Ebilfumin to lek z oseltamiwirem, należący do inhibitorów neuraminidazy, który hamuje rozprzestrzenianie się wirusa grypy w organizmie. Stosowany w leczeniu i profilaktyce grypy u osób w każdym wieku, w tym niemowląt i noworodków, szczególnie w przypadku kontaktu z chorym lub podczas pandemii. Pomaga złagodzić objawy i zapobiega wystąpieniu choroby przy zakażeniu wirusem grypy.
Oseltamivir Stada to lek przeciwwirusowy zawierający oseltamiwir, który należy do grupy inhibitorów neuraminidazy. Preparat jest stosowany do leczenia i zapobiegania grypie u pacjentów w różnym wieku – od niemowląt po osoby dorosłe. Mechanizm działania polega na hamowaniu rozprzestrzeniania się wirusa grypy w organizmie.
Oseltix to lek przeciwwirusowy zawierający oseltamiwir. Jest skuteczny przeciwko wirusom grypy typu A i B. Działa poprzez hamowanie aktywności enzymu nazywanego neuraminidazą, który jest niezbędny dla replikacji wirusa w organizmie. W wyniku zahamowania działania tego enzymu, wirusy grypy nie mogą się dalej rozmnażać i rozprzestrzeniać w organizmie. Dzięki temu objawy choroby są łagodniejsze, a czas trwania grypy może ulec skróceniu. Oseltix jest stosowany zarówno w leczeniu, jak i profilaktyce grypy. Jest dostępny na receptę.
Segosana to lek przeciwwirusowy, który zawiera substancję czynną oseltamiwir. Jest skuteczny wobec wirusów grypy typu A i B. Stosowany jest w leczeniu grypy u osób dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt (w tym u noworodków urodzonych w prawidłowym terminie porodu), gdy wystąpią objawy grypy lub kiedy wiadomo, że wirus grypy krąży w środowisku. Może być również stosowany do zapobiegania grypie po ekspozycji na wirusa. Lek jest dostępny na receptę.
Tamiflu to lek przeciwwirusowy, który jest stosowany zarówno w leczeniu grypy, jak i w profilaktyce u osób narażonych na zakażenie wirusem grypy. Lek zawiera oseltamiwir, który należy do grupy leków zwanych inhibitorami neuraminidazy. Leki te zapobiegają rozprzestrzenianiu się wirusa grypy w organizmie. Tamiflu jest dostępny na receptę.
Tamivil to lek zawierający oseltamiwir, inhibitor neuraminidazy, stosowany w leczeniu i profilaktyce grypy u dzieci (od 6 lat) oraz dorosłych. Lek łagodzi objawy grypy, takie jak gorączka, kaszel czy bóle mięśniowe, a także zapobiega ich wystąpieniu w wyjątkowych sytuacjach, np. podczas pandemii grypy. Tamivil pomaga ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa w organizmie, wspierając walkę z infekcją.
Viseltam to lek przeciwgrypowy zawierający oseltamiwir z grupy inhibitorów neuraminidazy, który zapobiega rozprzestrzenianiu się wirusa grypy w organizmie. Preparat jest przeznaczony dla osób dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 6. roku życia o masie ciała większej niż 40 kg. Stosuje się go zarówno w leczeniu grypy po wystąpieniu objawów, jak i profilaktycznie u osób narażonych na zakażenie wirusem grypy.
Oseltamiwir – lek o działaniu przeciwwirusowym. Mechanizm działania oseltamiwiru polega na hamowaniu enzymu neuraminidazy wirusa grypy typu A i B, który wpływa na wniknięcie cząstki wirusa do niezakażonych komórek oraz na uwolnienie świeżo wytworzonych cząstek wirusa z zakażonych komórek i rozprzestrzenianie się zakaźnych wirusów w organizmie. Wskazaniem do stosowania leku jest zapobieganie oraz leczenie grypy u osób dorosłych oraz dzieci powyżej pierwszego roku życia.
Oseltamiwir dostępny jest w postaci tabletek i kapsułek twardych. Lek należy podawać jak najszybciej od pojawienia się pierwszych objawów grypy.
Możliwe działania niepożądane: nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, zapalenie oskrzeli, ostre zapalenie oskrzeli, kaszel, zapalenie ucha środkowego, krwawienie z nosa, zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowe, zawroty głowy, bezsenność, zapalenie skóry.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Oseltamiwir to jedna z najważniejszych substancji czynnych stosowanych w nowoczesnej medycynie w leczeniu i profilaktyce grypy. Jako wybiórczy inhibitor neuraminidazy wirusa grypy, oseltamiwir skutecznie hamuje replikację i rozprzestrzenianie się wirusów typu A i B w organizmie człowieka. Dzięki swojemu unikalnego mechanizmowi działania lek ten znacznie skraca czas trwania choroby, zmniejsza nasilenie objawów i redukuje ryzyko powikłań grypowych. Wprowadzony do lecznictwa w 1999 roku przez firmę Roche pod nazwą handlową Tamiflu, oseltamiwir stał się złotym standardem w farmakoterapii przeciwwirusowej zakażeń grypowych. Jego skuteczność jest tym większa, im szybciej zostanie rozpoczęte leczenie – najlepiej w ciągu pierwszych 48 godzin od wystąpienia objawów choroby.
