Aminoplasmal 15% to preparat w postaci roztworu do infuzji, który jest stosowany do uzupełniania odżywiania. Jest podawany bezpośrednio do żyły. Lek ten zawiera aminokwasy i elektrolity, które są niezbędne do wzrostu i regeneracji organizmu. Jest dostępny na receptę.
Aramlessa to lek złożony, który zawiera dwie substancje czynne: peryndopryl oraz amlodypinę. Peryndopryl działa jako inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), natomiast amlodypina jest antagonistą wapnia, należącym do grupy leków dihydropirydynowych. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz stabilnej choroby wieńcowej. Aramlessa jest dostępny na receptę.
Arprenessa to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Może być stosowany samodzielnie lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Lek ten jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania obejmują nadciśnienie tętnicze oraz stabilną chorobę wieńcową w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia incydentów sercowych u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie.
CoArprenessa to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Składa się z dwóch substancji czynnych: peryndoprylu i indapamidu. Peryndopryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE), które działają poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, ułatwiając sercu przepompowywanie przez nie krwi. Indapamid jest lekiem moczopędnym, który zwiększa ilość moczu wydalanego przez nerki. Lek jest dostępny na receptę.
LysaKare to lek stosowany u pacjentów dorosłych w celu ochrony nerek przed zbędnym promieniowaniem podczas podawania leku Lutathera, który jest lekiem radioaktywnym stosowanym w leczeniu niektórych nowotworów. Lek zawiera substancje czynne, argininę i lizynę, które są dwoma różnymi aminokwasami. LysaKare jest podawany w postaci infuzji dożylnej. Jest dostępny na receptę.
Parvaxor to lek zawierający dwie substancje czynne: atorwastatynę i peryndopryl z argininą. Atorwastatyna jest lekiem z grupy statyn, które pomagają normalizować stężenie lipidów we krwi, natomiast peryndopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), który działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co ułatwia sercu pompowanie krwi. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz w celu zmniejszenia ryzyka zdarzeń sercowych u pacjentów z chorobą wieńcową. Parvaxor jest dostępny na receptę.
Presomyl to lek, który zawiera substancję czynną peryndopryl. Należy do grupy leków nazywanych inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitory ACE). Lek ten zmniejsza wytwarzanie w organizmie substancji mogących podwyższać ciśnienie tętnicze. Ogranicza też napięcia i rozszerza naczynia krwionośne, przez co ułatwia sercu pompowanie krwi w organizmie. Jest dostępny na receptę.
Pricoron to lek, który działa jako inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę (ACE). Jego działanie polega na rozszerzaniu naczyń krwionośnych, co z kolei ułatwia sercu przepompowywanie krwi. Pricoron jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego), a także w leczeniu niewydolności serca. Warto zaznaczyć, że Pricoron 2,5 mg oraz 5 mg są stosowane wyłącznie w leczeniu niewydolności serca. Lek ten może również zmniejszyć ryzyko wystąpienia incydentów sercowych, takich jak zawał serca u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową (stan, w którym zaopatrzenie serca w krew jest zmniejszone lub zablokowane), a także u tych, którzy przebyli zawał serca lub operację mającą na celu poprawę zaopatrzenia serca w krew poprzez rozszerzenie naczyń.
Arginina – dokładniej L-arginina to aminokwas endogenny, który może być wytwarzany przez organizm z innych związków. W ciele człowieka syntetyzowany jest z kwasu glutaminowego i proliny. Arginina wpływa na funkcjonowanie układu krwionośnego (m.in. reguluje ciśnienie krwi), prawidłowe działanie wątroby oraz uwalnianie hormonu wzrostu. Ponadto korzystnie oddziałuje na układ odpornościowy pomagając w dojrzewaniu komórek odpornościowych oraz w regeneracji tkanek (wspomaga proces gojenia, zrastania kości). Arginina stosowana jest również przez sportowców, ponieważ korzystnie wpływa na tkankę mięśniową.
Argininę możemy dostarczać do organizmu wraz z pożywieniem. Znajdziemy ją w drobiu, czerwonym mięsie, owocach morza, orzechach, nasionach słonecznika, pestkach dyni, szpinaku, soczewicy oraz produktach pełnoziarnistych.
