Ichtiol – informacje w pigułce (podsumowanie farmaceuty)
Ichtiol – znany również pod nazwą ichtamol, to substancja o działaniu ściągającym, przeciwbakteryjnym i przeciwobrzękowym stosowana w dermatologii. Ponadto wykazuje działanie miejscowo rozgrzewające oraz słabe przeciwzapalne. Ułatwia również odchodzenie ropy ze zmian skórnych. Ichtiol znajduje się w składzie preparatów stosowanych w leczeniu trądziku (różowaty, pospolity), różnego rodzaju wyprysków skórnych, czyraków, owrzodzeń oraz łuszczycy. Obecnie surowiec stosowany jest tylko zewnętrznie.
Ichtiol dostępny jest w postaci maści. Zwykle stosuje się go 1-2 razy dziennie na chorobowo zmienione miejsca. Ichtiol wchodzi również w skład popularnych preparatów np. pasty cynkowej i tormentiolu. W farmacji stosowany jest w recepturze do wykonywania maści, czopków i roztworów stosowanych do okładów.
Możliwe działania niepożądane: Ichtiol jest zazwyczaj dobrze tolerowany. Po zastosowaniu na skórę może wystąpić podrażnienie i objawy nadwrażliwości.
Uwaga: Ichtiolu nie należy stosować na otwarte rany.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Ichtiol (sulfobituminian amonowy) – substancja czynna o wszechstronnych właściwościach w dermatologii
Ichtiol, znany również jako ichtamol lub sulfobituminian amonowy, to jeden z najbardziej tradycyjnych i sprawdzonych składników stosowanych w dermatologii od ponad 130 lat. Ta gęsta, ciemnobrunatna substancja o charakterystycznym zapachu przypominającym asfalt, mimo swojego nietypowego wyglądu, cieszy się niesłabnącą popularnością wśród lekarzy, farmaceutów i pacjentów. Ichtiol wyróżnia się unikalnymi właściwościami przeciwzapalnymi, przeciwbakteryjnymi i ściągającymi, które sprawiają, że jest niezastąpiony w leczeniu różnorodnych problemów skórnych – od trądziku pospolitego po czyraki i stany zapalne skóry. Współczesna medycyna potwierdza skuteczność tego tradycyjnego środka, który pomimo rozwoju nowoczesnych terapii, nadal znajduje szerokie zastosowanie w codziennej praktyce dermatologicznej.
Charakterystyka i pochodzenie ichtiolu
Ichtiol i ichtamol (sulfobituminian amonu) to bardzo lepkie ciecze o charakterystycznym zapachu przypominającym woń asfaltu, które wykazują właściwości bakteriostatyczne i przeciwzapalne. Ichtiol, znany również jako ichtammol lub sulfonowany olej łupkowy, jest produktem otrzymywanym z destylacji bituminów łupkowych bogatych w skamieniałe szczątki ryb (stąd nazwa pochodząca od greckiego słowa „ichthys” oznaczającego rybę).
Historia zastosowania medycznego
Pierwsze informacje o zastosowaniu leczniczym ichtiolu pochodzą z XVI wieku. Jednak dopiero w 1886 roku niemiecki dermatolog Paul Gerson Unna jako pierwszy opisał jego kliniczne zastosowanie m.in. w leczeniu dermatoz oraz chorób reumatycznych. Dawniej ichtiol stosowany był również doustnie w chronicznym zapaleniu oskrzeli (pigułki ichtiolowe).
Proces produkcji
Otrzymywany jest z wysokosiarkowych łupków bitumicznych z ery mezozoiku. Poddaje się je suchej destylacji w 480 °C, następnie uzyskany produkt destyluje się w celu usunięcia produktów wysokocząsteczkowych. Współcześnie w przemyśle farmaceutycznym wykorzystuje się głównie syntetyczny ichtiol, który ma lepsze właściwości wiązania z podłożami.
