Hepcludex zawiera bulewirtyd, lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu D (HDV) u dorosłych oraz dzieci od 3 lat z wyrównaną chorobą wątroby. Bulewirtyd blokuje białko wykorzystywane przez wirus HDV do wnikania do komórek wątroby, zmniejszając rozprzestrzenianie się wirusa i łagodząc stan zapalny.
Bulewirtyd to substancja czynna stosowana w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu D (HDV). Jest to unikalna cząsteczka, która blokuje wnikanie wirusów HBV i HDV do komórek wątroby poprzez połączenie się z białkiem NTCP (polipeptydowy kotransporter taurocholanu sodu) w komórkach wątroby i jego unieczynnienie. NTCP działa jako receptor, przez który wirusy dostają się do komórek wątroby.
Wskazania do stosowania
Bulewirtyd jest wskazany do leczenia:
- Przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu D (HDV)
- U pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży od 3 lat (o masie ciała co najmniej 10 kg)
- U osób z pozytywnym wynikiem badania na obecność RNA HDV w osoczu lub surowicy
- U pacjentów z wyrównaną chorobą wątroby (wątroba nadal funkcjonuje prawidłowo)
Sposób działania
Mechanizm działania bulewirtydu jest wyjątkowy i polega na:
- Blokowaniu białka NTCP, które znajduje się na powierzchni komórek wątroby
- NTCP jest naturalnym transporterem soli kwasów żółciowych, ale również służy jako „brama wejściowa” dla wirusów HBV i HDV
- Przez zablokowanie NTCP, bulewirtyd uniemożliwia wirusom dostanie się do komórek wątroby
- Dzięki temu zmniejsza się ilość wirusów w organizmie i ogranicza uszkodzenie wątroby
Dawkowanie
Dawkowanie bulewirtydu zależy od wieku i masy ciała pacjenta:
Dorośli:
- Zalecana dawka to 2 mg raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym
Dzieci i młodzież:
- Od 10 kg do poniżej 25 kg: 1 mg (0,5 ml roztworu) raz na dobę
- Od 25 kg do poniżej 35 kg: 1,5 mg (0,75 ml roztworu) raz na dobę
- 35 kg i więcej: 2 mg (1 ml roztworu) raz na dobę
Bulewirtyd należy podawać:
- Raz na dobę (co 24 godziny, z możliwością odchylenia o ±4 godziny)
- We wstrzyknięciu podskórnym (pod skórę)
- Można wstrzykiwać w górną część uda lub brzuch
- W monoterapii lub w skojarzeniu z lekiem stosowanym w leczeniu zakażenia HBV
Skuteczność leczenia
Badania kliniczne wykazały, że bulewirtyd skutecznie:
- Zmniejsza poziom RNA wirusa HDV we krwi (u wielu pacjentów do poziomu niewykrywalnego)
- Normalizuje poziom enzymów wątrobowych (AlAT), co świadczy o zmniejszeniu stanu zapalnego wątroby
- Może prowadzić do złożonej odpowiedzi (niewykrywalne RNA HDV i normalizacja AlAT)
W głównym badaniu klinicznym po 48 tygodniach leczenia:
- U 45% pacjentów otrzymujących bulewirtyd wystąpiła złożona odpowiedź na leczenie
- U 71% pacjentów RNA HDV stało się niewykrywalne lub zmniejszyło się o co najmniej 2 log10
- U 51% pacjentów aktywność AlAT znormalizowała się
Działania niepożądane
Najczęstsze działania niepożądane bulewirtydu to:
Bardzo częste (występują u więcej niż 1 na 10 osób):
- Zwiększenie stężenia soli kwasów żółciowych (zazwyczaj bezobjawowe i ustępuje po zakończeniu leczenia)
- Ból głowy
- Świąd (swędzenie skóry)
- Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, ból, obrzęk, stwardnienie, świąd)
Częste (występują u mniej niż 1 na 10 osób):
- Zawroty głowy
- Nudności
- Ból stawów
- Zmęczenie
- Objawy grypopodobne
- Zwiększona liczba eozynofilów we krwi (rodzaj białych krwinek)
Szczególne ostrzeżenia i środki ostrożności
Podczas leczenia bulewirtydem należy zwrócić uwagę na:
- Przerwanie leczenia:
- Może prowadzić do reaktywacji zakażeń HDV i HBV
- Może spowodować zaostrzenie zapalenia wątroby
- Po przerwaniu leczenia wymagane jest ścisłe monitorowanie czynności wątroby
- Jednoczesne zakażenie HBV:
- Zakażenie podstawowe HBV należy leczyć równocześnie zgodnie z aktualnymi wytyczniami
- Pacjenci z niewyrównaną chorobą wątroby:
- Nie zaleca się stosowania bulewirtydu u pacjentów z niewyrównaną chorobą wątroby
- Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:
- Należy uważnie monitorować czynność nerek
- U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić większe zwiększenie stężenia soli kwasów żółciowych
Interakcje z innymi lekami
Bulewirtyd może wchodzić w interakcje z:
- Lekami, które mogą hamować NTCP (np. sulfasalazyna, irbesartan, ezetymib, rytonawir, cyklosporyna A)
- Substratami NTCP (np. siarczan 3-estronu, statyny, hormony tarczycy)
- Substratami OATP1B1/3 (np. statyny, bozentan, docetaksel i inne)
- Lekami metabolizowanymi przez CYP3A4 o wąskim indeksie terapeutycznym (np. cyklosporyna, karbamazepina, symwastatyna)
Informacje praktyczne
- Bulewirtyd jest dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
- Przechowywać w lodówce (2°C–8°C)
- Po przygotowaniu roztwór należy zużyć w ciągu 2 godzin
- Każda fiolka jest przeznaczona wyłącznie do jednorazowego użycia
- Pacjent lub opiekun może samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia po odpowiednim przeszkoleniu
Podsumowanie
Bulewirtyd to innowacyjny lek stosowany w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu D. Jego unikalny mechanizm działania polega na blokowaniu wnikania wirusów do komórek wątroby. Badania kliniczne wykazały, że skutecznie zmniejsza poziom wirusa we krwi i poprawia funkcję wątroby u znacznej części pacjentów. Chociaż bulewirtyd może powodować działania niepożądane, większość z nich jest łagodna i dobrze tolerowana przez pacjentów.
Leczenie bulewirtydem powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu D.
