Delianda to lek przeciwzakrzepowy zawierający edoksaban, który skutecznie hamuje aktywność czynnika Xa, kluczowego w procesie krzepnięcia krwi. Stosowany u dorosłych pomaga zapobiegać udarom i zakrzepom w naczyniach krwionośnych, szczególnie u pacjentów z migotaniem przedsionków oraz czynnikami ryzyka, takimi jak niewydolność serca. Lek jest także skuteczny w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz w profilaktyce ich nawrotów.
Lek Edoflusio to nowoczesny lek przeciwzakrzepowy, zawierający edoksaban, który blokuje aktywność czynnika Xa odpowiedzialnego za proces krzepnięcia krwi. Stosowany jest u dorosłych w zapobieganiu udarom i zakrzepom przy migotaniu przedsionków oraz w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Dzięki skutecznemu działaniu pomaga zapobiegać ponownym zakrzepom, zapewniając ochronę układu krążenia.
Edoxaban +pharma to lek przeciwzakrzepowy zawierający edoksaban, który hamuje aktywność czynnika Xa, kluczowego dla procesu krzepnięcia krwi. Pomaga zapobiegać zakrzepom krwi w mózgu (udar) i innych naczyniach krwionośnych u pacjentów z migotaniem przedsionków i dodatkowymi czynnikami ryzyka. Lek jest także skuteczny w leczeniu zakrzepów w nogach (zakrzepica żył głębokich) i płucach (zatorowość płucna) oraz w profilaktyce ich nawrotów.
Edoxaban TAD to lek przeciwzakrzepowy, który zapobiega powstawaniu zakrzepów krwi, działając przez blokowanie czynnika Xa – kluczowego w procesie krzepnięcia. Stosowany u dorosłych w profilaktyce udaru i zakrzepów związanych z niezastawkowym migotaniem przedsionków oraz w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Pomaga także zapobiegać ich nawrotom, wspierając zdrowie układu krążenia.
Exablok to lek przeciwzakrzepowy zawierający edoksaban, który działa poprzez blokowanie czynnika Xa w procesie krzepnięcia krwi. Stosuje się go u dorosłych w profilaktyce udarów u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków oraz dodatkowymi czynnikami ryzyka, a także w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Lek zapobiega również nawrotom zakrzepów w naczyniach krwionośnych nóg i płuc.
Kymbek to lek przeciwzakrzepowy zawierający edoksaban, który hamuje aktywność czynnika Xa, kluczowego dla procesu krzepnięcia krwi. Jest stosowany u dorosłych w profilaktyce zakrzepów krwi, takich jak udar mózgu, szczególnie przy migotaniu przedsionków i dodatkowych czynnikach ryzyka. Lek pomaga również leczyć zakrzepy w żyłach nóg i płuc oraz zapobiega ich nawrotom. Skutecznie wspiera ochronę przed groźnymi powikłaniami zakrzepowymi.
Lixiana to lek przeciwzakrzepowy, który zawiera substancję czynną edoksaban. Jest stosowany u dorosłych w celu zapobiegania udarom mózgu i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków, z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka, takim jak zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥75 lat, cukrzyca, przebyty udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny. Lek jest dostępny na receptę.
Roteas to lek na receptę, którego substancją czynną jest edoksaban. Jest stosowany w profilaktyce udarów mózgu i zatorowości systemowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków, u których występuje co najmniej jeden następujących czynników ryzyka: zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥ 75 lat, cukrzyca, przebyty udar mózgu, przemijający napad niedokrwienny. Roteas jest wskazany również do stosowania w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej a także zapobieganiu nawrotowej zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej u dorosłych.
Setiapo to lek przeciwzakrzepowy zawierający substancję czynną edoksaban, który działa poprzez blokowanie czynnika Xa w procesie krzepnięcia krwi. Stosowany jest u dorosłych pacjentów w zapobieganiu udarom u osób z migotaniem przedsionków oraz dodatkowymi czynnikami ryzyka. Lek wykorzystuje się również w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz w prewencji nawrotów tych schorzeń.