Właściwości fizykochemiczne
Według Farmakopei Polskiej ichtiol to gęsta, czarnawobrunatna ciecz, która miesza się z wodą oraz z glicerolem zaś w etanolu (96%), olejach tłustych i ciekłej parafinie jest trudno rozpuszczalna. Z parafiną miękką oraz lanoliną ichtiol tworzy jednorodne mieszaniny.
Skład chemiczny
Pod względem składu chemicznego, ichtiol zawiera 10-11% organicznie związanej siarki, do 0,5% amoniaku i około 15-20% pozostałości mineralnych. Zarówno ichtiol ciemny jak i jasny składają się z: siarki (10%), siarczanów amonowych (5-7%), zasad azotowych oraz wodorowęglanów.
Składnik |
Zawartość |
Siarka organicznie związana |
10-11% |
Amoniak |
do 0,5% |
Pozostałości mineralne |
15-20% |
Siarczany amonowe |
5-7% |
Mechanizm działania
Ichtiol wykazuje wielokierunkowe działanie na skórę i tkanki głębiej położone, co wynika z jego złożonego składu chemicznego. Główne mechanizmy działania obejmują:
- Działanie przeciwzapalne – hamuje aktywność enzymów prozapalnych oraz migrację leukocytów do miejsca zapalenia, zmniejszając rumień, obrzęk i ból
- Działanie przeciwbakteryjne – wykazuje działanie bakteriostatyczne wobec bakterii Gram dodatnich (Streptococcus pyogenes oraz Staphylococcus aureus)
- Działanie keratolityczne – ułatwia złuszczanie martwych komórek naskórka i zmniejsza rogowacenie
- Stymulacja mikrokrążenia – związek ten ponadto stymuluje miejscowo mikrokrążenie, a przez to wykazuje efekt rozgrzewający
Badania naukowe
W badaniach in vivo wykazano, że ichtiol jasny ogranicza występowanie rumienia po ekspozycji na promieniowanie UVB, prawdopodobnie na skutek hamowania stresu oksydacyjnego. Ponadto wykazano wpływ ichtiolu na ekspresję czynników wzrostowych keratynocytów, a w związku z tym na szybsze gojenie się ran.
Wskazania do stosowania
Główne zastosowania w dermatologii
Obecnie ichtiol stosowany jest tylko zewnętrznie (wg FP XI: na skórę w stężeniu 2-15% w postaci maści 10-15% lub do przemywań w stężeniu 1-5%) w leczeniu powierzchniowych dermatoz zapalnych takich jak: trądzik różowaty, trądzik pospolity oraz atopowe zapalenie skóry.
Najczęstsze wskazania obejmują:
- Trądzik pospolity i różowaty
- Szczególnie skuteczny w przypadku podskórnych, głębokich zmian zapalnych
- Ułatwia odchodzenie ropy i przyspiesza proces gojenia
- Czyraki i ropne zapalenia mieszków włosowych
- Substancja stymuluje ekspresję czynników wzrostu dla keratocytów oraz ogranicza czas trwania zmian rumieniowo-obrzękowych występujących podczas procesów zapalnych skóry
- Łojotokowe zapalenie skóry
- Działa przeciwłojotokowo, regulując wydzielanie sebum
- Łuszczyca pospolita
- Wspomaga leczenie poprzez działanie keratolityczne
Dodatkowe zastosowania
- Owrzodzenia i trudno gojące się rany
- Zastrzały i zakażenia okołopaznokciowe
- Wyprzyski skórne
- Odmrożenia (w postaci maści ichtiolowo-kamforowej)
Leczenie farmakologiczne schorzeń dermatologicznych z zastosowaniem ichtiolu
