Rozlytrek

Lek Rozlytrek zawiera substancję czynną entrektynib i jest stosowany w leczeniu guzów litych oraz niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). Skierowany jest do pacjentów z genetycznymi zmianami NTRK lub ROS1, które powodują wzrost komórek nowotworowych. Rozlytrek działa przez blokowanie wadliwych enzymów, co może spowolnić lub zatrzymać wzrost nowotworu oraz zmniejszyć guz.

Entrektynib to inhibitor kinaz tyrozynowych, oddziałujący na receptory tropomiozynowe TRKA, TRKB i TRKC, a także na protoonkogenową białkową kinazę tyrozynową ROS (ROS1) oraz kinazę chłoniaka anaplastycznego (ALK). Działa poprzez hamowanie aktywności tych enzymów, co prowadzi do zahamowania nadmiernej proliferacji komórek nowotworowych.

Substancja ta jest stosowana w leczeniu dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1 miesiąca życia z guzami litymi, w których występuje fuzja genu NTRK (neurotroficznej receptorowej kinazy tyrozynowej), a także u dorosłych z zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z obecnością fuzji genu ROS1.

Wskazania do stosowania

Entrektynib jest wskazany w:

  • Leczeniu pacjentów z guzami litymi z fuzją genu NTRK (dorośli oraz dzieci powyżej 1 miesiąca życia), gdy:
    • nowotwór jest miejscowo zaawansowany lub przerzutowy
    • operacja mogłaby spowodować ciężką chorobę
    • pacjent nie był wcześniej leczony inhibitorem NTRK
    • brak innych zadowalających opcji leczenia
  • Leczeniu dorosłych pacjentów z ROS1-dodatnim, zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP), nieleczonych wcześniej inhibitorami ROS1

Mechanizm działania

Entrektynib hamuje aktywność kinaz tyrozynowych TRKA, TRKB i TRKC (kodowanych przez geny NTRK1, NTRK2 i NTRK3), ROS1 oraz ALK. Białka fuzyjne zawierające domeny tych kinaz mają potencjał rakotwórczy przez nadmierną aktywację kaskady sygnałów komórkowych, co prowadzi do niekontrolowanej proliferacji komórek.

Blokując działanie tych enzymów, entrektynib hamuje wzrost i rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych, w których doszło do fuzji genów NTRK lub ROS1. Substancja wykazuje działanie hamujące zarówno na guzy zlokalizowane poza ośrodkowym układem nerwowym, jak i na te wewnątrz czaszki.

Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli

Zalecana dawka dla dorosłych to 600 mg entrektynibu przyjmowana doustnie raz na dobę.

Dzieci i młodzież

Dawkowanie u dzieci i młodzieży jest ustalane na podstawie powierzchni ciała (BSA):

  • Dzieci w wieku > 6 miesięcy: od 100 mg do 600 mg (w zależności od powierzchni ciała)
  • Dzieci w wieku od > 1 miesiąca do ≤ 6 miesięcy: 250 mg/m² pc. raz na dobę

Lek można przyjmować z posiłkiem lub bez, ale nie zaleca się jednoczesnego spożywania grejpfrutów, soku grejpfrutowego lub gorzkich pomarańczy.

Kapsułki należy połykać w całości. Dla pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem, kapsułki można otworzyć i zmieszać z wodą lub mlekiem, tworząc zawiesinę doustną. Istnieje również możliwość podawania leku przez zgłębnik dojelitowy.

Skuteczność kliniczna

Guzy z fuzją genu NTRK

U dorosłych pacjentów z guzami z fuzją genu NTRK:

  • Odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR): 62,8%
  • Odpowiedź całkowita: 16,9%
  • Odpowiedź częściowa: 45,9%
  • Mediana czasu trwania odpowiedzi: 22 miesiące

U dzieci i młodzieży:

  • Odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR): 72,7%
  • Odpowiedź całkowita: 45,5%
  • Odpowiedź częściowa: 27,3%

ROS1-dodatni NDRP

U pacjentów z ROS1-dodatnim niedrobnokomórkowym rakiem płuca:

  • Odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR): 67,1%
  • Odpowiedź całkowita: 8,7%
  • Odpowiedź częściowa: 58,4%

Działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane:

  • Uczucie zmęczenia (ponad 40% pacjentów)
  • Zaparcia, biegunka (około 40%)
  • Zawroty głowy, zaburzenia smaku (około 35%)
  • Obrzęki, zwiększenie masy ciała (około 35%)
  • Niedokrwistość (około 33%)
  • Podwyższone stężenie kreatyniny we krwi (około 30%)
  • Nudności, upośledzenie czucia, ból, wymioty (około 25%)

Poważniejsze działania niepożądane:

  • Zaburzenia poznawcze (splątanie, zmiany stanu psychicznego, zaburzenia pamięci)
  • Złamania kości (częstsze u dzieci poniżej 12 roku życia)
  • Zastoinowa niewydolność serca
  • Hiperurykemia
  • Wydłużenie odstępu QTc w badaniu elektrokardiograficznym
  • Ataksja (zaburzenia równowagi, chodu)

Działania niepożądane u dzieci

U dzieci i młodzieży częściej obserwowano:

  • Neutropenię
  • Zwiększenie masy ciała
  • Złamania kości (prawie 30% pacjentów z populacji pediatrycznej)
  • Zakażenie płuc

Interakcje z innymi lekami

Wpływ innych leków na entrektynib

  • Inhibitory CYP3A (np. ketokonazol, itrakonazol) mogą zwiększać stężenie entrektynibu – należy unikać jednoczesnego stosowania
  • Induktory CYP3A lub P-gp (np. karbamazepina, fenytoina, dziurawiec) mogą zmniejszać stężenie entrektynibu – należy unikać jednoczesnego stosowania

Wpływ entrektynibu na inne leki

  • Entrektynib może zwiększać stężenie wrażliwych substratów CYP3A4 (np. cyklosporyna, fentanyl, takrolimus)
  • Może wpływać na wchłanianie substratów P-gp (np. digoksyna)
  • Może hamować BCRP (np. metotreksat, topotekan)

Szczególne grupy pacjentów

Ciąża i karmienie piersią

Entrektynib może mieć szkodliwy wpływ na płód. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez 5 tygodni po ostatniej dawce. Mężczyźni, których partnerki są w wieku rozrodczym, powinni stosować antykoncepcję przez 3 miesiące po zakończeniu leczenia.

Nie wiadomo, czy entrektynib przenika do mleka matki, dlatego podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w wieku ≥ 65 lat, jednak u starszych pacjentów częściej występują niektóre działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, ataksja i hipotensja.

Zaburzenia czynności wątroby i nerek

Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby ani u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek.

Podsumowanie

Entrektynib to nowoczesny lek ukierunkowany molekularnie, stosowany w leczeniu chorych z rzadkimi zaburzeniami genetycznymi w postaci fuzji genów NTRK lub ROS1. Wykazuje znaczącą skuteczność w różnych typach nowotworów litych posiadających te zmiany genetyczne, niezależnie od miejsca występowania guza. Stanowi wartościową opcję leczenia dla pacjentów, u których wykryto te specyficzne zmiany molekularne, szczególnie gdy inne metody leczenia są nieskuteczne lub niemożliwe do zastosowania.