metabolizowany w wątrobie poprzez oksydację i dealkilację przez cytochrom P450 3A4 i 2C8, tworząc główny metabolit – pochodną dwukarboksylową (M2). Około 90% pojedynczej dawki podanej doustnie jest eliminowane z kałem, a 8% z moczem.
Charakterystyczne cechy farmakokinetyczne repaglinidu:
Repaglinid jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 jako lek pomocniczy do diety i ćwiczeń fizycznych. Może być używany w monoterapii lub w terapii skojarzonej z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, z wyjątkiem pochodnych sulfonylomocznika.
Zalecana dawka początkowa zależy od poziomów hemoglobiny glikowanej A1c – pacjenci z HbA1c poniżej 8% (64 mmol/mol) powinni rozpoczynać od 0,5 mg przed posiłkami, natomiast ci z HbA1c powyżej 8% od 1-2 mg.
Schemat dawkowania:
Repaglinid powinien być przyjmowany na krótko przed posiłkami i pomijany przy opuszczanych posiłkach. Ta elastyczność w stosowaniu jest jedną z głównych zalet repaglinidu w porównaniu do tradycyjnych leków przeciwcukrzycowych.
W badaniach klinicznych u japońskich pacjentów z cukrzycą typu 2, których glikemia była niewystarczająco kontrolowana przez sitagliptynę, dodanie repaglinidu prowadziło do znaczącego obniżenia poziomu glukozy na czczo i albuminy glikowanej już po 2 tygodniach terapii. Efekty te utrzymywały się przez 52 tygodnie leczenia, co potwierdziło długoterminową skuteczność terapii skojarzonej.
Badania wieloośrodkowe wykazały, że repaglinid może być bezpiecznie stosowany u pacjentów z cukrzycą typu 2 z różnym stopniem niewydolności nerek, zachowując porównywalną skuteczność i bezpieczeństwo do pacjentów z prawidłową funkcją nerek.
Randomizowane badanie kontrolne porównujące repaglinid z glibenklamidem u pacjentów w wieku ≥65 lat wykazało, że pacjenci leczeni repaglindem doświadczali mniejszej liczby epizodów hipoglikemii przy podobnej kontroli metabolicznej.
| Parametr | Repaglinid | Glibenklamid |
|---|---|---|
| Liczba epizodów hipoglikemii | Mniejsza | Większa |
| Kontrola glikemii | Porównywalna | Porównywalna |
| Profil bezpieczeństwa | Korzystniejszy | Gorzszy |
Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym związanym z monoterapią repaglinidu jest hipoglikemia (7% w badaniu obejmującym 76 pacjentów), następnie przyrost masy ciała (1,8 kg w ciągu 16 tygodni).
Główne działania niepożądane repaglinidu:
Zgłoszenia hipoglikemii są częstsze gdy repaglinid jest stosowany w skojarzeniu z metforminą, podczas gdy badania sugerują zwiększone ryzyko obrzęków obwodowych przy stosowaniu w kombinacji z tiazolidynedionami.
Przeciwwskazania obejmują nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu doustnego, cukrzycę typu 1 i kwasicę ketonową, ciężką dysfunkcję wątroby oraz jednoczesne stosowanie gemfibrozilu lub klopidogrelu.
Lista głównych przeciwwskazań:
Repaglinid jest klasyfikowany jako kategoria C FDA podczas ciąży, co oznacza, że jego stosowanie wymaga ostrożności. Nie ma dowodów na bezpieczne stosowanie w okresie karmienia piersią.
Repaglinid jest metabolizowany przez izoenzyki wątrobowe CYP3A4 i CYP2C8. Ma niski indeks terapeutyczny jako substrat do inaktywacji i klirensu i jest podatny na zmiany stężenia w obecności induktorów i inhibitorów wątrobowych.
Leki wymagające szczególnej uwagi:
Badania sugerują, że repaglinid jest korzystnym wyborem terapeutycznym u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek i schyłkową niewydolnością nerek. Repaglinid ma dobry profil bezpieczeństwa i skuteczności u pacjentów z cukrzycą typu 2 powikłaną zaburzeniami czynności nerek i jest odpowiednim wyborem terapeutycznym nawet dla osób z ciężkim stopniem niewydolności nerek.
Amerykańskie Towarzystwo Geriatryczne zaleca krótko działające leki hipoglikemizujące dla osób starszych, ponieważ są preferowane nad długo działającymi środkami związanymi ze zwiększonym ryzykiem hipoglikemii. Repaglinid jest sekretagogiem insuliny o szybkim początku i względnie krótkim czasie działania.
Bezpieczeństwo repaglinidu u dzieci poniżej 18 roku życia nie zostało ustalone i jako takie nie jest zalecane. W ciąży wymagana jest szczególna ostrożność, a alternatywne leczenie jest rekomendowane w okresie karmienia piersią.