Oseltamiwir (łac. Oseltamivirum) to organiczny związek chemiczny należący do grupy leków przeciwwirusowych z klasy inhibitorów neuraminidazy. Jest to substancja syntetyczna, będąca analogiem kwasu sialowego, która została specjalnie zaprojektowana do walki z wirusami grypy. W przeciwieństwie do wielu innych leków przeciwwirusowych, oseltamiwir charakteryzuje się wysoką selektywnością działania – jest aktywny wyłącznie przeciwko wirusom grypy typu A i B, co czyni go niezwykle precyzyjnym narzędziem terapeutycznym.
Cechą szczególną oseltamiwiru jest to, że jest on prolekiem – co oznacza, że po podaniu doustnym nie wykazuje bezpośredniej aktywności przeciwwirusowej. Dopiero po wchłonięciu z przewodu pokarmowego i przekształceniu w wątrobie przez esterazy wątrobowe, oseltamiwir zostaje metabolizowany do swojego aktywnego metabolitu – karboksylanu oseltamiwiru, który wykazuje rzeczywiste działanie przeciwwirusowe.
Neuraminidaza to kluczowy enzym wirusowy, który pełni fundamentalną rolę w cyklu replikacyjnym wirusów grypy. Enzym ten jest odpowiedzialny za odcinanie reszt kwasu sialowego z receptorów błonowych komórek gospodarza, co umożliwia uwolnienie nowo powstałych cząstek wirusowych z zakażonych komórek oraz ułatwia ich penetrację do kolejnych, niezakażonych komórek.
Oseltamiwir działa poprzez selektywne i kompetycyjne hamowanie aktywności neuraminidazy wirusów grypy A i B. Aktywny metabolit oseltamiwiru – karboksylan oseltamiwiru – wiąże się z centrum aktywnym enzymu neuraminidazy, blokując jego funkcję. W rezultacie tego działania:
Wartości IC₅₀ (stężenie hamujące 50% aktywności enzymu) dla karboksylanu oseltamiwiru wynoszą 0,1–1,3 nM dla wirusa grypy A i 2,6 nM dla wirusa grypy B, co świadczy o wysokiej potencji przeciwwirusowej tej substancji.
Po podaniu doustnym oseltamiwir wykazuje dobrą biodostępność, wynoszącą około 80%. Wchłanianie leku z przewodu pokarmowego nie jest istotnie wpływane przez obecność pokarmu, co pozwala na elastyczne dawkowanie niezależnie od posiłków. Maksymalne stężenie oseltamiwiru w surowicy osiągane jest po około 30 minutach od podania, natomiast maksymalne stężenie aktywnego metabolitu – po 3-4 godzinach.
Oseltamiwir charakteryzuje się niskim stopniem wiązania z białkami osocza (około 3%), co oznacza, że większość substancji krąży w formie wolnej, dostępnej do działania farmakologicznego. Ta cecha farmakokinetyczna minimalizuje ryzyko interakcji lekowych związanych z wypieraniem z miejsc wiązania białkowego.
Głównym miejscem metabolizmu oseltamiwiru jest wątroba, gdzie podczas „pierwszego przejścia” lek jest przekształcany przez esterazy wątrobowe do aktywnego metabolitu – karboksylanu oseltamiwiru. Co najmniej 75% dawki podanej doustnie dociera do krążenia obwodowego w postaci aktywnego metabolitu. Ważną cechą metabolizmu oseltamiwiru jest to, że ani sam lek, ani jego aktywny metabolit nie są substratami ani inhibitorami głównych izoform cytochromu P450, co znacznie zmniejsza potencjał interakcji lekowych.
Karboksylan oseltamiwiru nie podlega dalszemu metabolizmowi i jest wydalany przede wszystkim przez nerki w niezmienionej postaci. Klirens nerkowy aktywnego metabolitu wynosi 18,8 l/h, co przekracza wskaźnik przesączania kłębuszkowego, wskazując na aktywne wydzielanie kanalikowe. Okres półtrwania karboksylanu oseltamiwiru wynosi 6-10 godzin u większości pacjentów.
Oseltamiwir jest wskazany w leczeniu grypy u dorosłych i dzieci po ukończeniu 1. roku życia, u których występują objawy typowe dla grypy, w okresie gdy wirus grypy jest obecny w danym środowisku. Podczas pandemii grypy oseltamiwir można stosować również u niemowląt do 12. miesiąca życia.