Edoksaban – lek stosowany w chorobach układu krwiotwórczego. Mechanizm działania edoksabanu polega na hamowaniu aktywności wolnego czynnika Xa i protrombinazy, co prowadzi do zmniejszenia ilości powstającej trombiny i wydłużenia czasu krzepnięcia oraz redukcji ryzyka powstawania zakrzepów. Wskazaniem do stosowania leku jest zapobieganie udarom mózgu i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków, którzy zmagają się z zastoinową niewydolnością serca, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, przebytym udarem mózgu lub przemijającym napadem niedokrwiennym. Edoksaban stosuje się również w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz zapobieganiu nawrotowej zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej u dorosłych.
Edoksaban dostępny jest w postaci tabletek powlekanych.
Możliwe działanie niepożądane (najczęstsze): krwawienie z nosa, krwiomocz, niedokrwistość, zawroty głowy, ból głowy, ból brzucha, krwotok w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, krwotok w górnym odcinku przewodu pokarmowego, krwotok w jamie ustnej/gardle, nudności, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności gamma glutamylotransferazy, krwotok do tkanek miękkich w obrębie skóry, wysypka, świąd, krwiomocz makroskopowy / krwawienie z cewki moczowej, krwotok w miejscu wkłucia, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Edoksaban to nowoczesny lek przeciwzakrzepowy należący do grupy doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K (NOAC). Substancja ta, będąca bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa, odgrywa kluczową rolę w leczeniu i profilaktyce chorób związanych z zakrzepicą krwi. Wprowadzony po raz pierwszy w Japonii w 2011 roku przez firmę Daiichi Sankyo, edoksaban szybko zyskał uznanie wśród lekarzy na całym świecie dzięki swojej skuteczności i korzystnemu profilowi bezpieczeństwa. W Polsce dostępny jest pod nazwami handlowymi Lixiana i Roteas, stanowiąc istotną alternatywę dla tradycyjnych leków przeciwzakrzepowych. Jego wyjątkowy mechanizm działania oraz możliwość stosowania raz na dobę sprawiają, że jest to jeden z najchętniej wybieranych przez lekarzy leków w leczeniu migotania przedsionków oraz żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
Edoksaban wywiera swój mechanizm działania poprzez bezpośrednie, odwracalne, selektywne hamowanie czynnika Xa. Czynnik Xa działa zarówno na zewnątrz-, jak i wewnątrzpochodnych szlakach kaskady krzepnięcia. Wiąże się z czynnikiem Va tworząc kompleks, którego funkcją jest oddzielenie protrombiny od trombiny. Ten precyzyjny mechanizm działania sprawia, że edoksaban skutecznie zapobiega powstawaniu skrzepów krwi bez nadmiernego wpływu na inne procesy organizmu.
Po podaniu doustnym edoksaban wchłania się, osiągając maksymalne stężenie w osoczu w przeciągu 1-2 godzin, a jego biodostępność wynosi 62%. Edoksaban wiąże się z białkami osocza w około 55% (badania in vitro). Stan stacjonarny po podaniu leku jest osiągany w ciągu trzech dni.
Substancja charakteryzuje się przewidywalną farmakokinetyką, co oznacza, że jej działanie jest stabilne i nie wymaga częstego monitorowania parametrów krzepnięcia krwi. Edoksaban nie ulega intensywnemu rozkładowi przez enzym CYP3A4, co przekłada się na jego niezbyt liczne interakcje z innymi lekami. Ta właściwość czyni go bezpieczniejszym w stosowaniu u pacjentów przyjmujących wiele różnych leków.
Edoksaban jest stosowany w profilaktyce udarów mózgu i zatorowości systemowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków, u których występuje co najmniej jeden następujących czynników ryzyka: zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥ 75 lat, cukrzyca, przebyty udar mózgu, przemijający napad niedokrwienny.