Możliwe działania niepożądane: Arginina przyjmowana zgodnie z zaleceniami nie powoduje skutków ubocznych. W dużych ilościach może powodować nudności, skurcze żołądka, biegunkę, odwodnienie, a nawet zaburzenia w funkcjonowaniu nerek i wątroby.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Arginina, znana również pod nazwą L-arginina, to jeden z najważniejszych aminokwasów występujących w organizmie człowieka, który odgrywa kluczową rolę w licznych procesach metabolicznych i fizjologicznych. Ten organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów zasadowych został po raz pierwszy wyizolowany w 1886 roku z nasion łubinu przez niemieckiego chemika Ernsta Schulza. Od tamtej pory stał się przedmiotem intensywnych badań naukowych, które ujawniły jego wszechstronne właściwości terapeutyczne i prozdrowotne. Arginina charakteryzuje się jako aminokwas warunkowo niezbędny, co oznacza, że w normalnych warunkach organizm potrafi ją syntezować samodzielnie, jednak w sytuacjach zwiększonego zapotrzebowania – takich jak choroby, stres, intensywny wysiłek fizyczny czy okresy intensywnego wzrostu – konieczne staje się jej dostarczanie z zewnętrznych źródeł. Najważniejszą funkcją argininy w organizmie jest jej udział w syntezie tlenku azotu (NO), który pełni rolę kluczowego mediatora w regulacji przepływu krwi, ciśnienia tętniczego oraz wielu innych procesów fizjologicznych.
L-arginina, której pełna nazwa chemiczna brzmi kwas 2-amino-5-guanidynowalerianowy, jest aminokwasem o unikalnej strukturze, charakteryzującej się obecnością grupy guanidynowej, która nadaje jej właściwości zasadowe. Struktura ta sprawia, że arginina wyróżnia się wysoką zawartością azotu, co ma bezpośrednie przełożenie na jej biologiczne funkcje w organizmie.
Arginina klasyfikowana jest jako aminokwas względnie egzogenny lub warunkowo niezbędny. Oznacza to, że mimo iż organizm ludzki posiada zdolność do jej endogennej syntezy, ilość wyprodukowana może okazać się niewystarczająca w określonych okolicznościach fizjologicznych lub patologicznych.
Synteza argininy w organizmie człowieka zachodzi głównie w wątrobie i nerkach, przy czym nerki odpowiadają za produkcję nawet 60% całkowitej ilości tego aminokwasu. Proces biosyntezy wymaga obecności cytruliny jako prekursora, która z kolei powstaje w jelicie cienkim z innych aminokwasów, głównie glutaminy, proliny oraz kwasu glutaminowego.
Cykl mocznikowy stanowi główny szlak metaboliczny, w którym arginina odgrywa kluczową rolę. W tym procesie arginina ulega rozpadowi na ortynę i mocznik, umożliwiając organizmowi usuwanie toksycznego amoniaku powstającego w trakcie przemian białkowych.
Najważniejszą funkcją argininy jest jej rola jako substratu dla syntazy tlenku azotu (NOS), enzymu odpowiedzialnego za wytwarzanie tlenku azotu. Ten proces zachodzi w śródbłonku naczyń krwionośnych oraz w innych tkankach organizmu. Tlenek azotu działa jako potężny mediator biologiczny, regulujący:
Arginina poprzez zwiększenie produkcji tlenku azotu wywiera wielokierunkowe działanie na układ krążenia. Rozszerzanie naczyń krwionośnych prowadzi do obniżenia oporu obwodowego i zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Badania kliniczne potwierdziły, że suplementacja argininą może skutecznie obniżać zarówno skurczowe, jak i rozkurczowe ciśnienie krwi, szczególnie u osób z nadciśnieniem tętniczym.
Tlenek azotu wpływa również na funkcję śródbłonka naczyniowego, poprawiając jego elastyczność i zapobiegając powstawaniu blaszek miażdżycowych. Mechanizm ten ma szczególne znaczenie w prewencji chorób sercowo-naczyniowych.
Arginina odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu układu immunologicznego. Jej niedobór może prowadzić do osłabienia odpowiedzi immunologicznej, podczas gdy odpowiednia podaż wspiera:
Nadciśnienie tętnicze
Liczne badania kliniczne wykazały skuteczność argininy w terapii nadciśnienia. Meta-analiza obejmująca ponad 540 pacjentów potwierdziła, że suplementacja argininą w dawkach od 3 do 24 gramów dziennie przez okres 2-24 tygodni może obniżać ciśnienie krwi o 5-10 mmHg u pacjentów z łagodnym nadciśnieniem.
Dławica piersiowa
W badaniach nad pacjentami z chorobą wieńcową wykazano, że arginina może łagodzić objawy dusznicy bolesnej poprzez poprawę przepływu krwi wieńcowej. Typowe dawki stosowane w terapii wynoszą 2-6 gramów trzy razy dziennie przez okres do jednego miesiąca.
Miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych
Szczególnie obiecujące są wyniki badań dotyczących zastosowania argininy u pacjentów z chromaniem przestankowym. Sześć niezależnych badań klinicznych z łącznym udziałem 237 pacjentów wykazało, że nawet dwutygodniowa suplementacja L-argininą może przyczynić się do znacznego wydłużenia dystansu przejścia bezbólowego.
Arginina znalazła szerokie zastosowanie w terapii zaburzeń erekcji u mężczyzn. Mechanizm działania opiera się na zwiększeniu produkcji tlenku azotu, który jest niezbędny do rozluźnienia mięśni gładkich prącia i zapewnienia odpowiedniego przepływu krwi.
Meta-analiza dziesięciu badań klinicznych obejmująca 540 pacjentów potwierdziła skuteczność argininy w dawkach od 1500 do 5000 mg dziennie w poprawie funkcji seksualnych u mężczyzn. Najlepsze efekty uzyskuje się przy dawkowaniu 2,5-5 gramów dziennie.
Arginina odgrywa kluczową rolę w procesie gojenia się ran poprzez:
Suplementy diety lub żywność specjalnego przeznaczenia medycznego zawierająca argininę i cytrulinę wykazują korzystny wpływ na proces regeneracji tkanek, co potwierdzają badania kliniczne.
Badania wykazały, że arginina może wpływać na metabolizm glukozy poprzez:
W jednym z długoterminowych badań obejmującym 144 pacjentów przez 18 miesięcy, suplementacja 6,4 g argininy dziennie zmniejszyła ryzyko zachorowania na cukrzycę o około 17 punktów procentowych.
W praktyce klinicznej arginina jest stosowana w różnych postaciach:
Preparaty doustne:
Preparaty do podawania pozajelitowego:
Najczęściej stosowane substancje czynne w preparatach zawierających argininę to:
Arginina występuje naturalnie w wielu produktach spożywczych, co pozwala na jej dostarczanie z codzienną dietą:
| Produkt | Zawartość argininy (g/100g) |
|---|---|
| Mięso wołowe | 1,36 |
| Mięso z indyka | 1,7 |
| Kurczak | 1,2-1,4 |
| Ryby morskie | 0,8-1,2 |
| Jaja kurze | 0,8 |
| Mleko krowie | 0,1 |
| Jogurt naturalny | 0,3 |
Dzienne zapotrzebowanie na argininę wynosi około 3-6 gramów, które można pokryć poprzez zbilansowaną dietę bogatą w białko.
Dawkowanie argininy zależy od celu terapeutycznego i indywidualnych potrzeb pacjenta:
W przypadku długotrwałej suplementacji wskazane jest okresowe monitorowanie:
Arginina jest ogólnie uważana za bezpieczną substancję, jednak mogą wystąpić następujące skutki uboczne:
Najczęstsze (przy dawkach >9 g/dobę):
Rzadsze:
Arginina może wchodzić w interakcje z następującymi grupami leków:
Brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania argininy w ciąży. Każda suplementacja podczas ciąży powinna być skonsultowana z lekarzem prowadzącym. Niektóre badania wskazują na potencjalne korzyści w przypadku stanu przedrzucawkowego, jednak wymaga to ścisłego nadzoru medycznego.
Suplementację argininą można prowadzić przez okres 8-12 tygodni, po czym zaleca się 2-4 tygodniową przerwę. Długotrwałe stosowanie wymaga nadzoru lekarskiego i okresowego monitorowania parametrów biochemicznych.
Arginina może stanowić uzupełnienie terapii nadciśnienia, ale nie powinna zastępować leków przepisanych przez lekarza. Każda zmiana terapii farmakologicznej wymaga konsultacji z specjalistą.
Pierwsze efekty działania argininy na układ krążenia można zaobserwować po 2-4 tygodniach regularnego stosowania. W przypadku zastosowania w zaburzeniach erekcji efekty mogą być widoczne już po 2-3 tygodniach, przy dawkach 2,5-5 g dziennie.
Badania wskazują, że tlenek azotu produkowany z argininy może wpływać na funkcje pamięci i procesy poznawcze. Jednak potrzebne są dalsze badania dla potwierdzenia tych efektów u ludzi.
Przy wyborze suplementu należy zwrócić uwagę na:
Arginina może wspierać wydolność fizyczną poprzez:
Typowe dawkowanie dla sportowców wynosi 3-6 g dziennie, najlepiej podzielone na porcje przed i po treningu.