Najważniejszym czynnikiem determinującym skuteczność leczenia jest czas rozpoczęcia terapii. Zgodnie z zaleceniami producenta, leczenie powinno zostać rozpoczęte w ciągu pierwszych 2 dni od wystąpienia objawów. Jednak eksperci podkreślają, że można spodziewać się działania leku również po podaniu go w późniejszym terminie, szczególnie u pacjentów hospitalizowanych lub z grup wysokiego ryzyka.
Oseltamiwir znajduje zastosowanie w profilaktyce grypy w następujących sytuacjach:
Profilaktyka poekspozycyjna:
Profilaktyka sezonowa:
Szczególnie istotne jest zastosowanie oseltamiwiru u pacjentów z grup wysokiego ryzyka ciężkiego przebiegu grypy i rozwoju powikłań:
Standardowa dawka dla dorosłych i młodzieży powyżej 13. roku życia wynosi 75 mg dwa razy dziennie przez 5 dni. U pacjentów z obniżoną odpornością okres leczenia może zostać przedłużony do 10 dni.
Dawkowanie u dzieci jest uzależnione od wieku i masy ciała:
| Wiek/Masa ciała | Dawka | Częstotliwość |
|---|---|---|
| Niemowlęta 0-12 miesięcy | 3 mg/kg | 2 × dziennie |
| Dzieci 1-12 lat (10-15 kg) | 30 mg | 2 × dziennie |
| Dzieci 1-12 lat (15-23 kg) | 45 mg | 2 × dziennie |
| Dzieci 1-12 lat (23-40 kg) | 60 mg | 2 × dziennie |
| Dzieci powyżej 40 kg | 75 mg | 2 × dziennie |
W profilaktyce poekspozycyjnej standardowa dawka wynosi 75 mg raz dziennie przez 10 dni u dorosłych i młodzieży. W profilaktyce sezonowej dawka wynosi 75 mg raz dziennie przez okres do 6 tygodni (do 12 tygodni u pacjentów z obniżoną odpornością).
Niewydolność nerek:
Niewydolność wątroby: Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Liczne badania kliniczne potwierdziły skuteczność oseltamiwiru w leczeniu grypy u dorosłych. W randomizowanych badaniach kontrolowanych wykazano, że oseltamiwir:
Metaanaliza 5 randomizowanych badań klinicznych z udziałem 1598 dzieci w wieku 1-17 lat wykazała, że oseltamiwir:
W badaniach dotyczących profilaktyki poekspozycyjnej u domowników wykazano redukcję częstości występowania potwierdzonych laboratoryjnie przypadków grypy z 20% w grupie nieotrzymującej profilaktyki do 7% w grupie leczonej oseltamiwirem (redukcja o 62,7%).
U dorosłych i młodzieży:
U dzieci:
Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwość wystąpienia zaburzeń neuropsychiatrycznych, szczególnie u dzieci i młodzieży. Obserwowane objawy mogą obejmować:
Ważne jest podkreślenie, że podobne objawy mogą wystąpić również w przebiegu samej grypy, niezależnie od stosowania oseltamiwiru. Niemniej jednak pacjenci, szczególnie dzieci, powinni być ściśle obserwowani pod kątem zmian behawioralnych podczas terapii.
Pacjenci z upośledzoną odpornością: Skuteczność oseltamiwiru może być ograniczona u pacjentów z ciężkim upośledzeniem odporności. U tej grupy chorych istnieje również większe ryzyko wystąpienia szczepów opornych na oseltamiwir.
Pacjenci wymagający hospitalizacji: Nie ustalono w pełni skuteczności i bezpieczeństwa stosowania oseltamiwiru u pacjentów z ciężkimi chorobami wymagającymi hospitalizacji.
Przewlekłe choroby serca i układu oddechowego: Stosowanie u pacjentów z przewlekłymi chorobami serca i/lub układu oddechowego wymaga szczególnej ostrożności i monitorowania.
Ze względu na unikalne właściwości farmakokinetyczne oseltamiwiru (niski stopień wiązania z białkami, metabolizm niezależny od CYP450), ryzyko klinически istotnych interakcji lekowych jest niewielkie.
Probenecyd: Jednoczesne stosowanie probenecydu powoduje około dwukrotny wzrost ekspozycji na aktywny metabolit oseltamiwiru. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności modyfikacji dawkowania.