Migotanie przedsionków jest jednym z najczęstszych zaburzeń rytmu serca, które znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Migotanie przedsionków, jedno z najczęstszych zaburzeń rytmu serca, jest związane z 5-krotnym zwiększeniem ryzyka udaru mózgu. Leczenie przeciwzakrzepowe skutecznie zmniejsza to ryzyko. W tej grupie pacjentów edoksaban stanowi skuteczną alternatywę dla warfaryny, oferując podobną skuteczność przy mniejszym ryzyku powikłań krwotocznych.
Edoksaban jest wskazany również do stosowania w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej a także zapobieganiu nawrotowej zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej u dorosłych.
Zakrzepica żył głębokich oraz zatorowość płucna stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjentów. Zakrzepica żył głębokich oraz zatorowość płucna to dwie postaci żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Sposoby leczenia obu chorób w dużym stopniu się pokrywają, jednak z uwagi na większe ryzyko zgonu oraz nawrotu choroby związane z zatorowością płucną, obowiązuje w niej bardziej „agresywne” leczenie.
Edokaban stosuje się raz na dobę w zakresie dawek 30 – 60 mg. Dawka jest uzależniona od wskazań, chorób współistniejących, prowadzonych równolegle terapii, wagi pacjenta. Jest ustalana indywidualnie przez lekarza.
Standardowe dawkowanie przedstawia się następująco:
| Wskazanie | Dawka standardowa | Dawka zredukowana |
|---|---|---|
| Migotanie przedsionków | 60 mg raz na dobę | 30 mg raz na dobę* |
| Zakrzepica żył głębokich/Zatorowość płucna | 60 mg raz na dobę | 30 mg raz na dobę* |
*Dawka zredukowana stosowana u pacjentów z masą ciała ≤60 kg, klirensem kreatyniny 30-50 ml/min lub przyjmujących silne inhibitory P-gp.
Leczenie edoksabanem w przypadku żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej U osób, u których planuje się leczenie za pomocą dabigatranu lub edoksabanu (NOAC), zastępuje się nimi stosowanie heparyny (HDCz) po co najmniej 5 dniach jej podawania. oznacza, że pacjent musi najpierw otrzymać co najmniej 5-dniowe leczenie heparyną, zanim zostanie przełączony na edoksaban.
Przeciwwskazaniem do stosowania edoksabanu są: nadwrażliwość na substancję czynną, stany stanowiące ryzyko krwawień, istotne klinicznie czynne krwawienia, choroba wątroby przebiegająca z koagulopatią, ciężkie, niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, leczenie innymi produktami przeciwzakrzepowymi oraz ciąża i karmienie piersią. Terapii z zastosowaniem edoksabanu nie nie wdraża się u pacjentów z krańcową niewydolnością nerek i poddawanych dializom.
Szczególną ostrożność należy zachować u następujących grup pacjentów:
Najczęstszym działaniem niepożądanym edoksabanu są krwawienia różnego stopnia nasilenia. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy krwawienia, takie jak: -łatwe powstawanie siniaków lub krwawienie (krwawienie z nosa, dziąseł, obfite krwawienie miesiączkowe); -ból, obrzęk lub drenaż z rany lub miejsca, w którym igła została wstrzyknięta w skórę; -krwawienie z ran lub zastrzyków z igły, wszelkie krwawienia, które nie ustępują; -bóle głowy, zawroty głowy, osłabienie; -mocz o czerwonym, różowym lub brązowym kolorze; lub -krwawe lub smoliste stolce, kaszel z krwią lub wymioty przypominające fusy z kawy.
Jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego (100 mg lub 325 mg) oraz edoksabanu wydłuża czas krwawienia w porównaniu do stosowania tych leków osobno. Stosowanie NLPZ w połączeniu z edoksabanem powodowało zwiększenie częstości występowania istotnych klinicznie krwawień.
Szczególnej uwagi wymagają następujące grupy leków:
Skuteczność i bezpieczeństwo edoksabanu zostały potwierdzone w dwóch głównych badaniach klinicznych III fazy:
Jest to największe badanie kliniczne przeprowadzone w celu oceny skuteczności edoksabanu w zapobieganiu udarom u pacjentów z migotaniem przedsionków, obejmujące ponad 21 000 pacjentów z 1000 ośrodków w 46 krajach na całym świecie. Badanie wykazało, że edoksaban jest równie skuteczny jak warfaryna w zapobieganiu udarom, przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka krwawień.
