Ronapreve zawiera kazyrywymab i imdewymab, przeciwciała monoklonalne stosowane w leczeniu i profilaktyce COVID-19 u dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat z masą ciała co najmniej 40 kg. Lek wiąże się z białkiem wypustki koronawirusa, uniemożliwiając wirusowi przenikanie do komórek i rozprzestrzenianie się. Ronapreve jest stosowany u pacjentów, którzy nie wymagają podawania tlenu lub mają zwiększone ryzyko rozwoju ciężkiej postaci COVID-19.
Kazyrywymab jest rekombinowanym ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 (immunoglobulina G1). Jest wytwarzany w komórkach jajnika chomika chińskiego metodą rekombinacji DNA. To przeciwciało zostało zaprojektowane specjalnie do walki z wirusem SARS-CoV-2 – czynnikiem wywołującym COVID-19.
Kazyrywymab działa poprzez wiązanie się z domeną wiążącą receptor (RBD) białka kolca wirusa SARS-CoV-2. Łącząc się z tą częścią wirusa, zapobiega przyłączaniu się wirusa do receptora ACE2 na komórkach ludzkich. W efekcie blokuje wnikanie wirusa do komórek organizmu, uniemożliwiając mu namnażanie się i rozwój infekcji.
Kazyrywymab jest zwykle stosowany w połączeniu z innym przeciwciałem – imdewymabem. Razem tworzą terapię dwuprzeciwciałową, gdzie oba przeciwciała wiążą się z różnymi, niepokrywającymi się miejscami na białku kolca wirusa, zwiększając skuteczność blokowania wirusa.
Kazyrywymab jest wskazany do stosowania w:
Dawkowanie kazyrywymabru zależy od wskazania:
Kazyrywymab może być podawany na dwa sposoby:
Podawanie powinno odbywać się w warunkach zapewniających możliwość leczenia ewentualnych reakcji nadwrażliwości.
Badania kliniczne wykazały, że stosowanie kazyrywymabru (razem z imdewymabem):
Najczęściej występujące działania niepożądane związane ze stosowaniem kazyrywymabru to:
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje, w tym anafilaksja.
Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania kazyrywymabru jest nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Przy stosowaniu kazyrywymabru należy zachować ostrożność w następujących sytuacjach:
Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji kazyrywymabru z innymi lekami. Jednak jako przeciwciało monoklonalne IgG1, nie jest ono wydalane przez nerki ani metabolizowane przez enzymy cytochromu P450, więc interakcje z innymi lekami są mało prawdopodobne.
Kazyrywymab wykazuje liniową farmakokinetykę proporcjonalną do dawki. Po podaniu dożylnym osiąga maksymalne stężenie w surowicy pod koniec infuzji, natomiast po podaniu podskórnym maksymalne stężenie osiągane jest po około 6-7 dniach.
Średni okres półtrwania kazyrywymabru w surowicy wynosi około 30 dni, co umożliwia stosowanie go w dawkach miesięcznych w profilaktyce przedekspozycyjnej.
Ważnym aspektem stosowania kazyrywymabru jest jego zmienna skuteczność wobec różnych wariantów wirusa SARS-CoV-2. Badania wykazały, że niektóre warianty, szczególnie wariant Omikron, wykazują znacznie zmniejszoną wrażliwość na to przeciwciało. Dlatego podczas stosowania leku należy uwzględniać aktualną wiedzę o krążących wariantach wirusa.