Leki o małym indeksie terapeutycznym: Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z lekami konkurującymi o wydzielanie kanalikowe w nerkach, takimi jak:
Inne znaczące interakcje:
Nie wykazano interakcji z następującymi lekami:
Ciąża (kategoria C): Ograniczone dane z badań po wprowadzeniu leku do obrotu oraz badań obserwacyjnych nie wskazują na szkodliwy wpływ na rozwój ciąży, zarodka/płodu. Oseltamiwir może być stosowany u kobiet w ciąży po rozważeniu:
Laktacja: Oseltamiwir i jego aktywny metabolit przenikają do pokarmu kobiecego w małych stężeniach (dawka subterapeutyczna dla niemowlęcia). Można rozważyć stosowanie, jeśli istnieją istotne korzyści dla karmiącej matki.
U osób starszych (65-78 lat) ekspozycja na aktywny metabolit jest o 25-35% wyższa w porównaniu z dorosłymi poniżej 65. roku życia, jednak nie ma konieczności modyfikacji dawkowania, chyba że współistnieje niewydolność nerek.
Młodsze dzieci eliminują zarówno oseltamiwir, jak i jego aktywny metabolit szybciej niż dorośli, co wymaga dostosowania dawkowania do masy ciała. U niemowląt poniżej 1. roku życia farmakokinetyka charakteryzuje się większą zmiennością międzyosobniczą.
Oporność na oseltamiwir rozwija się w wyniku mutacji w genie kodującym neuraminidazę, co prowadzi do zmian w miejscu wiążącym leku. Najczęściej obserwowane mutacje to H275Y w neuraminidazie N1 oraz R292K w neuraminidazie N2.
Decyzja o stosowaniu oseltamiwiru powinna uwzględniać aktualne dane dotyczące wrażliwości krążących szczepów wirusa grypy na leki przeciwwirusowe w danym regionie i sezonie epidemicznym.
Dla dzieci i pacjentów mających trudności z połykaniem kapsułek można przygotować zawiesiny doustną o stężeniu 6 mg/ml. Zawiesina może być przygotowana przez farmaceutę w aptece lub przez opiekuna zgodnie z instrukcją zawartą w ulotce.
Oseltamiwir jest skuteczny wyłącznie przeciwko wirusom grypy typu A i B. Nie działa wobec wirusów grypy typu C ani innych wirusów wywołujących infekcje grypopodobne, takich jak wirusy paragrypy, adenowirusy czy RSV.
Najlepsze efekty uzyskuje się, gdy leczenie zostanie rozpoczęte w ciągu pierwszych 48 godzin od wystąpienia objawów grypy. Późniejsze rozpoczęcie leczenia może być mniej skuteczne, jednak u pacjentów hospitalizowanych lub z grup wysokiego ryzyka korzyści mogą występować nawet po 48 godzinach.
Tak, oseltamiwir może być stosowany u dzieci od urodzenia. U niemowląt do 12. miesiąca życia stosowanie jest zalecane podczas pandemii lub u dzieci z grup wysokiego ryzyka. Dawkowanie jest dostosowane do wieku i masy ciała dziecka.
Nie, oseltamiwir w żaden sposób nie zastępuje szczepienia przeciw grypie. Szczepienie pozostaje najskuteczniejszą metodą profilaktyki grypy. Oseltamiwir może być stosowany jako dodatkowa ochrona u osób szczepnych w przypadku ekspozycji na wirus lub jako alternatywa u osób, które nie mogą być szczepione.
Najczęstsze działania niepożądane to nudności i wymioty, szczególnie na początku leczenia. U dzieci najczęściej występują wymioty. Większość działań niepożądanych jest łagodna i przemijająca. Poważne działania niepożądane są rzadkie.
Oseltamiwir może być stosowany u kobiet w ciąży po rozważeniu korzyści i ryzyka. Dane wskazują na brak szkodliwego wpływu na płód. Szczególnie ważne jest rozważenie stosowania u ciężarnych z grup wysokiego ryzyka, gdyż grypa może mieć poważny przebieg w czasie ciąży.
W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć ją jak najszybciej. Jeśli do kolejnej dawki pozostało mniej niż 2 godziny, należy pominąć pominiętą dawkę i powrócić do normalnego schematu dawkowania. Nie należy podwajać dawki.
Nie ma bezpośrednich przeciwwskazań do łączenia oseltamiwiru z alkoholem, jednak nie jest to zalecane. Alkohol może wpłynąć na skuteczność leku i nasilić działania niepożądane.
Standardowe leczenie grypy trwa 5 dni. U pacjentów z upośledzonym układem odpornościowym leczenie może zostać przedłużone do 10 dni. W profilaktyce poekspozycyjnej lek stosuje się przez 10 dni, a w profilaktyce sezonowej do 6-12 tygodni.
Oseltamiwir jest bezpieczny u osób starszych, jednak może wymagać dostosowania dawkowania w przypadku współistniejącej niewydolności nerek. Profil działań niepożądanych u osób starszych jest podobny do obserwowanego u młodszych dorosłych.