Terapia trądziku pospolitego
W leczeniu trądziku pospolitego ichtiol stosuje się jako substancję wspomagającą terapię podstawową. Można go łączyć z:
- Retinoidy miejscowe (tretynoiną, adapalenem) – stosowane naprzemiennie
- Antybiotyki miejscowe (uwaga na niezgodności farmaceutyczne)
- Kwas azelainowy – jako terapia skojarzona
- Nadtlenek benzoilu (z zachowaniem odstępu czasowego)
Leczenie łojotokowego zapalenia skóry
W tej jednostce chorobowej ichtiol często stanowi element terapii długoterminowej, szczególnie w postaci:
- Szamponów z ichtiolem białym (2-3 razy w tygodniu)
- Maści 10% na obszary szczególnie zmienione
- Roztworów do przemywań (1-5%)
Terapia łuszczycy
Ponadto wykorzystywany jest w leczeniu: łojotokowego zapalenia skóry, łuszczycy pospolitej, czyraczności, a także żylaków kończyn dolnych. W łuszczycy ichtiol stosuje się jako substancję keratolityczną w skojarzeniu z:
- Kwasem salicylowym (uwaga na niezgodności)
- Mocznikiem w kremach nawilżających
- Dziegciem węglowym (w preparatach specjalistycznych)
- Kortykosteroidami miejscowymi (z zachowaniem ostrożności)
Dawkowanie i sposób stosowania
Formy dostępne
Ichtiol wykazuje działanie ściągające, przeciwbakteryjne, słabe przeciwzapalne, odkażające, przeciwobrzękowe, miejscowo rozgrzewające oraz ułatwia odchodzenie ropy. Wchodzi w skład preparatów stosowanych w leczeniu trądziku, wyprysków skórnych, czyraków, owrzodzeń oraz w łuszczycy.
Dostępne stężenia i formy:
- Maści 10-15%
- Roztwory do przemywań 1-5%
- Czopki (w recepturze aptecznej)
- Kremy i emulsje
Sposób aplikacji
Dla osiągnięcia odpowiedniego efektu terapeutycznego zaleca się stosowanie niewielkiej ilości maści 1 – 2 razy dziennie na chore miejsce. Preparat należy nakładać:
- Na oczyszczoną i osuszoną skórę
- Cienką warstwą, tylko na zmienione chorobowo obszary
- Najlepiej na noc, zabezpieczając plastrem lub opatrunkiem
- Unikając kontaktu z oczami i błonami śluzowymi
Przeciwwskazania i środki ostrożności
Bezwzględne przeciwwskazania
Uwaga, to jedna z ważnych zasad stosowania maści ichtiolowej: nie należy nakładać ichtiolu bezpośrednio na otwarte rany ani na błony śluzowe. Dodatkowo:
- Nadwrażliwość na ichtiol lub składniki podłoża
- Zakażenia wirusowe skóry (np. opryszczka)
- Ciężkie postacie trądziku różowatego z teleangiektazjami
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci: Nie należy stosować ichtiolu u dzieci poniżej 12. roku życia z powodu ryzyka działań niepożądanych i braku danych potwierdzających bezpieczeństwo
Ciąża i laktacja: Nie zaleca się stosowania ichtiolu u kobiet w ciąży i karmiących piersią ze względu na brak wystarczających danych potwierdzających bezpieczeństwo
Środki ostrożności
Stosowanie ichtiolu na rozległych powierzchniach skóry może prowadzić do zwiększonej absorpcji i wystąpienia działań niepożądanych, dlatego należy ograniczyć aplikację do niezbędnego obszaru.
