Rybrevant to innowacyjny lek przeciwnowotworowy zawierający amiwantamab, stosowany w terapii niedrobnokomórkowego raka płuca u dorosłych pacjentów. Dzięki celowaniu w białka EGFR i MET, Rybrevant skutecznie spowalnia lub zatrzymuje rozwój raka, jednocześnie zmniejszając rozmiar guza. Może być podawany w połączeniu z chemioterapią lub jako pierwszy lek na raka, oferując pacjentom nowoczesne wsparcie w walce z chorobą.
Amiwantamab jest w pełni ludzkim dwuswoistym przeciwciałem na bazie immunoglobuliny G1 (IgG1), które działa przeciwko receptorom naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) i przejścia mezenchymalno-nabłonkowego (MET). Jest wytwarzany w hodowli komórek ssaków (jajnika chomika chińskiego – CHO) z zastosowaniem technologii rekombinacji DNA.
Substancja ta ma postać koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Roztwór jest bezbarwny do jasnożółtego, o pH 5,7 i osmolalności około 310 mOsm/kg.
Amiwantamab działa poprzez kilka mechanizmów jednocześnie:
Te złożone mechanizmy działania sprawiają, że amiwantamab jest skuteczny w leczeniu nowotworów z mutacjami receptora EGFR, które często powodują oporność na inne terapie.
Amiwantamab jest wskazany w:
Dawkowanie amiwantamabu zależy od masy ciała pacjenta i schematu podawania (co 2 lub co 3 tygodnie).
Pierwsza dawka (tydzień 1) jest zawsze podawana w sposób podzielony na dzień 1 i dzień 2, aby zmniejszyć ryzyko reakcji związanych z infuzją.
Amiwantamab podaje się dożylnie po rozcieńczeniu w sterylnym 5% roztworze glukozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu. Lek musi być podawany za pomocą zestawu z filtrem.
Ze względu na ryzyko reakcji związanych z infuzją, szczególnie przy pierwszych dawkach, stosuje się premedykację obejmującą:
Szybkość infuzji jest stopniowo zwiększana w kolejnych tygodniach, jeśli pacjent dobrze toleruje leczenie.
Skuteczność amiwantamabu była oceniana w kilku badaniach klinicznych:
Dotyczyło pacjentów z NSCLC z delecjami w eksonie 19 EGFR lub mutacjami L858R po niepowodzeniu leczenia inhibitorem kinazy tyrozynowej EGFR. Wykazano, że leczenie amiwantamabem w skojarzeniu z karboplatyną i pemetreksedem znacząco poprawiło przeżycie wolne od progresji (PFS) w porównaniu z samą chemioterapią (mediana 6,3 vs 4,2 miesiąca).
Dotyczyło pacjentów z nieleczonym wcześniej NSCLC z mutacjami insercyjnymi w eksonie 20 EGFR. Leczenie amiwantamabem w skojarzeniu z karboplatyną i pemetreksedem znacząco poprawiło PFS w porównaniu z samą chemioterapią (mediana 11,4 vs 6,7 miesiąca).
Dotyczyło pacjentów z NSCLC z mutacjami insercyjnymi w eksonie 20 EGFR po niepowodzeniu chemioterapii opartej na platynie. W monoterapii amiwantamabem uzyskano całkowity odsetek odpowiedzi (ORR) wynoszący 37%.
Najczęstsze działania niepożądane amiwantamabu to:
Występują często, szczególnie przy pierwszej infuzji. Większość reakcji pojawia się w ciągu 2 godzin od rozpoczęcia infuzji. Objawy mogą obejmować dreszcze, duszność, nudności, zaczerwienienie, dyskomfort w klatce piersiowej i wymioty.
Zgłaszano przypadki ILD lub podobnych działań niepożądanych. Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem objawów, takich jak duszność, kaszel i gorączka. W przypadku potwierdzenia ILD, leczenie amiwantamabem należy przerwać na stałe.
Częste są wysypka, świąd i sucha skóra. Zaleca się:
Mogą wystąpić zaburzenia oka, w tym zapalenie rogówki. Pacjenci z nasilającymi się objawami powinni być skierowani do okulisty.
Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na amiwantamab lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji. Ze względu na to, że amiwantamab jest przeciwciałem monoklonalnym IgG1, prawdopodobieństwo interakcji metabolicznych z innymi lekami jest niskie.
Należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe lub żywe atenuowane drobnoustroje podczas leczenia amiwantamabem.
Nie ma wskazań do stosowania amiwantamabu u dzieci i młodzieży w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca.
Nie ma konieczności dostosowywania dawki.
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wymagana jest ostrożność.
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z lekkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby wymagana jest ostrożność.
Amiwantamab może powodować uszkodzenie płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez 3 miesiące po jego zakończeniu. Nie wiadomo, czy amiwantamab przenika do mleka ludzkiego, ale ze względu na ryzyko dla dziecka należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub leczenia.
Amiwantamab jest innowacyjnym lekiem biologicznym, który dzięki wielokierunkowemu mechanizmowi działania może być skuteczny w leczeniu trudnych przypadków niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacjami EGFR, w tym mutacjami, które powodują oporność na standardowe terapie celowane. Leczenie wymaga starannego monitorowania i odpowiedniej premedykacji, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych, które mogą być znaczące, ale w większości przypadków są możliwe do opanowania.