Repaglinid odgrywa ważną rolę w nowoczesnym leczeniu cukrzycy typu 2, szczególnie w sytuacjach, gdy pacjent wymaga elastycznego schematu dawkowania dostosowanego do nieregularnych posiłków. W polskiej praktyce klinicznej repaglinid jest dostępny jako lek generyczny, co zwiększa jego dostępność dla pacjentów.
Repaglinid może być skutecznie łączony z następującymi substancjami czynnymi stosowanymi w Polsce:
Metformina – najczęstsza kombinacja:
Pioglitazon (tiazolidynedion):
Inhibitory DPP-4 (sitagliptyna, wiltagliptyna):
W kontekście kompleksowego leczenia cukrzycy warto wspomnieć o innych często stosowanych w Polsce substancjach:
Zalecane są okresowe pomiary glukozy na czczo i HBA1c w celu określenia skuteczności leczenia. Korekty dawki powinny być monitorowane wyłącznie przez glukozę na czczo pod kątem responsywności w odstępach minimum 1 tygodnia po rozpoczęciu leczenia.
Kluczowe elementy edukacji pacjenta obejmują:
Pacjenci powinni być instruowani o:
Tak, badania wykazały, że repaglinid ma dobry profil bezpieczeństwa i skuteczności u pacjentów z różnym stopniem zaburzeń czynności nerek. W przeciwieństwie do wielu innych leków przeciwcukrzycowych, repaglinid może być bezpiecznie stosowany nawet u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, choć może wymagać korekty dawki początkowej do 0,5 mg.
Repaglinid różni się od pochodnych sulfonylomocznika głównie szybszym początkiem działania, krótszym czasem trwania efektu oraz mniejszym ryzykiem hipoglikemii. Ma odmienny profil wiązania na komórkach beta trzustki i pozwala na elastyczne dawkowanie związane z posiłkami, w przeciwieństwie do stałego schematu dawkowania sulfonylomoczników.
Tak, przyrost masy ciała jest możliwym działaniem niepożądanym repaglinidu. Pacjenci przyjmujący ten lek przybrali średnio około 2 kg w ciągu 16 tygodni. Jednak średni przyrost masy ciała spowodowany przez meglitynidy wydaje się być niższy niż ten wywoływany przez pochodne sulfonylomocznika i insulinę.
Jeśli posiłek zostanie opuszczony, należy również pominąć dawkę repaglinidu. To jedna z kluczowych zalet tego leku – elastyczność dawkowania dostosowana do rzeczywistego wzorca posiłków pacjenta, co zmniejsza ryzyko hipoglikemii między posiłkami.
Jednoczesne stosowanie repaglinidu z insuliną NPH jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko niedokrwienia mięśnia sercowego. Jeśli repaglinid jest przyjmowany jednocześnie z insuliną, może dojść do zmniejszenia przepływu krwi do serca, co jest poważnym stanem nazywanym niedokrwieniem mięśnia sercowego.
Na podstawie okresu półtrwania repaglinidu, większość leku opuszcza organizm w ciągu 4-5 godzin. Może to trwać dłużej w przypadku problemów z wątrobą lub przyjmowania leków oddziałujących z repaglindem.
Tak, badania wykazały, że repaglinid jest bezpieczną opcją dla pacjentów w podeszłym wieku. W badaniach porównawczych pacjenci w wieku ≥65 lat leczeni repaglindem doświadczali mniejszej liczby epizodów hipoglikemii w porównaniu do tych otrzymujących glibenklamid, przy zachowaniu podobnej kontroli metabolicznej.
Najważniejszą interakcją jest jednoczesne stosowanie z gemfibrozoilem, które zwiększa ekspozycję na repaglinid ośmiokrotnie i może prowadzić do ciężkiej, przedłużającej się hipoglikemii. Inne znaczące interakcje obejmują leki przeciwgrzybicze (itrakonazol, ketokonazol), antybiotyki makrolidowe i klopidogrel.
Repaglinid jest klasyfikowany jako kategoria C FDA podczas ciąży, co oznacza, że jego stosowanie wymaga ostrożności. Nie ma wystarczających dowodów na bezpieczne stosowanie podczas karmienia piersią, dlatego zalecane jest rozważenie alternatywnego leczenia.
Repaglinid ma szybki początek działania – efekt hipoglikemizujący występuje w ciągu 15-30 minut po przyjęciu. Jednak znaczące obniżenie glikemii na czczo można zaobserwować dopiero po około miesiącu terapii. W badaniach klinicznych poziomy glukozy na czczo i albuminy glikowanej obniżyły się już po 2 tygodniach od rozpoczęcia leczenia.
