Actos to lek przeciwcukrzycowy, którego substancją czynną jest pioglitazon. Jest stosowany u dorosłych w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy metformina jest nieodpowiednia lub jej zastosowanie nie powiodło się. Lek pomaga kontrolować stężenie cukru (glukozy) we krwi u osób chorych na cukrzycę typu 2, pomagając w lepszym wykorzystaniu wytwarzanej przez organizm insuliny. Lek jest dostępny na receptę.
Competact to lek na receptę stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych pacjentów, szczególnie tych z nadwagą, u których sama metformina nie wystarcza do kontrolowania glikemii. Lek ten zawiera dwie substancje czynne: metforminę i pioglitazon. Metformina należy do grupy leków zwanych biguanidami, a pioglitazon do grupy leków zwanych glitazonami. Oba te składniki działają razem, aby kontrolować poziom cukru we krwi u osób z cukrzycą typu 2.
Glubrava to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych. Jest to lek złożony, zawierający dwie substancje czynne: metforminę i pioglitazonę. Metformina pomaga obniżyć poziom cukru we krwi, zwłaszcza po posiłku, a pioglitazon pomaga organizmowi lepiej wykorzystać insulinę, co również pomaga obniżyć poziom cukru we krwi. Lek jest zwykle stosowany, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne nie wystarczają do kontroli poziomu cukru we krwi.
Glustin to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, kiedy dieta i ćwiczenia fizyczne nie wystarczają do kontroli poziomu glukozy we krwi. Jest to lek na receptę, który zawiera substancję czynną pioglitazon. Pioglitazon pomaga kontrolować poziom cukru we krwi poprzez sprawienie, że organizm staje się bardziej wrażliwy na insulinę, hormon, który reguluje poziom cukru we krwi.
Incresync to lek na receptę, który zawiera w swoim składzie substancje czynne alogliptynę i pioglitazon. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, kiedy dieta i ćwiczenia fizyczne nie wystarczają do kontroli glikemii. Lek ten jest zwykle stosowany, gdy pacjent nie toleruje metforminy lub sulfonylomocznika, lub gdy te leki nie są odpowiednie. Incresync pomaga kontrolować poziom cukru we krwi poprzez pomoc w produkcji insuliny po posiłkach i zmniejszenie ilości glukozy wytwarzanej przez organizm.
Pioglitazone Accord to lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Umożliwia kontrolowanie stężenia cukru we krwi. Może być stosowany jako jedyny lek, albo w połączeniu z innymi lekami. Jest dostępny na receptę.
Pioglitazone Actavis to lek przeciwcukrzycowy, który jest pochodną tiazolidynodionu. Zawarty w nim pioglitazon może działać poprzez zmniejszenie insulinooporności. Leczenie pioglitazonem prowadzi do ograniczenia produkcji glukozy przez wątrobę i zwiększenia wychwytu glukozy przez tkanki obwodowe w przypadku insulinooporności. Jest to preparat drugiego lub trzeciego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2 zarówno w monoterapii jak i terapii skojarzonej z innymi preparatami. Lek jest dostępny na receptę.
Pioglitazone Bioton to lek przeciwcukrzycowy, który jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Lek ten umożliwia kontrolowanie stężenia cukru we krwi. Może być stosowany jako jedyny lek lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Pioglitazone Bioton jest dostępny na receptę. Wskazaniem do jego stosowania jest cukrzyca typu 2 u dorosłych pacjentów, zwłaszcza tych z nadwagą, u których glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana za pomocą diety i aktywności fizycznej, i u których nie można stosować metforminy ze względu na przeciwwskazania lub nietolerancję.
Pioglitazone Teva to lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną pioglitazon. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, zwłaszcza u osób z nadwagą, u których glikemia jest niewystarczająco kontrolowana pomimo stosowania diety i aktywności fizycznej. Pioglitazone Teva pomaga kontrolować stężenie cukru (glukozy) we krwi, poprawiając wykorzystanie insuliny wytwarzanej przez organizm. Lek jest dostępny na receptę.
Tandemact to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: pioglitazon i glimepiryd. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych pacjentów, u których sama dieta i ćwiczenia nie wystarczają do kontroli poziomu glukozy we krwi. Tandemact jest przepisywany, gdy pacjent nie toleruje metforminy lub sulfonylomocznika, lub gdy te leki nie są odpowiednie.