Działania niepożądane
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane związane ze stosowaniem ichtiolu obejmują: Miejscowe podrażnienie skóry (pieczenie, zaczerwienienie). Dodatkowe efekty uboczne to:
- Reakcje alergiczne na składniki podłoża (szczególnie lanolinę)
- Ciemne zabarwienie skóry (przemijające)
- Trudne do usunięcia plamy na ubraniach
- Specyficzny zapach, który może być uciążliwy dla niektórych pacjentów
Interakcje i niezgodności
Niezgodności farmaceutyczne
Ichtiol wykazuje szereg niezgodności z innymi substancjami chemicznymi. Najważniejsze to:
- Z związkami cynku – rozpad substancji obserwowany jest także ze związkami cynku, w wyniku którego powstaje nieaktywny farmakologicznie sulfobituminian cynku
- Z antybiotykami – związkiem ze względu na swój zasadowy charakter z antybiotykami (np. oksytetracykliną) oraz hydrokortyzonem
- Z kwasami – wytrącanie czarnego żywicowego osadu
Interakcje kliniczne
Preparaty zawierające metale (np. cynk, ołów) mogą reagować z ichtiolem, tworząc nieaktywne kompleksy. Dlatego nie należy łączyć ichtiolu z:
- Pastą cynkową
- Preparatami z azotanem srebra
- Środkami o charakterze kwasowym
- Wodą wapienną
Przechowywanie i stabilność
Preparaty z ichtiolem należy przechowywać:
- W temperaturze poniżej 25°C
- W miejscu zacienionym, chronionym przed światłem
- W szczelnie zamkniętych opakowaniach
- Z dala od dzieci
Ichtiol jest substancją mazistą trudną do odważenia. Jeśli jest to możliwe należy go odważać bezpośrednio do pudełka, na podłoże lub zmniejszyć ilość używanego sprzętu do minimum, by ograniczyć straty masy ichtiolu.
Czy ichtiol można stosować na otwarte rany?
Nie, ichtiol nie powinien być aplikowany bezpośrednio na otwarte rany ani uszkodzoną skórę. Jest przeznaczony wyłącznie do stosowania na nienaruszoną skórę z problemami dermatologicznymi.
Jak długo można stosować preparaty z ichtiolem?
Ichtiol można stosować długoterminowo, gdyż charakteryzuje się dobrą tolerancją. Jednak w przypadku braku poprawy po 2-3 tygodniach należy skonsultować się z lekarzem.
Czy ichtiol barwi skórę na stałe?
Ichtiol może powodować przemijające ciemne zabarwienie skóry, które ustępuje po zaprzestaniu stosowania. Plamy na ubraniach i pościeli mogą być trudne do usunięcia.
Czy można łączyć ichtiol z innymi lekami na skórę?
Należy zachować ostrożność przy łączeniu ichtiolu z innymi preparatami miejscowymi. Szczególnie nie powinno się go stosować jednocześnie z preparatami zawierającymi cynk, antybiotyki czy kortykosteroidy bez konsultacji z farmaceutą.
Dlaczego ichtiol ma tak charakterystyczny zapach?
Zapach ichtiolu wynika z obecności związków siarki w jego składzie. Jest to naturalna cecha tej substancji, związana z jej pochodzeniem z łupków bitumicznych.
Czy ichtiol można stosować w ciąży?
Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa, stosowanie ichtiolu w ciąży i podczas karmienia piersią wymaga konsultacji z lekarzem.
Jak szybko działa ichtiol?
Pierwsze efekty działania ichtiolu, szczególnie ściągającego, można zaobserwować już po kilku godzinach od aplikacji. Pełny efekt terapeutyczny rozwija się zwykle w ciągu kilku dni regularnego stosowania.
Czy istnieją alternatywy dla osób nie tolerujących tradycyjnego ichtiolu?
Tak, dostępny jest ichtiol biały (jasny), który ma mniej intensywny zapach i jaśniejszą barwę, zachowując podobne właściwości terapeutyczne. Można go znaleźć w niektórych dermokosmetykach i preparatach specjalistycznych.
Bibliografia
- Boyd AS. Ichthammol revisited. Int J Dermatol. 2010;49(7):757-760. DOI: 10.1111/j.1365-4632.2010.04551.x PMID: 20618493
- Fisher S, Ziv M. Efficacy of topical ichthammol 10% for hidradenitis suppurativa: Case series and systematic review of its use in dermatology. Dermatol Ther. 2020;33(4):e13868. DOI: 10.1111/dth.13868 PMID: 32558051