Ronapreve zawiera kazyrywymab i imdewymab, przeciwciała monoklonalne stosowane w leczeniu i profilaktyce COVID-19 u dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat z masą ciała co najmniej 40 kg. Lek wiąże się z białkiem wypustki koronawirusa, uniemożliwiając wirusowi przenikanie do komórek i rozprzestrzenianie się. Ronapreve jest stosowany u pacjentów, którzy nie wymagają podawania tlenu lub mają zwiększone ryzyko rozwoju ciężkiej postaci COVID-19.
Imdewymab jest rekombinowanym ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 (subtyp lambda). Jest wytwarzany metodą rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego. To przeciwciało zostało specjalnie opracowane do neutralizacji wirusa SARS-CoV-2, który wywołuje chorobę COVID-19.
Imdewymab działa poprzez wiązanie się z epitopem domeny wiążącej receptor (RBD) białka kolca wirusa SARS-CoV-2. Miejsce wiązania imdewymabu nie zachodzi na epitop, do którego przyłącza się kazyrywymab. Takie działanie zapobiega przyłączaniu się wirusa do receptora ACE2 na ludzkich komórkach, co skutecznie blokuje wnikanie wirusa do komórek organizmu.
Imdewymab jest stosowany w kombinacji z kazyrywymabem. Dzięki temu, że oba przeciwciała wiążą się z różnymi miejscami na białku kolca wirusa, osiągają synergistyczny efekt i zapewniają lepszą ochronę przed mutacjami wirusa, które mogłyby unikać działania pojedynczego przeciwciała.
Imdewymab w połączeniu z kazyrywymabem jest wskazany do:
Dawkowanie imdewymabu zawsze idzie w parze z dawkowaniem kazyrywymabu:
Imdewymab może być podawany dwoma sposobami:
Podanie powinno odbywać się w warunkach medycznych z możliwością leczenia potencjalnych reakcji niepożądanych, w tym anafilaksji.
Badania kliniczne wykazały, że stosowanie imdewymabu (w połączeniu z kazyrywymabem):
Najczęściej raportowane działania niepożądane związane ze stosowaniem imdewymabu to:
W rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje, takie jak anafilaksja.
Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania imdewymabu jest nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Podczas stosowania imdewymabu należy uwzględnić:
Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji imdewymabu z innymi lekami. Jako przeciwciało monoklonalne IgG1 nie jest on metabolizowany przez enzymy cytochromu P450 ani wydalany przez nerki, więc interakcje z innymi lekami są mało prawdopodobne.
Imdewymab wykazuje liniową farmakokinetykę proporcjonalną do dawki. Po podaniu dożylnym maksymalne stężenie w surowicy osiągane jest pod koniec infuzji. Po podaniu podskórnym maksymalne stężenie osiągane jest po około 6-7 dniach.
Średni okres półtrwania imdewymabu w surowicy wynosi około 26 dni, co umożliwia stosowanie go w dawkach miesięcznych w profilaktyce przedekspozycyjnej.
W przeciwieństwie do kazyrywymabu, imdewymab zachowuje aktywność wobec większości wariantów wirusa SARS-CoV-2, w tym wobec niektórych wariantów, które wykazują zmniejszoną wrażliwość na kazyrywymab (np. warianty Beta i Gamma). Jednak wobec wariantu Omikron także imdewymab wykazuje znacznie zmniejszoną aktywność.
Imdewymab nie wymaga dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku ani u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Jego stosowanie u dzieci poniżej 12 lat nie zostało ustalone ze względu na brak dostępnych danych.