Pioglitazon – lek stosowany w cukrzycy należący do grupy leków zwanej tiazolidynodionami. Mechanizm działania pioglitazonu polega na zmniejszeniu wytwarzania glukozy przez wątrobę i zwiększaniu wychwytu glukozy przez tkanki obwodowe. Lek zwiększa wrażliwość komórek na insulinę, a u pacjentów z cukrzycą typu 2 wyrównuje glikemię na czczo i po posiłkach. Wskazaniem do stosowania pioglitazonu jest leczenie cukrzycy typu 2 zarówno w monoterapii jak i leczeniu skojarzonym z metforminą lub pochodną sulfonylomocznika lub metforminą i pochodną sulfonylomocznika. Lek można również stosować w połączeniu z insuliną u pacjentów którzy nie mogą przyjmować metforminy lub u których nie da się dostatecznie kontrolować glikemii za pomocą insuliny.
Pioglitazon dostępny jest w postaci tabletek. Leczenie powinno się rozpoczynać od najmniejszej dawki i w razie potrzeby stopniowo zwiększać. Lek stosuje się raz dziennie, niezależnie od posiłku. Pacjenci chorzy na cukrzycę oprócz leczenia farmakologicznego powinni stosować zbilansowaną dietę oraz aktywność fizyczną.
Możliwe działania niepożądane: mogą się różnić w zależności od sposobu leczenia. Pioglitazon może powodować zwiększenie masy ciała, hipoestezję (obniżenie czucia dotyku), zakażenia górnych dróg oddechowych, złamania kości.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Pioglitazon to nowoczesny lek przeciwcukrzycowy należący do grupy tiazolidynodionów, potocznie nazywanych glitazonami. Jest jedynym dostępnym obecnie przedstawicielem tej grupy leków na polskim rynku farmaceutycznym. Substancja ta rewolucjonizuje leczenie cukrzycy typu 2 poprzez unikalny mechanizm działania – zwiększa wrażliwość komórek organizmu na insulinę, co jest kluczowe w walce z insulinoopornością leżącą u podstaw tej choroby. Pioglitazon w Polsce dostępny jest pod nazwą handlową Pioglitazone Bioton w dawkach 15 mg, 30 mg i 45 mg. Ten lek przeciwcukrzycowy został po raz pierwszy zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych w 1999 roku, następnie w Szwajcarii w 2000 roku, a dopiero w 2012 roku Europejska Agencja Leków (EMA) wydała pozwolenie na wprowadzenie go do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, w tym w Polsce.
Pioglitazon działa poprzez aktywację receptorów jądrowych PPAR-γ (receptorów γ aktywowanych przez proliferator peroksysomów). To nowatorski mechanizm działania, który odróżnia go od innych leków przeciwcukrzycowych dostępnych na rynku.
Gdy pioglitazon aktywuje te receptory, następuje ekspresja ponad 100 różnych genów regulujących kluczowe procesy metaboliczne w organizmie. Geny te odpowiadają za transport, magazynowanie i metabolizm lipidów, wychwyt i zużytkowanie glukozy, a także ekspresję ważnych hormonów jak adiponektyna, rezystyna i leptyna.
Główne mechanizmy działania obejmują:
Po przyjęciu tableki doustnie pioglitazon szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie we krwi osiąga po około 2 godzinach, a pokarm nie wpływa znacząco na wchłanianie leku.
Charakterystyka farmakokinetyczna pioglitazonu:
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| Biodostępność | Ponad 80% |
| Wiązanie z białkami osocza | >99% |
| Czas do maksymalnego stężenia | 2 godziny |
| Okres półtrwania | 5-6 godzin (lek), 16-23 godziny (metabolity) |
Pioglitazon jest metabolizowany głównie w wątrobie z udziałem enzymu cytochromu P450 (CYP2C8). Spośród 6 metabolitów, 3 wykazują aktywność farmakologiczną, przy czym metabolit M-IV jest nawet 3-krotnie silniejszy od pioglitazonu. Lek jest wydalany z kałem (55%) i z moczem (45%), głównie w postaci metabolitów.
Pioglitazon jest wskazany jako lek drugiego lub trzeciego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych w następujących sytuacjach:
Cukrzyca typu 2 to złożona choroba wymagająca kompleksowego podejścia terapeutycznego. W leczeniu farmakologicznym stosuje się różne grupy leków, każda o innym mechanizmie działania.
Metformina pozostaje lekiem pierwszego wyboru w większości przypadków cukrzycy typu 2. Zwiększa wrażliwość wątroby na insulinę i zmniejsza produkcję glukozy przez wątrobę.
Pochodne sulfonylomocznika (glibenklamid, gliklazyda, glimepiryd) stymulują wydzielanie insuliny przez komórki beta trzustki. Są skuteczne w obniżaniu glikemii, ale mogą prowadzić do hipoglikemii i wzrostu masy ciała.