Hokusai-VTE jest największym badaniem klinicznym fazy 3 dla leczenia i zapobiegania nawrotowej żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej. Obejmowało ponad 8250 pacjentów w ponad 400 ośrodkach w 38 krajach na całym świecie. Wyniki badania potwierdziły, że edoksaban jest równie skuteczny jak warfaryna w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej.
W leczeniu farmakologicznym migotania przedsionków oprócz edoksabanu stosuje się również inne substancje czynne z grupy NOAC oraz tradycyjne leki przeciwzakrzepowe. Do grupy NOAC należą:
Tradycyjne leki przeciwzakrzepowe obejmują antagonistów witaminy K:
Leczenie przeciwzakrzepowe jest wskazane u wszystkich pacjentów z migotaniem przedsionków bez względu na jego rodzaj (napadowe, przetrwałe, utrwalone) z wyjątkiem chorych, u których istnieją przeciwwskazania do takiego leczenia oraz chorych z tzw. izolowanym migotaniem przedsionków.
W leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej stosuje się różne grupy leków przeciwzakrzepowych w zależności od fazy leczenia:
U pacjentów z ŻChZZ bez nowotworu jako długoterminowe leczenie przeciwzakrzepowe autorzy KP 2017 zalecają apiksaban, edoksaban, rywaroksaban i dabigatran jako preferowane w stosunku do antagonistów witaminy K (VKA).
U pacjentów z ŻChZZ i nowotworem autorzy KP 2017 zalecają heparyny drobnocząsteczkowe (HDCz) jako preferowane w stosunku do VKA, apiksabanu, edoksabanu, rywaroksabanu i dabigatranu.
Edoksaban oferuje kilka istotnych zalet w porównaniu z tradycyjnymi lekami przeciwzakrzepowymi:
Edoksaban należy przechowywać w temperaturze pokojowej, w oryginalnym opakowaniu, chronić przed wilgocią i światłem. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę lekarską. W Polsce refundowany jest w ramach określonych wskazań po spełnieniu odpowiednich kryteriów kwalifikacyjnych.
Edoksaban jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży, ponieważ może zwiększać ryzyko krwawienia u matki i dziecka. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia edoksabanem.
Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas stosowania edoksabanu, ponieważ może to zwiększać ryzyko krwawienia. Alkohol może nasilać działanie przeciwzakrzepowe leku.
Czas leczenia edoksabanem zależy od wskazania. W przypadku migotania przedsionków leczenie jest zwykle długoterminowe, natomiast w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej może trwać od 3 miesięcy do roku lub dłużej, w zależności od czynników ryzyka nawrotu.
Jeśli pacjent zapomni zażyć dawkę, powinien ją przyjąć jak najszybciej tego samego dnia. Nie należy podwajać dawki następnego dnia. W przypadku wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.
Edoksaban nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów ani obsługę maszyn. Nie ma ograniczeń w tym zakresie dla pacjentów stosujących ten lek.
Chociaż edoksaban nie wymaga rutynowego monitorowania parametrów krzepnięcia, lekarz może zlecać okresowe badania kontrolne funkcji nerek, wątroby oraz morfologii krwi, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka.
Przed zabiegiem chirurgicznym zalecana jest przerwa w stosowaniu edoksabanu na okres co najmniej 24 godzin. Natomiast po zakończeniu zabiegu należy wznowić przyjmowanie leku. Dokładny czas przerwy powinien być ustalony z lekarzem w zależności od rodzaju planowanego zabiegu.
Tabletek edoksabanu nie należy łamać ani kruszyć, chyba że lekarz zaleci inaczej. W szczególnych przypadkach, na przykład u pacjentów z sondami żywieniowymi, lek może być rozdrobniony i podawany przez sondę pod ścisłym nadzorem medycznym.