Inhibitory DPP-4 (sitagliptyna, wilagliptyna, saksagliptyna) hamują enzym rozkładający inkretyny, co prowadzi do zwiększenia wydzielania insuliny w odpowiedzi na pokarmy.
Agoniści receptora GLP-1 (liraglutyd, dulaglutyd, semaglutyd) naśladują działanie naturalnych inkretyn, opóźniają opróżnianie żołądka i zmniejszają apetyt.
Inhibitory SGLT-2 (empagliflozyna, dapagliflozyna) hamują wchłanianie glukozy w nerkach, powodując jej utratę z moczem.
Pioglitazon, jako jedyny przedstawiciel tiazolidynodionów, zajmuje szczególne miejsce w tej grupie ze względu na unikalny mechanizm działania zwiększający wrażliwość tkanek na insulinę.
Pioglitazon przyjmuje się doustnie, niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody.
Jeśli po 3-6 miesiącach stosowania nie uzyskuje się wystarczającej odpowiedzi terapeutycznej, należy rozważyć przerwanie leczenia pioglitazonem.
Pioglitazon nie może być stosowany w następujących przypadkach:
Jak każdy lek, pioglitazon może powodować działania niepożądane, choć nie występują one u wszystkich pacjentów.
Pioglitazon może powodować zatrzymanie płynów w organizmie, co zwiększa ryzyko niewydolności serca. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów:
Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić czynniki ryzyka rozwoju raka pęcherza moczowego:
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia krwi w moczu, bólu podczas oddawania moczu lub nagłej potrzeby oddania moczu.
Pioglitazon może powodować obrzęk plamki żółtej prowadzący do pogorszenia ostrości widzenia. W przypadku jakichkolwiek zaburzeń widzenia konieczna jest konsultacja okulistyczna.
U kobiet długotrwale stosujących pioglitazon obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości, szczególnie kończyn górnych, dłoni i stóp.
Pioglitazon nie wpływa istotnie na farmakokinetykę digoksyny, warfaryny, fenprokumonu i metforminy.
Pioglitazon jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią. U kobiet w wieku rozrodczym może spowodować wznowienie owulacji (szczególnie u pacjentek z zespołem policystycznych jajników), co zwiększa prawdopodobieństwo zajścia w ciążę.
W przypadku planowania ciąży lub jej stwierdzenia należy natychmiast przerwać stosowanie pioglitazonu i skonsultować się z lekarzem w sprawie alternatywnego leczenia. Lekiem z wyboru w cukrzycy u kobiet ciężarnych jest insulina.
W Polsce dostępny jest preparat Pioglitazone Bioton produkowany przez firmę BIOTON S.A. Dostępny jest w trzech mocach:
Preparat zawiera laktozę jako substancję pomocniczą, dlatego nie powinien być stosowany u osób z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Pioglitazon może być stosowany długotrwale pod kontrolą lekarza. Jednak ze względu na potencjalne ryzyko związane z długotrwałym leczeniem, lekarz podczas rutynowych wizyt będzie oceniał, czy kontynuacja terapii nadal przynosi korzyści.
Tak, zwiększenie masy ciała to bardzo częste działanie niepożądane pioglitazonu. Wzrost ten wynika z kumulacji tkanki tłuszczowej podskórnej oraz retencji płynów. Dlatego podczas leczenia szczególnie ważne jest przestrzeganie diety o ograniczonej kaloryczności i regularna kontrola masy ciała.
Pioglitazon zwykle nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów. Należy jednak zachować ostrożność, jeśli wystąpią zaburzenia widzenia, które mogą stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć ją jak najszybciej po zauważeniu tego faktu. Jeśli zbliża się czas kolejnej dawki, pominiętą dawkę należy pominąć. Nie wolno stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Tak, pioglitazon często stosuje się w skojarzeniu z metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną. Jednak takie połączenia wymagają ścisłego nadzoru lekarskiego ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii.
Podczas leczenia pioglitazonem należy regularnie kontrolować funkcje wątroby (aktywność enzymów ALT), poziom glukozy we krwi, HbA1c oraz masę ciała. W przypadku wystąpienia objawów mogących wskazywać na problemy z wątrobą (nudności, wymioty, bóle brzucha, żółte zabarwienie skóry lub oczu) konieczna jest natychmiastowa konsultacja lekarska.
U kobiet z zespołem policystycznych jajników pioglitazon może przywrócić owulację, zwiększając szanse na zajście w ciążę. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia.
Tak, ale należy rozpocząć od najmniejszej dostępnej dawki i stopniowo ją zwiększać. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów powyżej 75 roku życia ze względu na zwiększone ryzyko niewydolności serca i retencji płynów.
